inloggen

Alle inzendingen van John Loopstra

71 resultaten.

Sorteren op:

zee in zicht

netgedicht
1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 53
één druppel nieuw licht maakt een nieuwe dag één druppel voor grensverleggend nieuw leven één druppel slechts draait een leven om één druppel in de woeste zee en ik hoor hier en nu de druppel vallen en zie de zee zoals ik die nooit eerder zag maan verbleekt, blijft wel tussen de wolken staan, maar toch één druppel…
John Loopstra25 september 2023Lees meer…

Wegen

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 56
Mijn weg voert (langzaam) mijn werk mijn leven uit. Aan jouw hand volgen mijn voeten de weg naar het licht dat blootgelegd is door de zon (jouw kus), mijn weg naar de horizon waarachter jouw hart wacht - mijn hart klopt aan jouw hand, hunkerend naar leven (verwonderd ontwaak ik hier en nu in een land achter de doorgang…
John Loopstra20 september 2023Lees meer…

De haver bloeit

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 33
Geef mij heden mijn vleugels terug, ik zal op aarde blijven, niet meer in de vlucht. Ioakim verbind mij aan lucht en aarde, warm van jouw schoot, aan lucht en aarde − waarde in een welkom lichaam, warm in mijn schoot Ioakim Ioakim Mijn veren raken verwikkeld in jouw haren. Eindelijk thuis Ioakim Ioakim Ioakim Mijn vlucht…

(v) Maan woont hier

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 109
Nu, nu we de kust verlaten hebben en naar de horizon trekken, getrokken op getijden en wind, zeg ik je: maan woont hier, op dit schip, in haar eigen kwartier… Er zijn geen grenzen meer, want wie kan water verkavelen? Mijn handen reiken naar de verten van je ogen, zonder die bodemloze verten verdwaal ik (ook aan land was dat al zo)……

(iv) Nachtwoud

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 63
Het nachtwoud draagt mijn stem nu verder dan ooit terug, naar binnen, over de grens, zoekt daar in mij naar geluiden die niet gedragen worden door pijn, verwarring, brandend, geen branding. Vormen - onwezenlijk vlammend voor het kind - wormen zich een weg naar boven, buiten, bedekken de bodem met woordelijke warmte - vuur (als van een…

(iii) Verborgen water

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 58
Verborgen water onder het zand, onaanraakbare sfeer, voelbare wereld waarin weinig beweegt – er is leven tussen lijnen die nog niet volwassen zijn, lijnen die lonken naar mijn beelden, mijn weelde nu ik ouder ben, een kind heeft nog geen woorden om de grens over te gaan. Verborgen water als een bel van tijd onder het gras – zwemmen…

(ii) Opvlammend

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 53
Lijnen wikkelen zich rondom mijn woorden. De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd…

Vervagend vuur

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 49
Als het daglicht gaat slapen, waar ligt dan de grens? Zal ik gewoon dromen, zolang de beek blijft stromen? Een berk gloeit na in de sleetse dag, een eik hult zich al in het donker van de nieuw geboren nacht, terwijl laag boven me een maansikkel wolken oogst – liminal eng in de hoek wacht de grens: hoe zal die vallen, uit of…

(ii) Opvlammend

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 37
Lijnen wikkelen zich rondom mijn woorden. De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd…
John Loopstra22 september 2022Lees meer…

(i) Vervagend vuur

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 43
Als het daglicht gaat slapen, waar ligt dan de grens? Zal ik gewoon dromen, zolang de beek blijft stromen? Een berk gloeit na in de sleetse dag, een eik hult zich al in het donker van de nieuw geboren nacht, terwijl laag boven me een maansikkel wolken oogst – liminal eng in de hoek wacht de grens: hoe zal die vallen, uit of…
John Loopstra20 september 2022Lees meer…

Vrijheid

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67
Tegendraads, het weg- kappen van woorden om bij zinnen te komen.…
John Loopstra14 september 2022Lees meer…

Dageraad

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 48
Dit is het hartland – duisternis die overgaat in de dageraad…
John Loopstra12 september 2022Lees meer…

Woud

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 114
Monumentaal – beuk in grootmoeder’s tijd geborgen worden. Evenzeer een eik, erfgenaam in vader’s lijn verbonden zilver. Heelal biedt ruimte om te kiezen - langs maansknoop in eigen leven: vast te houden aan het oude web dat nu werkt en te blijven zijn óf een berk te worden en nieuwe werelden in zelf op te bouwen…

Gevallen blad

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 54
Toen je plots heenging, woei de wind je veel te koud, mijn gevallen blad?…

Randen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 43
De rand van de berg, maanverlicht, Jupiter heerst – de truffel ontwaakt…

(vraag)

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 80
(vraag) Wereld in de nacht in het maanlicht roept een uil om zijn geliefde (antwoord) Ik hoor de uil aan en laat het gebed binnen nacht slaapt zacht in mij…

Vloeiende vlam

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 49
verborgen woorden dansen achter mijn zinnen a-ritmisch als in een staat van sint vitus; beeldend, vervagend vuur, ongrijpbare vlam die niet verteert, maar omlijnt wat ik nog niet vatten kan - zou het dat ik misschien laten moet, mezelf in het beeld mag draaien, dansen buiten adem, geen lucht meer, maar niet opgebrand,…

Schellen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 57
In het licht van deze volle maan luister ik niet meer naar de letters, leg de woorden als mijn kleren af en vind in hun schaduw mensen die met mij bewegen door de straten, maar niemand houdt echt mijn hand vast – enkel in de vorm. In dit licht geen kleur meer, maar nog wel de huizen, bevolkt, verdraaid, groeiringen van een stad, nooit…

wegen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 72
zacht als een deken van alpacawol regen die de aarde voedt de weg vindt naar de wortels van het gras en paden baant voor zon die zoekt en vindt (schijnbaar broos in de wind) de eerste bosanemoon…

Tijdsgewricht

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 175
Een fragment bevriest dit tijdsgewricht en eenzaamheid vloeit over de velden van dat verleden. Een stem dreunt woorden op: zijn die ooit door mij gesproken? Kijk ik in de spiegel, dan zie ik vormen die menselijk lijken – mijn moeder, mijn vader, die ik nagedacht heb – hun lagen hadden de mijne gegijzeld (of anders vluchtte ik in de…
John Loopstra28 september 2021Lees meer…

Lentewind

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 62
Wilde bloesem – binding van kleur aan geur, mij aan de wind, voor de wind, want ik reis mee op de wilde wind, aan de hand van de zon, ik heb het land onder mijn voeten, mijn ogen dansen met de wolken en ik, ik reis mee……
John Loopstra28 september 2021Lees meer…

Muur der Namen

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 78
Het is niet direct mijn zaak, maar toch… In het luchtledige van aantallen waren zij verdwenen, opgegaan in anonieme lijsten zonder gezicht voor mijn lijn, die ongevaarlijk geacht werd, mijn ouders te jong, mijn grootouders heb ik gewoon gekend. Ik trouwde een vrouw die wel verbonden is en zij maakte het verhaal tot wereld voor mij…
John Loopstra22 september 2021Lees meer…

Talend graan

netgedicht
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 143
Vruchtbaar ligt het wijde land te wachten. Wind en water deden het graan wassen onder zon en maan. Talig staat het graan nu te wuiven als ware haar aren woorden om te lezen. Als dan de aren zijn gelezen, blijft het puin voor een volgende generatie, een volgende oogst. Raak je hier dan nooit uitgelezen? Het land wacht in stilte…
John Loopstra11 september 2021Lees meer…

Stromend water

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 61
Dit water dat er is en toch niet, stroomt langs, door, over de zwarte moeder. Hier kan de dichter niet slapen. zij danst en hij, hij moet mee dansen, al kan hij verdrinken, zal hij verdrinken. Een zwarte bij trekt langs van bloem tot bloem, laat hem horen dat de soms van mensen om hem heen doordringende tijd (die hem juist deed verdrinken…

Gevlekte orchis

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 107
In al haar bescheidenheid dringt gevlekte orchis zich op aan mijn ogen. Dit weiland is nu mijn wereld…

Geen gast

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 50
Stilte is geen gast in dit leven. Het is het water, dat schoon spoelt, de adem die het stof van de dag blaast. Ik leg altijd maar elk gesproken woord op een wankele stapel, elke gehoorde zin op tien anderen en archiveer niet totdat ik thuis weer bij stilte op schoot zit.…

Licht

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 70
Als het licht wegsterft van de dag drijf ik weg van mijn woorden op het lied van een merel. Een ander ritme zet de toon voor mijn hartslagen. De droom valt in slaap en geeft alle ruimte aan leven voorbij het doen, er is niets anders dan dit zijn, dit ontwaken in wie ik ben: ten diepste ongrijpbaar in de nevel het uitspansel…

Eerste zonwarmte

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 130
Eerste zonwarmte – het geduld met de winter eindelijk beloond…
Meer laden...