Het grote loofwoud herbergt binnen zijn takken en twijgen allerlei klein leven dat ontelbare klanken uit vol blije verrassing vurige liefde of woede overwinning en nederlaag om zich telkens te verenen in de nuchtere adem die als tweestemmig koor door eiken en beuken waait.…

Geef mij maar Amsterdam en dan met name de Jordaan met straatjes rechttoe rechtaan en dan ga ik met een banaan straatjes strekken, benen rekken niet meer mekken, maar als de gekken van noord naar zuid straatjes dekken met van oost tot west gezonde bekken in het knikkie geen stickie maar 'n stukkie banaan zie mij als JordaanDichter nou…

Een minzame kerel uit het centrum van Maastricht trekt voortdurend een ondoorgrondelijk gezicht, praten met hem is echt maf, hij maakt nooit zijn zinnen af, als hij zegt "Ik sta morgen" dan bedoelt hij wellicht ...…

Het comfortabel inslapen Start droomloze dagen Stopt het pijn verbijten Nachtenlang horen Naasten mijn adem, Gesnurk en gereutel Voelt men hoe ik me door Verdoving als dronken verzet Wanneer men mij droog legt Benomen door verbazing Zien de bezoekers mij Ontbindend in bed Alternatief Van een sprookje geen sprake…

vijf lichamen – vlammen die handen vastgrijpen en niet meer loslaten de aarde onder hen is groen alsof ze dansen op een begin nog voor taal, voor schuld voor schoenen hun huid is rood niet van zon maar van binnenuit – alsof kleur is gaan ademen en spieren geworden is ze draaien geen rondje ze maken tijd ze zijn klokken zonder wijzers…

Er wacht mij een apk niet van mijn auto die heb ik zelfs niet maar van mijn benen mijn eigen vervoer en dan met name van de knieën zijn die nog te onderhouden? mijn geest is gewillig maar ik voel het vlees wordt zwakker straks zwalk ik over de weg mijn APK station is HET MARNIX, Amsterdam centrum van beweging ik ga nu op weg met…

meer dan een zin van zeventien lettergrepen over drie lijnen…

De vader bewaakt zich als een fort Een bastion van spanning en van dreiging Mijn pijlen buigen krom Nog voor ze zijn geschoten Mijn boog is reeds verdord Nog voor hij is gevormd En zinnen breken af Nog voor ze zijn gesproken Mijn woorden zijn te kort Om vader te verstoten…

Grillig eindigen aprilvissen de meimaand die wil herbeginnen Arbeit macht Frei oorlogen herdenken de bevrijding met goede werken Belgische Paasakkoorden bindend de vrijheid verslinden Herstelbaarheidsindex nu van kracht potje breken potje betalen de luchtledigheid in 't verwoorden de mond toesnoeren Grootkapitaal onderbelast…

Als op stille vleugels, heel rustig beweeg ik voort als een veertje zo licht speels, zacht zoet zwevend Zonnestralen, teder als dons blazen voorzichtig met warme adem de scherpe kantjes van het leven genieten, met volle teugen, al is het maar even Donkere wolken verdwijnen diepe verlangens van warmte, genegenheid.. tijden van vreugde…

Even mijn armen om je heen even samen en niet alleen even mijn warmte aan je geven in dit rommelige leven heel even samen knus en op je wang heel zacht een kus…

80 jaar in 2 minuten in stilte. Het is niet uitvoerbaar Alle slachtoffers van de wereld te herdenken in 2 minuten tijd We herdenken de verschrikkingen Uit de 2e wereldoorlog Het zou nooit meer gebeuren Maar de mens is hardleers Van klein geweld naar heel groot Er wordt gereld op het voetbalveld De verjaardag van de koning kan niet zonder…

Nog even dit over afgelopen Koningsdag het kostte wat, maar ze leverden want met Koningsdag gaat het Koninklijk riool open het riool onder de OranjeBoomstraat van de Oranjes niet dat het gaat stinken neen de Hoogheden gaan shinen ogenschijnlijk elke vraag gesteld en naar waarheid beantwoord over de opleidingen van de Prinsessen…

Maal ik over plus Is jouw minachting mijn deel Cijfer jij mij weg…

Mijn bloedend hart, kijkt dagelijks om zich heen, ziet heel veel ellende veroorzaakt door mensen van steen. Geld heeft ons steeds meer in de macht, de duivel die honend in zijn vuisten lacht. Gewoon blijven wij geloven, dat het nog wel goed zal komen. Ook al is het licht al een tijdje uitgegaan, wordt er geen minuut bij stil gestaan.…

sprokkel elke dag wat momenten bij elkaar die voor jezelf zijn…

Liggend onder een immens hoge spar sper ik effe met mijn eigen geleefde leven laat ik de hoogte-, diepte-, pijn- en fijn-punten van mijn zaligheden en (on)zekerheden helemaal los laat ze, laat het bezinken, inklinken mijn ziel neemt nu een hoge vlucht maar raakt niet meer gewond, verwond langs de stam met vele kale takken en diverse levens-ongemakken…

Een schone drol bestaat niet een mooie drol wel zeker als het drolletje als 1 stuk uit je holletje als zijnde een nieuw schip te water wordt gelaten en de herinnering opdoet toen je als kind riep, roept: "Mama, Papa, ik heb gepoept!"…

Amsterdam stroomt vol zo zal blijken ik stroom uit naar Duitsland om te ontwijken voor mij geen Koningsnach noch dag doch het land en taal welke ik zo mag Winterberg, Sauerland voelt lenteachtig aan daar aan de wandel met man en hond gegaan wel kijk ik naar de reportage op de televisie (Doetinchem) en daaraan voorafgaand naar de begrafenismissie…

Omdat wij “plat” praten, zouden wij “riemen” zeggen. Een riem zit om de taille, een beetje moeilijk uit te leggen. Vooral als je slank bent, maakt zo’n riem van jou een plaatje. Zo’n brede zwarte elastieken, met een klem en zonder gaatje. Op een zwierige zomerrok, met daaronder witte schoenen. En van boven een fleurig bloesje, zag je…