3938 resultaten.
BLADWACHTER
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
52 nog in leven schrijf ik je
in schaarse tijd
mijn dodemansbrief
het laatste schrijven
van een bijna dode man
kort weloverwogen
en helder moeten
mijn woorden zijn
bied me
het is bijna zover
bied me een vrije doortocht
verleen me een vrijgeleide
naar Hades’ rijk
laat me zacht
tot stilstand komen
druk als zorgzame custos…
IN DE STILTE VAN DE DOOD
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
32 In de diepste diepten van het heengaan
geloof ik mij in moeder aarde’ s schoot
Is dit nu ‘t eind van mijn aards bestaan
heerst hier slechts de stilte van de dood
Na een doodsstrijd kwam de acceptatie
werd mijn lichaam ijdel en onder nood
Mijn ziel overleefde de snelle crematie
o en ik zweef naar t’ eeuwige der dood
Van ‘t pikzwarte zweven…
Waar kom jij voor terug?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
14 Is er iets met ons gebeurd daar in iemands thuis
Waar jij die van jou gevonden hebt (om voor terug te komen?)
En je geen plek kan vinden om op mij te passen
Of misschien waar ik die van mij heb losgelaten (om nooit van weggeweest te zijn?)
En eindelijk plek heb om op mezelf te passen?…
Loslaten
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
60 we hebben u
naar uw graf
gedragen
moeder vader
de touwtjes
zijn losgelaten
elk gaat nu
zijn weegs
want u
moeder vader
waren onze
verbinding
de nu ontwarde
Gordiaanse knoop
maar wie weet
misschien wordt
hij ooit weer gelegd
een stille hoop?…
Antwoordloze tijd
netgedicht
4.0 met 10 stemmen
58 Het lijkt steeds vaker net als
in mijn lucide dromen
alsof het allemaal
voor niets is geweest
in een antwoordloze tijd
dromen van een frisse lente
die nooit meer zal komen
een vergeten zomer-nevel
om de wildernis te omvatten
in een toekomst vol vragen
alsof het allemaal
voor niets is geweest
stiltedromen
ontsnapt uit de tijdelijkheid…
Zomer-nevel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
49 Het leven speelt
geen menselijk theater
met de armoede van stilte
de dood is natuurlijk schuw
voor het helse lawaai;
Het zwoele landschap vraagt
en neemt de mooiste dromen
ook de zomer-nevel
gaat in tijd voorbij.…
Schreeuw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
30 Ik staar
in de nacht,
het eindeloze
NIETS
In mij
borrelen emoties:
angsten
pijnen.
Ze stijgen
in mij op,
nemen de macht
over mijn keel.
Een SCHREEUW
dringt zich
aan mij op
Een SCHREEUW
van
pijn
verdriet
gemis.…
Weergod Hiemstra
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
51 Hij was een slimme secretarisvogel
Die wist hoe hij het weerlicht
had doorgrond,
Doorploegd zijn fantasierijk weerjargon
De free jazz van het meer-weergodendom
De Ster en Maan en 't weer van Gerrit Hiemstra -
Laat ik voorlopig voor zijn rekening
In keurig pak deed hij gewoon zijn ding
Als Meteoroloog maar zonder Swing
Na hem slaat ons…
Kamer 4516
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
45 weet je het nog? op één van
onze wandelingen. toen langs
je boomgaard. dat vogeltje?
hoe we het in een doosje
zetten? hoe we het voederen
wilden met een ijslollystokje
hoe het was als een afgelaten
ballonnetje? dat het zo teer was
en rimpelig en dat het niet at
hoe het roze en bruinig van kleur
was? nog onbestemd was. hoe je
zei dat…
Onophoudelijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
78 Ik vond je in een regendichte jas
een plank onder je arm geklemd
angstig wadend langs de kust
Zag dat je niet kon wennen aan
de verblinding van het leven
je kneep de ogen dicht
Dat de volheid van de hemel
te veel voor je was dat je
de hemel naast je niet zag
De ruimte voor een vogel
met weigerende wieken
is te hoog gegrepen
Zachte…
Albino
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
58 slechts een enkele keer
ik weet nog dat het zo
een van die avonden was
die de zomer samenvat
ik weet nog waar je zat
dichter bij mij dan je ooit
was geweest maar toen
daar zat je dan langs me
op de oude stenen tuinmuur
je haalde je neus op voor de
vogels voor de vleermuizen
voor elk zoemende beest
je keek alleen de nacht in
ik…
Moeder
netgedicht
3.0 met 33 stemmen
137 Op het laatst brachten zonnestralen
ons meer dan alleen gedeelde warmte
jou de nodige rust en zilveren haren,
warempel toch nog van gekomen
met het verstrijken van de jaren
‘t geluk dat de maan verlicht,
jouw eigenzinnigheid liet schijnen
in de kleuren van de regenboog
de nacht een deelgenoot
van mijn onuitgesproken gevoelens
nu de…
Arcadia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
70 toen zij in de velden van
vroeger liep
ver van de smeulende wind
en bijtende bergen
zag het kind van weleer bloed
in het oog van de zon
zij begroef ontbladerde dromen
onder de steen van het slapende oog
nu huivert ze naast zwijgende goden
ze hoort het slikken van de tijd
het licht is niet van porselein
in de velden van vroeger…
een broeierig jaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
50 de snede die 2022 van 2023 doormidden
kerfde was de aftrap van weer dezelfde
ontgonnen fenomeen, liefde en dood omhelst
door spijbelende verlangens van één ieder
die de wereld door andere kijkers beziet
naar mezelf gericht hangen de vleugels
telkens in onvoorziene winden
om ze tenslotte te strekken wanneer
de laatste zucht zich herinnert…
Kompas
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
301 Ik weet nog dat we op deze bank zaten.
Om het verste pitten spuugden.
Later je lang naar je kaart staarde.
Je het noorden zocht.
Langs mos op de stammen.
De witte plooien me deden denken aan de lanen.
Hoe wijde brandwegen lopen.
Dwars het dennenbos doorklieven.
Een eenzame roze zwemband geeft zich over
aan hoe grillig iets kan stromen.…
circle of life
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
65 Jij
toen
in die kamer
van het witste wit
en ik
het kind
met nog vele zomers te gaan
jij
die nog vader moest blijven
hoe ze toen bloeiden
daar buiten
de rode rozen
augustus
trok nog een keer
alle registers open
en daarna
dat zwijgen
van de uren
waarin vroege herfst
lag ingesloten
Zoveel later
danst in een huis
vol kleur…
Dag oma
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
47 Dag oma
Tot ziens
In de hemel
Misschien in mijn dromen
Met af en toe een kleine traan
Denk ik terug met een lach
Aan "wil je nog een chocolaatje?" en
Kruisjes op mijn voorhoofd
Altijd liefde om te geven
Wijze woorden waren er genoeg
De hemel is met u een stukje rijker
Ze zeggen afscheid hoort bij het leven
Maar is afscheid niet een…
ontbreken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
131 aan de gerafelde kant
danst de wind
wiegt het licht
een langzaam
veranderen in aarde
het zachte breken
naamloos verborgen
in een lange winter tussen
alles wat duister is
deze stilte heeft stekels
een verdwaalde dichtregel
glijdt langs het venster…
SLuitsein
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
104 Het is een lange reis van A naar Z
Met boemeltje of hogesnelheidslijn
Ga je doorheen het hele alfabet
Bewondert woordenschat en schone schijn
Je treint langs zee en door het groene hart
De uitroeptekens rijpen in het veld
De blauwe luchten worden somtijds zwart
Doordat er inkten buien zijn voorspeld
En onderweg bezoek je dorp of stad…
Zo mooi
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
100 Een vroege wintermorgen
De stad die ontdooit
Grachten verborgen
De torens in dauw
Zo vreedzaam maar nooit
meer zo mooi als met jou…
Oud
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
72 verstilde pijn
van het zijn
zomerlente
winterherfst
winterlente
zomerherfst
donkere dag
heldere nacht
de wacht
bijna
volbracht…
Overgaan bij leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
67 Zij schreef haar zwanenzang
doorheen de jaren van groeiende leegheid
waar eerst nog ruimte werd geschapen
in samenhang der dingen
Zij dreef af in een oceaan van een voor haar
en mij onpeilbare diepte dan wel oploste
in een onmetelijke heelal.
Reddingsboeien werden woorden,
inhoudsloos doorschijnend,
en haar spraak verdampte vruchteloos…
We zullen Je nooit Vergeten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
54 De zelfde woorden
De zelfde zinnen
Op de dag, naar je laatste rustplaats
Waar de hemel huilt
De zon ons verlaat
Wil ik het niet denken
maar de waarheid heeft mij niets meer te schenken
Waar je nu bent
vast beter dan hier
Willen wij je nooit vergeten
Waarschijnlijk kijk je op ons neer
als een beschermengel
Wij willen je nooit vergeten…
aankomst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
77 geen weeklacht
toen ze afdaalden
naar het diepe water
een litanie slechts
van monotoon
zacht geprevel
een offerande
aan de zwarte hemel
water van de dood
geen weeklacht
in de wildernis
toen bomen braken
een ritueel slechts
van buigend barsten
naar het diepe water
toen ze afdaalden
naar de krochten
van hun ziel…
In linnen gebonden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
51 tussen mijn handen voel ik moeders gezicht
waar de dood pas nog op heeft geschreven
zijn signatuur is op de huid achtergebleven
waarna hij zich verschool in gedempt licht
haar lichaam wordt nu in linnen gedragen
met namen erop van hen die haar mogen
in haar leven had ze maar zelden gelogen
alleen op de antwoorden van wat vragen
in haar besluiten…
De leegte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
50 Ochtendlicht zoekt aarzelend
jouw onbeslapen kussen
op het koude bed
de trap zwijgt de vertrouwde
voetstap die zijn treden
niet meer dragen
en
de woonkamer benauwt
de enorme lege stoel
zo troost'loos is ons huis
waar niemand meer
jouw koffie drinkt
och lief
het is zo stil op aarde
nu jouw stem er niet meer klinkt…
Als ik straks ga (liedversie)
gedicht
3.0 met 4 stemmen
1.063 Wees niet boos mijn lief
Als ik straks ga ben je nog
In mij
Kwijnt het beeld van je bleek
Gelaat in schaduwen
Van tederheid
Wees niet boos mijn lief
Omdraaien en zwaaien
Zal ik niet
Als ik straks van je ga, beetje…
Weegschaal
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
105 Je geeft je woord zonder na te denken.
Door het gevoel dat de ander je geeft.
Je houdt je woord zolang die ander leeft.
Waar blijft je woord als die ander er niet meer is.
Laat je iemand anders in je leven toe?
Je vraagt naar het waarom en hoe.
Leg je woord eens op de weegschaal van het leven.
Hoeveel weegt het nog, misschien nog iets.…
de naam
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
78 twee stenen leeuwen
- tandeloos en blind -
zien liggend toe hoe jij
de naam beitelt in steen
de klok slaat loden uren
wolken hullen zich in
leigrijze kleuren
de zon weet wat afscheid is
takken buigen diep
voor het ademen
van donkere aarde in
een droomloze tijd
de naam in marmer
laat zich niet benoemen
blinde wachters
snoeren…
Ik zeg je geen gedag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
92 Ik neem geen afscheid,
nee, er komt geen vaarwel,
wat je groet zal blijven
dus zeg ik je gedag,
een tot weder ziens,
tot later en tot straks.
Een goedemorgen
of hoe was je dag,
gewoon even kletsen
alsof je er nog was.
Het doen alsof
zal ik geloven,
geloof is
een sterke kracht,
je bent niet weg
maar hier bij mij,
zonder…