rondom hoge muren blikkeren bomen en paarden van staal binnenin het ijzerpaleis lacht een gedaante in zijn metalen vuist niets mag wegsijpelen uit het geharnaste misvormde hoofd gehamerde handen smeden geweren en wankele tronen hoofd hart en ziel hermetisch afgesloten van de straten buiten de Via Dolorosa waar wezens…

Het gerecht zoekt stille gronden, waar feiten in dossiers verblijven. Getuigenissen, zwart op wit, waar waarheid moet beklijven. De politiek spreekt met vele tongen, in beloftes, mist en pracht. Woorden draaien rond belangen, het spel van invloed en van macht. De rechter straft de leugenaar, de wet is streng en klaar. Maar de politicus…

Europa, bevende, wankele man zul je de haven tijdig bereiken de eenheidsvlag nog kunnen hijsen? Ademnood maakt je bang angst verlamt jou, oude man je verwordt tot een vlieg op het behang. Je poreuze botten kraken oh stok- en stokoude vent zal je tijdig bij de haven geraken? Wat koop je voor het sentiment van oude adel, koning of vorst…

In al uw slimheid, mr. de president, zwaait u met woorden als met een scepter. Maar achter de komma’s en onder de glimlach schuilt soms de vraag: wie regeert wie? U ons, of uw eigen schaduw?…

Hier komen maar af en toe mensen Ze brengen geld, dag en nacht staan de voordeuren open versierd met vergulde sneden Ik heb gehuild bij het afscheid Papa's handen op mijn schouders Mama's kussen op mijn hoofd Een uitverkoren kind was ik maar ik huilde niet van vreugde ik huilde om al de jaren die ik wijd aan het vuur in deze tempel van…

Verkiezingstijd: daar zijn ze in mooie jurken, de feeën met hun toverstokken gericht op mijn dromen Flonkerende sterren een prachtige wereld wensen ze mij toe ik krijg het cadeau als ik wil, 'Zeg het maar' mijn stem maakt het verschil maar de nar lacht en danst om de blinkende jurken Hij wijst naar de toverstokken die wijzen vooral…

Kom in de mening van de ander. Hoor haar of hem aandachtig aan. Verneemt u daar iets positiefs? Registreer, onthou dat. Misschien is het de brug naar Agreement, een goed gefundeerd, terecht betoog, onmisbaar voor gericht beleid. Amendeer, of beaam dat. Zeker nu urgentie daartoe dwingt, het land in ongenade gaat vallen... Méér dan welkom…

De mannen namen elkaar flink in het ootje; met tongen sneller dan louche Bert schilderen kon, vlogen de stoutste woorden rond. Ik zou m’n kont ermee afvegen, zo de zon ook die zonde begon bij te lichten; deze gatten laten zich niet dichten door het vuur in de ogen van aardse duivels die censuur plegen, als zijn zij fascisten in de puurste…

Lieflijke Havenstad!? Vlissingen, Vlissingen Bruisende branding en geen duplicaat Waar in de raadzaal de Hemelbestormende Lilian Janse haar Mannetje staat…

Leiders van het wereldbestuur smullen in de paleiszaal van zeer uitgekiende spijzen waarbij roerige woorden over dreiging geweld verlangde vrede vallen glazen edelste wijn omvat door handen vol spanning dansen met luchtige bogen de fraaie kelken slaken klokkende kreten als gesmoorde fazantenroep geurig golvend bezingt…

de Querulant in Optima Forma kwam achter de Coulissen op de Poppenspeler af gebeend ‘blijven uw Motieven wel zuiver het Volk blijft graag gespeend van uw Huiver!’ de naar binnen buigende Bogen van ’t Theater van de onmogelijke Dromen als Ribben die breken onder zeer geanimeerde Handen zullen de Omkeringen als Duinen de Vloed aan…

De schaakmeester dacht te winnen met wit maar verloor zijn grip op de wilde merrie de vrije löpster en de torens werden stille relicten molens zonder vier wilder dan wild in het rond malende wieken ook don quichot is nooit tot zijn bestemming gekomen Zwarte magie heeft in ongedachte clairvoyance gewonnen van de schijnbaar…

de Donder knalde door de Cloud ’t was aan Zeus wel toevertrouwd de Aarde te laten schudden en beven de Kuddes sloegen toch wel op Hol de Malden stroomden vol Vulkanen begonnen alvast te roken allen vreesden ‘n verzengende Tsunami en niet iedereen was nu al Zen genoeg om te vallen als ’n ware Anagami Klotho stond op voor de angstige Menigten…

in ’t hart van Katoren klonk eens zijn stem een koning zonder kroon, maar met een pen hij schreef van Oorlogswinter, koud en zwaar of een briefgeheim, verborgen en klaar zijn Pjotr vond zijn weg in Siberisch land, de kunstrijder gleed elegant over het ijs Oosterschelde windkracht 10, een stormachtig verhaal de kloof tussen mensen vormde zijn…

Ze zeiden staalhard en licht unverfrohren: 'wat tekenen zijn van veroudering zijn op zichzelf an sich nog geen bewijzen van incapabel zijn, althans mentaal minder goed denkend, ofwel onbekwaam', aldus oud-medewerkers van Joe Biden vertrouwelingen naaste adviseurs Dat wat voordien een kwestie leek te zijn van half seniele senioriteit…

Wantrouw al die grote lieden die luidkeels pretenderen namens het volk te spreken zich wentelend in waarheden die coöperatief mee wentelen zelfs feiten willen zij dicteren in hun protserige preken opdat hun ego wordt aanbeden als ze door de media drentelen wantrouw alles wat ze bieden vroeg volgt de eerste klap voor de zwakste…

in ‘t voorjaar van vijfentwintig, fris en nieuw bracht Schoof zijn nota, koud en zuur een document vol plannen en bewuste keuzes maar de Kamer dacht: “Dit is schone schijn?” de lastenverlichting die blijft nog even uit hoewel werken zou lonen, beloofden zij luid een akkoord vol beloften, vers van de pers is zo verworden tot een koude douche…

De dromerige diepte van oude verhalen in bonzende trommels en de weemoedige luit in verborgen straatjes In deze nacht droomt Asmae over de glanzende feestjurk van haar grote zus en smeert Samara haar kinderlippen rood In een andere droom in dezelfde nacht stampen laarzen op vermorzelde dromen in de aardedonkere nacht Nachten…

Er is niets te eten in de keuken van Karel Frank Wachter geboren hier in de stad en vorige winter overleden We boenen het aanrecht gemaakt van zijn grafplaat Er zit nog geen krasje op De kist waarin hij lag hebben we geruild voor spek en bonen De tijden veranderen maar ongelijkheid niet hoeveel marsen we ook lopen naar het Grote…

de hebzucht maait met wilde armen de zorg voor het zijn met groteske gebaren in de wind op dode wegen woekert de hebberigheid naast het platte zelfbelang de beknelde ziel in isolatie hapt naar adem niet elke lente is oprecht als de de zon loodrecht boven de evenaar staat…