Laat mij één keer in water met mosgladde keien waterwindsels om mijn middel Van een zwarte stoel van Thonet, het touw door keukenlicht, mijn spijt die kokt Klassiek in bad, met lemmet aan de pols, dressed to kill, mijn dood stinkt niet Alsjeblieft geen trein, zo mannelijk, niet klein genoeg Ik zou drie keer willen doden Een kind, een volwassene…

Weer liep een stoet van lijken door de nacht, wereldwijd uitgezonden en herhaald en herhaald en herhaald, waarna een man in schone kleren wat hij dacht. We hielden onze hoofden achterover. Het toestel hing te hoog. Wit licht weerkaatste in de glazen op de toog, waarachter zwarte obers lachten: laatste ronde maar bleven schenken, onbetaald…

'Kom terug.' Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik ze dacht... en als iemand dan terug zou zeggen of desnoods alleen maar terug zou denken, op een ochtend: 'Ja.' ----------------------------------------------------- uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 2008.…

Vooruitlopend op een gebroken tak het plotseling laten vallen dat in mijn arm huist en dan een glas bereikt alsof het lukt. ------------------- uit: 'Tirade 2002'.…

Slapend schik ik mij naar het lichaam van mijn inmiddels geliefde. Haar kin tussen mijn schouderbladen. Overdag blijf ik tegendraads. Kerf ik mijn voorhoofd tot wijdvertakte webben als zij iets vraagt. Wellen mijn woorden op in haar ooghoeken. Schuif ik de nacht van mij af als een slecht boek. Ik scheid wat van de wijn is en wat van mij schenk…

Gemengd bedrijf: aardappels, knollen, graan, het varken en de kip, de koe, het paard, de mens, het huis, de stal, het groene land, de nacht, de dag, de kringloop van de maan, het schommelen van de wieg, de wekroep van de haan, drift, vruchtbeginsel, rijping, ooi en lam, zomer en winter, appels, pruimen, jam - slagregen, windhoos, hagel, bliksem…

Zo dichtbij als mijn kamerjas, vanwege de kou onder de deken gelaten en tegen mij aan gelegd, voor de morgen, als zijn komst zo betrouwbaar, zo naast mij in aarzelende zinnen van adem in en adem weer uit met telkens dat even onneembare obstakel dat weloverwogen weg wordt geslapen, zo luisterrijk, zo naar binnen gedropen als muziek, al…

Wat beklijft? Vraag het de wasknijper die met een stalen oog een lijn vastbijt Wat blijft als straks de herfst aantrekt? Wat is het dan een veer om dit gespannen hout dat krampachtig nog wat was vasthoudt ------------------------------------------------------------ uit: 'De dingen de dingen de dans en de dingen', 2010…

Zij staat over de kom gebogen, beslag tot aan haar ellebogen. De onheilstijding die hij brengt wordt opgevangen door haar rug. Als zij zich los wil maken trekt het brood in wording haar weer terug. -------------------------- uit 'Kindsbeen' (1944)…

Zonder ik, zonder onderwerp. Lier aan wilgen gehangen. Ander instrument aangeschaft. Met voorhamer van grote gevoelens op xylofoon van ziel. Ziel kapot, natuurlijk. Met hark ziel in hoek geveegd en opgestookt. Meer ziel dan hij dacht. En vervolgens op hark viool gespeeld, met zaag als strijkstok. Een liedje. --------------------…

Wil je mijn ring zoeken, vraag je, mijn vingers worden zo smal. We zoeken eenzelvig, beangst om wat ons ontglippen zal. Je gaat staan naast het bed op leden zo dun en onmachtig dat je er niet op kunt staan, maten ooit zo krachtig. En je valt in mijn armen als ooit, onvindbaar alleen, en ik leg je weer neer, gebroken een ring om je heen…

In de stralend gouden avondgloed van Aelbert Cuyp dromen de koeien als antieke goden. De spiegel van het bergmeer opent het binnenste zien. De hemel en de aarde rusten in elkander uit. Men zou wel willen lopen over het gele water en zo de wolken raken en nooit meer ontwaken. Zeilen ruisen uit de verte als een meisjesstem, of zijn het nevelen…

Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder, bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed. Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag en zegt: zijn we in Roden of Den Haag ? Wat later: kindje ik word veel te oud. Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut zo ver al van de aarde weggedreven, zo moedig uitgestapt en in de ruimte…

Wij gingen uit stelen en begonnen meteen met de dag. Van zonsopgang tot een handvol peperdure minuten na middernacht. Wij verzamelden geneeskrachtige kruiden zoals de zangerige lus van de bergweg, de speeltuinen en de boomgaard waarin het boerse linnen te bleken lag. Wij droogden wat we met honderd listigheden verworven hadden en stampten…

Volgens de astronoom die met de mond vol tanden staat - knappe kerel - was er in het begin al iets. Iets: met veel aantrekkingskracht, een zwart gat, een vlam in mijn hart. Zo niet, geen gebeurtenis t voor t + 1, en dan ook niets daartussen waar tijd plaats kon vinden. En zonder tijd geen pijl die ergens vertrekt om God weet wanneer…

Gehurkt, hun oren dubbel tegen het glas, spelen ze wie het langste onderblijft in de Nantische brandewijn. Die steken om het hart! Geen moeder rijgt zo'n naad. Ondergedoken in hun jeugd dromen ze over knikkers lucht. Een nauwelijks zichtbare lijn verbindt hen met de stop. Hun dood hangt aan een zijden draad. -----------------…

Op water lopen? Zee is bedrieglijk en veel te diep al ligt zij daar en lijkt een dier te wezen want rillingen van schuim gaan overheen haar luie lijf dat ademt als een stier zo luid. Beter is wandelen door de hoge lucht daar weet je zeker dat je niet kunt gaan maar heel het mensdom zal versteld staan hoe rap van dwalingen je keert. -----…

Terwijl ik lees voel ik mijn dochter kijken; ik laat niets merken en lees rustig door. Haar leven doet zich helder aan mij voor: het zal in alles op het mijne lijken. Niets kan ik doen, opdat zij zal bereiken wat ik, amper gevonden, weer verloor; geen vindt van het geluk méér dan een spoor,…

Bomen buigen weg van de kust voor het huis schuift een steiger de rechte gevel en rechte steiger zijn bomen die naar je wuiven het huis vanuit een rijdende tram helt in de wind die van zee komt je buigt je hoofd onder de steiger kijkt naar buiten als je thuis bent. -------------------------------------------- Dit gedicht…

Deze geboren vreemdeling op vijandelijke bodem getogen - terzij van fonkelende zonen neven aangehaakte schonen toont hij zijn wonden spreekt hij zijn woorden dichter zonder landstaal deze blanke zwarte blanke oudere broer van miljoenen deze geboren koning. ---------------------------------------------- uit: 'De 100 beste gedichten van…