Alle inzendingen van CB

Aarde ademt zacht bomen fluisteren hun pijn stilte spreekt in rust Ik voel de aarde ademen onder mijn blote voeten, een trage hartslag, een fluistering tussen wortels en mos. Alsof ze stilletjes vraagt haar pijn te begrijpen— zonder woorden, alleen via het ruisen dat mijn ziel bereikt. De bomen buigen niet alleen voor de wind die hen kust…

Stilte tussen ons geen woorden, toch zo veel meer je blik zegt alles In de ruimte tussen onze woorden voel ik jou, de pijn die onuitgesproken blijft, het verdriet in stilte. Toch zie ik het, zonder oordeel, zonder druk, en wil ik naast je staan, in alle kwetsbaarheid, met een glimlach. Niet altijd zijn het bloemen die mijn hart verwarmen…

Los van de oever draagt de rivier mij verder dan mijn verlangen Ik volg het landschap als aderen op een oude hand, waar water, zingt over stenen zonder naam. Mijn voeten zijn moe, mijn hart blijft vragen waar het stroomt, en wie ik word als ik loslaat. Lucht hangt laag en blauw, als een zachte belofte die nog niet is verbroken, vogels…

Licht in jonge blad een merel zingt zonder haast bankje in de zon Stap binnen in dit stukje stad, waar bomen zachtjes blijven fluisteren, en bankjes verhalen bewaren van wie even bleef of verder droomde. Waar kinderen rennen in kringen van licht en gras, en de tijd traag beweegt, als een glimlach zonder haast. Een plek zonder groot gebaar…

Vlieg in het groen stilte rust op tere vleugels de aarde ademt In de ochtend komt de aarde langzaam tot leven. Ze ademt haar geuren uit en schenkt me de klank van haar rust, waar de bomen praten met de lucht en mijn hart trilt met elke zucht die zij voortbrengt. Haar stem is geen geluid dat je hoort: het is de druk van een zachte hand…

Een gedicht voor jou uit mijn diepste gevoelens woorden van Liefde. O Liefste, ik adoreer jou met al jouw licht op hetzelfde moment reflecteren warme stralen op enig tak met fris groeiende bladeren, bloesems of opengaande bloem van waaruit een verliefde vlinder langzamerhand begint te ontwaken. Fladderend en zwevend zal ik verschillende…

Wereld bruist door maar ik adem zacht in vrede mijn ziel is thuis hier De wereld is altijd net iets te fel, te luid, alsof ik in een kamer ben die ik niet kan verlaten, de lucht te zwaar van dingen die ik niet uitspreek, maar die mijn ziel toch verteren. Mijn huid is gevoelig voor het schuren van gedachten, elk woord dat voorbij- glijdt…

Het ochtendkoor zingt weeft door het zachte zonlicht harmonie ontwaakt Van ochtendgloren tot het zachte vallen van de nacht zingen vogels hun verhalen in flarden van licht. Aubades drijven als dauw door het ontwakende landschap, terwijl serenades sterven in een schaduw van vergezicht. De fluiter spreidt zijn zanglijn als een sluier van…

Licht kust de hemel de merel fluistert zachtjes de aarde ademt Er is een ogenblik, nog vóór het licht zich echt toont, waarin alles lijkt te ademen in zachte golven van stilte, en ik, haast onmerkbaar, voel hoe mijn huid opent voor het ontwaken, alsof mijn hele wezen luistert naar iets wat geen woorden nodig heeft. Een merel zingt één…

Een vlinder schildert haar meesterwerk vol bloemen in ontluikend groen In de ochtenddauw, waar het licht voorzichtig breekt, zie ik bloemen geruisloos en onopvallend hun vreugde ontvouwen. Ze staan stil, maar in hun kleuren voel ik het leven, een dans van het moment, kwetsbaar maar vol belofte. Hun geur vult de open lucht, zacht en onvergetelijk…

De vuurgoudhaan zingt tussen naalden aan de beek eerste lentelied In de nevelige ochtend zingt een merel zijn eerste lied, vleugels ritselen zacht tussen de takken, verborgen, maar nabij. Tussen wortels murmelt een beek, een fluistering van helder water, golvend in de cadans van een tijdloze herinnering. Geur van mos en vochtige aarde…

Licht als een zuchtje boomblauwtje fladdert voorbij het bos ademt mee Lopen waar bomen ademhalen en het licht door de takken danst, waar de geur van aarde mijn gedachten tot rust brengt. Elke stap verzinkt in de zachte omhelzing van mos, en in de verte zingt de wind een lied dat niemand ooit vergeet. Hier spreekt de stilte luider dan de…

Boog van verlangen verbindt wat onbereikbaar stappen in de mist Een boog van verlangen strekt zich uit over het water, verbindt wat eens gescheiden was. Onder hem stroomt het verleden, troebel en traag, een rivier van herinneringen die nooit tot rust komt. Aan de rand van de mist wacht een voet op de eerste stap, de overkant verborgen…

Pracht van de muziek ontspannend en prikkelend beleef het moment Erato, jij die de snaren beroert en woorden weeft tot zang, die liefdesverzen fluistert in het oor van wie bemint. Jij die harten opent met klanken als zomerwind, en verhalen vlecht van hoop, verlangen, troost en vuur. Je stem zweeft over velden waar minnaars elkaar herkennen…

Dansende bloesems eerste zon streelt zacht hun glans tijd vervliegt in geur Een jonge zon streelt rode knopjes van kerspruim bloeit helemaal op Lentewind waait zacht bloesems dwarrelen neer als fluisterende sneeuw Lentezoet ontwaakt bleke bloesems in de wind vallend als een droom…

Vleugels flitsen snel zang weerkaatst in de ochtend liefde zweeft omhoog In het zachte ochtendlicht, waar stilte nog regeert, draaien ze omhoog, vleugels die de ruimte breken. De mannetjes tonen hun kleuren, een unieke dans van pracht, hun zang vult de morgen, een oproep die blijft steken. Elke beweging spreekt van verlangen, de vrouw…

Je blik zegt genoeg stilte groeit tussen ons heen woorden hoeven niet Ik hoor je nog voor je spreekt, voel de rimpeling in je stilte. Elke blik een fluistering die mij moeiteloos bereikt. Je adem trilt door mijn huid, een taal zonder woorden. Je aanwezigheid golft door mij heen. Je vreugde gloeit als ochtendlicht dat zachtjes door mij…

Liefde uit leegte ik zocht geen vuur, geen stormwind alleen jouw echo Ik ben verliefd geworden op jou, niet omdat ik liefde zocht, maar omdat de dagen kleurloos voorbijgingen, de nachten te stil waren. Ik wilde een stem die bleef, iets dat de tijd brak, hoe vluchtig het ook was. Ik keek naar jou zoals men kijkt naar regen op een eenzame…

Zijn stem, een echo van verloren tijden, een melodie die te breekbaar is om vast te grijpen, zijn woorden als zachte regen op het asfalt van herinneringen, waar we zijn liedjes altijd weer vinden, ook als tijd hen vervaagt. De man die zong van de eenvoud van liefde en pijn, met een rauwe stem die leegte vulde, die het onuitgesproken tussen…

Schaduw in de wind fluistert langs maanlichtsluiers vervaagt in de nacht In het schemerduister, waar schaduwen fluisteren, vouwt een nachtvlinder zijn vleugels open, dooft het daglicht in zijn dans. Hij zoekt het verborgen, stilte die rust tussen blad en zachte bries. Geketend aan het zilveren spoor van de maan, zweeft hij tussen de draden…

Er staat geschreven geen voorjaarsbloesems plukken wind kan niet lezen Haar zachte geur vult de lucht met tedere vreugde. Een intens palet van kleuren kleurt de wereld, een zijdeachtige pracht. Haar irissen glanzen in het licht, fonkelend als sterren in de nacht. Ze houdt mijn blik gevangen, omhuld door het ontwaken van het seizoen. Mijn…

Wolken drijven traag molenwieken slaan de tijd stilte in het groen De polder strekt zich uit onder een hemel van vloeibaar licht, waar beekjes meanderen door het uitgestrekte grasland. Windmolens spreiden hun armen terwijl koeien grazen in de adem van de eeuwige bries. Langs wilgen slingeren paden door het land waar het water de horizon…

Wij staan hand in hand stemmen die stilte breken een keten van kracht Wij staan op, waar stemmen worden gesmoord, waar lichamen worden geraakt, waar recht een voorrecht lijkt. Wij staan op, hand in hand over grenzen heen—onze woede een vlam, onze hoop een ketting die nooit zal breken. Wij dragen de namen van hen die vielen, vergeten door…

Zonder onzeker gevoel bloeit ze uit modder wonder van lotus In het moeras, waar duisternis heerst en stilte drukt, ontspringt de lotus — een wonder van kracht en puurheid. Tussen modder en schaduw, onaangetast, ontvouwt zij haar breekbare bloemblaadjes in warm zonlicht. Diepe wortels reiken ver in de veranderlijke aarde, vol verdriet…

De klank van stilte noot na noot, mijn ziel wordt vrij mijn hart vindt zijn rust Muziek omhult me als een zachte storm. Klanken stromen door mijn aderen, vullen elke porie van mijn wezen. Een fluistering die ik niet altijd kan verstaan, maar die me diep raakt, mij uitdaagt en tegelijk troost zonder woorden. Elke noot komt van een plek die…

Stilte in het meer spiegels van lucht en bomen de tijd raakt het hart Zon werpt haar zachte gloed op het water, elke rimpeling trekt de stilte in verschillende richtingen. In de spiegel van de vijver ben ik niet meer ik, maar een samensmelting van bomen, lucht en stilte, waar tijd even stilstaat en alles samenkomt. Bergen staan recht en…

Strekkende wortels wind fluistert door de takken rust in de adem Zij staan stil terwijl seizoenen als schimmen voorbijgaan, hun wortels reiken dieper dan wat ooit zal worden gezien. De aarde draagt hun verborgen verhalen terwijl wind hun takken beroert met fluisterende handen. Bladeren vangen licht, laten het dansen en verdwijnen,…

Tussen takken schuilt zijn lied rijst uit de schaduw stilte in de lucht Hij kiest de rand van de wereld, waar takken verstrikt raken in dicht groen, waar licht gefilterd wordt door een waas van twijgen en onkruid, waar de grond zompig is van vergeten regen, waar stilte nooit helemaal stil is. Hier weeft hij zijn lied tussen schaduw en blad…

Verlaten water een bootje drijft in de kou stilte in de nacht Lichte vorst hult de takken, verbleekt in de kilte. Boven in de grauwe lucht straalt maan als een smalle zilveren streep. Geen enkel wolk is zichtbaar in de eindeloze rust van de lucht, enkel stilte van het donkerte, diep en mysterieus. Woeste zee vangt het sterrengloed en breekt…

Witte spiegeling vleugels vangen zachte wind rust in donzen nacht Hoe een zwaan, sierlijk en ongerept als een sneeuwwitte verschijning, zachtjes glijdt over het spiegelende wateroppervlak waar haar vleugels zich openen als stille zeilen en de adem van de wind haar even tilt voordat ze weer tot rust komt. Haar gracieuze hals vormt een sierlijke…