inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 83.698):

september

Groene bomen groeien niet meer
tot aan de blauwe hemel, ze zijn moe
vroege herfst laat hun bladeren verkleuren
september laat haar eerste tinten zien

je wringt je in jouw sociale positie
alleen en moeilijk om te vergeten
je verdrinkt herinneringen in pijn
ons geheugen houdt van natte aarde

een stille herfstavond tot wasdom gekomen
maakt een einde aan zomerse dromendroom
maakt een begin aan winterse dromendroom

er is een weg naar waarheid
het liefst uit deze eenzaamheid
cultuur mag natuur niet verdringen
natuur is de enige weg naar voldoening

je ademt jezelf vrij
uit jouw sociale positie
je maakt contact
met zwarte aarde

eenzaam, maar zeker niet zielig
jezelf, alleenstaande met beide voeten
op de grond, de vloer, het trottoir

straks vallen de bladeren
en zwijgt de bloemenvriend
voor de ruwe wind van september.

Schrijver: mobar
1 september 2024


Geplaatst in de categorie: overig

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 65

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Beau van Zweymeltael
Datum:
2 september 2024
Compliment Mobar.
Toch moet me van het hart
dat het droomgehalte van je verzen een conditio sine qua non lijkt te zijn, in een Ewige Wiederkehr...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)