Afscheid in de mist
Bladeren veranderen van seizoen,
verlaten stilstaande bomen, die
niet langer zongedragen zijn.
In de mist klinkt veelstemmig
'vaarwel' stil tussen de takken...
(Ieder) verloren in (eigen) gedachten,
niets ziend, lopend in het duister,
merken we enkel
dat de mist ons haar bevochtigd.
Naast het pad vangen bomen
mist in druppels, druppels die
het gras onder hen tegemoet treden,
onderweg vriendschap sluitend
met de bladeren en samen als
kinderen tikkertje spelen.
Verderop ziet een lamp dat de mist haar licht
verstrooit en toch weet aan te geven
waar het pad eindigt en wereld begint.
Als dank beginnen we woorden te vormen
uit de mist, woorden die
de stilte vullen
en maken dat wij
de ander teder raken
in dit nu.
Onze voeten voeren ons verder langs het pad,
terwijl we weer de wereld in gaan, wetend
dat thuis
thee en bed op ons wachten...
... Dit is een eigen vertaling van een eigen oorspronkelijk in het Engels geschreven gedicht (Farewells in the fog - zie Cosmo Funnel). Ontstaan op een avondwandeling op een mistige avond in november na een drukke dag op kantoor... In he begin maalt de dag dann nog even doorb en op een gegeven moment komt het gesprek weer op gang... ...
Schrijver: John Loopstra, 9 januari 2025Geplaatst in de categorie: afscheid