Volwassenheid

Ik dacht dat volwassen worden
iets was met sleutels, rekeningen,
met een grijns die zegt
dat je het allemaal wel begrijpt.

Maar het lijkt meer op wonden
die niet genezen,
op stilte dragen zonder vragen,
weten wanneer je moet zwijgen
omdat niemand echt luistert.

Volwassenheid is leren
mensen te verliezen zonder geluid,
leren lief te hebben
in kleinere gebaren dan vroeger,
alsof alles fragiel is
en breekt bij één verkeerd woord.

Je leert zwijgen
waar je vroeger nog vocht,
je leert slikken
wat ooit bleef steken,
je leert dragen
wat nooit jouw gewicht had mogen zijn.
Je laat mensen gaan
met een beleefde glimlach.

Volwassenheid is het besef
dat niemand je komt redden,
dat niemand je uitlegt
hoe je dit lichaam
en dit hoofd
tegelijk moet bewonen.

Het stille weten
dat je vooruit moet,
hoe weinig je daar soms voor voelt.

hoop volwassenen stilstand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 15