------------------------- Ha! daar is die vrouw die me komt halen de enige die luistert, wanneer ik schreeuw en huil en dan opeens haar borsten schept uit de warmte van het eerste dier, (gretigheid) en een nest maakt van twee moederarmen en alles wordt stil en is goed en warm en vol, en schoon en boeren en lopen en vallen en fietsen en…

In de wijdheid van den dag, uit zuiver goud gegoten, ligt vol met donkren drank gelopen die overlopend ’t hart bedropen en ’t goede licht geblust heeft, ongenoten. Ik waad door slaap, de diepe watervloeden waarmede Noah overweldigd werd, gelijk; de oogleden zwaar, de ledematen haast ademloos, en neergelaten; door de ingewanden zonder dam noch…

Los van de oever draagt de rivier mij verder dan mijn verlangen Ik volg het landschap als aderen op een oude hand, waar water, zingt over stenen zonder naam. Mijn voeten zijn moe, mijn hart blijft vragen waar het stroomt, en wie ik word als ik loslaat. Lucht hangt laag en blauw, als een zachte belofte die nog niet is verbroken, vogels…

Haar maagdom: een eschatologie van vlees, Mijn credo, een arcanum in vulkanisch glas— Subliminaal krimpt de horizon, een wesp van ijzer, Terwijl de tijd haar memento mori etst in as. Zij draagt de mantel van een palimpsest, Ik, kroniekschrijver van vervlogen chtonisch vuur. De maan, een vanitas in kwikzilver gegoten, Lacht met…

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…

Ze ligt in het gras, sluit haar ogen ziet de wereld lacht om haar schoonheden voelt de prikkelingen van lentesfeer. Ze ligt in het gras houdt van moeder aarde opent haar ogen ziet kleuren flirt met bloesems Lentegeuren Het onbekende krijgt betekenis ver van geplaveide steden. D' Aarde waar ze op ligt niet te temmen in het nu…

Perfectie is voor wie z'n feed bijhoudt, Of legen, ach, wie heeft daarvoor de tijd? Dat scrollen maakt de wereld leeg en koud, Een eindeloos gevecht, een dagelijkse strijd. Geef mij maar liever dit gejaagde nu, Een gevelwand die spiegelt in 't gezicht, De flarden lucht erboven: déjà vu, Gevangen in dat vlak van glas en licht. De stad vibreert…

Ik zit onder de bodhi boom bladeren van een grote tak vormen tegen de zon een dak verlichting vormt zich als een droom harder gaat de wereld kolken woede woelt tot hoge wolken hongerend naar van alles meer de waarheid wentelt warrig neer met zovelen vals verlangen waarmee mensen zich behangen ik vind mij in oneindigheid voor mij…

Soms is er toch nog droefheid in mijn hart al bloeien tere bloesems hier dichtbij; Waarom die ruzie tussen mensen die soms dromen van geluk en van nabij. Er is de oorlog waar zovelen vallen en niemand die er maar wat kan aan doen; of menen we te vlug dat weinig helpt en zwijgen we uit goed fatsoen? De uren en de dagen ijlen voort en voor…

als zand dat door vingers glijdt een schaduw in de ochtendtijd zo is de jacht naar groots en meer een echo in een lege sfeer we bouwen torens hoog en breed vergeten wat er echt toe deed vergaren goud, vergaren macht maar zien niet wie op ons wacht de spiegel fluistert leugenzoet kent niet wat de ziel ontmoet wat blinkt, vergaat, wat schittert…

Begin nooit met een loze constatering nooit in de eerste persoon enkelvoud al zit ik met wat ik bepleit al fout temidden van de inslag en de schering Ontkom daar maar eens aan als het subject dat naar de buitenwacht kijkt als object als waarnemer naar wat wordt waargenomen valt daar nou wel of niet aan te ontkomen? Loos dus dat…

Een mooie dag vandaag, al is het nu nog koud. Veel stilte na de drukke dagen van jaarmarkt en kermis, van vertier en vermaak. Wat zoeken wij wanneer we durven stilvallen, wanneer de vragen er weer zijn, het uitzicht op wat komen gaat, de droeve of de blije herinneringen? Het gaat voorbij, zoals alles voorbijgaat, alleen de liefde blijft,…

Er was eens, zeer geleerde vrouw en heer, een kip die zomaar kakelt uit haar kop ze is veel slimmer, zei ze, dan de hop Ik drink nooit bier, zei ze, ik ben de bob ze las Descartes zelfs in een notedop ik kakel dus ik ben, zei ze, geen mop! van Nietzsche kent ze ook zijn Wiederkehr die eeuwig is, al leest geen mens hem meer Edoch, het antwoord…

Vragen geen antwoorden nieuwsgierig zijn, niet alles weten - dat is de azimut van 't alziend oog hoog boven 't zenit der arctische pool ontdekkingsreiziger naar samenhang schatgraver delvend naar verloren gewaande vergeten feiten begin van wijsheid tocht van de geest soms struikelend tot aan de meet dat weten kent…

Er is een lijst die zich niet noemt, een hand die telt maar niets omvat, een spiegel waar geen beeld in woont, het boek dat in zichzelf verdwaalt. Er is een barbier zonder mes, hij scheert zich niet, hij scheert de rest. Zijn schaduw volgt hem met de vraag: bestaat hij nog als hij vergaat? Een klok die slaat en niks onthoudt, een deur die…

De wilde maar zeer doordachte avonturen van stripheld Kuifje doen zijn lezers versteld staan tarten hun verbeelding rijen tekeningen vullen meer dan twintig boeken geven de vertelkunst onnoemelijke kracht toch kunnen drie verspreide plaatjes zonder aanpak en gebeuren naar ieders willekeur tot in ´t oneindige vragen scheppen de wereldvorser…

elke keer als ik op mijn bek ga moet ik opnieuw leren lopen Ik struikel veel in mijn leven het is waardevol het brengt me terug naar waar ik voor sta ik incasseer krabbel op omarm mijn lot ik bots - loop -mis -glijd - uit -negeer struikelen is geen verlies het is een houvast als het vinden van mijn eigen voeten…

de mooiste gedichten zullen nooit worden geschreven toch zal ik bij benadering naar mooie woorden streven ik recht mijn rug en scherp m'n pen en doe alsof ik dichter ben maar ik zal me steeds bezeren vergeefs gezocht naar elke vorm blijf ik het toch proberen…

toen de vuren in de tempels doofden niet voor eeuwig bleven leven verdwenen priesters als sneeuw voor de zon de vuurtempels verasten andere tijden braken aan onrust verdriet en vage verhalen verschenen en verdwenen zou iemand de weg vrijmaken zouden mensen uitgroeien tot een nieuw verhaal zouden we de hemel van as bevrijden…

Verbonden, ver weg sterrenflonkers in de nacht onzichtbaar, dichtbij Mensen om me heen, een web van stemmen, gezichten en gebaren, ze vullen de dagen met woorden die van muren weerkaatsen, Hun ogen spiegels, hun zielen vaak half verborgen verhalen, soms troostend nabij, soms ongrijpbaar als vlagen van adem. De één een haven, een rustpunt…