Alle inzendingen over emoties

Straatmentaliteit Als je daar vandaan komt Raak je het niet kwijt Op steeds jongere leeftijd gaan ze liegen en helen Als je van de straat komt en armoede kent en je hebt niets Dan ga je stelen Straatmentaliteit Soms kan je er niet meer tegen Je bent ook mens Maar je moet overleven Gokken alcohol vrouwen en mannen beheersen je leven…

Sproeten van een vergeten leven liggen als roest op mijn huid. Sporen van een tijd die niemand meer kent. Ze liggen verspreid, zoals herinneringen altijd liggen: te dicht om te negeren, te ver om te begrijpen. Ze fluisteren wat ik zelf vergat— zomers die nooit zacht waren, handen die nooit bleven, woorden die vielen als hagel op een…

In Hilversum is het vriendjespolitiek Heel Medialand is verziekt Er wordt daar niet op kwaliteit geselecteerd Maar er wordt daar voor een contract gelikt en gezogen Mij slaan ze expres over omdat ze me niet mogen In Hilversum is het vriendjespolitiek Likken likken likken Hoe kan het zo zijn dat ik met mijn succes Zonder centen moet zitten…

Zij groeten u vanuit het transparante panopticum der zonbeschenen hemel met traag passerend wolkendekgewemel dat ochtendlicht doorlaat van alle kanten - de zon en, met een knipoog rechts, de maan Dat klinkt toch beter dan het obligate "hoi!" danwel het in iets mindere mate "good morning!" dat brengt mij in alle staten van euforie, dan…

We vechten elke dag. Dat zeggen ze. Maar niemand ziet wat er in ons beweegt. De kleine breuken. De vragen die blijven hangen. De blik in de spiegel die je liever ontwijkt. Het zijn die kleine dingen die vastklampen aan de rand van je gedachten: twijfel, schuld, oud zeer dat nooit zijn naam is kwijtgeraakt. Maar de echte confrontatie…

Vandaag verjaar ik, en niemand merkt het, behalve de muren die mijn adem tellen. De klok tikt stil, blijft stil, zoals een hond die niet meer blaft. De geur van vroeger in het koude brood, in het glas dat ik niet vul. Er komen berichten, woorden vol goede bedoelingen, maar ik hoor mezelf niet antwoorden. Ik glimlach voor de vorm,…

In elke mens een stille bron, een kern die ouder is dan naam of tijd. Mystici fluisteren door de eeuwen heen dat wij meer zijn dan losse golven op de zee. Het licht dat door de ramen valt verkleurt in vormen, maar blijft hetzelfde licht. Boeddha onder de boom, Eckhart in zijn cel, het zijn sporen van één en dezelfde stilte. Niet van…

Ik loop naast jou, maar jij ziet niks. Niet mijn ogen, niet mijn stilte, niet dat ik breek in elke ademteug. Ik praat, maar m’n woorden vallen op de grond, als glasscherven zonder hoop. Ik besta niet meer, niet in jouw wereld, niet in die van hen. Ik ben vervaagd, uitgegumd, vergeten voor ik kon schreeuwen. Je liep weg alsof ik…

Rossig, een vinger in een bleke wereld— te zichtbaar om te verdwijnen, te zacht om te blijven. Ze lachten. Niet luid, maar net genoeg om iets te horen scheuren. “Uniek.” Het woord dat mensen zeggen wanneer ze bedoelen dat je nergens past. Jullie zijn geweldig, zei ik met een glimlach die nergens hoorde. Een kleine buiging naar…

De nacht komt niet vanzelf meer. Ik moet haar lokken met kleine, witte leugens die smelten op mijn tong. Dus slik ik zwijgend in. Witte rondjes die beloven dat ik even niets hoef te voelen. Ze houden woord — iets wat mensen zelden doen. Ik lig weer klaar voor het gevecht dat niemand ziet, het gevecht dat ik altijd verlies. Daarom laat…

Het wordt voor mijn gevoel soms iets te veel want zeg nou zelf, geen haan die er naar kraait Geen haan, geen papegaai die papegaait Geen vlaamse gaai die mij met woordjes paait Geen vlaamse die voor mij haar liefde laait Geen zoete merelzang meer aan mijn raam want ook die dwaze bijen zijn stilaan hun eigen domme hemelweg gegaan…

Fitgirl door mijn psychose, een nieuw begin - ik til de dagen nu met andere spieren. Waar eerst stemmen door mijn kamers dwaalden, stappen nu mijn voeten ritmes in de straat. Ik leg de sigaret neer als een oude huid, adem lucht in die naar onderweg ruikt. In de sportschool worden spiegels geen vijand meer, maar ramen naar een toekomst…

De komende dagen zien wij de vlagen van Pluvius' slagen ondermaans dalen Helios is de klos breekt af en toe los laat Iris haar regenboog stralen in momentopnamen is die hemelrankdame de schoonste in Alice's spiegelwonderland Genieten geblazen van kleurrijke fasen wat wij in haar lazen met meerkleurenglazen reikt verder dan…

Kon ik maar jou in armen blijven houden voor eeuwig en altijd. Jou huid zachtjes strelen en met jou praten en samen lachen en lieve woorden naar u toe werpen en ook naar jou aandachtig luisteren. Meer wil ik niet juist jou aanwezigheid stelt me gerust en voel ik me zeker en dat voelt als thuis komen in alle rust. Kijken in je ogen doet mij weer weg…

Wanneer je leven kantelt door een storm in je eigen geest, moet je de draad terugvinden die ooit zo vanzelf sprak. Ze noemen het persoonlijk herstel - maar het is eerder een stilte waarin grote vragen opstaan: Waarom ik? Wie ben ik nu? Waarheen leidt dit pad dat zo anders loopt? In die vragen schuilt groei. Niet als rechte lijn, maar…

O kommer en leed, de Sint die heeft weet van zoveel dingen die een mens moet bedwingen van dansen en zingen, van omringen hoe jullie gingen Hoe vroeger je goed nog kon bijten en dat ‘t nu zovelen spijten dat kunstdingen dingen vervingen Sint weet van ‘t strijden naar betere tijden en dingen vermijden en ja auto’s en rijden…

Ik leef op vijf milligram - een vederlicht gewicht dat mij toch draagt. Stabiel, zeg ik dan, alsof stabiliteit nergens knarst of stilletjes bijt in de rand van mijn dagen. Maar elke drie maanden tikt een rekening als een klok die harder is gaan slaan. Eerst 150, nu 190 - bedragen die groeien als de zorgen die ik niet vroeg. Ik leg…

Waarom huil je nou Alles is achter de rug En het verdriet komt nooit meer terug Waarom huil je Het ligt achter je Al kan je er soms niet meer tegen Alles gaat voorbij in het leven Waarom huil je nou…

Wanneer wordt ik bevrijd Uit die nare tijd Zoveel gegeven voor een leefbaar leven Zielig bevonden Er is er geen tweede van Daarover twijfel ik geen seconde Zoveel moeten doorstaan Voor wat voor bestaan Schade geleden En dat komt nooit meer goed in het leven Dus is het maar overleven…

De krant heeft positief nieuws nodig een universum vol kennis en kunde maar de wijn smaakt naar appelazijn en de natuur sterft door droeve zombies de gehaaide dief speelt op de tamboerijn je ziet hem nog altijd met zijn tentakels woorden en zinnen stelen van collegae alsof de wereld er iets door verandert hij met zijn drama, jij in jouw…

Ik luister naar de wind die fluistert tussen de bomen. Hoor de stemmen van geliefden die een stuk met mij zijn meegelopen. Sluit voorzichtig de oogleden voor de ogen, Zie hen terug, zoals ook vaker in mijn dromen. Een regendruppel valt, die mij laat voelen. Hoe vol ik nog zit met verdriet, Hetgeen tranen in stilte laat groeien, Zoals dat ook…

Verloren dwaal ik rond, m’n geest gegijzeld en gewond, op zoek naar gulden morgenstond, waar vreugde en deugden in hetzelfde vuur worden geboren. Hier aan de rand van zelfgenoegzaamheid, zonder inzicht in de vergankelijkheid, in de arena van schuld en spijt — strijdend als gladiatoren. Mijn ogen zijn het canvas, mijn gezicht als marmer en…

We willen lichter lopen, minder dragen dan de richtlijn ons voorschrijft. In de spreekkamer tikt de tijd anders dan in een lichaam dat verlangt naar vrijheid. Onderzoekers verzamelen verhalen, cijfers, jaren - Wunderink die hoop vond na zeven winters, Chen die waarschuwde dat te vroeg loslaten kan breken wat nog niet geheeld is.…

Hoor mij aan in het licht van ochtendgloren, waar ik uitkijk over onbevlekte velden. Uit gratie geraakt, voor altijd verloren, als in obscuriteit gevallen helden. Daag mij uit, als een ode aan het bestaan, vervliegend als damp in sluimerende mist. Waar gemoedsrust mij heelt, onbezonnen doch begaan, in vlagen van wanhoop, voor altijd betwist…

In het hersencafé waar wachtenden hun gedachten neerzetten als jassen over een stoel, haalt Jim mij op. Hij weet de weg en ik ook - al is het een weg die kronkelt door twintig jaar van stemmen, vragen, schaduwen. Aan de houten tafel staan twee vreemde apparaten, stil als dieren die niets verklappen. Vandaag ben ik stabiel genoeg om niet…

Zet je voorste voet op de weg van het leven. Je ziet een kronkelig pad. Omdat je hart zich hecht, nu hier dan daar. Laat hoop je metgezel zijn. Plaveit je weg met liefde. die moet zuiver zijn en recht. Dwars door alle kronkels heen. Ze verdwijnen niet uit het leven, die kronkels. Maar ga er niet in mee. Leg de verantwoordelijkheid…

Als ik hem zelf gebrandmerkt had kon ik de tekenen herkennen en zou ik weten wie hij was. Maar zelfs het vuur dat zijn verminking heeft aangekondigd, is mij vreemd. Ik kan de vlammen niet verstaan, al praten zij in vele tongen: Er is niet één, die tot mij spreekt. --------------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de…

Je komt van de straat Dus ken je geen liefde Veel verdriet En velen hebben je verlaten Wat overblijft is bitterheid en haat Want zo ben je niet Maar zo word je gemaakt Je komt van de straat Fouten gemaakt in het privé leven Aan de drank en de drugs verslaafd geweest En dat kostte je zowat het leven…

Stel je een stem voor die fluistert in je nacht, woorden als koude vingers langs de kamers van je hart. Een stem die niet loslaat, ook niet als je dat wilt. Langzaam kantelt je leven, relaties vallen, werk verbleekt, je zoekt uiteindelijk hulp - soms pas veel te laat. Dan begint het andere geluid, een film van menselijkheid en macht die…

Sommige mensen voelen licht, alsof hun hart een raam is dat rustig openstaat. Ik voel altijd te intens, alsof elke aanraking van jou al een afscheid voorspelt. Jij noemt het nabijheid, ik hoor alleen het kraken van een brug die ooit zal breken. Hechting vraagt een tol die ik al duizend keer betaalde: nachtrust, waardigheid, delen van…