Alle inzendingen van Adeleyd

Ieder heeft zijn zorgen en zijn vreugden, ieder mens zoekt liefde en houvast, ieder heeft daarvoor zijn eigen wegen maar ook ieder draagt zijn last. Als we heel aandachtig leven krijgt het beste weer een kans, kunnen we ook vreugde geven, komt er vrede hier en thans. Laat ons als de kinderen kijken naar wat groeit en adem heeft, laat ons…

Gij die vuur en liefde zijt, doe de harten branden, mensen van hun vrees bevrijdt, open mond en handen. Gij die als een stille gloed in de ziel wil vonken, waar de hoop ons zingen doet, want door U geschonken. Adem Gods, die suist heel zacht, teder mededogen, als een moeder die ons wacht, over leed gebogen. Adem Gods die krachtig…

Verjaren is om ‘'t leven danken dat toch maar steeds gegeven is. Verjaren is naar morgen kijken in hoop, vertrouwen en met moed. Verjaren is het blije weten dat onze God ons steeds behoedt.…

Met droefheid maar immense dankbaarheid wordt nu afscheid genomen van deze paus. Hij was een herder naar Gods hart, vol mededogen en barmhartigheid, met aandacht voor de kleinen, de zwervers en daklozen, de gevangenen en treurenden. Zo graag zag hij de vrede komen maar was zo machteloos als wij; toch bleef hij moedig en vertrouwvol…

Pasen: vreugde nu, leven overwint de dood. Jezus is de Heer.…

Plots welt er iets van vreugde op als water uit een bron omdat het leven heerlijk-schoon weer overnieuw begon in kersenbloesem stralend wit die daar te pronken staat en teken is van 't nieuw begin dat zich slechts lezen laat door wie herboren ogen heeft en luist’ren kan naar al wat leeft. Dat heeft de Mensenzoon gedaan die dwars doorheen…

Elk uur sterven weer mensen die onschuldig zijn, zoals Jezus leed, in Gaza, Libanon, Congo en Oekraïne, door natuurrampen, door wat oorlog deed. Elk uur sterven weer mensen die vluchten moesten, wilden leven maar geweerd werden, verdronken, en wat doen wij, willen we geven? Waarom altijd maar meer besteden aan oorlog, aan munitie, aan…

Priester-zijn is herder worden van een kudde groot of klein. Priester-zijn is woorden vinden voor wie hem gegeven zijn; Woorden die Gods liefde brengen tot het hart van wie hem hoort. Priester-zijn is brandglas worden voor de boodschap van Gods woord. Priester-zijn is taal en teken van het Rijk dat komen zal. Priester-zijn ondanks het…

Op heterdaad betrapt, niet zo onschuldig, maar door de hoge heren aangeklaagd, gebracht bij Hem die enkel heel geduldig barmhartigheid steeds van ons allen vraagt... Wie werpt de eerste steen, wie velt een oordeel? Wie is zo zondeloos dat hij dit mag? De Heer schrijft in het zand: wie zoekt hier voordeel? Wie is veel beter dan wat hij daar…

Soms is er toch nog droefheid in mijn hart al bloeien tere bloesems hier dichtbij; Waarom die ruzie tussen mensen die soms dromen van geluk en van nabij. Er is de oorlog waar zovelen vallen en niemand die er maar wat kan aan doen; of menen we te vlug dat weinig helpt en zwijgen we uit goed fatsoen? De uren en de dagen ijlen voort en voor…

Zo graag zou ik vandaag een lentedicht vol blije vogels voor je willen schrijven maar ach, ik kan toch niet zo lang hier blijven want er is ook op zondag nog een plicht. Maar weet: de zon zal morgen ook wel stralen en schrijf ik dan wel mooie droomverhalen.…

Een mooie dag vandaag, al is het nu nog koud. Veel stilte na de drukke dagen van jaarmarkt en kermis, van vertier en vermaak. Wat zoeken wij wanneer we durven stilvallen, wanneer de vragen er weer zijn, het uitzicht op wat komen gaat, de droeve of de blije herinneringen? Het gaat voorbij, zoals alles voorbijgaat, alleen de liefde blijft,…

Weer zijn ze daar, de lentebloeiers, in wit en geel en paars; de madeliefjes groeten hen en zijn ook weer erbij. Wat maken al die krokusjes mijn hart en ziel weer blij want na die lange, droeve tijd van weinig licht en zon is't nu alsof de lente mij weer troosten wil en nieuwe ogen schenkt om echt te zien - of droom ik dat misschien?…

‘Gedenk, mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.’ Dat zegt de priester ons bij 't assenkruisje Toch zijn we ook het beeld van God en wil Hij ons reserveloos beminnen. Vandaag kunnen we opnieuw beginnen, de juiste weg weer volgen naar het licht, ons bekeren en elkaar tot vrede zijn. Als pelgrims van de hoop geloven dat een…

Een mooie morgen met wat zon en wolken, en vogels die al even zingen zonder schroom; ze vliegen in en uit de nu nog kale bomen maar zijn voor mij toch al de vreugdetolken van lente die eraan komt, durf te wachten en oefen je geduld nu dag na dag want straks komen weer bloesems aan de bomen en zullen die ook wel wat pijn verzachten.…

De laatste lichten van de kersttijd zijn gedoofd; de dagen lengen.…

Een sneeuwklokje zingt de lente al tegemoet; dat maakt mijn hart blij…

Straks bloeien weer de tulpen, straks schijnt zelfs weer de zon en groet ik wie me kwetste, vergeet ik hoe 't begon. De dag is weer voorbij nu en mildheid blijft een taak; dat avondvrede groeie terwijl 'k nog even waak, want leven is steeds anders en straks zijn sterren daar. Een glimlach doet me zingen om 't liefdevol gebaar.…

Toch wil ik hoop bewaren al voel ik me alleen; 't Is of ze nu voorgoed verdween en nergens plaats meer heeft in mijn bestaan. Haar lichaam rust nu op het kerkhof maar waar is ze nu echt dan heen? Ik voel verdriet en rouw en pijn en spijt om waar ik haar ooit griefde. Wat blijft is enkel nog de liefde. 't Is winter nu en heel veel grijsheid…

Een ster, een licht, een lied, wat vrede, wat vrolijkheid voor hier en heden; verbondenheid en vreugd, Gods zegen, veel zon maar ook op tijd wat regen; die kleine ster, dat licht vanbinnen, doet ons in HOOP dit jaar beginnen.…

Gedenkend hen die gingen, die ooit een naam ontvingen en nu in ’t Licht bestaan, zijn wij nog hier gebleven, betreurend dat hun leven met ons nu is gedaan. We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, God, schrijf Gij alle namen in liefde weer tezamen en wees voorgoed hun thuis.…

Bij 't ouder worden komt de weemoed om zoveel wat toch ook niet werd gedaan; al heel wat lieve mensen zijn gegaan en ‘k weet soms zelf niet hoe het verder moet. Voor dankbaarheid is zeker nu de tijd gekomen, er is zoveel gegeven, elke dag steeds weer; de zon, de wolken en de hoge bomen, en dromen en de vriendschap meer en meer. De vrede…

De herfst is veel te vroeg begonnen; ik heb de heide niet in bloei gezien, het lachen van de madelieven niet genoten, het onkruid niet zo hoog zien groeien als altijd… Maar velen gingen die ik goed gekend heb; de ene jong, de andere oud, maar niet het gloeien van het goud van tere liefde dat de wortels voedt en drenkt. Niets van dit alles…

Straks komt de herfst weer aan, 't seizoen dat mij met mooie kleuren lessen leert van los te laten, vrij te zijn en toch te dromen van wat komen zal. De wind schrijft zonder woorden dat er straks nieuw leven komt maar dat ook nu nog eerst heel veel moet vallen. En ieder mens is eenzaam op zijn eigen wijze al is er vriendschap en verbondenheid…

De eerste gele blaadjes vallen al, ze maken me droevig, ja weemoedig. Het omgekeerde van de lente met bloesems die de bomen sieren. Zo gaat het ook met mooie dingen in dit leven, we moeten loslaten wanneer de tijd daarvoor gekomen is. Niets blijft voorgoed en mensen worden ouder, trager, vergeten ook wat hen ooit boeide en doet leven. Het…

Wat raakt ons, trekt ons, drijft ons voort en leidt ooit tot doorwaakte nachten? Wat kan er dan het zoeken soms verzachten en maakt opnieuw het kind in ons weer wakker? Hoe kan zachtmoedigheid ons diepste zelf bereiken en doet toch verder gaan in hoop en zonder vrees? De praatjes dwalen in de kalme straten maar sterven uit en gaat alles gaat…

Verjaren is het heldere weten dat alles ons gegeven is. Het morgenlicht, de daagse dingen, de bloemen en de lieve groet; de zon, de wolken en de vogels, de avondlucht en 't blije lied; de vriendschap en Gods trouwe liefde, vergeving steeds en nieuwe kansen. Verjaren is het warme weten dat alles ons gegeven is.…

Danken is het blije weten dat alles ons gegeven is - Het licht, de liefde mooie dingen, het leven een geheimenis.…

Nog steeds zijn er de klaprozen: teder en vroom en erg vergankelijk. Het zijn mijn zomerbloemen omdat ze veel vertellen door hun bloeien. De wind blaast hen omver maar toch zullen ze niet breken. Er is al gezorgd voor een vervolg in het doorschijnend kleed gehuld Papavers: rood geplooide dromen in een zomerveld vol zon. Al zullen ze verwelken…

Gedachten drijven als de regenwolken en brengen alles even voor de geest: het twijfelen, het zoeken naar de zin, maar ook de kronkelingen van het denken. De vreugden en de zorgen, zelfs het licht dat diep verborgen was in alle pogen, de regen en de wind, de vrede die zich schuilhield in de grauwe kieren. Maar alles is toch goed nu, ook het…