Alle inzendingen van Tjitske Jansen

Dit zijn dus de foto's die ze om ik weet niet welke reden niet meer in een boek liet. De meeste hebben de kwaliteit van industrieterrein - niet bedoeld om er te zijn, als je er niet hoeft te zijn, niet bedoeld om er te wandelen op zondag. Juist daarom kom ik er zo graag. Ik neem het kind dat ik niet heb ermee naartoe. Hier is de tijd…

En dan ligt de leukste jongen van de avond naast je. Geen camera kan een foto maken van wat jij nu ziet. Zo totaal dichtbij is hij nu ook bij mij vraag je je af. En dan denk je aan hoe mensen de zee in rennen, aan hoe dieren spelen met elkaar, aan een jonge kat die zich verloor in de knopen van jouw bank, aan de mus die in je hand lag. Shocktoestand…

Ik kijk liever naar de maan dan naar de mens. De mens, ik word er zó moe van. Dat roepende, smekende, lachende, verlangende, niet wetende, willen wetende ik hou van jou zeggende, of denkende, op schoenen of op eelt lopende, van de een naar de ander rennende, met sieraden en muziek beklede mens. Ik kijk liever naar de maan die altijd hetzelfde…

Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef nergens om te vragen.…

Kleed je uit. Buig je hoofd. Kijk me aan als ik je met een natte dweil in het gezicht sla. Je denkt dat je een prinses bent een prins zal je komen halen maar alle prinsen op paarden die jou komen halen zullen zijn als ik. ---------------------------------------------------------- uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…

Er was mijn broer die onverwacht thuiskwam en me betrapte bij het rondsnuffelen in zijn kamer. Hij hield me gevangen. Ik moest bij hem blijven totdat onze moeder thuiskwam zodat hij haar kon bewijzen dat ik op zijn kamer was geweest. Ik lag ontvoerd te zijn op het bed terwijl hij aan zijn bureau zijn repetitie leerde. Ik vond het stiekem erg gezellig…

Ik hou van Icarus die wist dat de was zou smelten en toch naar de zon toe vloog. ik hou van het meisje dat wel zag hoe blauw de baard van Blauwbaard was- dat was juist de reden. Ik houd van Doornroosje die alleen maar deed alsof ze sliep. Ik houd van sneeuwwitje, die de dwergen een stelletje neuroten vond. "Wie heeft er op mijn stoeltje gezeten…

Ik weet de kleur waar hij het liefst op loopt Ik weet de kleur die hij bij voorkeur draagt Maar lopen is niet hetzelfde als slapen en dragen niet hetzelfde als wakker worden. Ik heb hem dus gevraagd: in welke kleur wil jij het liefste slapen, in welke kleur wil jij het liefste wakker worden In de kleur van jouw ogen zei hij, in de kleur…

Er was mijn moeder die vlees braadde voor een mevrouw verderop omdat die mevrouw niet tegen braadlucht kon. Er was het naast mijn moeder in de keuken staan. Ze prikte in het vlees en ze keek naar de pan. We zeiden niets en ik keek naar het vlees, door het raam en ook een beetje naar mijn moeder. Niet te veel, ze mocht het niet merken. Er was…

Ik vroeg mijn vader om mijn bed op een andere plek in de slaapkamer te zetten. Zodat ik de ochtend na het verplaatsen, nog niet aan de verplaatsing gewend, het even niet zou snappen, even in de war zou zijn, omdat er geen muur rechts naast me was, omdat het licht ergens anders vandaan kwam. -------------------------------------- uit: 'Voor…

Er was een briefje dat de moeder van de drie meisjes waar ik soms op paste voor mij op tafel het gelegd. 'Toen ik vanmorgen vertelde dat jij vandaag zou komen, begonnen ze te juichen.' Er waren die drie meisjes die me leerden dat als je een mandarijn pelt en het lukt de schil heel te laten, je een wens mag doen. Er was de wens die ik deed…

Er was een huis waar we langsfietsten. 'In dit huis woont een vrouw die gek is,' zei mijn vriendinnetje. 'Ze is pas met stoel en al door het raam naar buiten gemieterd.' 'O ja?' vroeg ik. Ik zei niet dat in dat huis mijn tante woonde, die vaak raar deed maar aan wie ik nooit had gedacht in het woord gek. -----------------…

Als iemand mij nou maar had opgeraapt en in zijn zak gestopt en daar gelaten had, dat af en toe een hand mij vond, voelde hoe zacht ik was en dan weer losliet. Of op de vensterbank gelegd, op 't nachtkastje, in een rommeldoos. De keukenla! Ik heb nog nooit een reis gemaakt, ik moest zo nodig wortel schieten. Als iemand mij…

Opruimen en zwemmen dat is alles wat er moet vandaag. Ik ga geen beroep doen op vriendschap die hoeft mij niet te zien om er te zijn. Dat ga ik vandaag geloven. Dat hoge doel kan ook wel even wachten. Hoge doelen staan bekend om hun grote geduld. Ik hoef vandaag niet op een dak te zingen, geen ongevraagde engel van de stad te zijn…

Het zwembad in om daar mijn voeten nat te maken eruit om met die natte voeten de tegels naast het zwembad aan te raken kijken hoe de tegeltenen verdwijnen in de zon. Een foto die tevoorschijn komt maar dan andersom. In het bad uit het bad ik zong een lied dat ik op school geleerd had. 'Looft den heer want hij is goed' en…

Er was Assepoester die het vreemd vond dat de prins dat glazen muiltje nodig had om haar te herkennen. Al die tijd dat haar zussen bezig waren hun voeten in dat schoentje te persen, stond ze naast hem. Hij had toch uren met haar gedanst? Hij wist toch hoe ze rook? En bewoog? Er was Assepoester die hoopte dat de prins haar meteen had herkend maar…

Ik wil een privé-detective met een goed karakter die dag en nacht bij mij moet zijn om redenen die buiten me liggen. Zolang de zaak onopgelost is zal hij me niet verlaten zodat hij langzaam van mij kan gaan houden. --------------------------------------------------- uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…

Wakker worden in de tijd als in de fijnste zijde. Een ochtendvogel doet een ijzerzaagje na. De boormachine die je hoort is de boormachine van de buurman lang geleden, tot je weet dat dat niet kan. Er ligt een laken in de linnenkast te wachten op een hand die deuren opengooit, een shirt, een broek, een handdoek zoekt, daarbij terloops…

Mevrouw Julia doet de ramen open en ze weet geen woord voor de lucht die haar wangen aanraakt en de zon heeft de kleur van honing en ze weet vandaag gaat het gebeuren en ze denkt maar eerst blijf ik nog even staan. - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - uit ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen’, 2003…