Alle inzendingen van CB

Uit het stille tij een blauwe flits vliegt omhoog oog in oog met licht Langs de oever tuurt hij stil, zijn vurige borst vangt het zonlicht dat glinstert in het water. Een scherpe roep snijdt door de ochtendstilte, een teken van leven in het waterrijke natuurgebied. Zijn korte, krachtige vleugels snijden door de frisse lucht, laag over…

Natuur in het hart met verlangen naar liefde onvoorwaardelijk Het hart vol natuur met een stille hunkering onvoorwaardelijk Natuur omarmt mij verlangend naar warme liefde onvoorwaardelijk In het hart van mij natuur en diepe liefde onvoorwaardelijk…

Gefilterd zonlicht het bos opent zijn geheim mijn hart volgt het pad Traag wandel ik langs het pad, waar dauw nog glinstert op de bladeren. De lucht draagt geuren van mos en frisse aarde. Een merel zingt alsof hij mijn gedachten kent, en ik adem dieper, alsof tijd oplost. Het zachte ruisen van bladeren is een taal die ik herken. Glinsterende…

Langzaam opent zich een bloem draagt stilte en kracht hart klopt in de wind Soms voel ik hoe mijn huid de wereld nauwelijks filtert, elk detail brandt zich in mij in. Dan zoek ik de troost van een knop die nog gesloten is, een belofte die ademt in stilte. Een roos weet dat groei niet een haastige beweging is maar een wachten, een luisteren…

Takken vol adem zonlicht glanst op oude schors stilte draagt het goud Langzaam opent de boom zijn takken, elk blad vangt het licht dat vloeiend door de lucht glijdt. In de gedempte schors voel ik de stilte van eeuwen, een zekerheid die in mij weerklinkt. Diepe wortels zoeken hun weg door donkere aarde, houden me vast als de wereld beweegt…

Het bruin blauwtje rust op zacht geel boerenwormkruid licht danst op mijn huid Soms is het genoeg om de zon op mijn huid te voelen dringen, het licht door bladeren te zien spelen, het zachte zoemen te horen van een bij die even bij me blijft alsof ik deel ben van dit ritme. Ik hoef niets te verklaren, alleen te ademen in de warmte, waar…

Plotse schemering goud glijdt langs stille velden alles ademt zacht Wanneer de zon verzinkt, onthult zich een van de meest intieme gebaren van de aarde: de lucht transformeert in lagen – van blauw, via goud naar vurig oranje, paars en rood, in talloze schakeringen. Het zijn niet enkel tinten die mij beroeren, maar ook wolken die traag…

Waar de wind mij raakt fluistert mijn ziel zachtjes mee stilte wordt muziek De wind strijkt teder door de morgen, glijdt langs takken en over uitgestrekte velden, weeft kleuren en lichte strelingen in mijn aandacht, en laat kalmte neerdalen in mijn gedachten. Ik spreid mijn kwetsbare vleugels, fladder mee op de adem van je delicate beweging…

Zacht tussen het luid mijn stem kiest de stilte zelf onhoorbaar bevrijd In de zachte kamers van mijn binnenwereld ontvouwt zich een stem die nooit heeft geschreeuwd, maar sprak in flarden, wachtend tot ik haar met open aandacht durfde te voelen. Ze boog zich jarenlang naar wat gepast leek, wiste zichzelf in het verstikkende rumoer van…

Mist tilt zich omhoog langs de rails fonkelt de dauw de zon ademt licht Toren tekent zich af tegen de bleke hemel. Zijn klok bewaakt het uur waarin de nacht nog niet helemaal loslaat. Rails glanzen vochtig, draden hangen traag— station ademt de stilte van een ontwaken. Trein schuift het perron uit, een ademtocht die de ijle lucht doorsnijdt…

Vlinder spreidt vleugels zonlicht weeft door zachte lucht tijd stroomt in stilte Woorden glijden als een stille stroom over de rivieren van mijn denken, waar gedachten zich nestelen als zaden in rijke aarde en wachten tot ze rijp zijn om in hun eigen tijd te bloeien. Zoals de oude boom haar takken spreidt naar het pure licht dat langzaam…

Lichte adem zacht fluistert in mijn innerlijk ik mag er zijn, ook De ochtend draagt haar adem als een sluier van licht die de huid teder omhult. Ik luister naar de trilling in de stilte van het hart, waar elke nieuwe dag zich opent als een ongeschreven gedicht. Zoals regen het dorstige land liefdevol kust, laat ik adem stromen. Ze vindt…

Bloem opent zich zacht licht streelt zacht het groene blad stilte ademt mee De middag ligt open in een kalme gloed, het zonlicht strijkt zacht over huid en ruimte, het ritselen van bladeren stroomt als een adem door de lucht, het ritme van stilte trekt alles traag samen. De lucht draagt een volle geur van aarde en bloemen, elk fragment…

Golven fluisteren licht danst op de horizon stil in mij weerklinkt Langs de kust blijf ik stil, mijn gevoelige huid vangt de adem van de wind. De zee draagt een taal van duizend stemmen, elk geluid raakt iets zachts in mij, en ik word zelf een golf van voelen. Het licht van de toren draait, traag en helder, snijdt door de nacht en…

Tere bloem ontvouwt stilte buigt zich naar het licht wortels zingen zacht In het buigen van het licht opent zich een tere kelk haar kleuren langs mijn huid, een brug tussen stilte en aanraking waar onzichtbaar en zichtbaar elkaar raken. Ranke stengel reikt omhoog met zachte zekerheid een rode draad van aarde naar lucht, en ik herken…

De blauwe reiger rust in het verstild water zijn spiegelbeeld drijft In het water, half verborgen, staat hij op één poot, een stilte die het water zacht omhelst. Zijn hals reikt naar de lucht, alsof hij de wereld vasthoudt, en mijn hart volgt elke trilling, een echo van tijdloosheid. Over de spiegel van de vijver glijdt hij, het riet buigt…

Ongewone droom legt een levensmoment vast bewaard in het hart Wat een vreugde, drijvend op de golven van een droom, waar creatie en verbeelding zich als een oceaan uitspreiden. De wind ademt kracht, melopee streelt zacht mijn ziel, haar melodie roept een wereld die in stilte leeft en bloeit. Langzaam dobber ik naar een kust van diepe rust…

Fluisterende wind verre blik die mij ontglipt schaduw blijft hangen Ze loopt door de verweerde straten, alsof ze hier niet hoort; de tere lucht draagt een bleke glans om haar heen, en haar fluisterende woorden ademen uit een ander land. In haar ogen ligt een onpeilbare zee, waar sluimerende golven mij blijven wenken; haar onverschillige…

Zachte adem stroomt binnen fluistert het licht zacht stilte draagt mijn stem Ik voel het licht in mij als een zachte adem die door eeuwen heen fluistert en blijft stromen. In de diepte ontvouwt zich een stille ruimte, waar kwetsbaarheid en kracht samensmelten in rust. Zoals golven de eeuwige kust steeds weer omhelzen, draagt een kalme…

Geen toekomst, geen nu zij danst alleen met het licht ik leer van haar vlucht Ik zit aan de oever van het meer, de lucht beweegt nauwelijks. Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis. Zonder verleden, zonder toekomst, alleen dit trillen in…

Stil bos ademt mee zonlicht raakt mijn open hart ik word weer heel zacht Ik loop traag door het gras, de wind strijkt langs mijn huid. De bomen ademen rustig, hun takken vertellen verhalen. Vogel roept iets wat diep in mij weerklinkt, en ik word stil alsof de wereld even wacht. Zacht zonlicht valt gefilterd, vloeibaar goud door het groen…

Verloren stemmen tussen beton groeit zacht licht stilte houdt hoop vast Ik vraag me af waar de kinderen zijn gebleven, die zongen en speelden in straten. Nu vallen hun stemmen stil als puin dat breekt, terwijl de samenleving doorklikt en weigert te kijken. Wereld is vaak te hard, te scherp aan de rand van gevoel. Streken verbranden of…

Op het groene blad druppelt zacht de regen neer stilte draagt gewicht Eerste druppel stroomt rustig, bijna aarzelend uit de lucht. Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest. Daarna komen er meer, ieder met een eigen ritme en zwaarte. De wereld ademt mee, bladeren…

Golven vol geuren strelen licht het duin en gras wind brengt zomerrust Langs de duinruggen waar het licht langzaam glijdt, neem ik de rust in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld. De horizon strekt zich uit, grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…

Melkweg in de lucht stil glijdt het licht door de tijd geen begin of eind Onder sterrenboog vraag ik niets en krijg alles een adem lang licht Liggend op mijn rug, gedragen door de draaiende aarde, strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van sterren, eeuwen onderweg, stil en helder, als een belofte die ons teder omarmt.…

Blad valt in stilte de wind draagt oude geuren tijd buigt en verdwijnt Een knop opent zich in het zachte ochtendlicht, alsof ze zich eerst wil afstemmen op de stilte om haar heen. De lucht draagt de geur van vochtige aarde, en de tijd lijkt even geen haast te kennen. In volle bloei spreidt ze haar kleuren als vanzelf, niet om te overtuigen…

Vlinder zweeft omhoog stil gedragen door de wind één met het leven Ik voel de pulserende hartslag van de aarde, onder mijn voeten, de wortels van bomen murmelen verhalen door de wind. Elke zonnestraal draagt de warmte van verbondenheid, een stille omhelzing die mijn ziel doet trillen. Het water kabbelt niet alleen, het zingt een lied van…

Bij jou ontspan ik een zachte ademhaling ik ben helemaal Bij jou hoef ik geen glimlach te dragen die wringt, geen stem op te zetten die boven mezelf uitstijgt. Je bijzijn legt geen druk op mij, maar nodigt me uit te zijn wie ik ben. Je hoort de diepe stilte achter mijn woorden en vult die niet op met haastige geruststelling. Je laat me…

Frêle lijn beweegt woorden raken zacht de lucht vrede houdt adem Er hangt iets tussen ons, haast niet te zien, een fijne lijn gespannen over oude gronden, licht als adem, maar zwaar van betekenis, te breken door één vergeten gebaar. We spreken traag, alsof taal iets weegt, alsof elk woord een trilling veroorzaakt, een blik houdt stand…

Stilte omarmt mij zacht fluistert het binnenin woorden vinden rust Soms voelt alleen zijn niet als gemis, maar als thuis- komen op een plek waar niets meer hoeft te worden uitgelegd. Mijn huid ademt rust als stemmen verstommen, en ik zak. Wereld is vaak te luid, te scherp aan de rand van gevoel, ik vang zoveel meer op dan woorden…