over leven en dood
nu het smeltwater de sneeuwvelden verlaat
worden de doden zichtbaar
niet iedere dag is gegeven
de grijze haas spitst zijn oren
de rivier door smelt- en regenwater gevoed
stroomt groots voorbij
een traag wiekende vogel suist in de grijze lucht
boven rode kalkstenen heuvels krassen kraaien
in het dal groeien uit de beschadigde knoesten
van een perenboom verse scheuten
het oude en het nieuwe
het peddelen tussen aanvaarding en verzet
Geplaatst in de categorie: overig
landschap 2.9 met 7 stemmen 
158
158
Geef je reactie op deze inzending:
@KarelMaria: heel bijzonder om je dit te realiseren. Hou je trouwens ook van humor?
*
verhalen over de dood overleven
In 2017 zag een vrouw na vijfenzeventig jaar haar geliefde weer. Hij zag er nog net zo uit als ze hem in haar herinnering had. Vijfenzeventig jaar eerder was hij de bergen ingetrokken en nooit meer teruggekomen. Nu had de gletsjer hem voor een nieuw leven vrijgegeven en toen hij ontwaakte en zij naar elkaar glimlachten, zag zij er voor hem, ondanks haar zilverwitte haren, nog net zo uit als hij haar in zijn herinnering had ...
PS In 1978 ondernam ik in de Ötztaler Alpen een bergtocht in het hooggebergte in de omgeving van de Similaun ('Die weiße Göttin Ana'). Bij het oversteken van een sneeuwveld op 3200 meter hoogte passeerde ik de plek waar dertien jaar later het gemummificeerde lichaam van een man zou gevonden worden die in zijn nieuwe leven de naam 'Ötzi' kreeg. Ötzi stierf ongeveer 5300 jaar geleden en is een van de oudste natuurlijk geconserveerde menselijke mummies ter wereld en de oudste van Europa ...
ik zie het allemaal voor me