de entropische groei van vreemde figuren in onze uitgebalanceerde maatschappij was al enige tijd geleden voorzien het raamwerk kraakte in al zijn voegen door protesten en mega demonstraties steevast culminerend zonder enige logica en advies de vrijheid die corona gaf leek het kant en klare pad om alternatieven te tonen waarvan…

Opdoemend bevrijding der luchten ziet de nacht, waarin 'k mij boven zee en land verheffen kan, jou strelen met dit lied van git dat in jouw kamer klatert en vlamt en doeken zet in lichterlaaie, zand van rotsen maakt, van tongen tentakels met de kleefgreep van ware verzinsels die mij gaar binden als sliert op een spoel. En in de tuin van de nacht…

is alles dan zoals het is komt alles vandaag zoals het komt ben ik dan nog zoals ik ben zoals ik ben geworden als ik ontwaak?…

Leven is aandachtig balanceren, tussen winnen en verliezen. Tussen leeg of veel te vol, zoals in ons eigen hoofd. Ons eigen stadion. Leven is naar spelen kijken. Leven is balanceren, zoals ook voetbal is. Spelen met een bal. Leven is samen balanceren. Is anceren zoals voetbal is. Leven in ons eigen hoofd. Spelen zonder bal. De dichter…

Naar de maan gegaan voor de maan, zagen we iets – anders: de aarde!…

ik zag je staan de kamer keek je lachend aan jij als illuster middelpunt door het interieur gegund harmonisch dansten kleuren jouw bewegingsritmiek in subtiele klanken veranderde licht door schaduwtechniek jij nam ons mee naar jouw decor dichtbij de coulissen jij hebt ons niet tot rekwisiet gemaakt we deelden de bühnesmaak…

Eens zullen bloemen bloeien en bomen in blad weer staan jonge dieren in ’t veld stoeien wij samen de paden op gaan. Dan zal ook de zon weer stralen met golven warmte en licht dan zal ik niet talmen of dralen te schrijven een kleurrijk gedicht. Over liefde, genot in de natuur klanken van menig vogelkoor de heldere lucht als azuur, maar…

Schoon wordt nooit een ding van goud of lood waar starre ogen hebberig naar staren. Schoon wordt nooit een mens die je stil en dood en ingelijst op foto wil bewaren. Schoon is niet wat ik voor jou vergaren kan, dat heb ik als een bloem al stuk geplukt. Want schoonheid wordt door hebzucht onderdrukt, haar parel met de taal van ’t zijn besmeurd…

als degene die het weten kan de confrontatie vindt of zoekt met wie het niets schelen kan zal hem het gesprek niet baten wijsheid immers verandert niet waarin de dwaasheid volhardt…

Speenkruid, Slanke Sleutelbloem, Fluitekruid en Bosanemoon, groei, bloei, Flora floreert: Lente! Vogelzang en nesteldrang, de eerste vlinders, Fauna barst van leven: Lente! Rokjesdag, terrasje pikken, goed glas bier; laat maar komen die Lente!…

op het boerenerf stille miauwgesprekken - quarantainetijd…

Weer de nacht, weer de ochtend van een nieuwe dag voor dansers en de andere mensen te voorschijn kruipend uit het ogenschijnlijk eendere verrassingsei, tijd is water in een rivier die zich verdrinkt in de wereldzee en ik stroom mee, ik kan me laten drijven…

Ik ben mijn eigen eiland. Niet uitgestrekt, ik zie de grenzen. Zonder heuveltop of dal, ik zie de effen saaiheid. Net als Ameland, zo denk ik plots, -een tocht rond en om, heel lang geleden-, en toch weer niet. Inwaarts het vlakke land, effenheid tot aan de duinenrand. Maar uitwaarts steeds de zee, de grenzeloze zee, de lokroep van…

jouw sieraden hadden een speciale élégance zij leken te dansen als je liep waren een in kleur en vorm met je huid en toch sprongen zij er steeds uit voegde toe wat naturel al zo geweldig was de verbazing in je lach jij werd niet meer als jij ze droeg toch zochten zij de juiste plaats voor een lief behaag in een uitgekiende…

Al zal ons leven krimpen tot een koekblik of een krant of, laten we het hopen, tot een stevig ledikant, ik plant er rozen, maak een tuin met mossig, groen gazon vol vlinders, vogelzang. Daarboven schijnt de zon. Zoals een trage tuinslak die spoorloos verder glijdt, verdwijnen onze dagen, stil, langzaam in de tijd. Verstrengeld onze handen…

Ons volk liekt brokkelig, Stroef en kold Net as zien haarde kloeten, Moar 't beste is noar binnen vold De haarde kaant zit boetn.…

Streng en Soepel lopen hand in hand voorbij. De dag ervoor was ergens de rust verstoord. Mannen sloegen met stokken om ieder verzet te smoren. Uit radicaal wantrouwen groeit grenzeloze verbeelding. Zeventien jaar was ze toen het gebeurde. Het bleef niet bij één keer. Onmiddellijk naar buiten met dat karakterloze varken, hoont het publiek. Iemand…

Jouw vingers de vlinders in mijn handen, jouw gouden haar de stralen op mijn wang, jouw armen omspeling van mijn wanden. Een onuitroeibare pijn in de zang, toen en nu, agonie die ik slaafs verlang. Jij ziet wat jij weet, jij kent wat jij ziet, ik zie wat ik voel en ik weet het niet. Vóór dood het raam sluit op dit verlangen, gun mij…

ik moet naar de kapper voor een beetje fatsoen in het bos op mijn hoofd dat daar wild nu woekert het is de hoogste tijd nu dat een snoeiend mes daar korte metten maakt met mijn te lange manen voor het laatste nieuws de roddel en het geklets die de barbier achter mij aan mijn oren dan vertelt kort aan de zijkanten zeker maar de bovenkant…

Het leven is iets zieligs, doe iets, dan vind je – jouw motivatie.…