Netgedichten over politiek

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 475):

De gesnoeide stem

In de studio, onder koud licht,
zit een stem die niet mag dwalen.
Zinnen liggen klaar,
gepolijst door handen
die nooit in beeld komen.

Hij leest wat moet,
niet wat wringt.
Zijn blik blijft strak
als een vlag in windstil weer.

In landen die zichzelf vrij noemen
wordt het woord
gesnoeid tot veilige vormen,
alsof waarheid
te wild zou groeien.

En ergens tussen de regels
ruist een verzwegen wereld,
maar wie eraan raakt
verliest vleugels.