Alle inzendingen van Adeleyd

Wat houd ik van de herfst, de mooie luchten, het afscheid van de zomer nadat de bladeren gevallen zijn, maar eerst in vele kleuren nog even schitteren en dan vergaan. Zo zijn ze beeld ook van ons menselijk bestaan dat klein begint, dan groeit en bloeit maar eveneens weer losgelaten wordt. Een afscheid van dit leven, na lach en traan. Toch…

De herfst komt nu wel gauw met wind en regen en korte dagen met steeds minder zon. Zo graag wou ik dat ik dit keren kon maar er zijn nu ook andere krachten tegen. Na herfst en winter komt weer nieuw seizoen dus laat ons nu maar met de herfst het doen.…

De herfst is veel te vroeg begonnen; ik heb de heide niet in bloei gezien, het lachen van de madelieven niet genoten, het onkruid niet zo hoog zien groeien als altijd… Maar velen gingen die ik goed gekend heb: de ene jong, de andere oud, maar niet het gloeien van het goud van tere liefde die de wortels voedt en drenkt. Niets van dit alles…

Zelfs Pukkelpop steunt actie nu voor Gaza, zo is er meer te doen dan enkel lol en loopt straks heel die grote weide vol het wordt er heet en 't gaat om kassa, kassa! Toch zegt het iets aan onze politiek want die ziet blijkbaar ook de ernst nog niet.…

Aan wie hier reageerde zeg ik ‘dank u wel’, het doet plezier wanneer je wordt gelezen, het leert je dat je niet zo gauw moet vrezen want ja, je neemt je tijd en telt die niet zo snel. Wanneer je al de helft van al je jaren voorbij zag gaan dan wil je wel bedaren.…

Zo graag zou ik een snelsonnet toch schrijven maar 'k weet niet goed waarover het moet gaan, dus vraag ik raad aan wie me zal verstaan en ergens hulp om toch ook hier te blijven maar 't lukt al aardig voor de eerste keer dus vind je me hier mogelijk wel meer.…

Verjaren is het helder weten dat alles ons gegeven is: de zon, het licht, de kinderlach, de bloemen en hun geuren; de witte sneeuw, de lange dag, de vriendschap en de kleuren; de vogelzang, de lentelucht, de blije open deuren. Verjaren is het dankbaar weten dat alles ons gegeven is: de lieve vriend, de avondlucht…

Een helder blad, nog onbeschreven, de lucht vol grauwe wolkendans, een verre zon die niet kan stralen en regen die als tranen valt, maar toch is er de vriendschapsvreugde, verbondenheid, het kind, de goede buur.. en in de traagheid van dit uur het weten dat het licht zal winnen; de kleine glimlach naar de rozen, het diep besef dat alles…

Veel gele blaadjes vallen al. (je moet die regel maar eens luidop lezen); Al is de zomer nog maar half voorbij dan voel en zie je herfst vooral. Toch mogen wij ons hier gelukkig prijzen want elders is het heet of valt veel regen; Het is wel zomer ook al voel je ‘t niet maar straks zal weer die tijd verrijzen. Laat ons maar zingen en ook…

Een zondagmorgen die nog traag begint en waar de zon maar niet kan schijnen. De wolken drijven langzaam voort en doen me denken aan wat komt. De oorlogen gaan ook vandaag weer verder en mensen sterven van de honger, van de pijn. O, mocht het nu toch gauw weer anders zijn.…

Dit is een avond zoals zovele andere maar toch enig en uniek want nooit zal op dezelfde manier de avond vallen, de zon verdwijnen. De mensen die ik vandaag ontmoette zullen ook morgen weer een dag ouder zijn, misschien wat wijzer en grijzer, maar anders. Zelf zal ik andere gevoelens kennen, andere voornemens maken of niet; dankbaarheid…

Zo graag zou ik je laten weten hoe dankbaar-blij mijn ziel nu is maar ‘k vind niet gauw de juiste woorden en vraag ook best vergiffenis want ‘k twijfel soms nog aan je vriendschap want zelden stuur jij een bericht als ik niet eerst een mailtje stuurde of woorden van een nieuw gedicht. Je hebt het druk, dat weet ik echt wel en dagen gaan…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven…

Wanneer ik oude verzen lees die ik ooit heb geschreven dan zie ik hoe ik vroeger dacht maar waar is nu die jeugd gebleven? Wanneer ik oude verzen lees dan merk ik wat echt telde en hoe ik langzaam ook genas van wat me ooit zo kwelde. Wanneer ik oude verzen lees kan ik slechts dankbaar zingen. Van velen mocht ik leven leren en heel veel…

De stormen zijn voorbij – het angstig jagen van nood en drift, van zorg en pijn - 't Is warm op deze zomerdag, geen vragen, gelukkig om jouw vriendschap zijn. Een hond blaft in de verte, vogels fluiten en 't zonlicht draagt wat vrede aan. De kind’ren spelen zoals vroeger buiten en buren blijven even staan. ‘'t Is alles heel eenvoudig heel…

We weten niet hoe diep onze wortels gaan maar ze bieden kracht en houvast. Afscheid doet beseffen dat we de ander nooit volledig hebben begrepen of bemind. Maar er is leven, ook na de dood en morgen kleurt weer de horizon.…

Ieder heeft zijn zorgen en zijn vreugden, ieder mens zoekt liefde en houvast, ieder heeft daarvoor zijn eigen wegen maar ook ieder draagt zijn last. Als we heel aandachtig leven krijgt het beste weer een kans, kunnen we ook vreugde geven, komt er vrede hier en thans. Laat ons als de kinderen kijken naar wat groeit en adem heeft, laat ons…

Gij die vuur en liefde zijt, doe de harten branden, mensen van hun vrees bevrijdt, open mond en handen. Gij die als een stille gloed in de ziel wil vonken, waar de hoop ons zingen doet, want door U geschonken. Adem Gods, die suist heel zacht, teder mededogen, als een moeder die ons wacht, over leed gebogen. Adem Gods die krachtig…

Verjaren is om ‘'t leven danken dat toch maar steeds gegeven is. Verjaren is naar morgen kijken in hoop, vertrouwen en met moed. Verjaren is het blije weten dat onze God ons steeds behoedt.…

Met droefheid maar immense dankbaarheid wordt nu afscheid genomen van deze paus. Hij was een herder naar Gods hart, vol mededogen en barmhartigheid, met aandacht voor de kleinen, de zwervers en daklozen, de gevangenen en treurenden. Zo graag zag hij de vrede komen maar was zo machteloos als wij; toch bleef hij moedig en vertrouwvol…

Pasen: vreugde nu, leven overwint de dood. Jezus is de Heer.…

Plots welt er iets van vreugde op als water uit een bron omdat het leven heerlijk-schoon weer overnieuw begon in kersenbloesem stralend wit die daar te pronken staat en teken is van 't nieuw begin dat zich slechts lezen laat door wie herboren ogen heeft en luist’ren kan naar al wat leeft. Dat heeft de Mensenzoon gedaan die dwars doorheen…

Elk uur sterven weer mensen die onschuldig zijn, zoals Jezus leed, in Gaza, Libanon, Congo en Oekraïne, door natuurrampen, door wat oorlog deed. Elk uur sterven weer mensen die vluchten moesten, wilden leven maar geweerd werden, verdronken, en wat doen wij, willen we geven? Waarom altijd maar meer besteden aan oorlog, aan munitie, aan…

Priester-zijn is herder worden van een kudde groot of klein. Priester-zijn is woorden vinden voor wie hem gegeven zijn; Woorden die Gods liefde brengen tot het hart van wie hem hoort. Priester-zijn is brandglas worden voor de boodschap van Gods woord. Priester-zijn is taal en teken van het Rijk dat komen zal. Priester-zijn ondanks het…

Op heterdaad betrapt, niet zo onschuldig, maar door de hoge heren aangeklaagd, gebracht bij Hem die enkel heel geduldig barmhartigheid steeds van ons allen vraagt... Wie werpt de eerste steen, wie velt een oordeel? Wie is zo zondeloos dat hij dit mag? De Heer schrijft in het zand: wie zoekt hier voordeel? Wie is veel beter dan wat hij daar…

Soms is er toch nog droefheid in mijn hart al bloeien tere bloesems hier dichtbij; Waarom die ruzie tussen mensen die soms dromen van geluk en van nabij. Er is de oorlog waar zovelen vallen en niemand die er maar wat kan aan doen; of menen we te vlug dat weinig helpt en zwijgen we uit goed fatsoen? De uren en de dagen ijlen voort en voor…

Zo graag zou ik vandaag een lentedicht vol blije vogels voor je willen schrijven maar ach, ik kan toch niet zo lang hier blijven want er is ook op zondag nog een plicht. Maar weet: de zon zal morgen ook wel stralen en schrijf ik dan wel mooie droomverhalen.…

Een mooie dag vandaag, al is het nu nog koud. Veel stilte na de drukke dagen van jaarmarkt en kermis, van vertier en vermaak. Wat zoeken wij wanneer we durven stilvallen, wanneer de vragen er weer zijn, het uitzicht op wat komen gaat, de droeve of de blije herinneringen? Het gaat voorbij, zoals alles voorbijgaat, alleen de liefde blijft,…

Weer zijn ze daar, de lentebloeiers, in wit en geel en paars; de madeliefjes groeten hen en zijn ook weer erbij. Wat maken al die krokusjes mijn hart en ziel weer blij want na die lange, droeve tijd van weinig licht en zon is't nu alsof de lente mij weer troosten wil en nieuwe ogen schenkt om echt te zien - of droom ik dat misschien?…

‘Gedenk, mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.’ Dat zegt de priester ons bij 't assenkruisje Toch zijn we ook het beeld van God en wil Hij ons reserveloos beminnen. Vandaag kunnen we opnieuw beginnen, de juiste weg weer volgen naar het licht, ons bekeren en elkaar tot vrede zijn. Als pelgrims van de hoop geloven dat een…