Op het terras

Zit op het terras met vele mensen om me heen,
hoor de drukke stemmen maar herken er geen één.
Mijn ogen proberen smekend ergens een houvast te vinden,
maar ze blijven slechts alle kanten opspringen.

Gedachten gaan vervolgens hun eigen gang,
laten beelden zien waar ik zo naar terug verlang.
Ik kijk in een innerlijke spiegel, ik kijk door een soort raam,
op een wit papier zie ik weer in gouden letters sierlijk jouw naam.

Neem verdrietig met de hand het grote glas bier,
voel me eenzaam want jij bent niet meer bij mij hier.
Met een denkbeeldige bloemenkrans versiert,
breng ik een toost uit naar boven waar jij jouw verjaardag op dit moment viert.

... De tijd gaat snel, maar verlies blijf je voelen. ...

Biografie van deze schrijver

terras verdriet verjaardag

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20