Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd. Maar straks, als wij al weg zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben, straks rukt wellicht in deze zelfde heg de wind nog aan dezelfde spinnenwebben. ----------…

Als ik hem zelf gebrandmerkt had kon ik de tekenen herkennen en zou ik weten wie hij was. Maar zelfs het vuur dat zijn verminking heeft aangekondigd, is mij vreemd. Ik kan de vlammen niet verstaan, al praten zij in vele tongen: Er is niet één, die tot mij spreekt. --------------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de…

Daar in rottende bladeren ontwaakt de slang die zich, staart in de bek, vermaakt, die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind schrik aanjaagt; de dood in zijn slaap aanraakt en toch niets aan leven verliest. Hij vindt zichzelf in stof dat hem aan aarde bindt. Daar in rottende bladeren ontwaakt de ringslang - die lange zinnen verbindt, dat rappe…

mijn woorden maken een wandeling. ongebonden slenteren ze door dit beregende dorp soms stoppen ze even, zoals nu. dan gaan ze weer verder en praten wat met elkaar ze zeggen niet veel of eentje vertelt een verhaal en de anderen luisteren, lachen licht of wenen een beetje achter de hand. -----------------------------------------…

wat maakt het ons uit of ook het stof tot stof vergaat? wij zijn de douche-generatie, ordelijke gel-gebruikers, wij laten niets aan het toeval over. wij shockeren de pillenslikkers van de bestbeprijsde kwis. wij houden van de doofpot der sterren en kometen. wij zijn allergies voor knarsende sloten want wij roesten niet. wij spreken graag…

Beloof me, kind, als ik van hier verdwijn treur niet om mij, straks bloeit weer de jasmijn en geurt de kamperfoelie. Erger zou het wezen als zij verdwenen waren, - ik er nog zou zijn. ------------------------------------------------------------------------------- uit: Tot in de nde, nde graad; nestoriaanse kwatrijnen, 1998.…

Als ik morgen niet opsta moet je niet schrikken: per slot, elke opera en alle toneelstukken hebben hun ogenblikken, het vallen van gordijnen of andere ongelukken. Dit is dan het mijne. Sluit dus mijn gezicht, doe die mond en twee ogen maar netjes dicht en ik ben voltooid. Laat zo maar gaan, en die oren mogen nog openstaan, want je…

Toen ving een roodbruine stam nog de ochtendzon op, puur cederhout van caran d'ache. Later fladderden er raven tussen de al even gerafelde takken van de lariks. Een schicht: de schaduw van een zwaluw schoot door de zomer. En in het sprookjesbos is plotseling de stinkzwam dwingend aanwezig. Doodgaan behoort tot het zeer weinige…

Toen er een hand uit de kast stak, niet opdringerig, eerder bijna verlegen, traag kantelend in het bleke licht, nam ik een stoel en moest even gaan zitten. Ik overdacht het bestaan, het ritme ervan, de pitloze weekte, en besloot de hand niet weg te slaan. Sindsdien deel ik de tijd, mijn kast en mijn leegte, en het is waar dat ik voor het eerst…

het jonge vogeltje dat wij verloren wanen in het lage dichte struikgewas, trachten te vinden, in de vaste overtuiging het te redden van een zekere verstrengelingsdood, vertrappen wij onder onze lompe laarzen. de drenkeling te hulp schietend, duwen we kopje-onder. we knijpen vlinders fijn, verminken het oog op de vleugel, onderwijl kreetjes…

Als de liefde niet bestond Zullen ze stilstaan, de rivieren En de vogels en de dieren Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou het strand de zee verlaten Ze hebben niets meer te bepraten Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou de maan niet langer lichten Geen dichter zou meer dichten Als de liefde niet…

Na alles dit. Een vreemde, afgeleefde blik in een beslagen ruit. Dat afgehakte hoofd, die Hitler zonder snor: ben ik dat echt? Heeft daar, in die verwaande iezegrim, heeft daar een moeder in geloofd? Mijn god, waar is die plunderaar die met Walküren sliep, de dichter die op vogels en violen reed? Ik ben zo moe, zo vastgevroren in een vloek,…

De dichters weten wat zij niet weten. Zij spreken in hun vreemde taal; zij gaan de dood in tot het begin; zij ontdekken leven - en zien de wereld aan met hun hartstochtelijke onschuld en veranderen de aarde in de werkelijke aarde.…

De jazz stamt van de negers De negers in Amerika De negers in Amerika stammen van huisuit uit Afrika Ze werden door ons Hollanders met schepen naar de States gebracht En bepaalde niet eerste klas maar als beesten vastgeketend in stinkende ruimen opeengepakt om aan de overkant - zo ze nog leefden - als slaven te worden verpatst…

In een la van de keukenkast lagen de sigaretten van mijn vader een boekje over eerste hulp bij ongelukken (een man is uit voorzorg op een plank gaan staan en trekt met een wandelstok de elektrische draad van het lichaam van de geëlektrocuteerde ander) een alarmpistool – veel dat mij is ontschoten en een mondharmonica van het merk Hohner –…

Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt…

Voor George Orwell Toen 't Koude Oorlog was: IJselijk toekomstbeeld In 't algemeen nochtans Blijft het gewis Dat een regering op Ideologische Grondslag gewoonlijk Een schrikbewind is ----------------------------------------- uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

maar we zouden niet vergeten dat we hebben gelachen, gelachen hebben we veel en dat zal ik niet vergeten want we hebben gelachen en veel hè? en dat zullen we nooit vergeten om- dat we zoveel gelachen hebben en dat niet vergeten gvd wat hebben we gelachen en niet en nooit vergeten dat we zo hebben gelachen omdat we samen waren en zoveel…

Na de roodbruine warmte van september, na van october 't zwaar en donker goud, keren de heldre dagen van november met ijle geur van brandend turf en hout, van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud worden de morgens in de kale velden waar raven, met de ondergang vertrouwd, de heerschappij aanvaarden; sombre helden die zich met nog somberder…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd. Maar straks, als wij al weg zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben, straks rukt wellicht in deze zelfde heg de wind nog aan dezelfde spinnenwebben. ------------…