1043 resultaten.
Even
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 27 Er is
geen droefenis
voor wie
met kinderogen
nu kan kijken.
De witte
bloesems
doen je juichen
om al dat
nieuwe leven.
De hoop
vervuld
en dankbaarheid
voor zoveel moois
al is ’t maar even.…
Lente
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 29 Laat mijn hart uitbundig danken
nu de lente spoedig komt;
door het wit van bloeiend leven
is mijn loflied niet verstomd;
wil het loven, juichen, springen
vol van vreugde zijn opnieuw.
Alles zal ooit echt gaan leven
ook al duurt het wachten lang.
Laat mijn hart uitbundig danken
samen met de vogelzang.…
Tegenhouden
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 67 Je houdt de bloesems niet tegen,
niet de verjaardag van een vriend,
niet de dood van een dierbare,
je houdt de tranen niet tegen.
Je houdt de bloesems niet tegen,
niet het vallen van de avond,
niet de dag die morgen weer komt,
je houdt de lente niet tegen.
Je houdt de bloesems niet tegen,
niet het baren van nieuw leven,
je houdt het leven…
Voorjaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 't is vastentijd en lente wil wel komen
maar ook de zon is nu nog niet echt klaar.
De botten aan de bomen zijn al daar
maar bloesems nog maar enkel in mijn dromen.
Toch hoor ik al wat vogels in de morgen
die zeggen mij: relativeer je zorgen.…
Zoeken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 Laat mij zoeken,
blijven zoeken
naar wat ik
niet vinden kan.
Niet in heel geleerde boeken,
niet in verzen zonder tal,
enkel in de liefde vinden,
kracht in heel dit koud heelal.
‘k Zie alweer de
botten komen
aan de takken
van de bomen.…
Nog even
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 75 Veel regen vandaag en triestige gezichten.
Waar blijft de zon die kan verlichten
wat donker is in ons gemoed en ons weer
blij kan maken. Toch lokt van verre al
de lente die geen mens kan tegenhouden.
Soms kan een beetje dankbaarheid ons
hart doen leven en ons troost ook geven.
Er is toch veel waarom we danken kunnen:
dat we ogen hebben en…
Vragen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 60 Weet je waar de wolken wonen
die hier rond de aarde gaan?
Weet je hoe de bomen groeien,
waar de mooiste bloemen bloeien,
kan je dieren zelfs verstaan?
Ken je van het licht de oorsprong
en hoe nacht je dromen schenkt?
Ken je uit het ver verleden
wat de mensen elders deden,
weet je wat de toekomst brengt?
Alle kan je toch nooit weten,
ook…
Bomen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 Kijk hoe bomen
met hun wortels
stevig in de grond daar staan
maar ze kunnen
nooit en nergens
naar hun vrienden zoeken gaan.
Jij en ik en
lieve mensen
kunnen elkaars hart doen slaan
zo zijn wij ge-
lijk en anders
dan de bomen langs de baan.…
Een kleine vogel op een groot dak
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 50 Vanmorgen zag ik een kleine vogel
op een groot dag.
Hij huppelde even rond en keek.
Wat zou er door die kleine hersens gaan?
Die kleine vogel op het grote dak,
terwijl nog vele mensen sliepen
en het nog stil was.
Wat zag hij? Voelde hij? Wat ging er in hem om?
Plots vloog die kleine vogel weg
van op dat grote dak.
Waar vloog hij naartoe…
Nieuwjaar 2024
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 We weten niet wat ‘t nieuwe jaar zal brengen
maar voelen ons geborgen in uw licht;
leer ons vertrouwen en wat humor mengen
dan straalt een glimlach soms op ons gezicht.
Er komen zeker toch wel zware dagen;
Gij zult ons liefdevol terzijde staan
en komt geen antwoord op zovele vragen
toch willen wij weer hoopvol verder gaan.
Wij dragen deze…
De Heer zij jou tot zegen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 64 De Heer zij jou tot zegen,
tot licht en stille bron;
Hij vult je hart met vrede,
Hij die het al begon.
Hij zij je tot genade;
tot warmte en tot kracht,
opdat de vreugde groeie
die Hij aan allen bracht;
opdat je steeds mag weten:
zijn Naam is tederheid,
Hij zal je nooit vergeten,
Hij draagt je voor altijd.…
Panta rhei
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 De laatste blaadjes vallen
van de boom aan de overkant van dit huis.
Straks wordt het weer lente
na het feestgedruis.
Vandaag sterven weer mensen
in Gaza en elders
en worden kinderen geboren.
We zoeken en vinden
maar moeten loslaten
om vast te kunnen houden,
want je kan geen water bewaren
in een vuist.
We komen en gaan,
al worden…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 66 Vergankelijkheid spelt weer de herfst
en langzaam leer ik lezen,
van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld.
De zon viert nog, maar heel bedaard
verguldt ze de eikenbladeren.
Behoedzaam voel ik naderen
wat node wordt gemeld:
dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord
meer waar de zangen klonken.
Oktoberlucht verzonken
nu naar de winter snelt…
Herfstgedachten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 54 We weten niet, we kennen niet
wie de ander echt wel is.
Zoals de herfst nu bladeren doet dwarrelen
en hen doet vergaan om humus te worden
voor weer een nieuw bestaan,
zo weten we allen wat eenzaamheid is
en trachten we weg te lopen van vragen
die te groot zijn voor een antwoord.
We weten niet,
we kennen niet
en zien de dagen korten,
maar…
Geheim
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 Ik ken je niet, al ken ik je al jaren,
want wie je echt bent blijft steeds een geheim;
de wetenschap kan wel al veel verklaren
maar echt begrijpen, daarvoor is te klein
wat ons verstand begrijpt, we zijn zelfs voor onszelf
en al wie dierbaar is nooit echt te vatten.
Er rest slechts eerbied en een dankbaar hart
om jou te groeten, om te leven…
De hitte weegt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 68 De hitte weegt, de vogels vallen stil
maar onze ziel blijft zingen tot de dageraad
opnieuw weer wat verfrissing brengt.
De hitte weegt en mensen sterven
omdat hun tijd gekomen is om weg te gaan.
Hun ziel zingt al van een nieuwer leven.
De hitte weegt en schildert wolken
die even wat verkoeling brengen
doorheen de drukte van de tijd.
Adem…
Soms weet ik niet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 80 Hoe toch gevoelens ons misleiden
want plots ben je heel blij om niets.
Een andere keer is alles zwart
en weet je niet wanneer de zon weer schijnt.
Je ziet de mensen om je heen:
de zwaar-beproefden in hun nood;
de mensen die dansend leven
en juichen in het morgenrood.
De velen die er plots ook niet meer zijn;
de pasgeborenen die veel blijdschap…
Een mosterdzaad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 58 Een mosterdzaad
Het kleinste aller zaden,
zo zegt ons toch de Heer
kan groeien tot een grote boom
die schaduw geeft en woonst;
zo is soms ook ons klein geloof,
het is haast niet te zien
maar met geduld en veel heel veel moed
kan ooit het wonder komen:
de zon schijnt door de bomen!
Een kind begrijpt dit alles wel,
maar ik en wij, die zo…
Vakantieverzen 2023
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Hoe kan een ziel zo vol verlangen zijn,
gevuld met wierook en de geur van bloesems;
hoe kan het denken plots verstillen
na dromen van de zomerzon en wolken.
We weten weinig, eigenlijk soms niets
van wat in kinderlijk begrijpen wordt verstaan.
Hoe kan de stilte spreken zonder klanken
of die sinds lang al zijn vergaan?
Soms zwijgen we maar…
Een Paasbericht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 39 Door alle kieren breekt het licht
dat niet te stelpen is, het beitelt
beelden van verlangen, rust niet maar
werpt beloften voor zich uit
dat eens de dood voorgoed
zal overwonnen zijn. Het groen
dat nu nog teer en jong zich kleurt
wordt sterker, water stroomt
vanuit de tempel en zal allen laven.
Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei
zal…
Snelsonnet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Soms weet ik echt niet wat ik zeggen moet
en dat kan door de woorden heen gaan klinken.
Ze komen dan van ver, vanuit verzinken
in poel van droefenis en tegenspoed.
Maar plots schijnt dan de zon over de daken
en doet die droefenis ineens weer staken.…
Regen, regen...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Het regent al de hele dag, terwijl de bloesems wenken.
Ze vrezen vocht en kunnen ons niet schenken
wat ons doet juichen om het licht en om de klaterlach
van ‘t kind dat buiten speelt en droomt.
Maar lente komt, ze kan niet blijven wachten
maar is geduldig en getrouw met onze aarde
die kreunt onder ‘t gewicht van ons getreuzel
en ons traag beminnen…
Sneeuw.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 Zo zacht valt nu de sneeuw die plots een glimlach tovert
om al te grote ernst en piekerpijn;
de ogen van een kind vertellen blij
hoe ieder uur gezegend ook kan zijn.
Zo zacht valt nu de sneeuw en doet de vlokjes landen
in ‘t water dat hen opvangt op de grond;
‘t Is stil terwijl de vogels zwijgen
en krokussen verschijnen hier in ‘t rond.…
Wat is zeker?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 41 Heel weinig is zeker:
wél dat water vloeien kan
en dat er licht komt
na de nacht,
maar of de regels van
dit klein gedicht
ooit ergens zijn verwacht?
Heel weinig is zeker:
wél dat dagen snel voorbijgaan
en dat er ooit een laatste komt
voor elk van ons,
maar of liefde blijft?
Heel weinig is zeker:
wél dat mensen niet alléén bestaan
en…
Vreugde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 46 De dagen lengen
al is het nog maar even
maar we leven weer.…
Herfstmeditatie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken
die regen zeggen, straks of al heel gauw;
Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw
en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken.
Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan,
maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon;
je kijkt toch verder, waar het al begon
en weet toch ook dat droefheid…
Voor Allerheiligen en Allerzielen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 83 Gedenkend hen die gingen,
die ooit een naam ontvingen
en nu in ‘t Licht bestaan,
zijn wij nog hier gebleven,
betreurend dat hun leven
met ons nu is gedaan.
We weten hen geborgen;
zoals een nieuwe morgen
weer vreugde brengt in huis,
zo schrijft God alle namen
in liefde weer tezamen
en is voorgoed hun thuis.…
Verjaren (naar psalm 139)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 168 Gij weet van mijn wezen, Gij kent mijn bestaan,
mijn zorgen en vreugde, mijn komen en gaan.
U dank ik vandaag, nu ik jarig mag zijn.
Gij ziet er mijn jubel, bemerkt ook mijn pijn.
U dank ik dit leven, zijn kracht en zijn gloed,
Gij denkt aan mijn zoeken, mijn falen, mijn moed.
Gij draagt me de dag door, behoedt me bij nacht-,
Gij zijt het die…
Wat echt telt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 De lange lanen hebben niets meer te verbergen -
het kreupelhout wordt van zijn bladeren ontdaan.
Het hevig bloeien in de bonte zomerkleuren
is tot een stil vervloeien in de mist vergaan,
en trager klopt het hart en kruipt het bloed in bochten
waar het de droesem van de wijn nu achterlaat.
Heel helder wordt wat telt: de liefde zonder woorden,…
In memoriam patris
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 De kracht van de zomer, het groen en het graan,
de rode papavers in ’t koren,
‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan,
geen vogels in ‘t veld meer te horen,
geen licht in de verte dat feestelijk schijnt,
geen warmte die koestert de bomen,
alleen nog de mist en de dag die verdwijnt
nog eer hij, tot volheid gekomen,
de mensen het teken…