Xantippe en Aspasia

Velen van ons, onder wie u en ik, hebben weleens, ooit op school wellicht, die ene naam aan de klepel van de grote klok horen bengelen

jengelend, als een eeuwige wederkeer speeldoos, die jardino armonico van unico speelt en arvo's stomvervelende spiegel im spiegel

tot het geluid uiteindelijk deo volente dempend nolens volens wegsterft in de noorderzon van sint-juttemis,
waar dat ook is of moge zijn,

zoals men tussen schelde en meuse in austrasië na het dagelijkse avondmaal zegt,
god dankend voor de spijs,

dat het enkel sint-juttemis is
niet de noorderzon,
die kan immers overal en nergens zijn, voorzover hun kennis en geheugen reikt

in de blauwe maandagen van de krullebollenschaker met asperger, de gebochelde allerzielenknijper van de nostra damus met pdd-nos

tot de gouverneur van onze man in voormalig australisch nieuw guinea, in de iridiserende
lavastroom ioniserende reminicenties aan de man van labak

dit alles gevat in een renaissancistisch triptiek
met een glazige aspasia en een hittepetitterige xantippe

tegen een doorkijkje naar een harmonisch celestisch tableau vivant in de heuvels der elyseïsch vredige verten

... Xantippe en Aspasia heb ik hier
in een adem genoemd, hoewel ze elkaar nooit hebben gekend of ontmoet.
Wat zij echter gemeen hebben is dat zij als levensgezel naast - of liever gezegd: achter (vrouwen telden immers nog niet mee als volwaardig burger) een groot man hebben gestaan.
Hetzij als eega van een groot wijsgeer, hetzij als vaste maitresse van Perikles, de belangrijkste man van zijn tijd in Athene: de door sommige van zijn tegenstanders bespotte concubine, die niet eens officieel ingezetene van Athene was.

Addendum ad Xanthippam:

Xantippe heeft in de loop van de geschiedenis een slechte naam gekregen. Ten onrechte, want zij heeft Socrates met hun nog niet volwassen zonen tot zijn laatste snik terzijde gestaan.

Een van de 'scholen' die na na Socrates' dood werden opgericht was de Cynische school van een zekere Antisthenes.
Zij beschouwden zich als wereldburgers, predikten zelfgenoegzaamheid en vrijheid van behoeften als hoogste goed en stonden onverschillig tegenover traditionele waarden. Een der beroemdste was Diogenes van Sinope die in een ton woonde. Vanuit hun cynische kijk op mens en wereld waren Antisthenes c.s. verantwoordelijk voor de slechte naam die zij de vrouw van Socrates hebben bezorgd.

Addendum ad Aspasiam:

share.google/Y9c3WqaqECKOgPOfR ...

sint-juttemis austrasië, noorderzon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 90