Alle inzendingen van mobar

Je vroeg misschien het tegenovergestelde van wat aan jou gegeven begreep waarschijnlijk niets van hoe te voelen door mij ging weg zonder iets te zeggen voegde slechts vragen aan de ik voorbij.…

Het gebeurt eindelijk in een droom muziek schildert zich in aardse tonen je dwaalt langs gespannen snaren een oude gitaar ligt in jouw handen afscheidslied klinkt in de nacht gevoelig breekbaar zoals liefde sombere gedachten overmeesteren ons rivieren vervoeren verlangen wij zijn onze stemmingen niet kwijtgeraakt volgen steeds…

Meisje met de frivole viool gevoelige snaren stemmen late avond muzikaal als in echte waarheden geboren heldere gedachten gaan mee in de droom fragiele bloemen op de warme aarde ze dwaalt langs aangespoelde droefheid wij zijn onze stemmingen lichtgevende sterrenstelsels diepe dromen in de oude stad dit land wil een lied vol romantiek…

De wereld is van de Sanseveria maanlicht over verdwaalde stad jij bent het fraaie droomgezicht nabij het naaktstrand van de blote ziel er is onvoorwaardelijke groei achter jouw schuilend duin klinkt het droomlied van de liefde jij bent adem van mijn fantasie kamerplant in een hotel eerste kus op het gelaat tongen van dames groeien…

Er ligt een landschap vol begeerte tussen de episodes in wat je vertelt liefde is een trein die nooit de horizon bereikt een wereld vol bizarre fantasie alternatieven voor de werkelijkheid hoe verder de trein door het landschap treint hoe verder de horizon in de toekomst verdwijnt het is de stem van het intense volk die tot je spreekt…

Onze schijnbaar eeuwenlange vriendschap heeft een vreemde droom bevaren het begint bij de onuitputtelijke bron tussen heldere muren blijf jij gevangen: Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in dwaze zielgeruchten uit een droomland in het grensgebied op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste waarde waar…

Winternacht is als bevroren sneeuwpop eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister verdwaalt in de witte wintertuin tussen weelde van intense liefde onder het maanblad op een steen de nacht is als sterren voor het kerstfeest nieuw kaarslicht voor een verliefde vrouw de adem van een droomwereld eindelijk op weg naar…

Waarom doe je dat vroeg je terwijl je mijn intimiteit aanschouwelijk maakte. Wat vervolgde was als een scene uit een oude liefdesfilm we bedreven de liefde zonder ons naar de tijd te schikken tijdens de ochtend was er regen en de vraag van jouw hart aan mijn hand.…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast me lag in bed en ik haar diende met mijn liefde bij mij antwoordde ik alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde ik er aan toe omdat ze naast me lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Je bent bij me in de nacht waar het maanlicht dwaalt over de daken van de steden we praten over de bomen het sterrenlicht bij nacht hoe het gaat met het lopen we zoeken geen prooi meer het tongen is te intens het zoenen zo wonderbaarlijk dat het verlangen is verdwenen jij ziet soms dronken beren onderweg als je mijn benen streelt…

Dwalen, en niet verdwalen zo spreekt zijn stem, zachtjes een beetje bedeesd, in korte zinnen klinken zijn woorden, en ik luister aandachtig naar wat hij te vertellen heeft hij vraagt me naar de zee ik vertel hem over golven meeuwen boven de einder en spelende gedachten ik laat hem foto’s zien hij pakt mijn hand in de zijne die uit…

Dat ieder mens liefde nodig heeft om leed te relativeren staat geschreven in boeken door de droomgeleerden die het leven slijten en woord na woord in dromen overdragen misschien komt er een brug en lezen we verborgen onschuld dan laat ratio een nieuwe God zien om ons inzicht te bewijzen in een dieper voelbaar voelen.…

Hoe hoger je vliegt des te harder je valt zei de spreeuw tegen de merel die net het avondlied had gezongen heb ik de zee het land zien veroveren en het land opnieuw de zee zei de merel tegen een meeuw die over de oude stad vloog, wat ga jij vanavond eten? vroeg de meeuw aan een voorbijvliegende zwaan een vis, een rups, een handjevol…

Late vogels vluchten langs blauwe hemellichten richting grijze horizon oktober is op zijn mooist wanneer ik je wil kussen meer afscheidsbrief dan ik letterlijk bedoel voorgoed voorbij die zomerdromen er dansen fraai gevormde schimmen ritmisch in leegte van herinneringen het zijn de vroegere mensen die van mij hebben gehouden, om…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen de deuren eindelijk weer open een heldere horizon tegemoet praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige herfstdag terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen…

De dag zingt zich een vogeltje vlinders zoeken buikgeluiden een wind uit het zuiden legt eieren in een nest je bent niet ver van de boom gevallen uiterlijk onbewogen kleed jij je uit in nieuwe tulpen, bloemenvazen alles wijst zich een weg naar jouw fluit.…

Het verschil tussen non fictie en fictie was nog maar nauwelijks aanwezig die regenachtige ochtend vroeg bij de openbare boekenkast ze bracht wat oude boeken weg waarin ze haar naam had doorgekrast ze nam een natuurgids mee om in de herfstmaand stil te dromen alles was nu uit en thuis de juiste afstand werd genomen.…

Achter de horizon heb ik gezwommen in een zee met bloed en tranen een afscheid was niet mogelijk mijn huis en hart zijn stil verbrand ik kan de liefde niet meer uit het verband rukken mijn ledematen zijn moe van het tevergeefs lopen en hopen dat de grenzen opengaan in nieuw verlangen zodat het leed zich kan berusten niet langer…

Een vriend was hij ooit voor bekende gezichten in huiselijke kring een vreemdeling is hij geworden voor mensen die hem niet kennen zijn vriendschap zoekt hij voortaan in de drank en drugs en maanlicht soms schrijft hij een gedicht over onherkenbare gezichten mensen die hem ooit zagen geen antwoorden, geen vragen die met hem lachen…

De wind heeft geen zeep om de verhalen te wassen de handen met duizend woorden gemaskerde gezichten alles komt ongecensureerd in onschuldige oren terecht en er zal ook iets van waarheid in alle verhalen schuilen miljoenen letterklanken de menselijke ratio lijkt onbeperkt want achter de vertellingen waait het verhaal van de wind…

Soms zou ik het zand willen zijn de glimlach op jouw gezicht in alle zomerse werelddelen om je met mijn vrijheid te bevrijden vol zonneschijn en sproeten omdat je in de nacht verlegen bent aan de kust met een geliefde ik moet me nu losmaken uit het silhouet van jouw gedaante je zou een boom kunnen zijn of een reus onder de zon nu…

Het was een vreemde gedachte die in ons was gekropen een dief in een rijk huis er was niemand thuis in het landschap alle dromen in donker verdwenen nu er onmacht was verschenen in gevoelens duister en droef kwam de rivier met woeste golven de boze oceaan en dwaze wind het landschap onbemind in getuigen van vergeten alsof we het allemaal…

Dwalend door mijn gedachten de mooiste bezielde vlinders stelde ik voor in mijn fantasie alleen in een ongeremd leven waarschijnlijk minstens veertig allemaal op zoek naar jouw schoonheid je weet het misschien al het is een gevoel diep in jezelf een eeuwigdurend welkom als je eindelijk loskomt handen zwaaiend zonder woorden iedereen…

Alles wat puur is gaat verloren mensen manipuleren is het niet met woorden dan met cijfers getallen, geld en macht in jouw spelonken is er een buurt te leven voor het bestaan een bijzonder relaas communicatie vloeit samen via goedgevulde brievenbussen in donkere afgeladen kroegen waar het blond schuimend bier op bloemen,…

Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in geruchten uit een droomland alsof er een boot met een vergeten ziel door het warme zand van de woestijn vaart alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond kwetsbare schoonheid maten komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die ratio tussen weifelende…

Door inheemse stilte wentel ik mij bij het zoet water meer waar blanke nimfen spiraalvormig dansen in een cirkel van zilvergroen gras alsof verlegen verliefd zijn ook bij de oppervlakte hoort van een noeste onherbergzame woestenij te ruig en stoer om echt te strelen ik kronkel mij lenig in het rond, geknot of niet het is me om het even…

Jouw ziel zit in een versteende stoel de wereld angstig aan jouw voeten reusachtig als een woest gebergte jouw innerlijk ligt vredig verloren samengekomen in tijd herinneringen deels onzichtbaar voor de mensheid in een oeverloos bed zonder gedachten of dromen witte rozen vergezellen jouw laatste wens om stilte reis naar het donkerblauw…

Bekijk mijn gespiegelde vergankelijkheid in de droefenis van jouw bewogen ogen bomen nemen afscheid van de witte winter dromen drinken bij het vaarwel van de dromer hoe iemand met jouw zeldzame schoonheid tot zulke tedere eenvoudige dingen in staat is hoe iemand zo teder kan zijn dat kan alleen in liefde blijven waar ook ter wereld…

De ziekte van jouw vader schilderde heimwee aan zee papieren schepen op golven van een onzichtbare wereld de aftakeling, zijn dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde…

Je twijfelt over jouw identiteit geen masker momenteel voor handen en ook jouw schoenen deugen niet te vaak belopen verre stranden de straat is grijs, de lucht voelt koud is er nog iemand die van jou houdt je slentert maar door waar doe je het voor lente laat nog op zich wachten niets kan op dit moment jouw leed verzachten.…