inloggen

Alle inzendingen van John Loopstra

75 resultaten.

Sorteren op:

Licht in je ogen

netgedicht
1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 178
Ik kan deze ruimte niet (be)schrijven, stil in beweging, eindeloos tijdloos en toch is mijn hartslag voelbaar, telbaar, zelfs hoorbaar. Het licht komt van jouw ogen, afdalend langs een pad als een bergbeek springend naar een ven en valt in mijn ogen waar draaikolken wervelend het licht in gang zetten, dat zich nestelt in mijn borst,…

Afscheid in de mist

netgedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 168
Bladeren veranderen van seizoen, verlaten stilstaande bomen, die niet langer zongedragen zijn. In de mist klinkt veelstemmig 'vaarwel' stil tussen de takken... (Ieder) verloren in (eigen) gedachten, niets ziend, lopend in het duister, merken we enkel dat de mist ons haar bevochtigd. Naast het pad vangen bomen mist in druppels, druppels…

Heksenketel

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 171
wij werden in een heksenketel geworpen woorden tegen de wind gefluisterd maken dat we dansen ... dansen in geïnspireerde spiralen (terwijl de wanden de hele tijd wervelen in de wind, en de hele tijd wind wervelt door onze wereld) we dansen op het water dansen wij water dat we ons eigen maken in de dans onze eigen dans eigen…

Moment (iii) ik zie hen

netgedicht
2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 184
Voor het eerst buiten het nu omarm ik de bomen van het bos dat ik zie omarm ik de stroming van het water dat zij drinken het water van het stille ven dat hen tot aan de voeten staat het donkere water dat hen tijdloos rimpelloos weerspiegelt de bomen dragen het bos de stilte in en het bos luistert geeft hun stilte weer in de ruimte…

zee in zicht

netgedicht
1.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 190
één druppel nieuw licht maakt een nieuwe dag één druppel voor grensverleggend nieuw leven één druppel slechts draait een leven om één druppel in de woeste zee en ik hoor hier en nu de druppel vallen en zie de zee zoals ik die nooit eerder zag maan verbleekt, blijft wel tussen de wolken staan, maar toch één druppel…
John Loopstra25 september 2023Lees meer >

Wegen

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 199
Mijn weg voert (langzaam) mijn werk mijn leven uit. Aan jouw hand volgen mijn voeten de weg naar het licht dat blootgelegd is door de zon (jouw kus), mijn weg naar de horizon waarachter jouw hart wacht - mijn hart klopt aan jouw hand, hunkerend naar leven (verwonderd ontwaak ik hier en nu in een land achter de doorgang…
John Loopstra20 september 2023Lees meer >

De haver bloeit

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 148
Geef mij heden mijn vleugels terug, ik zal op aarde blijven, niet meer in de vlucht. Ioakim verbind mij aan lucht en aarde, warm van jouw schoot, aan lucht en aarde − waarde in een welkom lichaam, warm in mijn schoot Ioakim Ioakim Mijn veren raken verwikkeld in jouw haren. Eindelijk thuis Ioakim Ioakim Ioakim Mijn vlucht…

(v) Maan woont hier

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 255
Nu, nu we de kust verlaten hebben en naar de horizon trekken, getrokken op getijden en wind, zeg ik je: maan woont hier, op dit schip, in haar eigen kwartier… Er zijn geen grenzen meer, want wie kan water verkavelen? Mijn handen reiken naar de verten van je ogen, zonder die bodemloze verten verdwaal ik (ook aan land was dat al zo)……

(iv) Nachtwoud

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 227
Het nachtwoud draagt mijn stem nu verder dan ooit terug, naar binnen, over de grens, zoekt daar in mij naar geluiden die niet gedragen worden door pijn, verwarring, brandend, geen branding. Vormen - onwezenlijk vlammend voor het kind - wormen zich een weg naar boven, buiten, bedekken de bodem met woordelijke warmte - vuur (als van een…

(iii) Verborgen water

netgedicht
2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 200
Verborgen water onder het zand, onaanraakbare sfeer, voelbare wereld waarin weinig beweegt – er is leven tussen lijnen die nog niet volwassen zijn, lijnen die lonken naar mijn beelden, mijn weelde nu ik ouder ben, een kind heeft nog geen woorden om de grens over te gaan. Verborgen water als een bel van tijd onder het gras – zwemmen…

(ii) Opvlammend

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 199
Lijnen wikkelen zich rondom mijn woorden. De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd…

Vervagend vuur

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 203
Als het daglicht gaat slapen, waar ligt dan de grens? Zal ik gewoon dromen, zolang de beek blijft stromen? Een berk gloeit na in de sleetse dag, een eik hult zich al in het donker van de nieuw geboren nacht, terwijl laag boven me een maansikkel wolken oogst – liminal eng in de hoek wacht de grens: hoe zal die vallen, uit of…

(ii) Opvlammend

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 166
Lijnen wikkelen zich rondom mijn woorden. De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd…
John Loopstra22 september 2022Lees meer >

(i) Vervagend vuur

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 169
Als het daglicht gaat slapen, waar ligt dan de grens? Zal ik gewoon dromen, zolang de beek blijft stromen? Een berk gloeit na in de sleetse dag, een eik hult zich al in het donker van de nieuw geboren nacht, terwijl laag boven me een maansikkel wolken oogst – liminal eng in de hoek wacht de grens: hoe zal die vallen, uit of…
John Loopstra20 september 2022Lees meer >

Vrijheid

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 185
Tegendraads, het weg- kappen van woorden om bij zinnen te komen.…
John Loopstra14 september 2022Lees meer >

Dageraad

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 151
Dit is het hartland – duisternis die overgaat in de dageraad…
John Loopstra12 september 2022Lees meer >

Woud

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 266
Monumentaal – beuk in grootmoeder’s tijd geborgen worden. Evenzeer een eik, erfgenaam in vader’s lijn verbonden zilver. Heelal biedt ruimte om te kiezen - langs maansknoop in eigen leven: vast te houden aan het oude web dat nu werkt en te blijven zijn óf een berk te worden en nieuwe werelden in zelf op te bouwen…
John Loopstra9 september 2022Lees meer >

Gevallen blad

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 171
Toen je plots heenging, woei de wind je veel te koud, mijn gevallen blad?…
John Loopstra6 september 2022Lees meer >

Randen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 153
De rand van de berg, maanverlicht, Jupiter heerst – de truffel ontwaakt…
John Loopstra5 september 2022Lees meer >

(vraag)

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 222
(vraag) Wereld in de nacht in het maanlicht roept een uil om zijn geliefde (antwoord) Ik hoor de uil aan en laat het gebed binnen nacht slaapt zacht in mij…

Vijgenboom

netgedicht
3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 218
Vanochtend zat ik gelukkig onder de vijg - zomaar, met koffie…

Vloeiende vlam

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 172
verborgen woorden dansen achter mijn zinnen a-ritmisch als in een staat van sint vitus; beeldend, vervagend vuur, ongrijpbare vlam die niet verteert, maar omlijnt wat ik nog niet vatten kan - zou het dat ik misschien laten moet, mezelf in het beeld mag draaien, dansen buiten adem, geen lucht meer, maar niet opgebrand,…

Schellen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 205
In het licht van deze volle maan luister ik niet meer naar de letters, leg de woorden als mijn kleren af en vind in hun schaduw mensen die met mij bewegen door de straten, maar niemand houdt echt mijn hand vast – enkel in de vorm. In dit licht geen kleur meer, maar nog wel de huizen, bevolkt, verdraaid, groeiringen van een stad, nooit…

wegen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 189
zacht als een deken van alpacawol regen die de aarde voedt de weg vindt naar de wortels van het gras en paden baant voor zon die zoekt en vindt (schijnbaar broos in de wind) de eerste bosanemoon…

Tijdsgewricht

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 313
Een fragment bevriest dit tijdsgewricht en eenzaamheid vloeit over de velden van dat verleden. Een stem dreunt woorden op: zijn die ooit door mij gesproken? Kijk ik in de spiegel, dan zie ik vormen die menselijk lijken – mijn moeder, mijn vader, die ik nagedacht heb – hun lagen hadden de mijne gegijzeld (of anders vluchtte ik in de…
John Loopstra28 september 2021Lees meer >

Lentewind

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 185
Wilde bloesem – binding van kleur aan geur, mij aan de wind, voor de wind, want ik reis mee op de wilde wind, aan de hand van de zon, ik heb het land onder mijn voeten, mijn ogen dansen met de wolken en ik, ik reis mee……
John Loopstra28 september 2021Lees meer >

Muur der Namen

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 213
Het is niet direct mijn zaak, maar toch… In het luchtledige van aantallen waren zij verdwenen, opgegaan in anonieme lijsten zonder gezicht voor mijn lijn, die ongevaarlijk geacht werd, mijn ouders te jong, mijn grootouders heb ik gewoon gekend. Ik trouwde een vrouw die wel verbonden is en zij maakte het verhaal tot wereld voor mij…
John Loopstra22 september 2021Lees meer >

Talend graan

netgedicht
3.9 met 11 stemmen aantal keer bekeken 274
Vruchtbaar ligt het wijde land te wachten. Wind en water deden het graan wassen onder zon en maan. Talig staat het graan nu te wuiven als ware haar aren woorden om te lezen. Als dan de aren zijn gelezen, blijft het puin voor een volgende generatie, een volgende oogst. Raak je hier dan nooit uitgelezen? Het land wacht in stilte…
John Loopstra11 september 2021Lees meer >

Spookmaan

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 191
Zonovergoten spookmaan boven horizon - onaanraakbaar licht…
John Loopstra25 augustus 2021Lees meer >

Stromend water

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 199
Dit water dat er is en toch niet, stroomt langs, door, over de zwarte moeder. Hier kan de dichter niet slapen. zij danst en hij, hij moet mee dansen, al kan hij verdrinken, zal hij verdrinken. Een zwarte bij trekt langs van bloem tot bloem, laat hem horen dat de soms van mensen om hem heen doordringende tijd (die hem juist deed verdrinken…
John Loopstra18 augustus 2021Lees meer >
Meer laden...