Alle inzendingen over filosofie

met een filosofische kijk in feite heeft de mens geen besef van tijd hij komt weerloos ter aarde weet nog van niets geen enkele indicatie over de lengte van zijn verblijf zoveel blijft verborgen in het schier onoplosbare raadsel dat wij leven noemen en het is juist de onwetendheid die de zo mens beperkt in zijn doen en laten..…

Vaag door dichte nevels ziet men nog silhouetten uit lang of kort verleden tijd die men in 't heden wil zetten aan duidelijkheid niet te wensen wars van nevel of duister maar volop in het licht transparant voor ieder in het zicht. Maar in hedendaags licht blijkt vorm van silhouetten vertekend door nevel en tijd. Waar blijft de tijd…

't Is Naarstigheid, die vroege Kennis gaart; Ervaring is 't, die spade Wijsheid baart. ----------------------------------- uit: Puntdichten (1824)…

de mens wordt geschapen en verliest de ware binding met al hij groeit vanuit een enkel moment en verschijnt allengs in een eigen variëteit eerstens aards aangelengd, van na-apen tot een tot een eigen vorm van zijn wasdom, zo hij al daartoe is geroepen. tot een bewust zijn met volwassen trekken alhoewel het bestaan slechts deels vaag voor…

Leuk hoor al die spontane ontmoetingen maar als iemand of meerdere spontaan en inhoudelijk reageren, maar je weet niet meer wanneer en hoe, wie het is, was! Zij weten, dat je de JordaanDichter bent en de vader van 'onbeperkte' dochter Giulia maar weet jij Jan Jacob wie zij nog zijn zij die zo vaak zo inhoudelijk vriendelijk reageren Het…

Zoals de wind door hoge bomen waait, raast de tijd aan hen voorbij Er is niets zo baldadig doch curabel als de tand, de tand des tijds…

Vroeg begon deze dag zoals overigens alle dagen zonder byzondere beloften gewoon bewolkte lucht zo afentoe gewoon een zonnetje en natuurlijk gewoon zo nu en dan een gewone plensbui. Door de straten lopen gewoon gewone mensen die zich gewoon haasten om hun gewone dagelijkse inkopen doen en vervolgens zich gewoon haasten naar hun gewone…

==================== vrouw op bankje in het park ziet de film van haar leven tegen het licht van de zoveelste lente ze weet de mooiste scènes gauw te vinden en de rest was nodig voor het verhaal show, don't tell denken is een wisseltruc, besef is woordenloos het - ik - verdampt in helder licht. Na het verhaal is de stilte onaangedaan, oneindig…

IJlende trein schijnt, trillend, stil te staan, En 't is, terwijl ik kijk droom'rig door 't glas, Of heel de wereld machtig stelsel was Van reuz'ge rad'ren, die onhoorbaar gaan, Met blauw-saffieren velgen, plas naast plas, En smal-smaragden spaken, laan naast laan, En brede, gouden spaken, graan naast graan, Went'lend om verre toren,…

Wat moet een mens met woordeloze beelden ideeën uit het niets, fantoomgedachten elkaar verdringend, oplichtend, vergeelde uit lang vervlogen hoeken onverwachte en meer recent, stiefmoederlijk bedeelde zomaar vlak voor zijn geestesoog gebrachte opdoemend onverwoord fata morgana in zijn nog te voltooien geestoase zegt hij, als hij wil vatten…

Meet niet de dagen in uren, minuten of seconden maar in zegeningen van levensjaren. Van tijden met regen of warmte van zonneschijn. Het zijn tijden die wij gratis kregen om dankbaar voor te zijn. De tijd zijn niet de dagen die wij achter ons lieten, maar de uren, minuten of seconden die wij nog voor ons hebben.…

her en der zijn er al stukjes van deze dichter achteloos ter aarde besteld stukjes uit mijn neus, achteloos gesmeerd onder schooltafels pluisjes borsthaar, in bedden geplant van korte hormonale dansen schoen met gaten, gaten in alles zoals foto's van rotte kiezen en tanden, zijn al met pensioen en met de huidige technologie niet meer te…

man uit Quanzhou elke dag duizendmaal met vlakke hand op de rots te slaan na tien jaar verbaasd het spiegelbeeld de afdruk in het steen te zien veroveraar zonder heilsverwachting van het nutteloze het leven een witte ruimte zonder lijst…

op deze plek waar de tijd seconden meetbaar wegtikt dicht zij in haar hoofd fluistert zij de strofen haar verbeelding stroomt ononderbroken van binnenuit haar tijd is la durée in de duisternis van haar cel de echte tijd het is alles wat haar beweegt op deze plek…

Fonkelende ster haar hart vol licht en warmte bewaard, voor altijd Hoog boven rimpelloze meren en slapende velden zweef jij als een verre gedachte, een herinnering van vuur. Je danst aan de rand van het niets, als een droom die verdwaalt, een vonk in de eindeloze nacht die nooit zal doven. Wie stak ooit jouw ongekende vlam aan in de kille…

Loslaten een mysterie soms. Wat is de grens? Wat het eind? Wat het begin? 'Loslaten is je woede beheersen', bedoelt Mahatma Gandhi. Maar niet altijd makkelijk is dat. Loslaten, het los te latene. En nooit de moed opgeven.…

Ik was haast niets toen ik begon slechts geliefd door wie mij baarde nu stroom ik mee onder de zon en spoel aan als minst aanvaarde niemand is die het weet of ziet men kent alleen het grote geld immers voor velen tel ik niet nergens nog is mijn zijn vermeld niemand die mijn zijn verklaarde niet legitiem onder de zon niet eens een reden…

Ik zou soms wel eens iemand willen slopen maar dan voel ik dat ik hopeloos slopeloos ben dus niet de mens, maar wel de materie dan niet hopeloos maar meedogenloos genadeloos!…

De weg naar Eden. Na de bocht het Paradijs. Eenzaam is de tocht.…

Iets van grote zeggingskracht was op de muur geklonken. Een metalen stem, verfrommeld van ontroering, legde uit. De gouden kamer uit vervlogen tijden lag één verdieping hoger. Banen glanzend in het stof getrokken wezen eerder nagebootste ontucht aan. Vervormend was de hitte van voltooid verleden niet, hoewel suppoosten altijd achterbleven…

ik waardeer de ledige cirkels gebouwd op wrokkige grond waar polderkoppen zingen in ‘t dagelijks lommeren dat is de ‘status vitae’ en steeds vitaler de weerklanken Freudiaans ‘as fuck’ moordend en plunderend zonder pijn in ‘t hart ‘my name is nobody’ als ‘t wilde dier dat heur haar verloor onbekend met platonisch geluk maar bezeten door…

----------------------------- ----------------------------- dichters wijzen, wijzen je op kleine dingen, dingen waar nog geen goede woorden voor zijn. iets subtiels, iets waar je niet verder over nadacht, iets wat je in het voorbijgaan hebt gezien, maar dacht dat het onbelangrijk was dichters hebben een oog voor dat. dichters gebruiken…

------------------------- Ha! daar is die vrouw die me komt halen de enige die luistert, wanneer ik schreeuw en huil en dan opeens haar borsten schept uit de warmte van het eerste dier, (gretigheid) en een nest maakt van twee moederarmen en alles wordt stil en is goed en warm en vol, en schoon en boeren en lopen en vallen en fietsen en…

De week die zeven dagen stilte scheurt En lang in mij de uren telt Met het heelal de grens, dit bekende hoofd Tot gestalte verwant. De mummies van de adem Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef Onder dezelfde tong herkend de uiteinden Van lichaam en haat, de wazige naald Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam. De late eenvoud van de meester…

In de wijdheid van den dag, uit zuiver goud gegoten, ligt vol met donkren drank gelopen die overlopend ’t hart bedropen en ’t goede licht geblust heeft, ongenoten. Ik waad door slaap, de diepe watervloeden waarmede Noah overweldigd werd, gelijk; de oogleden zwaar, de ledematen haast ademloos, en neergelaten; door de ingewanden zonder dam noch…

Los van de oever draagt de rivier mij verder dan mijn verlangen Ik volg het landschap als aderen op een oude hand, waar water, zingt over stenen zonder naam. Mijn voeten zijn moe, mijn hart blijft vragen waar het stroomt, en wie ik word als ik loslaat. Lucht hangt laag en blauw, als een zachte belofte die nog niet is verbroken, vogels…

Zelden heeft de sprong van een panter ook maar iets van dezelfde sprong door dezelfde panter, wanneer niet zoals gewild door die panter zelf. De dolfijn die voor het schip uit zwemt zwemt net zolang voor het schip uit, tot er geen sprake meer is van een dolfijn die voor het een schip uit zwemt. En zo zal het je gebeuren, dat je nauwelijks…

Haar maagdom: een eschatologie van vlees, Mijn credo, een arcanum in vulkanisch glas— Subliminaal krimpt de horizon, een wesp van ijzer, Terwijl de tijd haar memento mori etst in as. Zij draagt de mantel van een palimpsest, Ik, kroniekschrijver van vervlogen chtonisch vuur. De maan, een vanitas in kwikzilver gegoten, Lacht met…

De groei is eruit al lang de bloei ook alhoewel kortgeleden in mijn perceptie ik nog 'n zomerboeket was maar doei, doei het is vervangen voor een prachtig herfstboeket zo vind ik maar ik koester me nog lang niet aan een rouwkrans! een rouwkrans? foei zegt mijn geest: "je winter Jan Jacob moet nog beginnen!"…

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…