Alle inzendingen van CB

Roodborstje op tak winterlucht houdt even stil een klein wonder kijkt De zilverwitte nevel van een vroege decembermorgen sluipt traag tussen de bomen en legt een dunne stilte over alles heen — zo breekbaar dat ik bijna bang ben te ademen. Het ijs aan de randen van de donkere sloot glinstert in bleek en aarzelend zonlicht, en wanneer een…

Licht streelt het pad zacht woorden fluisteren de ziel stilte draagt het goud Elke dag wandel ik door ‘t leven, opmerkzaam voor wat zich openbaart de wereld fluistert zachte woorden, onverwacht, die mijn ziel verklaart een lichtspel raakt mijn diepste wezen, taal en schoonheid in hun macht de zintuigen ontwaken vredig, een stille dans van…

Zacht water stroomt voort bladeren dansen voorbij tijd vloeit met de beek Water glijdt stil tussen de met mos beklede stenen, licht breekt in trillend zilver, en elk kabbelend spoor fluistert over het voortdurende bewegen van het weemoedig bos. Vergankelijke bladeren drijven langzaam mee op de stroom, draaien hun eigen kring van loslaten…

Noten in de wind het hart klopt in stilte mee muziek ademt ons Euterpe, jij die de lucht vult met klanken en stilte verandert in toon, die hart en ziel opent met noten als zachte regen, verhalen wevend van vreugde, melancholie, troost en vuur. Je toon zweeft over rivieren waar dromen elkaar ontmoeten, waar rust geen grenzen kent, en…

Herfstblad dwarrelt neer fluistert zacht over de tijd stilte omarmt land Avond daalt neer over de laatste glans van het bos, wind schuift langs verweerde takken, en elk dwarrelend blad fluistert over het zacht verglijden dat november met zich meebrengt. Licht vervaagt sluipend op natte paden, broos en onherroepelijk, en ik blijf staan…

Ik voel de wereld altijd iets te luid binnenkomen maar bij jou wordt zelfs het zachte weer hoorbaar alsof elke rimpeling in mij eindelijk mag bestaan zonder dat ik me hoef te verbergen voor mijn eigen diepte Jouw nabijheid raakt me als licht dat niet brandt maar rustig neerkomt op plekken die lang onaangeraakt bleven waar ik mijn adem terugvind…

Herfstig licht breekt zacht regenboog kust de nevel morgen ademt kleur Als dauw vochtige aarde innig omhult en gouden zonlicht door nevelen breekt, als zilveren druppels die de herfst streelt, als een regenboog die voorzichtig ademt in de vroege morgen. Als een brug van kleuren die het oog streelt, een zachte melodie die tussen wolken…

Kraai op houten paal mist vlecht stilte door het veld seizoen ademt uit Wanneer koude, zilveren mist zich spreidt over de kale velden, zie ik hoe schaduwen zich wikkelen om de laatste bladeren, hun adem een trage fluistering van wat eens groeide. De donkere natte grond ademt zwaar onder de druppels van de nacht, en in de grijze schemering…

Vleugels keren zacht naar het nest vol licht en rust stilte draagt hen mee Hun sierlijke vlucht opent de weidse lucht als een adem, een boog van wind, van ruimte, van verlangen, elk vloeiend ritme een echo van vrijheid die zachtjes terugkeert naar zichzelf. Hun zwevende zang rolt over de horizon, trillend in mijn ademende borst, een taal…

Klokje in de kou toont moedig zijn paarse bloem winter is nabij Aan de rand van de stoep groeit het kruipklokje met zijn lage stengels, stil maar standvastig. Een paarse ster die geen aandacht vraagt, enkel licht vangt in november, zoals iets dat bloeit zonder verwachting. Het zoekt geen steun van andere bloemen, maar wie goed kijkt, ziet…

Blaadjes dwarrelen zacht op vochtige paden herfst ademt in mij Als ochtend zich opent in dof amberlicht, zie ik hoe takken zich uitstrekken als stille wachters, hun bladeren trillen in de adem van een dag die zachtjes kantelt naar verval. De aarde draagt het gewicht van druppels die nog hechten aan varens, en in de vochtige schaduw ruik…

Zonlicht op de wei bloem bloeit zacht tussen het gras rust vult mijn ogen Ochtend opent zich in ruime kalmte; ritselen van bladeren legt een teder ritme neer. Mijn zintuigen drinken de stilte van dit moment, waar niets meer hoeft te zijn dan wat het is. In het trage stromen van de beek openbaart zich een verborgen waarheid van stilte.…

Herfst - een kwetsbaar blad in de wind, nog even maar, dan is het voorbij Het blad laat los zonder haast, al wist het dat vallen geen einde is maar een mild terugkeren naar wat het altijd al was. De lucht vangt het op zonder oordeel, en even lijkt alles gewichtloos. Diepe kalmte blijft achter in de tak, dun als adem, nog dragend de herinnering…

Je bent het zachte licht dat mijn schaduwen kust, het geluid van adem dat ik voel in mijn borst. Je bent de ruimte tussen woorden, stil en groot, waar ik durf te zijn zonder masker, zonder schroom. Je bent de regen die mijn stormen zacht weghaalt. Het geduld dat mijn hart in rust laat landen. Je bent de stem die fluistert zonder ooit te oordelen…

Boom wacht op de wind lucht kleurt in voorbijgaan blauw de aarde luistert Hoe geruststellend het is de adem van de aarde te voelen stijgen, haar toon onder mijn voeten als belofte dat alles wat leeft gedragen wordt in een bedding van vertrouwen. Ochtend ontvouwt zich zonder haast, het licht beweegt als een zachte stroom over bladeren…

Ochtendblauw ontvouwt maan streelt mijn innerlijk licht stilte stroomt door mij Hoe bijzonder innig het is om de volle maan te zien hangen in het zachte blauw, nog helder terwijl de zon haar gouden adem spreidt en de aarde langzaam ontwaakt in een sluier van stilte. Ze drijft tussen nacht en dag, alsof ze weigert afscheid te nemen van…

Blaadjes dansen laag kleurig ballet in de lucht pirouette valt Wind streelt traag de kale takken en fluistert geheimen van een aarde die zachtjes loslaat, en ik adem mee met het ritme van vallende bladeren, hun zachte aanraking op de grond een zachte spiegel van mijn ziel. Elke druppel regen raakt mijn huid alsof het fluisteringen zijn…

Golven dragen mij herinnering vervliegt zacht stil ademt het licht Hoe ik me laat dragen op golven van het leven, waar onverwachte stromingen mij meenemen en het verleden zich zachtjes roert in het nu – een open zee waarin tijd en herinnering samenvloeien. Vroeg in de morgen ontwaak ik langzaam, proef de omliggende natuur met alle zintuigen…

Druppel op een hoed wereld weerspiegeld in klein stilte van de herfst Eerste traan rust op een dor blad. Hij glijdt langzaam naar de rand en blijft daar even hangen, alsof hij luistert naar het zwijgen van iets dat voorbij is - een stem die nog nadraagt tussen de bomen. Daarna volgen anderen in een ongekend ritme. Ze dalen neer op mos…

Een herfstwind fluistert groen blad luistert even mee tijd om om te slaan Elke kleur spreekt tot mij met een zachte stem, nog vóór mijn ogen haar werkelijk zien. Het goud van het blad beweegt door mijn borstkas, en ik adem trager, voel de wereld in mij verschuiven. In de ochtend ademt het licht haar eerste toets over dor blad, over tak…

Herfstlicht op de steen fluistert verloren namen bladeren vallen Geluiden van de wereld die ik diep voel, in het trillen van takken, in het zachte vallen van licht. Hun echo beweegt door mijn gedachten, en ik adem mee met wat fluistert. Stemmen van degenen die ik mis, zijn overal, in het ritselen van regen, in het tikken van vensterlicht…

Lint van helder blauw versiert het groene landschap vloeit zacht naar de zee Langs de rivier fluistert het glinsterende water zacht, een echo van gedachten die ik niet kan vangen. De wind streelt mijn huid als herinneringen, en alles lijkt tegelijk dichtbij en ver weg. De bomen buigen mee met een geduld dat ik zoek, hun schaduw tekent…

Zacht omhooggestuwd vleugels omarmen stilte weg naar het licht toe Verlangen naar een plek waar zachtheid de lucht vult, waar mijn overvolle zintuigen langzaam stilvallen. Een ruimte waar elk geluid fluistert, en mijn geest in stilte mag uitademen. Dromen van een tuin met paden van mos, waar bloemen hun geur aan de wind toevertrouwen.…

Stille adem gaat tussen muren en het gras tijd ademt traag mee Rust daalt neer als een zachte schaduw, alles vertraagt, klanken lossen langzaam op. In de ruimte die achterblijft ontvouwt zich iets dieps, ademt samen met een tijd die niet meer haast. Elke in‑ en uitademing vormt een woordloos gebed, de wereld lijkt even te pauzeren, een…

Waar licht water raakt ontwaakt even het leven en keert weer tot rust Het water ligt kalm, maar leeft in elk licht dat het vangt. Een blad drijft langzaam voorbij en verdwijnt zonder spoor. De stroom herinnert zich niets van wat het aanraakte - juist daarin wordt alles heel. De oude bomen buigen licht onder hun eigen gewicht. Hun schaduwen…

Zie het harde blad op deze windstille dag valt uit eigen wil Bladeren dwarrelen traag naar de aarde, hun kleuren branden in mijn blik. Elke stap op het pad draagt een fluistering, een ritme dat mijn adem volgt en zich mengt met de geur van de aarde. Wind beweegt tussen kale takken, zijn aanraking is koel en tegelijk vertrouwd. Ik voel…

Geen dag en geen nacht alleen adem van natuur het eeuwige nu Wanneer stilte zich uitstrekt over mijn gedachten, lijkt elke seconde zich eindeloos te herhalen. De klok beweegt, maar binnenin vertraagt alles, alsof het nu weigert verder te stromen. Een uur kan oplossen als sneeuw in zonlicht, of blijven hangen, zwaar van onverwerkt gevoel…

Langzaam valt het blad diep tussen aarde en rust ademt het seizoen Vochtige aarde geurt tussen het blad dat langzaam vergaat; een lichte nevel hangt laag, en in de verte zakt het bleke licht als een adem die moe maar aandachtig en zacht blijft. Mossen spreiden hun zachte huid over verweerde stenen, het bos houdt zijn adem in, en elke…

De ziel van een boom groeit wortels zo natuurlijk klimt dan naar de zon In stilte ademt hij het licht dat tussen bladeren zwerft; wortels luisteren naar de taal van het grondwater. Tijd beweegt traag door zijn vezels heen, als herinnering zonder begin of einde. De seizoenen schrijven hun letters in zijn bast; elk litteken draagt het gewicht…

Karton als kussen de stad loopt hem stil voorbij hoop ademt nog zacht Wind draagt stemmen van hen die vergeten zijn, hun contouren dansen zacht tegen de muren van de stad. Ik voel hun leegte als een trilling in mijn borst, een fluistering die smeekt om gehoord te worden. In de stilte van mijn kamer woelt de wereld, elke hoek van pijn en…