Ze heeft genoeg aan zichzelf.

De dag begint op haar huid.
Regen laat natte sporen na.
De nacht heeft woorden getekend.

Kriskras in rimpelingen
gleden droombeelden voorbij.
Ze blijven liggen tussen de plooien van de tijd,
tussen glooiingen van een ouder wordend lijfelijk landschap.

In traagheid wordt de nacht afgeschud
balanceert ze tussen
wakker wordend daglicht
beroofd van haar rust.

Ze kust zichzelf
naar d'ochtendopening,
laat de dag echoën
in een stil kloppend
vermoeid hart,
littekens van een verleden leef-tijd.

Het dagboek van haar zijn
ligt als braille
gegraveerd op haar gelaat.
Het is voor haar een levenskunst
van te flirten met de tijd.

In de stilte
schuilt het ritme van haar leven,
geen vervaldatum
die haar onrust kan bedwingen,
een verlangen van langzaam op te lossen in d' ochtendnevel
zomaar ongemerkt in haar slaap.

Ze heeft genoeg aan zichzelf.

Nu noch roept de dag
in het alleen maar ouder worden.

Bladstil, gewichtloos
is het haar wereld die vervaagt...

... Ouder worden ... ...

Schrijver: Katty wijns
23 april 2024

katty.wijnspandora.be

Ouder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 17