1031 resultaten.
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
46 Vergankelijkheid spelt weer de herfst
en langzaam leer ik lezen,
van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld.
De zon viert nog, maar heel bedaard
verguldt ze de eikenbladeren.
Behoedzaam voel ik naderen
wat node wordt gemeld:
dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord
meer waar de zangen klonken.
Oktoberlucht verzonken
nu naar de winter snelt…
Herfstgedachten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
43 We weten niet, we kennen niet
wie de ander echt wel is.
Zoals de herfst nu bladeren doet dwarrelen
en hen doet vergaan om humus te worden
voor weer een nieuw bestaan,
zo weten we allen wat eenzaamheid is
en trachten we weg te lopen van vragen
die te groot zijn voor een antwoord.
We weten niet,
we kennen niet
en zien de dagen korten,
maar…
Geheim
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
57 Ik ken je niet, al ken ik je al jaren,
want wie je echt bent blijft steeds een geheim;
de wetenschap kan wel al veel verklaren
maar echt begrijpen, daarvoor is te klein
wat ons verstand begrijpt, we zijn zelfs voor onszelf
en al wie dierbaar is nooit echt te vatten.
Er rest slechts eerbied en een dankbaar hart
om jou te groeten, om te leven…
De hitte weegt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
66 De hitte weegt, de vogels vallen stil
maar onze ziel blijft zingen tot de dageraad
opnieuw weer wat verfrissing brengt.
De hitte weegt en mensen sterven
omdat hun tijd gekomen is om weg te gaan.
Hun ziel zingt al van een nieuwer leven.
De hitte weegt en schildert wolken
die even wat verkoeling brengen
doorheen de drukte van de tijd.
Adem…
Soms weet ik niet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
69 Hoe toch gevoelens ons misleiden
want plots ben je heel blij om niets.
Een andere keer is alles zwart
en weet je niet wanneer de zon weer schijnt.
Je ziet de mensen om je heen:
de zwaar-beproefden in hun nood;
de mensen die dansend leven
en juichen in het morgenrood.
De velen die er plots ook niet meer zijn;
de pasgeborenen die veel blijdschap…
Een mosterdzaad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
53 Een mosterdzaad
Het kleinste aller zaden,
zo zegt ons toch de Heer
kan groeien tot een grote boom
die schaduw geeft en woonst;
zo is soms ook ons klein geloof,
het is haast niet te zien
maar met geduld en veel heel veel moed
kan ooit het wonder komen:
de zon schijnt door de bomen!
Een kind begrijpt dit alles wel,
maar ik en wij, die zo…
Vakantieverzen 2023
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
59 Hoe kan een ziel zo vol verlangen zijn,
gevuld met wierook en de geur van bloesems;
hoe kan het denken plots verstillen
na dromen van de zomerzon en wolken.
We weten weinig, eigenlijk soms niets
van wat in kinderlijk begrijpen wordt verstaan.
Hoe kan de stilte spreken zonder klanken
of die sinds lang al zijn vergaan?
Soms zwijgen we maar…
Een Paasbericht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
35 Door alle kieren breekt het licht
dat niet te stelpen is, het beitelt
beelden van verlangen, rust niet maar
werpt beloften voor zich uit
dat eens de dood voorgoed
zal overwonnen zijn. Het groen
dat nu nog teer en jong zich kleurt
wordt sterker, water stroomt
vanuit de tempel en zal allen laven.
Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei
zal…
Snelsonnet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
41 Soms weet ik echt niet wat ik zeggen moet
en dat kan door de woorden heen gaan klinken.
Ze komen dan van ver, vanuit verzinken
in poel van droefenis en tegenspoed.
Maar plots schijnt dan de zon over de daken
en doet die droefenis ineens weer staken.…
Regen, regen...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
57 Het regent al de hele dag, terwijl de bloesems wenken.
Ze vrezen vocht en kunnen ons niet schenken
wat ons doet juichen om het licht en om de klaterlach
van ‘t kind dat buiten speelt en droomt.
Maar lente komt, ze kan niet blijven wachten
maar is geduldig en getrouw met onze aarde
die kreunt onder ‘t gewicht van ons getreuzel
en ons traag beminnen…
Sneeuw.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
91 Zo zacht valt nu de sneeuw die plots een glimlach tovert
om al te grote ernst en piekerpijn;
de ogen van een kind vertellen blij
hoe ieder uur gezegend ook kan zijn.
Zo zacht valt nu de sneeuw en doet de vlokjes landen
in ‘t water dat hen opvangt op de grond;
‘t Is stil terwijl de vogels zwijgen
en krokussen verschijnen hier in ‘t rond.…
Wat is zeker?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
32 Heel weinig is zeker:
wél dat water vloeien kan
en dat er licht komt
na de nacht,
maar of de regels van
dit klein gedicht
ooit ergens zijn verwacht?
Heel weinig is zeker:
wél dat dagen snel voorbijgaan
en dat er ooit een laatste komt
voor elk van ons,
maar of liefde blijft?
Heel weinig is zeker:
wél dat mensen niet alléén bestaan
en…
Vreugde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
40 De dagen lengen
al is het nog maar even
maar we leven weer.…
Herfstmeditatie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
113 Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken
die regen zeggen, straks of al heel gauw;
Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw
en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken.
Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan,
maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon;
je kijkt toch verder, waar het al begon
en weet toch ook dat droefheid…
Voor Allerheiligen en Allerzielen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
81 Gedenkend hen die gingen,
die ooit een naam ontvingen
en nu in ‘t Licht bestaan,
zijn wij nog hier gebleven,
betreurend dat hun leven
met ons nu is gedaan.
We weten hen geborgen;
zoals een nieuwe morgen
weer vreugde brengt in huis,
zo schrijft God alle namen
in liefde weer tezamen
en is voorgoed hun thuis.…
Verjaren (naar psalm 139)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
155 Gij weet van mijn wezen, Gij kent mijn bestaan,
mijn zorgen en vreugde, mijn komen en gaan.
U dank ik vandaag, nu ik jarig mag zijn.
Gij ziet er mijn jubel, bemerkt ook mijn pijn.
U dank ik dit leven, zijn kracht en zijn gloed,
Gij denkt aan mijn zoeken, mijn falen, mijn moed.
Gij draagt me de dag door, behoedt me bij nacht-,
Gij zijt het die…
Wat echt telt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
57 De lange lanen hebben niets meer te verbergen -
het kreupelhout wordt van zijn bladeren ontdaan.
Het hevig bloeien in de bonte zomerkleuren
is tot een stil vervloeien in de mist vergaan,
en trager klopt het hart en kruipt het bloed in bochten
waar het de droesem van de wijn nu achterlaat.
Heel helder wordt wat telt: de liefde zonder woorden,…
In memoriam patris
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
73 De kracht van de zomer, het groen en het graan,
de rode papavers in ’t koren,
‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan,
geen vogels in ‘t veld meer te horen,
geen licht in de verte dat feestelijk schijnt,
geen warmte die koestert de bomen,
alleen nog de mist en de dag die verdwijnt
nog eer hij, tot volheid gekomen,
de mensen het teken…
De zonnebloem
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
49 Een zonnebloem staat
droomverloren
en al voorbij haar hoogste glanzen
met lome blaadjes
droef te staren.
Gaat het zo ook met ons:
dat na de rijpe, goede jaren
de glans verdwenen is
en ook de vreugd?
Of zijn er andere horizonten
die wenken gaan
en door de jeugd
nog niet gezien zijn?
Dient daarvoor soms de pijn
en 't trager moeten leven…
Een snelsonnet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
44 Een snelsonnet wordt dikwijls snel gemaakt
al klopt dat niet voor elke dichter
want mijn geheugen is soms lichter
en is de draad wel ooit eens kwijt geraakt.
Maar niemand hoeft dat ook te weten
en zelf ben ‘k morgen dat vergeten.…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
64 De dagen korten al, zo ook mijn leven,
ik voel de weemoed groeien met het uur -
waar is dan toch de vreugde nu gebleven
en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?
Met ouder worden zou de wijsheid komen
en ‘t diep besef dat alles ijdel is,
maar soms komt iets van vroeger in mijn dromen
en hoor ik weer een klank geheimenis;
dan zingt mijn ziel…
Verjaren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
254 Verjaren doet eens even kijken
naar wat het leven je al bracht,
en daarvoor hoef je niet te wijken
al was er naast de vreugd ook smart.
Verjaren doet je dankbaar zingen
voor wat het leven heeft gebracht,
hoe mensen steeds weer je omringen
met heel veel liefde, dag en nacht.
Verjaren doet je hoopvol leven
al weet je niet hoe 't verder gaat…
Oekraïne
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
97 Hoe bloeden nu zovele harten
en toch gaat steeds de strijd maar voort.
De zachte krachten zullen winnen
wordt zelfs ook nu toch nog gehoord
maar ondertussen sterven mensen,
verliezen ‘t leven door geweld.
Waar is de redelijkheid gebleven
en wordt slecht nieuws steeds weer gemeld.
Laat ons gebed hen blijven steunen
die nu nog in die oorlog…
Geduld
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
105 Geduld is durven wachten
tot straks de zon weer schijnt;
is hopen op de krachten
waardoor de nacht verdwijnt.
Geduld is ademhalen
al is het ook niet diep;
is weer opnieuw vertalen
hoe God eens alles schiep.
Geduld is weer geloven
dwars tegen wanhoop in
zo komen we wij te boven
wat droevig maakt en stil;
je vreugd niet laten roven…
Kerstmis 2021
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
111 Laat ons met vreugde vieren
de komst van onze Heer,
met lied’ren Hem bedanken
vandaag en altijd weer.
Hij werd zo lang verwacht toch
maar nu straalt helder licht;
de eng’len zingen glorie
er wordt vrede bericht.
Het licht kan enkel stralen
waar wij ook vrede zijn:
de blijdschap willen delen
en troost brengen bij pijn.
Dit pasgeboren…
Zingen mogen wij nu allen....
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
58 Zingen mogen wij nu allen,
zingen op dit grote feest,
ook al zijn mensen gestorven
die hier ooit zijn thuis geweest.
Want zij zijn nu aangekomen
na hun zorgen, na de pijn,
en zij zijn in God geborgen
waar voorgoed zij mogen zijn.
Nu, met alle heil’gen samen,
zingen zij een nieuw refrein
om God eindeloos te danken,
die daar leven, groot…
De moed tot overgave
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
58 Al is het herfst, er zijn ook mooie dagen,
waar regenlucht de zorgen wast, de kleine
en de grote vragen, de overtolligheid,
de bladeren wil doen dansen in de wind,
nog even eer ze weer tot humus worden
en de nieuwe kracht tot leven.
Sta stil, al is het maar een korte tijd,
want er is veel wat nu plots helder wordt,
wat in het kalme licht verschijnt…
Een Paasbericht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
65 Door alle kieren breekt het licht
dat niet te stelpen is, het beitelt
beelden van verlangen, rust niet maar
werpt beloften voor zich uit
dat eens de dood voorgoed
zal overwonnen zijn. Het groen
dat nu nog teer en jong zich kleurt
wordt sterker, water stroomt
vanuit de tempel en zal allen laven.
Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei
zal…
Wat zal ik wensen?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
60 Nu we weer een nieuw jaar zijn begonnen
en veel mensen nog slapen omdat
ze gisteren, ja vorig jaar, nog laat
moesten vieren, stuur ik jou nu al maar
mijn beste wensen. Wat kan ik wensen?
Dat we corona mogen vergeten en alles
wat daarmee te maken heeft of wat het
heeft veroorzaakt? ja, maar mocht toch
ook wat van het mooie blijven leven:…
Kerstmis 2020
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
84 Het licht dat binnenvalt door kieren
die haast gedicht zijn door verdriet,
het zal gaan groeien tot de ochtend
en kleurt de lucht reeds rozerood.
Een Kind kwam om ons leed te dragen
al is het klein en weerloos nog,
het doet een nieuwe toekomst dagen
en doet ons zingen in de nacht.
De herders kwamen naar de kribbe
want zij hebben het lied…