Alle inzendingen van eliZe Augustinus

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…

rondom de regenbogen innerlijke ogen stil en bewogen schrijf ik met sidderende hand mijn kerstgroet onder de avondlamp verstart om al de ademloze smart maar sterker dan de pijn zal de lamp voor mijn voeten zijn dat in een dorstig dal gevuld met olie voedt…

Opwinding bedekt de stad beperkt het verstand van de opgewonden meute met het oog gericht op de vriendelijk verlichte etalages dat gebied om te kijken Kijk daar; op rood fluweel ligt een schitterend juweel voor de helft van de prijs wordt het jouw deel de zorgen verdwijnen als men het sieraad in gedachten onder de vrolijk versierde boom…

daar heeft hij gewoond dat is zijn huis de houten deur met de gouden deurknop en de gekrulde handgreep het marmeren hart noch rede noch geweten hard gevoelloos steen het plateau boven de open haard met de gevulde vaas en foto herinnering aan wat is geweest op het aardse feest vol met toeters en bellen ver weg van de schat op…

Zuur van regen dat op de aarde valt gaat de dag over in de nacht vermoeid en half gebroken sluiten we de ogen droombeelden die samen komen op het gefluister van de dood soms lijkt moeder aarde het toneel waarin eenieder een rol moet spelen alleen de kerstboom blijft staan door de eeuwen heen wit als sneeuw van vrede dat daalt als een…

met de vreugde van kinderen die spelend hun dag beginnen zo zijn ze hier gekomen reizigers als wij van zover weg en ons nabij met de adem die draagt wees welkom onder ons stem die ons aanspreekt tot leven gericht op ons hart weet van verborgen pijn in donkere nachten als duisternis de aarde dekt in morgenlicht verlaat…

beter dan het luisteren naar bizarre verhalen is het kijken in ogen die van wijsheid en liefde stralen de zon op zien gaan in donkere tijden van het leven de dagen om bang van te zijn we willen niet op geven in ziekte verdriet en pijn maar moedig onze levensweg gaan de blauwe geopende deur van leven en liefde waar we naar binnen…

Bezield gaan ze op weg door liefdedrang gedreven om de mens in nood een mooi uur te laten beleven geen uitstel meer voor het kwetsbare en grijze lijden op weg om terstond hun eenzaamheid te bestrijden in de nieuwe jaargetijden een beker chocolademelk met rozijnenkoek en een bladzijde uit het boek de melk om van corona doem te bevrijden; wat…

er is zoveel gebeurd de laatste dagen dat mijn hoofd een braakliggend land lijkt te zijn waarop niets kan groeien dood als de dood die mij voor ogen is gekomen een kaars gedoofd in de koude aarde waarboven de stille blauwe hemel een witte wolk wachtend hangt…

Die sterke rots in glans getooid weet van het hemelblauw daarboven de rollende storm en bomen gerooid takken met armen te mager om te loven Van wie het helste kwaad ontmoet die bijna zijn vergaan in het weerlicht zien we ze staan rondom schaduwen en donkere wolken ach hoe getergd zijn de volken Het schreien en zuchten bliksemend…

Somber keer ik terug in de tijd aangezogen als door een magneet niet ver van hier misschien komt het door 't verdriet of de gewenning aan miskenning voor de wereld een clown te zijn maar toch zeker niet als toekomstbeeld van generatie op generatie rond te moeten gaan als de ossen in ploegvoren waar in 't lawaai van de vreemde…

In de koperen deurknoppen kun je je spiegelen; brandschoon Het huis vol idealen; met de deur dicht Loom sluipt de kat rond de boom; op flanellen sokken Tijgerslank langs de dagen van onbehagen; talrijke dode vogels Wij wetende van hun zingen; gefluit in' t ochtendlicht Dauw schittert op hun veren De kosmos waar we doorheen moeten; de vreemde…

ik zal er zijn als je wordt opgetild gedragen als een prinses met je gelaat naar de hemel gericht een traan welt op uit de aarde vergezeld je op je lange reis naar de overkant van de dood waar de ziel het lichaam verlaat het hart door verzoening genezen geen ziel hoeft te vrezen in het licht van de zuivere zon zal ik ten afscheid naar…

we zullen naar de toekomst kijken de hoop vasthouden in de bevroren tijd, ook al zijn we het zwoegen de onzekerheid moe 't licht op ons gezicht zal 't niet doven noch de vreugde' blos van onze wangen roven het gaat in de nacht met ons mee och schoonheid zo liefdevol teder wie zoekt die zal vinden de oeroude wijsheid de…

och, nog even en we zijn er aan gewend de tot nader order uitgestelde tijd en de moeilijke dagen zijn alledaagse dagen geworden…

de dagen veranderen zolang corona niet verslagen kan worden ons tot een ongrijpbare vijand geworden die als de schaduw van een donkere wolk de hemel bedekt de dagen veranderen zolang corona niet verslagen kan worden als in een oorlog die niet is verklaard in gehoorzaamheid aan elk bevel…

Al wat vreugde geeft en vuur is op aarde van korte duur kijk daar; het gebaar de armen van een dansend paar met het vriendelijk gelaat van het uitverkoren zaad kwetsbaar grijs en oud in de winter koud en guur rondom Zijn Heilige natuur 't zoete klagen van Corona dagen de onontkoombare dood een gouden traan valt uit 't hemelrood…

de lucht is onbewolkt de rode zon maakt vrolijk; de sneeuwwitte tijd door het zingen een wonder gebeurd een meisje dat het getokkel op de harp heeft gehoord de muziek in eenheid gekleurd; zachte adem zachte adem liefde die in 't hart is gelegd onstuimige paarden op de kruissprong van de wegen amazone de zegen in de tweesprong; het…

en soms heel even vraag ik mij af hoe dat hart en longpatiënten in deze corona tijd hun leven verder moeten leven met 't gevoel te hangen aan de galg in een strop met een mondmasker op…

We zetten onze kraag op tranen drinkend kruipen we in onze schulp voortgeduwd door de infectieuze storm 't dorre hout in een tapijt oktobergoud De avondklok schrikt ons op eenzaam en bang wandelend langs de lanen van vrede waar de oorlog niet wordt verklaard Maar we zullen de nachtmerrie doorstaan met de liefde van het…

Mijn ogen dwalen rond Tussen ziek en gezond De cijfers lopen op De wereld is een ledenpop Och trieste onzekerheid Voor de komende tijd vol donkere majesteit Kom laat ons strijdbaar zijn van zinnen In ‘t loodzware duister covid 19 overwinnen Noch weerloos noch kwijnend in minnen Het hart onbezwaard door ‘t geestelijk zwaard Volgen…

Alles hult zich in zwijgen Is sterker dan de strijd De pen die vonkensproeiend in het witte blad doet nijgen Het zoete teken van de tijd…

hij gaf zijn broeder weg voor brood; beleg met vette spijzen haar gezicht kwam voorbij; geen korreltje bleef over de rover nam het mee ze rilde en beefde; in de geplunderde boom kwam ze tevoorschijn als de late rozen uitgebloeid; haar takken gesnoeid; in een nieuw stralend leven…

Internet waar schuilt toch het verborgen monster dat ik niet ken je groeit van maand tot maand van oord naar oord trippend joelend vol van mysterie niets staat jou in de weg je hebt vrij baan de internet politie ach wat hebben wij eraan? noch regel noch wet World Wide Web gegroeid naar een Ondoorgrondelijk Spinnenweb…

Ze hanteert bezem en pook O zo mager is Ook. Ze komt naakt tevoorschijn Als lichtgewicht Uit de kopieermachine Een traan welt op uit de aarde Van maandag tot en met zondag oud…

och pijnigende gedachten van koude nachten alles is een waan in dit aards bestaan met soms wat geluk om te aanschouwen van te houden de bloemen van het paradijs in 't ijl gegons verpulvert tussen puim en ijs…

De wolken maken stormluchten Gedachten vliegen als pijlen door mijn hoofd Bladeren vallen van de boom de luchten doen mij zuchten Ik houd mij vast aan wat mij is beloofd En weet met geheel mijn ziel en 't verstand Geen ervan vindt hier hun plaats Deze boze krachten tegen mij gekant Zij moeten in het kruis vergaan met haast Met in mijn ziel…

zij stond alleen en achteraan door de duistere wereld verworpen en helemaal vooraan op de eerste rij geplaatst door Hem die is en was en terug komt op de wolken…

In vreugde en smart in nood en klagen Zal 't Godvruchtig volk naar de Here vragen Plotseling overstelpt door de wereld met vragen Jezus Christus en zijn bruid Zijn heimelijke vijanden blijven zagen Over het Coronavirus in onze dagen Vallen aan op hun buit Een brandende pijl door glas en lood Gevecht van leven en dood In Zijn Huis daar voelt…

is het een troost om de zon te zien opspringen boven de tedere bergen der belofte? het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…