Witte rook

Ik kijk in prachtige ogen: grijs blauw groen,
ze leggen een brug naar de groene ogen die ik me herinner uit het toen.
Dwaal af naar de plek diep in mij waar ik zolang niet meer kon komen,
voel een hartstocht die in de mist was meegenomen.

Ik kies daarom voor het nu, voor het mooie dat er plots weer is,
en zoek met haar naar wat wij zolang hebben gemist.
Zij weet dat mijn herinneringen altijd zullen blijven,
echter dat vindt zij niet erg, zij wil met mij op witte wolken drijven.

Dus leef ik niet langer in een verhaal dat is vervlogen,
hetgeen ik meteen las in haar heldere grijs blauw groene ogen.
Maar zijn wij klaar om samen voorzichtig te duiken in de woeste levensstroom,
het is het startpunt voor ons beiden van een onwerkelijke droom.

... Misschien eindelijk weer geborgenheid gevonden? ...

Biografie van deze schrijver

witte rook prachtige ogen toekomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3