biografie: Zywa
Ik bouw geen huis, enkel poorten,
ingangen
naar schatkamers
van de oude en de nieuwe paleizen
in de gedichtenhemel
die de aarde en de eeuwen omspant
en het leven weerspiegelt,
het leven van altijd en overal
dat we kennen en proberen
te begrijpen, het leven van mensen
met wie we verbonden zijn,
die we kunnen ontmoeten
in de paleiskamers van
de gedichtenhemel.
Inzendingen van deze schrijver
2407 resultaten.En nog een, nog
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 
27 Hoog, en nog een, nog
Kijk, daar, en ginds nog
Mensen, kijk dan toch
Het moet gezien, geplukt
opgeslagen en doorverteld
Deze ballon toont precies
wat jij meemaakt
Je bent niet alleen
En als we het vergeten zijn
er weer nieuwe dichters die
woorden de wijde wereld in slaan
hoog, en nog ...
#sui #2
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 32 Ik kan denken wat ik wil
Het verdooft me niet
maar geen verdriet voelen
zou erger zijn
Ik kan denken wat ik wil
Dat het maar woorden waren
maar dodelijk waren ze
toch
Ik kan denken wat ik wil
Mezelf uiteen laten spatten
om niets meer te weten
maar ik weet het toch
Ik kan denken wat...
Echt zonder spiegels
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 240 Wat heb je eraan mooi jong te zijn
aangekleed met fatsoen en verwachtingen
verborgen op een huurkamer
vol liefde, wachtend op een antwoord
waarom deze jaren niet bruisen
en jubelen van onsterfelijk genot
dagelijks echt
zonder spiegels
van de fantasie
van strelende handen
Droomvlucht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 47 Ik herken stukjes van de weg
verbindingen zijn verdwenen
wegwijzers ontbreken nog steeds
De aantallen zijn te tellen
de seizoenen, woningen, vrienden
De rest is een droomsnoer
van verlangens en feesten
onbeantwoorde liefde
en volmaakte ogenblikken:
herinneringen in het diepe
zwart, o...
Niet uitgegeven verhalen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 39 Hun glans verloren
Steeds meer vallen
ze uit elkaar, zo klein
zijn de vaste verhalen geworden
die, eenmaal uit de dagelijkse
gebeurtenissen gezeefd
mijn leven en identiteit
vertegenwoordigden
En steeds minder mensen
kennen nog details die
een echt mens van me maken
Gelukkig ben ik n...
De overkant
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 49 Als kind had ik naar de overkant
kunnen lopen, het ijs was dik genoeg
maar ik hoorde hier
op deze oever, nog steeds
kijk ik naar de ganzen en
's zomers naar de plank-
peddelaars en de bommetjes
van schreeuwende kinderen
Ik ken de jongen met groene ogen
de anderen die bij de boom bier
d...
Vrijheid is niet gekleed
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 61 Ik heb geoefend me niet te verroeren
niet te zuchten, kuchen of hoesten
In ondergoed ben ik onderweg
Door de dertien deuren dragen ze
me, opgevouwen in een kist, boeken
onder mijn knieën, onder mijn hoofd
De wereld heeft wetten nodig
die boven de partijen staan, ik denk
al jaren over gr...
In de boom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 Op de verminkte zijtak
hoef ik me niet te laten
bedwelmen door de hars
om overal in de boom
de mensenschemering
te zien, hun kabels
door de wortels heen
gehakt, hun kunststoffen
uitgezaaid in de aarde en de zee
en om het huilen te horen
dat in mijn adem stokt
het verdriet om het neg...
Onsterfelijke ziel
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 145 Ik wacht in de branding
op het hemelse genot
waarvoor ik besta
Verlangen schuimt
tussen mijn benen
waar mijn hart klopt
om aangeraakt te worden
door vreemde handen
die me uit laten stromen
in de wereld, een oceaan
van zon en maan, eb en vloed
wit van zoetzilte vlokken
die de kust...
Ons achter
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 Ons achter is een bos zonder paden
betovergrootvaders zestig eiken
geplant op zijn trouwdag toen
het huis af was, het huis
waarin de plannen zijn gemaakt
om het af te breken
en de bomen
kunnen dat betalen
Alles nieuw, geen verleden meer
dat we aan kunnen raken, maar
jonge aanplant zo...
Het schip der dwazen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 124 De reis is onrustig
maar het schip
is een prachtig schip
al zijn er geen scheepskabouters
om de vege boel te redden, nee
alleen dwazen aan boord
die vrijheidsliederen zingen
en toosten op verre stranden
Ach, we verliezen koers
Het magnetische veld wordt zwakker
en de noordpool schuif...
Homo explorens / De ontdekkende mens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Omkijkend lazen ze Onschuld
en Vrede boven de poorten
die zich voor hen sloten
maar niemand wist of ook
de uitgang een opschrift had
Ik vraag me af of het
Smart geweest kan zijn
en Eenzaamheid, nee
dat waren voor hen
toen nog lege woorden
Het verlangen om meer
te weten, te ontdekken
...
Aandacht [2]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 Aandacht krijgen
Als kind voelen
Dat er op je gelet wordt
Daarop moeten letten
En daarmee ook
Aandacht krijgen
Voor hoe het allemaal werkt
Tussen mensen
En de rest van de wereld
Anders roepen je hersenen
De Staat van Verveling uit
Want je ontgroeit speelgoed
En school is ook niet...
Dansen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 is
dansen
begonnen
als oefening
een ritueel vechten
om beiden sterk te zijn
die zich ontwikkelde tot wat
wij er nu onder verstaan
een lichtvoetig lopen
en los van zorgen
elkaar omarmen
zonder bloot
te zijn
is dansen
een vechtspel
om te verliezen
wie je tot dan toe
bent, ee...
Genest
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 129 kleren aangedaan om uit te laten
glijden de kussenkasten leeg
getrokken omdat jij komt
elkaar de liefde lezen
bij het binnenwaaiende geluid
van een gewone werkdag
de adem inhouden
over onze lange ruggen
waszachte krabnagels
warme plooien wekken
sluimerhuid ontdekken
oneindig ver onz...
Enkelspoor
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 Wie kan ik vragen
om met me mee te gaan
achter mij aan op een enkelspoor
van valse hoop, onvervalste hoop
tegen beter weten in
op weg voor te weinig
schamele minuten om samen te vieren
maar toch tijd die ik niet missen wil
ook al biedt hij niet wat ik wens?
De weinig begane paadjes
z...
Hapering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 In de weerklank
hoor ik de wereld
buigen
Echos in de nacht
..Het spookt, ik kijk
..naar binnen
Er verandert iets
..En het verandert
..voorgoed
Er valt een warme regen
..In een hapering
..doemen poorten op
Ik kom op adem
..In en uit, in en uit
..aard ik me
in meer dan de gron...
Geuren van toen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Ik sta in het circus
midden in de rondedans
van de clowns, ver weg
van het strand
waar we verborgen
achter het zonnescherm
lachten en kusten
Iedereen mocht het horen
In de tent dans ik
met jou in mijn armen
mijn lege armen
Buiten regent het
roze-witte bloembladeren
van de magnolia...
Te veel alleen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Alleen, alleen, men is te veel alleen
en verdoet zijn tijd
verlangend, ik wil
geen passerende mensen
geen saaie wederwaardigheden
geen dagelijkse nutteloosheid
maar belangstelling
voor mijn bestaan, voor mij
Ja, ik wil
leven, liefhebben
en zorgen en doorgeven
wat niet
verloren zo...
Vertraagde beelden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 Een staart van iets
dat hier zwom, het begin
van opwellend bloed
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet
Strepen en iets dat leeft
Een haperende wereld
Of kijk ik te snel
voorbij, er overheen?
Kijk ik wel?
Onleefbaar veel
jaren zouden er nodig zijn
om te beseffen wat ik waarneem
Ik mis ...
In de zoete geur van zomerbloemen
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 341 Mijn ouders zijn weg, we kunnen
naar bed gaan, maar ik durf niet
eens met een smoesje richting
mijn kamer te gaan met jou
of zonder iets te zeggen
je hand te nemen, want
wil jij wel, en hoe moet ik
er bij kijken? Daarom
zijn een hele rij buren onze getuigen
dat we de gedachte aan bl...
Van vlees en bloed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 Wie ik ben, mijn grapjes
mijn woordkeus en mijn kleren
dat alles lijkt wel belangrijk
maar achteraf weet ik
elke keer weer
dat het niet beklijft, dat
maar een vaag beeld
ervan overblijft
bij vrienden en bekenden
en het niet de vastheid heeft
van mijn gezicht, dat
het alleen iets bet...
Leeg gezicht
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 105 Mijn zicht is horizontaal
wel 250 graden
een open vizier
op de wijde wereld en alles
van mezelf, behalve dat
wat het meest mij is: mijn gezicht
zodat ik maar een flauw idee heb
wie de mensen zien
wanneer ze mij zien
Hun reacties zijn me vertrouwd
ja, ik ben wie ik ben
maar een vreem...
Vol bloemen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 Af en toe is Buiten meer
dan onderweg zijn
met een agenda vol
gezondheidszorg
met een hoofd vol
regeldingen
en een buik vol
stofwisselingsproblemen
maar ook een hart vol
levenslust
die me staande houdt
en uit bed haalt
Af en toe is Buiten meer
dan besmettelijke lucht -
de ruimte ...
Meer energie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 83 Ik ben gewend geraakt
aan mezelf, mijn veranderde
lichaam, mijn andere
verwachtingen
en het sluimeren
van oude wensen en behoeften
al went het niet
zoveel moeite
te moeten doen
om te blijven functioneren
en tevreden te kunnen
gaan slapen
Het is wat het is
ik ben wie ik ben
en de ...
Steeds een nieuwe start
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 50 Ik ben niet verslaafd, maar
ik kan niet zonder
de cocktails
van medicijnen, uitgedokterd
om te beteugelen
zonder me omver te trekken
Dit is wie ik ben, ik ben
wat ik eet en wat ik slik
bijwerkingen inbegrepen
lichaam en geest beide
onder druk, dagelijks
moet ik oefenen
de spieren, ...
Iconen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 Deze stad heeft sterren:
een Pad van Roem geplaveid
door onderheren en commissies
die professioneel gewichtig zijn
voor internationale eer
Wie aan hen ten prooi valt
is voorgoed zichzelf niet meer
wordt uitgewist en vervangen
door de icoon met zijn naam:
Gotama, de verlichte mens
Jezus...
Het voorbijgaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 Ik draai me om in de branding
en kijk terug de wereld in
Op de grens spelen kinderen
Achter de duinen draait een kraan
temidden van waaiende plannen
door straten vol verkeer
van goed- en kwaad-
schikse resultaten, en ondergronds
voert het riool de emoties af
De kinderen joelen regen
hu...
Tovertuin
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 82 Samen wakker worden
onder het zachtgekleurde
leven in het ronde raam
De groene jeugd
van de wereldtuin
onpeilbaar diep
in de spiegel
van een oude put
vol tover
waarboven wij hier-
onder op een zacht bed
zweven in geluk
Samen wakker worden
op de Droomberg
boven de dagen
Het Gelukskind (Einde van de herfst)
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 39 De hemel is mijn vrijheid
om jou te leren kennen
elkaar in de ogen te kijken
en de wonderen te benoemen
de kleinigheden
wijzelf, zo vertrouwd
en ondoorgrondelijk
onze gevoelens
die overal doorheen stromen
ons leiden of frustreren
de samenhang van alles
al de delen en deeltjes
en de...
Meer van deze schrijver...
