Alle inzendingen van mobar

Vervreemding heeft iets van verwildering en achterdocht woeste, nachtelijke ademtocht drang naar vrijheid om te leven je hebt haar lief, die soevereine muze maar slechts in dwalende gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze plotseling terug in een doorzichtige jurk verschijnt ze op het bal als…

De kille duisternacht ademt door stille heimwee dansend rond jouw intieme gewoonte heldere sterren zien kansen in jouw oeverloze liefdeskus nabij het zilte zaaisel van dwaze fantasieën oefen je in klussen proef je de ware aard van het verlangde geluk in bewegingen van het proberen in taak van denkend verder leren blijf je een beginneling…

Wat doe je met mijn essentie laat je die links liggen omdat rechts meer voor de hand ligt in een corrupte maatschappij waar leerdragende psychiaters handelen in sluw wapentuig of kies je weer Keizerlijke kleren het zachte zijde en de donsveren tussen het pluche van de marmeren banketbakker zo vaak afgewezen omdat jij volwassen…

Ik drink uit de diepste poel van je liefdevolle hart wij ontmoeten elkaar in donkere minuten van de nacht samen in zoete duisternis elkaar stevig vasthouden ik hou van je, dit zijn mijn woorden nu je mij dicht bij je hart hebt houd je hand vast en droom urenlang in de liefde die onze liefde is geworden nu je weer samen met mij in…

Toen ik smoorverliefd was sprak ik telkens jouw naam uit euforie weerspiegelde mijn lucide dromen naar grotere schoonheid van ondeugende gedachten die we niet konden weerstaan de liefdesvlam leek eeuwig met zachtere wanen we liepen over een lange grenzeloze weg naar een zorgeloze toekomst winterzon in onze zomerharten we spraken dertien…

Hoge bomen en bruine kroegen haveloze zwervers die zwoegen over oude straten en ronde pleinen soms zelfs met betoverde konijnen in groene parken en rode tuinen waarboven grijze wolken bazuinen grauwe stenen en stevig beton een vrouw kijkt vanaf een zonnig balkon naar oude kerken met nieuwe banken en een tongval van religieuze klanken…

Hij zag jouw zielige gezicht in waanzinnige radeloosheid tussen wollige wolkenkastelen en lichtgevende luchtspiegelingen jouw gelaat stond afgebeeld op het gescheurde etiket van een in de hals slanker wordende glazen fles waaruit hij een donkerrode drank had gedronken tijdens het achteraf dromen over jullie vrijpartij waarbij jullie niets…

Je probeert ruwe lelijkheid te pareren van boze mensen in het herfstige park sublimeren in kwetsbare schoonheid alleen in jouw vervuilde ondergoed op de groene bank naast de door westenwind getergde oude kromme hoge boom je ziet de vrije vogels foerageren de bomen aan de waterkant zwijgen de heldere zon breekt door sombere wolken verdwijnen…

Ze praten over corrupte politiek liegende ministers en falende ambtenarij ze vertellen over oorlog en vrede defensie en de wapenwedloop de dood, een traan en een lach het bederven van vergane glorie vergankelijkheid in al zijn verschijnen ziekte en oorlog en hebzucht als belangrijkste verdienmodel de handel in aandacht economie van verdriet…

Er ligt een mooiere zuivere beschaving dan die van de prille vormgeving in mijn beperkte denkwereld op een elitaire schrijverssite van dit groene kikkerland waar mens en mening waarheid mennen de zilvervis de meeuw in de bek leert kennen als blauwe avond stil de zwarte nacht ontmoet een diepte ver van hier in het duister van…

Ooit is hij groot wild geweest nagejaagd door boze dromen brave burgers en demonen en hij had het zo goed met zijn kinderlijke vrijheid zijn speelse karakter en zijn vrolijke blijheid overal waar hij kwam kreeg hij overtuigend zijn betweterige gelijk tussen bittere tranen en zijn verwarde ziel een grote leegte zonder een geheugen…

Vier wit gekalkte muren begrenzen stille ratio in serieuze eenzaamheid voor allebei een onsje de klok tikt tijd voorbij de radio geen woord, geluid we zijn niet blij we zijn een onsje meer dan gisteren gewicht verliest zwaartekracht we zweven eenzaam naar het bed van stille in onbeslapen uren is verlaten erotiek zonder dimensie…

Wat is er over van de wildernis die in mijn jeugd zo woekerde rond groene landerijen met vrijheid van geest een gelukkig kind vanzelfsprekend eigen alles lijkt keurig aangeharkt zelfs tijd wordt niet vergeten het land opnieuw ingericht geasfalteerd en volgebouwd straks komt er weer een nieuw bericht over natuur die niet standhoudt…

Een voelbare melancholie tussen mijn gevoelige oren nu de zomer in de avond is gaan dansen met de weemoed tussen alle pracht en praal ben je een opvallende schoonheid in de schemering van boekenkasten kan ik aan jouw tederheid wennen in mijn oude lichaam bij de rivier waarin ik een duik neem om de zomer te vieren alleen met de dieren…

Een oude boom met een knoestig lijf een krom gebogen stam en eerbiedige takken ben ik voor jou in dit voorheen verlaten bed alsof mijn nieuwste wortels vochtig worden door alles wat in tranen bij jou bleef en ik buig voor jouw jeugdige schoonheid jouw frêle handen aan de volumeknoppen zuurstofvriend jij bent de vitale bron voor mijn…

In een broze werkelijkheid waar niemand anders kan komen achter de doorzichtige horizon van een ongekend bestaan verzin ik hoe jouw ogen kijken: Ik heb jouw prille schoonheid getekend in alle bekentenissen van pure passie jouw fraaie naam in liefde gevonden wanneer het droomlied klinkt van liefde door volle hartstocht van een illusionair…

De heldere najaarszon slaapt achter sluimerwolken het is middag in de herfst het oude seizoen kent een jonge start een zwarte kraai zit op een gebogen tak bij het archaïsche graf dat je voorzichtig bezoekt vanwege jouw krankzinnige moeder je ziet er tamelijk gezond uit op het geaccrediteerde najaarskerkhof waar je de zwijgzame…

De heldere rode zon gaat onder in de nevel van de late zomeravond een vriend schrijft een haiku over liefde en verval vriendschap en vrede oneindig lief onder het maanlicht een minnaar schrijft een gedicht over liefde op onleesbare bladzijden nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent brengt hij het dieptepunt…

Het duister kijkt in leegte van een afstandelijk hart woorden zijn geen daden daden vergeten woorden stilte beweegt in stilte sober in zichzelf gekeerd leegte daagt leegte uit niets veroordeelt tot niets eenzaam in jouw herinnering een leven zonder dromen.…

In hoeverre het retoriek is hetgeen je dikwijls beweerde zo dichter bij de afgrond kan ik je niet vertellen onder deze projectie van de zon lijken alle metaforen te smelten in een landschap zonder horizon zijn mijn woorden nutteloos is iedere discussie decadent zo lang er zoveel kinderen sterven.…

Slenteren over het rulle zandpad langs de opgedroogde bedding van wat ooit in andere tijden het bruisend blonde beekje was slingerend richting zandheuvels waar een enkele knoestige boom de stoere groeikunst der natuur door echte eenzaamheid verstaat laat in de zwoele zomeravond bij een ondergaande zon wandelen tot het donker is silhouet…

Er waren fraaie melodieën instrumenten met bijzondere geluiden bij een smeulend kampvuur om de overwinning te vieren gaf je mij een boek vol kansen je danste als een honingbij zoeter dan de zoetste terwijl de zon brutaal onderging in het diepe huilen van de nacht bracht ik je terug naar de roeiboot en we dachten dat er vrede zou komen…

Herinner jij je verlangen met een dronken lichaam vraag je, terwijl ik aangeschoten verder drink je schiet in de lach naast geleerde filosofen door bizarre lucide illusies die toonladders beklimmen je danst over het landschap van de vroege nacht in deze wereld met muziek van het verlangende hart als reisgenoot van jouw smart je streelt…

De witte vredesduiven hebben de hoop opgegeven ze vliegen niet langer naar de zilveren hemel bodemloze antwoorden door niemand gegeven ondergaan het verwoestende duister van de ondergang de dag een fiasco zwarte bladzijden onzichtbare zinnen nooit meer beminnen uit vergeten boeken zonder persoonlijkheid donkere wolkenbedden in…

Groene velden van ons eerste geluk zijn uit een andere geschiedenis in door verdriet vergeten verleden omringd door geschilderde geesten om het stille duister te verdrijven heb ik rode rozen, blauw zien blozen met mijn koffer op weg naar nergens onder angstaanjagend bewolkte luchten probeer ik werkelijkheid te ontvluchten langs herinneringen…

Denkt stilletjes terug aan een toen een vroeger uit een ver verleden de woorden-zwerver in zijn onderbroek zijn oude bril beslagen voor zijn ogen een brok verwijten in zijn stille denken nu de zilveren spiegel boeken schrijft hij niet langer kan ontkennen dat de waarheid meer beklijft dan het toneelstuk van beminnen zijn antwoord is…

Afscheid van een bloem zinneloos in het verdriet stil ademend hart in de nacht alleen zonder bestemming in niets een zwijgende roos het liedje fluistert over jouw naam en jouw hart liefde blijft dromen duister spiegelt troost helder licht van de sterren aanwezig in rust kwijnende nachtbloem toegegeven aan het noodlot maanlicht…

Waarom zou ik boos op jou zijn we hebben niets meer dan onszelf in ongeschreven woorden onmisbare gesproken taal troostend en zoekend vriendschap, zielsverwantschap en het zijn op zich geen wanen omdat werkelijkheid anders toont het begint bij de onuitputtelijke bron op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste…

Het wortelen van onze vriendschap kost de nodige moeite nu de weg naar dichterbij plaatsvindt via jouw hart maar op het dromerige slingerpad naar jouw vergeten niemandsland verbindt zelfs mijn meest eenzame stilte de eenvoud van jouw dromen met een nauwkeurige werkelijkheid die ik met mijn beladen verleden als onbestaanbaar had…

Diep van binnen voel ik dat jij net als ik naar een lege onbeschreven bladzijde verlangt om eindelijk alles op te schrijven zonder voorbij te gaan aan tijd die herinneringen kan verdrijven nu jij op de lege bladzijde schrijft.…