Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

Toen hij zichzelf bezag met ogen die niet konden liegen en de kunst van het bedriegen ook niet verstonden bedacht hij dat hij op sterren voer en niet op bevoegd gezag. Hij landde ergens maar vraag hem niet waar of waarom. Er woei een wind die hij niet kende er waren steigers die hem ontstemden en water dat vrat aan zijn enkels. Dit…

De rijder en z’n paard, ze zullen zeker komen daarom oefen ik m’n vleugels in ’t ruisen daarom is m’n bed zo zacht we zullen luisteren naar ’t geluid van de regen op ’t golfplaten dak maar misschien is z’n bus wel blijven steken in de modder zoals laatst hoe vind je eigenlijk m’n lippenstift? -------------------------------- uit…

Je zei nooit wat. Ik moest het altijd vragen. Of je van me hield. En je zoende. Of het veilig was die eerste keer. En je zoende weer. En even later of ik het goed deed zo en je zoende, o. Je zei nooit wat, je zei het altijd met je ogen. Je ogen die helemaal alleen in je gezicht achterbleven als ik je verliet; je ogen na geween: je was…

Waarom moet ik blijven kijken naar die ansichtkaart - een roeiboot hij ligt op de rimpelende spiegel van een avondhemel verankerd met een dunne lijn aan iets in de diepte het is een foto maar je ziet hoe de boot schommelt en rukt aan zijn anker zo moet het altijd te zien zijn geweest een boot wachtend op zijn roeier er is gedacht…

Hou me vast, geduld, ook nu we samengaan Als gaan en hurken, strelen en kapotte handen. Als je kunt zal ik mij ook vanavond kuilen Voor de nacht, en dromen, dromen dat ik slaap, En dat ik slaap door alles heen en iedereen. Als je me wekt zal ik me morgenochtend buigen, En buigen opnieuw, over mijn bord, een vrouw, het lot Dat mij aan tafel…

Het was laat in de avond regen in lamplicht gevangen sloeg neer op het macadam van de Mechelsesteenweg je had een offwhite jurkje aan ik schatte je op vijftien je liep langs de straat waar ook ik overging auto's passeerden remden af reden weer verder je vroeg de weg naar de Muze café waar Ferre optrad Ferre Grignard de anger van jouw lied…

Twee paarden bij een hek, terwijl het avond wordt. De zware koppen naast elkaar, de schouders elkaar strelend, een liefde even smekend als bevelend, in een tevreden stilstand uitgestort. Zo te beminnen met een lange hals vol manen, een brede borst die op voorpoten rust, terwijl het hele lichaam kust en wordt gekust en 't zonlicht valt…

Licht is er over - iets blijvends boven de rots water en oever voorbij niet van een kleur maar alle kleur houdend hoog in de mist waar de regenboog, de pauwstaart schitterend stijgt, iedere druppel een parel aan een van de vindende vingers die de dag als blinde tastend als een blinde spreidt. Ieder een spiegel met mij gekomen, een…

Ze buffelen bedachtzaam in het rond. Hun wollen truitjes zijn te heet gewassen zodat ze maar tot aan hun middel passen. Daarachter volgt een strakke blote kont. De staart gerafeld touw, een kruitvatlont. Geen goeiig loeien, maar een dreigend bassen hoor je; het scheuren van de taaie grassen en als ze verder lopen, beeft de grond. De stieren…

hij leerde mij Lodeizen lezen in het licht van zijn bestaan zijn de helden gek of de gek een held de stenen van de straat om te flaneren in stemmig zwart om dan weer dankzij of voor toekomstig statiegeld bellettrie te gaan oreren geen strijkstok glijdend als Lodeizen maar als een pronte contrabas die in je oren likt nu ik hier…

Ze vraagt zich af hoe het is om weer alleen te zijn. De man met wie ze woont staat nietsvermoedend te werken in haar tuin. Ze haalt de sleutels van zijn bos. Bedenkt hoe ze vrienden familie het nieuws zal brengen. De tafel voor het raam de kast terug in de oude kleur. Merkt hij al iets? Hij plant tulpenbollen voor het voorjaar. Ze lacht…

Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn. Nog is het mooi, 't geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van…

Dat je je voorneemt om zes uur wakker te worden, en om twee uur wakker wordt, om drie uur, ziet dat het nog lang niet zes uur is, opeens acht uur nee negen. Je nieuwe mensen nieuw ziet doen, niet weten en wel willen weten, als weten dat nog niet vergeten in weten zit dat zit, de dis verteert van is en zal toch zeker. Dat rimpels in het…

een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt dat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan ------------------------------…

Aan boord van het motorpersoonschip Organza laven we ons aan uiterwaarden en zicht op gevogelte zo nemen we waar de eend, de aalscholver, de gans de meeuw, de zwaan en al wat verder vliegt over het groene land dat aan dit water grenst ach, hoe leeg de rivier, hoe ijdel ons vermaak glijdend over de IJssel van Deventer naar Zutphen en…

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

Dagtrip naar de Z van zee. 'V+V=W. Ruimte en tijd. Materie en leegte. Kruis of munt. Hol of bol van dezelfde pet.' Zoiets zegt je holografische bewustzijn. Op de dijk - een boot op wieltjes zoeft voorbij. Op het strand: daar zijn de wauwwautjes. De dikke vriendinnenclub zingt van 'twintig mezenvoetjes', van ''t aapje liep' en …

Het is bepaald overdreven te denken dat het gedicht een poging betekent om iets verstaanbaar te maken, laat staan een uiting van priesters die god zien. Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen wanneer men geen woorden meer heeft in officiële gesprekken, een reling bij zeeziekte in de salon. -----------------------------------…

Vol sombere doemgedachten geraakte ik in een straat waar meisjes aan 't spelen waren en we kwamen aan de praat. Turkse en Surinaamse en sommige autochtoon en ze hadden er nauwelijks weet van, ze speelden daar gewoon. Mijn sombere visioenen van een wereld die verging, vervaagden in 't licht van die kinderen tot een herinnering. Want…