Alle inzendingen over liefde

de zoetste vruchten de helderste sterren een prachtige maan ogen glinsteren borsten smelten elkaar verstaan wenselijkheden rustig bekeken stemmen tevreden alles in rust zodat de kust van Peloponnesos niet overspoelt wordt door lyrische redes deze liefde sust de onrust maar blust de wil niet…

Jouw zoenen smaken verruklijk zoet Als het speeksel Op jouw hunkrende tong Mijn begerige lippen ontmoet. Jouw zoete lippen Smaken zout als druppeltjes zweet Op jouw bovenlip Mijn gulzige tong ontmoeten. Het zoenen met jou Is ’n beleving Met euforische melodieën Van de klanken van ’n symfonie orkest Met zinderende violen En eclectische…

Wie weet niet dat een roos geluk is en een roos zien geluk is dat voorbijgaat? Jij bent het blozende geluk dat ik gadesla Voor wie dan ook jij je bladeren opent het is ook voor mij Geluk welt op in mij ikzelf ga open door jou…

O, o, Odysseus, wie stond daar voor jouw neus na jouw jaren van afwezigheid? Plotsklaps, als een rots naar jouw hart, uit zijn moeders smart geschonken. Hoeveel sluiers weefde zij, in gemis verzonken; hoeveel ontrafelde nachten bracht zij, dronken van verlangen, achter angstige muren in eenzaamheid door? Als een ware Goliath schoot…

Mijn lieveke open je deurke en lach en zend tot de zon je gebed, en een vaas met een gele mimosatak fijn-blij voor je vensterke zet. Die zie ik van ver als ik zingende kom al over de heide gegaan, die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet, nu een lente van liefde ving aan. Zo wijd is de heide en de berken zo fijn, ze blinken in…

Na alle jaren nog steeds het raadsel dat me het liefst is, jij en jouw beeld van mij dat je naar me spiegelt het beeld bij mijn gedachten en mijn belofte aan jou, mijn meer en minder mooi voor jou in jouw ogen die mij begeren en mij roepen…

Op blote voeten in ’t bedauwde gras, Dansen wij in mei de lentedans, In de vroege ochtendstond, Als de prille zon de dauw verbrandt. In ’t warme gras vleien we terneer, Uitgeput, doch zeer voldaan, Kus jij vederzacht mijn mond, Wijl de zon naar haar zenith klimt. De warme zon maant op te staan, Onze huid rood verbrand, Hoogste tijd…

Wij zagen die nieuwe muze al lang en slank (blond is ze zeker niet) aankomen, een beetje dichter heeft dat nou eenmaal van verre voortreffelijk voorzien. Hij zelf dus niet. Ze willen het licht maken, de zon stelen voor hun leven, zonder de nacht op te geven om in hun kracht te geraken, de gewoontes kraken, gevoelens vormen naar…

De zee ademt zacht haar geheim in elke golf ik luister gedwee De zee spreekt tot mij in bewegingen die voelbaar zijn als ik mijn zintuigen open, een trage stroming langs gedachten zonder naam, en ik luister alsof het water mij al lang kent. Onder het oppervlak leeft iets dat ik niet benoemen kan, een trilling die door mijn borst beweegt…

vanavond om acht uur was het zover de hemelen braken open door het samenkomen van verlangens en wederzijdse behoeftes door onze wensen te bespreken deze te hebben vergeleken tegen het licht van onze achtergrond deden wij wat gezond is voor jou voor mij betastten wij alles wat wij wilden wilden deze keer dus laat het rijmwoordenboek…

moedervlekken schitteren als sterren op haar hemelse lichaam zij vormen beelden bewegend door mijn handen onder een deken van kussen vervaagt ons zicht in één moment van zijn…

Hoog staan de cipressen tegen het bleke avondblauw ver van hier drukt hitte op de stad waar jij woont denkend aan van alles misschien aan mij misschien aan jezelf weerspiegeld door mij Alleen omdat, juist omdat jij het niet weet, niet kunt weten, weet ik dat jij het weet, dat ik het zie, het weet wie jij bent,…

Zit ik hier weer, alleen, met een stijve, omdat zij haar vingers liet glijden over haar beeldschone scherm. Het permanent kietelen van fantasieën; mijn krullen kriebelend op haar heuvels vol lust, kracht voelen opkomen, om hellingen van genot verbonden te bestijgen; met elkaar mee, gedwee. Bergen van verlichting bedwingen met z’n twee…

in de zachte wind hoor ik jou je bent er nog steeds niet zichtbaar, maar voel het aldoor ik ben er zeker van, daar ik van je hou verbonden zijn geweest in het verleden zegt dus niets over dat wat blijft ik zie je warme glimlach in het heden het is net alsof mijn hart daar over schrijft doch sterk is het gemis in zijn aardse wezen onontkoombaar…

Liefde is nooit een muur van binnen bekleed met kussens en een uitzicht op prikkeldraad Liefde is nooit een muur om verzwegen wensen een zwakke plek, een geheime schaamte of een heilig moeten Liefde is zonder oplossingen over muren heen klimmen nooit losgeslagen dronken van geloof, hoop of dromen Liefde is niet argwanend wanhopig…

Je ogen zijn d’mooiste juwelen, Schitteren meer dan briljanten, Kunnen mannenharten stelen, Hevig vuur doen ontbranden. De mooiste heuvels in Arcadië Vallen bij jouw borsten in niet, De grazige weiden in Arcadië, Vallen bij jouw weelde in niet. Jouw kersenrode lippen, Vragen om brandende kussen, Niets kan eraan tippen, Jij bent…

Ik beloof je geen gouden bergen te bouwen op slappe grond, ik beloof je geen liefde voor het leven uit blinde lust ik beloof je geen grote daden maar oprechte te doen wat ik kan te zijn wie ik ben dat is: jouw wijsheid wanneer je boos bent weerwal om je angst hand onder je hoofd nest voor je verdriet ik ben jouw begrijpende antwoord…

graden veranderen door de richting die ik kies door lijnen die kruisen en nooit meer parallel willen zijn. mijn graden kantelen wanneer ik naar jou kijk – een ander soort zwaartekracht trekt me scheef. de kou in mijn botten toen ik bleef staan op het kruispunt waar jij allang parallel was gegaan.…

ken je dat gevoel de eerste aanraking — druppels die wachten om te vallen, om te zeggen wat geen woorden durven. in mij rupsen, jarenlang stil. één trilling, en ze worden vlinders. vluchtig, mooi, en sterfelijk. en ik vraag me af: hoeveel rupsen heb ik nog over?…

Wat ik zo graag weer horen zou, Is jouw ‘Ik hou van jou’, Niet eenmaal hoorde ik ’t weer, Al vraag ik ’t keer op keer. Soms in mijn dromen hoor ik jou, Niet jouw ‘Ik hou van jou’, Verwijten doe ik ’t je niet, Hoewel ‘t mij doet veel verdriet. Vóór m’n stervensuur zal gloren, Hoop ik nog te horen Jouw ‘Ik hou van jou’, Het enige ik…

Als ik alleen maar liefde heb wanneer ik jou ontmoet heb ik alles om te bestaan om te zeggen en geborgen te zijn Als ik liefde ben verdraag ik de dood en de pijn, mijn tranen om de wereld stromen en samen kunnen we gelukkig zijn…

De smaak van frambozen en meer Proefde 'k zij mij kuste elke keer. Een smaak ’k vergeet nooit meer, Die herinring doet mij steeds zeer. Toch roep ik die herinring steeds op, Al brengt 't me van d'regen in de drop, Voert 't me ook keer op keer naar de top, En daar verheug ik mij telkens weer op. Stel me er keer op keer aan bloot, Vervulling…

’t waren niet haar wenkbrauwen of ‘t prachtige profiel in de zon waar voor mij de bad trip begon maar wachtend voor ’n slurf om weggezogen te worden uit de dagelijkse sleur door ’n open deur ten faveure van enig herstel en om ’t gemoed bij te kleuren uit mijzelf zouden de vleugels nooit groeien wel vloeiende woorden ter bevestiging…

Is het uit liefde, die te groot werd voor je hart? Of door verlangen, dat je fluisterend breekt in het donker? Misschien is het zachte pijn om een droom die nog niet durft te leven— maar jij huilt, en ik voel het, de warmte van jouw traan op mijn lippen, alsof je hart even het mijne raakt.…

Veertig, ik heb nog hoop De klieren in mijn borsten stuwen het verlangen, ik stuiter met grote ogen tussen fatsoen en handtastelijkheid, struikel over scheve stoeptegels spiedend naar een kans Waar is mijn man nu ik hem nodig heb om me te lijf te gaan? Ruikt hij mijn nood niet? Ik trek een been op mijn wikkelrok valt open Half verscholen…

ZIE je ik hou van je, ik vin je zo lief en zo licht -- je ogen zijn zo vol licht, ik hou van je, ik hou van je. En je neus en je mond en je haar en je ogen en je hals waar je kraagje zit en je oor met je haar er voor. Zie je ik wou graag zijn jou, maar het kan niet zijn, het licht is om je, je bent nu toch wat je eenmaal bent…

Toen ik haar zag, Ontvlamde in mij een vuur. Door haar te kussen, Wilde ik het vuur blussen. Maar d’afstand was te groot, Ik kon haar niet bereiken. Ik heb haar niet gekust, Het vuur in mij bleef ongeblust. Vuur blijft smeulen in mij, Mijn brandend hart Verteert langzaam in mij. Het verlangen blijft duren Naar haar kussen, Duurt…

Mensen willen rotsen daar hun leven op bouwen Huizen die blijven Mensen willen hun bestaan slaan in herinneringen die blijven Mensen willen niet naamloos zijn, maar de naam Liefde is al voldoende Mensen willen geloven in de mensen die ze nodig hebben Mensen willen geloven in de macht van hun dromen…

Ik ben een specialist ik ben gespecialiseerd in 'een beetje' van alles wat weet ik wel een beetje maar van de liefde het meest en daarvan weer het meest van mijn dochter in de sfeer zoals wijlen Koningin Wilhelmina sprak: "Mijn innig geliefd kind Prinses Giulia" dat ik zo bemin en die ik zo mag, meer dan mag een schoonheid van buiten…

Wanneer ik oplos in de droom, die ik nooit droom, wek mij dan niet, maar gun mijn slaap dit recht. Denk niet van mij, dat ik voor waarheid schroom, ik wist maar al te vaak: dit is niet echt. Maar als ik slaap, dan is haar droom in mij en zegt mij alles wat ik wilde weten, dat zij nog leeft en mij niet is vergeten en andere lieve leugens over…