ik voelde
vlammen
zonder vuur
een vonk
verstopt
in veen
de wind
wilde woorden
die ik nog niet kende
maar al wel
verlangde
ik liep
langs lijnen
van licht
die leken
te leiden
maar lazen
mij niet
mijn huid
hing
aan herinnering
mijn hart
hunkerde
naar houvast
ik was
een echo
op eigen grond
een roep…
ik brak
maar niet open
ik brandde
maar bleef
in as
de echo
die ik was
verstomde
in het vallen
wat ik vasthield
viel
wat ik volgde
verdween
de weg
wist mij niet meer
de wind
keek om maar
keerde niet
ik liet
niet los
ik verloor
zonder weten
wat ik won
stilte bleef
maar sprak
niet meer
mij toe…
93
Bezig met laden