Lethargie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
10 Ik ben allang niet meer
de borstklever die ik vroeger was
de magie heeft mij losgelaten
de magische stemmen zijn verdwenen
en diep in mij
vliegt een kraai tegen een denkbeeldige doorgang
In mij is een duizelingwekkend hoge berg
er is louter stilte en een ijskoude wind
die langs mijn naakte lichaam giert
Zeker, er zijn spelonken
met levendige…
Haar dromen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen
33 ik kende
haar dromen
een metafysisch
gaan en komen
van vorm klank
en kleur die haar
streelden en zacht
met haar speelden
tot zij eindelijk
moe en slaap
de overhand kreeg
zich heerlijk soepel
uitrekte en de
laatste pluis met
gratie en elegantie
vaarwel wuifde
om de volgende
dag uitgeslapen
te beginnen met
een schone lei
alleen…
Ademen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
3 Hier geen snelverkeer
geen hoog staal en beton
in de straten, maar
beloopbare ruimte
De zon trekt de aandacht
weg van ons, naar het licht
op de zwarte gevels aan de haven
de witte daklijsten en rode pannen:
het plaatje voor de foto's
van de roodbruine toeristen
op het terras van het taanhuis
die onze tuinen inlopen
alsof wij hier…
de zaak alzheimer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
13 Onderwerp: FW: De zaak Alzheimer
“Het is een vrouwke ”Fleur”
Onze moederlijke 12 jarige Malthezer.
We spelen ”gastgezin”
Binnen de formele deuren
Waar ik zelf de naam moet lezen
Om niet in een andere kamer te verdwalen
Vindt “Fleur” blindelings zijn weg ,heen en terug,
In het woon-en zorgcentrum
Zinssnedes ,klanken ,een andere geboorte…
droom de vogel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
6 droom de vogel die zijn vleugels spreidt
het hart dat haperend klopt
droom het blauw van de bergen
jij die naar binnen keert
droom aprilregens
tijd die verdampt
droom de bloesem-pracht
die zacht op je haren valt
droom de vogel…
Liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
1 Wanneer twee druppels water
van een andere wolk
voegen in hun vrije val
vanuit de hemel
Dat is dan liefde…
zien
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
4 naar de zee kijken
en zien wat je niet ziet…
Bijzonder wonder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
5 Een jonge vlinder
zweeft heen en weer in mijn buik
ik nies, ze vliegt weg
Hoe enige tijd een kostbaar weefsel
werd bedacht om uiteindelijk het levenslicht te zien
Geweven op een plekje met de fijnste draden van geborgenheid
liefde warmte die nodig zijn voor een veilig thuis en om zichzelf te kunnen zijn.
De wijze waarop het verbergt en…
LAIS CCXXXVI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
19 Niets. Het schrijft haar weg in de geschriften.
Geen pen met inkt krast door het perkament.
Zo’n scherm is een kleed om op te lichten.
Het typt het uit: is het zo’n nare vent?
‘Het lijf had lust’: is dat zijn testament?
Lyriek is nooit wat er geschreven staat.
LAIS is vrij zodra zij het verlaat.
Hebben kan hier niet, dus wil het geven.
Het telt…
Pluis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
23 Gezegend is de jongeheer
die mijn navelholbewoner
vindt en koestert in zijn hand,
met lede ogen constateert
dat pluis tot stof is weergekeerd
een windvlaag op een korrel zand…
Tempel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
36 Het zal niemand zijn ontgaan...
van Honolulu tot Hanoi en van Lima tot Sjanghai zal iedere op sensatie beluste sportliefhebber hebben kunnen genieten van de felle uitslaande afbraakpogingen van de deerniswekkende vendelzwaaiende lansdragers van Agamemnon de rattenkoning met diens onverschrokken commandant, de onoverwinnelijke Achilles,
hun ijzingwekkende…
haveloos vertrokken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
35 Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik neem mee
Een korrel zand voor de woestijn
Een druppel water voor de zee
Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik laat gaan
Mijn stukgeslagen wanen
Mijn oud kleingeestige bestaan
Ik ga op reis ik ga op reis
Ik ga op reis en ik neem mee
Wat zonlicht van de zomer
Die wij leefden met…
De wegen naar Rome?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
9 Er leiden,
vele wegen naar Rome,
maar:
er leiden ook vele-
omwegen naar Rome……
LAIS CCXXXIX
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
9 LAIS is stil, haar klank is visueel:
het hoort haar met de snelheid van het licht.
Het ziet haar in de klank van het geheel.
De vingers typen haar, zij wordt gedicht.
In tijdloosheid maakt het haar speels en licht.
Als het haar voelt, raakt de tong aan kleuren,
en ’t schrijft haar neer in bloesemgeuren.
Het is haar lijf, zintuiglijk één met haar…
Gefeliciteerd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
6 Het voelt als neergeschoten worden en halfdood
proberen weg te kruipen
wetend dat de tijd
je op de hielen zit
Het is alsof je klaarwakker ligt te wachten
tot je wekker afgaat die je nooit had aangezet
Alsof je al snoozend vol motivatie het nieuwe jaar
ingaat wetend dat een eendagsvlieg
het langer zou overleven
Het lijkt alsof de kaarsjes…
Stil
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
29 Lig stil en schreeuw me
Zoek me,
onder het kussen
Beleef me, in je droom
Kus me, alsof
het klopt
Verlicht me
in je donker
en zie mij…
niemand die zo kraken kan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
25 zij is stilaan oud geworden
zilveren haren verdwalen
op haar smalle schouders
met het Largo van Ombra mai fu
in de oren tooit ze zich in de schaduw
in haar vechttenue
met een fiere all season jas ontmoet zij
de wereld die almaar groter wordt
in een taal die nauwelijks hoorbaar is
met niet aflatende verende tred
treedt de dood haar…
Snel sonnet
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
19 O trouwe aanhang van het snelsonnet
Ik moet op deze dinsdag iets bekennen
Al dreigde er geen drone, 't was even wennen
Na middernacht zat ik rechtop
in bed
Ook wie met kruik en grog
naar bed toe gaat
Zal tot zonsopkomst moeten blijven zwoegen
De actualiteit barst uit haar voegen
Ze dringt zich aan ons op,
van vroeg tot laat
Armenië…
Puber
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
17 Metaforen zijn een hel voor de taal
Ironie is een woord dat ik nooit gebruik
Alliteratie is iets ingewikkelds
En assonantie toch compleet onnodig
Zo worstel ik met de taal en zij met mij
Mijn docente lacht
Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…
Een boertig gebeuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
15 Ja, ik ken een koe.
Die sprak geen 'boe' maar oer-stoer
tegen de kudde.
Zijn vader was stuurs,
zijn moeder een heel gedoe.
Dus werd hij dichter.
Dat brak hem zwaar op.
Boe-roepend riep men hem toe
dat hij moest zwijgen.
Dus deed hij dat niet.
Oreerde vrolijk vlotte,
rijmende verzen.
In de wei kreeg hij
een schok - 'Hou toch eens…