Alle inzendingen van mobar

Een vriend was hij ooit voor bekende gezichten in de vertrouwde intimiteit van huiselijke kringen een vreemdeling is hij geworden voor mensen die hem niet kennen zijn vriendschap zoekt hij voortaan in drank en drugs onder maanlicht soms schrijft hij een fraai gedicht over onherkenbare gezichten mensen die hem ooit zagen geen antwoorden…

Het mystieke liefdeslandschap verstilt zich in zacht ruizen van dromen achter de horizon uitgestorven dieren komen tot leven in emotionele visioenen over de toekomst Verre landschappen in de verbeelding laten een spannende wereld zien je proeft teder zachte genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken jong en oud, verleden en…

Puur wil ik de heldere geuren beleven zonder heimwee naar een vroeger leven nu prille liefde zonder levensvragen geluk vervult met mooie dagen puur als het diepste uit een bron sereen in innigheid verbonden zo helder als de dag begint geen zorgen over oude wonden puur wil ik het maanlicht zien in alles wat ik op zal schrijven moet liefde…

Ik wil je liefhebben ergens tussen schaduw en zon een zomer lang wil ik jouw warme liefde in de zwoele zomerwind zal ik fluisteren mijn innige liefde in het naakte alfabet mag letters kussen uit mijn ratio in voelen en in denken ik wil je zacht maken je ziel weer aanraken mijn hartelijke warmte in louter liefhebben zal ik…

Je zaait goudsbloemen in de badkamer voor later op de daktuin als het zomer is je schrijft me brieven bij een kopje thee zonnige zinnen die passen bij jouw humeur altijd vriendelijk in goede stemming ik heb niet veel geld te besteden maar jij strooit gratis dromen in mijn hart ik voel een bevreemdende waarheid het is net alsof ik je al heel…

Met alle kleuren van verdriet zag je de stilte bij de boom eenzaam op het oeverland het zoetwatermeer spiegelde ontzag voor de dichtershemel waar jij soms koningin was je transformeerde de pijn in onverwachte gedaantes maakte dikwijls metaforen van mensen die maskers afwierpen je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan maakte alleen…

De merel en zijn avondlied in invallende lenteschemering vraagt zich niet af wat wijsheid is als de liefde zich aandient gaat hij ervoor in hoge noten zingt hij over liefde en toekomst je bent er slechts getuige van dat er zich in de vogelborst een verlangend hart bevind hoge tonen zingend over prille liefde in donkere contemplatie…

Er worden nieuwe dromen geboren harnassen uitgetrokken, slaven ontketend onder zwijgzame metaforen tillen handen voorzichtig zand van een in de zon gelegen strand terwijl een vogel het licht nadert en ik ga naar de frisse rivieren achter je mooie blauwe ogen Ik luister naar de ontroerende echo in je hemelse oren klinkt een fluistertoon…

Soms, voel jij de diepten die je daalt vol fouten en vergissingen mislukkingen die je vergeet in intieme brieven die in woordenboeken leren zwemmen tussen jouw oren duikt de essentie van jouw ik vertrouwde metaforen jij bent blij met jouw bestaan voor het eerst alleen in jouw leven zoals het voelt in liefde geven in louter…

In het holst van de duistere nacht toen de verzwakte halve maan zich achter donkere wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven In vroegte van druilerige ochtendregen begon ik aan mijn korte brief voor een vreemde verte Ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in…

Het wordt nooit meer zo als toen jouw ziel nog puur en onbedorven onaangetast door maatschappelijke belangen, niet meer gevangen was al lang geen prille puber meer geniet je van jouw lichaamsgeur ouder dan je gisteren was jongeling voor de toekomst de ochtend is uit mist ontstegen jouw onderbewustzijn voelt kaal dit is de tijd voor een…

Ze schildert je nog dikwijls als de avondnevel haar verlangen omhullen mag in zoete passie terug naar de gewone dingen van vroeger in vergane glorie oneerlijk is de wereld geworden je maakt wat vogelgeluiden op het verder stille schilderij ik ben nog niet af, fluister je ze pakt haar penseel weer vast onzeker over gevederde contouren…

In het nachtland van dromen zwemmen zwoele rivieren naar verre horizonnen om de zee te voeren ik heb je lief fluistert ze maar je bent doof voor argumenten je hebt haar lief dat weet je maar je bent blind voor haar schoonheid beelden zwijgen woorden dansen in echo van jouw ratio eindeloos is de stilte van het roekeloos heelal…

De avond valt in duisternis op aardse zwarte gronden er ligt een diep verlangen in het nabije landschap een stille hunkering in dorst naar regen sobere onbestemde nuchterheid tekent zich af met het donkere silhouetten van bomen begrenzen zoete fantasieën jouw lucide dromen reizen met raven, wolven en vleermuizen in vertrouwd…

Er ligt een stilte in het landschap bij de grijze tuin bomen aarzelen of knoppen komen bollen schieten uit de grond er zijn kleine momenten die aan de lente doen denken maar dan is er weer de vaatwas de dweil die door de keuken moet een vloer die zal gaan glanzen er zijn wat geluiden gekomen van wandelende vreemdelingen die door…

Het is misschien in werkelijkheid vijftig dwaze dromen verderop een volle fles whiskey aangespoeld op het strand hij weet het waarschijnlijk al het is een gevoel diep in zichzelf de oude tekenaar wordt langzaam dronken terwijl de wereld aan zijn voeten ligt hij struikelt over zijn eigen benen totdat hij de laatste droom vergeten is…

Als waarheid doorzichtig beginnen eerste zonnestralen aan het ontbijt op aardse gronden mist stijgt van de ronde vijver lijkt boven een spiegel te hangen verstillend in een droom gevangen Een mystieke witte vlinder danst voorzichtig in het ochtendlicht intensief om gedachten te vertederen een vrolijke balletles in de ijle lucht glimlach…

Ben ik vanochtend in uw taal gevallen als een vlieg in uw woordensoep een walvis in uw letter oceaan het is met een waarom, een vragen naar hoe gaat het met u dezer dagen is uw leven alle moeite waard de verbintenis verbroken door een ononderbroken taal van zwijgende liefdesbrieven zonder antwoorden spiegel ik mijn vragen aan uw zielsverlangen…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos en de hunkering naar jouw aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie omdat ik leef met jouw ratio bestaan er geen grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn brieven…

Er is een horizon vol zwaartekracht in geruchten uit een dromenland alsof er een zeilschip met een vergeten ziel vaart door het warme zand van de woestijn Alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond fragiele schoonheid maatjes komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die verhouding tussen wankelende…

Je wilt met mij dansen op dat grote mensen gala tussen de fonkelende sterren waar de boekenwurmen vileine vlinders worden. Maar ik heb mijn denkwereld bij de kerstboom van moeder opgetogen met een sierlijke piek en glinsterende ballen pronkend. Ik zie een uitgelezen kans op persoonlijke ontwikkeling want je danst graag op het opzwepende…

Waar het landschap grensgebied vormt bij de rivier in de groene vallei is het zigeunerkamp gelegen maken de zigeuners hun muziek mooie mysterieuze vrouwen dansen terwijl gitaren en violen klinken een paar meiden beginnen te zingen er wordt geproost op de zomer er wordt gelachen en gedronken het maanlicht schijnt over de vallei schaduwen…

Het leven verbergt zich niet meer achter de schaduw van de lange bomenrij midden in het landschap de oude boerderij waar wind waait door de plinten de geiten zijn verdwenen de sterrenhemel fonkelt fier boven de oude boerderij waar regen valt op rieten dak de koeien staan niet op stal de maan beschijnt de wildernis natuur die…

Er ligt een diep verlangen in het landschap te wachten op de komst van nieuwe regen na een lange periode van droogte en zonneschijn niet alle planten en dieren is het gelukt te overleven dorst, en nog eens dorst, zo dorstig zijn de bomen in dit eenzame land zonder helderheid van dromen wanneer zal de eerste nieuwe regen komen en zal het genoeg…

Het is de eerste bladzijde van een gedichtenbundel op een nieuwe blauwe dag drie zwarte kraaien verstoren de rust in het natte stadspark in de ochtend van het groene gras we zijn erg visueel ingesteld zegt de fotograaf tegen zijn model een levenslustige knappe jongeman een mistige waas voor zijn mooie ogen statusloze engel van lage landen…

Een herfstmaan schijnt over de velden daar aan de oevers van haar haar liefdesboek moet hij zich bezinnen over het strand en het feit dat hij geen kleren draagt hoog aan de hemel glanzend schijnt de maan over de daken het is nu herfst, in leeftijd en in ouderdom in seizoen en in vergankelijkheid kom we lopen naar de dikke deur verdwijnen…

De bomen groeien niet meer tot aan de hemel, ze zijn moe de herfst laat hun bladeren verkleuren september laat haar eerste tinten zien je wringt je in jouw sociale positie alleen en moeilijk om te vergeten je verdrinkt herinneringen in pijn ons geheugen houdt van de aarde een stille herfstavond tot wasdom gekomen maakt een einde aan zomerse…

Wie oordeelt over een ander moet eerst eens naar zichzelf kijken zegt ze met een glimlach om haar mond woord je wurgt me ik krijg je niet meer door mijn strot te zwaar beladen aangetast door rot hij kijkt haar aan, ziet hoe mooi zij is en noemt haar diva, diva van zijn dromen haar glimlach is goud waard haar lichaam om van te snoepen…

Door inheemse stilte wentelt zich wilg aan de oevers bij het zoet water meer waar blanke nimfen spiraalvormig dansen in een cirkel van zilvergroen gras alsof verlegen verliefd zijn ook bij de oppervlakte hoort van een noeste onherbergzame woestenij te ruig en stoer om echt te strelen wilg kronkelt zich lenig in het rond, geknot of niet…

Er is een verder weg dan hier op de heuvels achter de oceaan waar vriendschap brieven schrijft gedachten een wereld vormen. Dromen van diepgang dagdromend vergankelijk ze blijven komen met hun intieme kracht ze leven slechts in schaduwen overdag en tijdens de nacht. Er is een verder weg dan hier waar droomschaduw fantasie toelacht…