Alle inzendingen van Pitsikato

Zwarte sluiers over het gelaat, gedachten botsend in de geest. Doolhof zonder uitgang, een ziel gevangen in beton. Verdwijnen in de mist, omdat openstellen moeilijk blijkt. De handreikingen zijn er, maar verdampen in onzekerheid. Deze doolhof lijkt het einde, echter hoop breekt elke muur. Een kleine lichtstraal door de kier, mijn…

Pijnlijke stilte zo intens voelbaar, als het diepste donker in de nacht. Geen geluid ook maar hoorbaar, niemand die nog ergens op je wacht. Lege handen die willen grijpen, naar hetgeen dat in het verleden verloren is gegaan. Nog een keer liefdevol willen knijpen, in het lichaam dat altijd naast je heeft gestaan. Tranen stromen, een…

Stil zit ik te staren naar de pen hier in mijn hand. Klaar voor het betreden van dat verre en vreemde land. Waar nog koningen en koninginnen wonen. Waar stoere ridders boze draken doden. Kom meisje geef me je hand om met mij mee te dromen. Te lopen, rennen langs wilde woeste stromen. Naar de bron die alle leven kent. Om te achterhalen of je…

Kom ik droog je tranen, jij hebt al genoeg leed meegemaakt. Zal ze een voor een betoveren, zodat je eindelijk opnieuw in jouw hart kunt worden geraakt. Dat jij s’ avonds ziet dat de sterren ook voor jou weer schijnen, met op de voorgrond een fel gekleurde maan. Je aandacht in de morgen aan zingende vogels mag wijden, of zomaar in pyjama…

In tranen gegoten, komen de beelden uit de hele wereld naar ons toe. Hele verhalen worden voorgelogen, nooit worden de jagende wolven moe. Het gaat zogenaamd om de vrede, maar in werkelijkheid gaat het alleen om de poen. Dit is de eigenlijke rede, waarom zij voor kogels kiezen en niet aan praten doen. Bommen die als regendruppels uit…

Ruik de geur van wilde rozen, hoor de koekoek in zijn eentonig lied. Zie een riviertje meanderend stromen, voel de kracht die het leven biedt. Kijk echter ook naar de kinderen die schateren, in oorlogen die niemand na een tijdje nog ziet. Ga naar voren maar steeds vaker naar achteren, een dans om het even een dans om het niet. Leg mijn…

Ik leef in een wereld van dromen, ze gaan maar blijven ook steeds weer terugkomen. Mijn blik wordt vertroebeld door al die rook, het is een vuur dat dagelijks opnieuw wordt opgestookt. Ik blijf hierdoor in het verleden hangen, in mijn oude gewoontes, in het terugverlangen. Waardoor ik niet naar voren kan, maar als bevroren in het donker…

Zit op het terras met vele mensen om me heen, hoor de drukke stemmen maar herken er geen één. Mijn ogen proberen smekend ergens een houvast te vinden, maar ze blijven slechts alle kanten opspringen. Gedachten gaan vervolgens hun eigen gang, laten beelden zien waar ik zo naar terug verlang. Ik kijk in een innerlijke spiegel, ik kijk door een…

Wij stonden zo kort voor het vrije leven, waarvan er in het verleden bewust wat meer was achtergebleven. Maar zij vloog plotseling zomaar van mij weg, zonder zelf nog adieu te hebben gezegd. Nu kan ik alleen nog in haar mooie groene ogen kijken, op een foto dicht naast mijn bed. De vervlogen jaren doen slechts als secondes lijken, daarom…

Mijn bloedend hart, kijkt dagelijks om zich heen, ziet heel veel ellende veroorzaakt door mensen van steen. Geld heeft ons steeds meer in de macht, de duivel die honend in zijn vuisten lacht. Gewoon blijven wij geloven, dat het nog wel goed zal komen. Ook al is het licht al een tijdje uitgegaan, wordt er geen minuut bij stil gestaan.…

Verdiept in de mobiele wereld, zag ik de lantaarnpaal niet staan. Als een echte stoere kerel, liep ik er met volle kracht tegen aan. Een flinke buil op mijn voorhoofd, voor mijn ogen een roze waas. Gelukkig was ik door de klap verdoofd, want even dacht ik iets te zien huppelen dat leek op een paashaas.…

Al tastend in het verleden loop ik door ons huis. Ik hoor de stemmen van vroeger, herken weer dat vertrouwde geluid. Glij met mijn vingers over de muren, laat ze rusten bij een deur. Proef dat vertrouwde, ruik nog een keer die bekende geur. Loop door alle kamers, ten afscheid in de tuin. Dan voor het laatst de sleutel, draai hem…

Je rent op en neer, heen en weer. Naar boven en weer naar beneden, overal leg je willekeurig spullen neer. Die je later niet meer terug kunt vinden, net zoals vroeger met kleine kinderen. Wordt het overal zoeken, in het ergste geval moet men zelf God erbij roepen. Waarna het toch teruggevonden wordt, op een plek die je al tien keer…

Warme wind blaast zachtjes door de haren, heb vlinders zomaar op mijn hand. Nee vandaag mag ik zeker niet klagen, al mis ik wel het verre tropische strand. Zolang mijn voeten me willen dragen, loop ik nu alsmaar verder van huis. Ik zal het jou ook steeds weer opnieuw vragen, al blijf jij liever lekker thuis. Kom laat ook jouw haren wapperen…

Als de tijd is gekomen, dat ook mijn vlam voor altijd gaat doven. Neem mij dan nog eenmaal bij de hand, zodat ik met je mee kan gaan naar dat geheimzinnige land. Droog de tranen in mijn ogen, die jou steeds opnieuw in mij hebben opgezogen. In een wereld van vallen en opstaan, maar ook zwevend tussen de sterren en verliefd lopend in het…

Diep in het bos waar wind zelden waait, een magische stilte zich om de wandelaar heen zaait. Staan veel hoge bomen met de bladeren vrij, en toch vind ik in hun midden geen vrolijkheid. Wanneer de takken kraken, maken deze een treurig geluid, alsof ook deze bomen zich alleen voelen onder de ranke huid. Ik hoor de vogels niet zingen, geen kabbelende…

Wanneer wind zachtjes blaast in de oren, en voorzichtig spelend danst met jouw haren. Kun jij ze vaak plots zomaar horen, de stemmen die je ooit zo dierbaar waren. In het oneindige gingen zij verloren, maar komen dan bij jou terug. Een geluid diep in herinneringen geboren, helaas verdwijnt het ook weer vlug. Echter steeds opnieuw als…

Loop langs de rand van het water, een vis die naar adem hapt. Rimpelingen na het einde; na het later, waar alles; op zijn eigen manier op wacht. Zelfs de mensen om je heen, zijn slechts rimpelingen die voorbijgaan. Want er is er geen één, die ontkomt aan de laatste traan. En kijkend in glanzende ogen, zie ik de eigen rimpelingen verschijnen…

Ik blaas van afstand door jouw haren, telkens wanneer de nacht op binnen vallen staat. Hoop dat jij dit op dat moment dan zult ervaren, alsof je door een pijl van Eros wordt geraakt. Om er nog wat meer kracht op te zetten, loop ik in mijn slaap telkens door jouw straat. En in de stilte zonder jou te wekken, roep ik mijn naam zolang de droom…

Het is stil, ijzig koud, de verte lonkt als de pot vol goud. Achter de rug zucht het verleden, zomaar alles in de tijd verdwenen. Een stap naar voren, de verlokking is schreeuwend te horen. Kom, betreedt nu het ware paradijs, echter het gezicht dat de andere kant op wijst. Terug naar vanwaar het kwam, het moment waarin ik de beslissing…

De neus diep in de jas gestoken, de wil om naar buiten te gaan nog niet gebroken. Eventjes lekker onder de vallende sneeuw gaan staan, misschien zelf zin om een blokje om te gaan. De deur gaat voorzichtig open, direct komt de nattigheid in de kleren gekropen. Lichaam reageert meteen stokstijf, vraagt waarom het in godsnaam niet binnen blijft…

Loop langzaam de horizon tegenmoet, het is die onbekende verte die het doet. Dat het hart sneller voor iemand kan gaan kloppen, die je als een Sirene alsmaar opnieuw blijft lokken. In dromerige ogen kan men zijn bestemming terugvinden, wanneer ze echter sluiten is dit het teken dat jij ze niet aan je hebt kunnen binden. Waardoor de zoektocht…

Het lopend jaar is bijna naar het einde gekropen, één jaar waarin ook weer vele tranen zijn vergoten. Eerst nog Kerst het feest van licht, dat echter ook sterk laat voelen het gemis Van geliefden die er niet meer bij kunnen zijn, achterlatend voor altijd een sluimerende pijn. Met vuurwerk gaan wij het tenslotte dan verlaten, elkaar knuffels…

Wanneer de dromen niet willen komen, het donker van de nacht steeds donkerder wordt, Wordt de laatste hoop bij mij weggenomen. te achterhalen waar het nu aan schort. Dat de vlinders, na jou, in dit leven wel willen dartelen rond en in mijn hoofd. Maar het blijkbaar niet is gegeven, dat dit met een nieuwe liefde wordt bekroond. Waarom…

Zag voetsporen in de natte sneeuw, maar ze gingen plotseling nergens meer heen. Ze hielden in het niets zomaar gewoon op, en toen stonden die van mij weer alleen. Het is dat gevoel als bij een open deur, niet wagenwijd, wel op een kier. Wanneer je er te snel doorheen wil glippen, is dit niet de gepaste manier. Nu zie ik jou door mijn…

In de stilte kan ik jou nog horen, in het donker kan ik jou nog zien. Jouw liefde in mijn hart verborgen, keert ooit terug misschien, Wanneer ik dan opnieuw in jouw ogen mag verdrinken, zweven op die mooie lach. Jouw stem weer in mijn oren zal klinken, die knuffel geven waar ik zo naar smacht. Echter nu moet ik nog alleen verder dwalen…

Woorden zijn slechts wat letters achter elkaar, wanneer er voor een ander geen diepere betekenis inzit voelen ze zelfs een beetje raar. Gewoon vergeefse moeite om deze dan te lezen, of om er eventueel een antwoord op terug te geven. Nee woorden moeten prikkelen, gevoelens slim omwikkelen. Zodat het smaakt naar meer, keer op keer, steeds…

Voel de koude regen neerslaan op mijn blote handen, zie goudgele bladeren stervend vallen op de grond. Zet me schrap, bijt op mijn tanden, harde wind speelt teder om mijn mond. Als een kus vanuit de verte, vanuit het verleden, zo ervaar ik dit geluk schenkend moment. Want in gedachten is het alweer eeuwen geleden, ook al voelt het voor…

Als je s’ avonds weemoedig nog naar buiten gaat, en In de stilte naar de maan omringd door sterren staart. Is er altijd wel iemand die jouw gedachten raakt, dit moment tot een hele intieme ervaring maakt. Zeker wanneer de wind een beetje waait, het dan voelt alsof die iemand zachtjes over je rug heen aait. Wil je het liefst de ogen even sluiten…

Altijd opnieuw worden zij geboren, de ene komt, de andere gaat zomaar in het niets verloren. Als bloemen met al hun heerlijke geuren verschijnen ze als regenbogen in allerlei kleuren. Ze laten je zweven, ze laten je lachen, je hoeft er vaak niet lang op te wachten. In het moment is er plotseling één daar, terwijl jij je zelf nog afvraagt…