Alle inzendingen over overig

ik kijk sprak de kraai van verre naar net even andere tekens dan jij ik stam uit een hoog geboren tak net even hoger dan jij ik vlieg met gemak van de hak op de tak net even zwieriger dan jij ik ben voorzien van een superieure bedrading net even slimmer dan jij ik word verrast door verdriet hoop op een zachte…

Voortgebracht... zijn door genen, hun verzameling hun leven, hun kopieën... zijn De buitenwereld, vuren trommels, geuren, buren en wie we zelf zijn... ervaren Weelde in mijn haren zaad in mijn hemelse bloem genot en pijn... ontvangen Het spel van gongen in de wind, onze gedachten wie we zijn willen... geven En wanneer ik jarig ben…

Mijn bedroefde koude hart Weent in diepe smart Om wat ik eer verloor, Ik lange koesterde daarvoor. Helaas, tant pis, het is weg, Ik had, heb ik niet meer, Ik mis dat node zo zeer, Het is echt een grote pech. Ik heb lang overal gezocht, Onder elke steen, In elke desolate krocht, Weet niet waarheen ’t verdween. Ik heb ’t zoeken nu…

Wie mij jaren niet zag, heeft de geleidelijke overgang gemist zoals gekken hun verleden vergeten zijn en als een ander verder leven Genoeg getuigen, allemaal verschillende verklaringen wie ik was, wat ik toen deed en hoe dat mogelijk was Wat vind je, heb ik nog de wangen van een jonge god, en ben ik ook de gezichten die ik trek en de…

De schoener was de veertiende der hooimaand weggevaren uit het scheepshol tussen zwaenswyck zilverberg en pampus, in de wandelgang gemeenlijk met de kortst mogelijke naam met twee letters, tussen w en z vanwaar hij noordwaarts voer langs dijken van de volewijckers de kazen van de E voorbij de in hun monnickskap gehulde vrouwen op en…

Ik geniet van de regen, Kindren huppelen met hun laarzen Door ’n regenplas. ’n Meisje rent Op blote voeten in ’t gras. Rode en zwarte paraplu’s, Zelfs in mooie regenboogkleuren, Beschutten tegen de regen Zonder paraplu door en door nat, Ik draag ’n jas met ’n capuchon, Mij deert d’regen ook niet. Dan wijken wolken voor de zon,…

Met elkaar samenleven leidt tot afspraken maken en verantwoording afleggen en dat schept problemen met de vrije wil van de een tegen de ander of van jouzelf tegen je genen of tegen de bemoeienis van God of tegen geesten die je verleiden met hun magie of genade, zodat je wel of niet in staat bent om je wellust te overwinnen Theorieën…

Het ritme van de seizoenen houdt mijn hartslag in balans als ik er in meega en me s winters niet lui in een gemakkelijke stoel vergrijp aan de voorraden maar een jas aantrek en eropuit ga, over bergen of weiden voor uitzichten zonder muren met een warme zon in het centrum van mijn lichaam die mijn geest verruimt met het landschap…

Daar moet je niet lopen zegt oom, je weet het zegt vader, je wilt niet wegzakken in de stront We durven tot aan de rand van de kuil en verplaatsen ons gewicht om de grond te voelen deinen De wc staat achter, tegen het huis: een hok met een rond kijkgaatje in de deur, op een put die oom Sjef komt legen De kuil doet hij samen met de…

Bekende mensen in het wereldgebeuren van kunst of voorstelling zijn soms uitverkoren eigen naam en gedaante in veranderd voorkomen toe te vertrouwen aan de tekenstift dan bewegen ze zich nog enigszins herkenbaar wellicht doorgaans of terloops in hun bedeelde rollen bij de verhalen van Tom Poes en heer Bommel.…

Bemoste treden prikkelen buiten mijn bereik mijn fantasie Hier is een koning gestorven en vergeten, een geest heeft hij niet achtergelaten, een schat misschien maar je zou alles moeten afbreken om dat te weten te komen En zo gaat het ook, langzaam wortel voor wortel, spriet voor spriet, druppel voor druppel regen…

Genieten is nat worden de kou van het water druppend in mijn nek de zachte handdoek die mij droogt met de geur van honing Genieten is ook: fietsen in de ademende jas die mij droog houdt in de regen, spattend in de plassen dansend op het gladde asfalt dat de wolken onder mij plaatst…

Gij zijt aan mij gebonden met het al. Elke steen bezit uw val en ieder cijfer uw getal; de mededeling uw verhaal; tong uw taal; de veelheid uw geval. Gij hoopt u in mij op met doodgewicht aan regendrop. Iedere vleugel heft u op.…

Woorden stroomden uit zijn mond, Een eindeloze stroom, Van woorden zonder doel of belang, Deed hij de wereld kond Van al hetgeen hij wist. Ondanks niemand hem verstond, Bleef de stroom duren, Een stroom die nooit verstomt. De woorden hoopten zich op Tot een woordenberg, Waarin niemand de weg ooit vond, Laat staan begrijpen kon. Wijl…

Hoog, en nog een, nog Kijk, daar, en ginds nog Mensen, kijk dan toch Het moet gezien, geplukt opgeslagen en doorverteld Deze ballon toont precies wat jij meemaakt Je bent niet alleen En als we het vergeten zijn er weer nieuwe dichters die woorden de wijde wereld in slaan hoog, en nog een, nog…

Ik kan denken wat ik wil Het verdooft me niet maar geen verdriet voelen zou erger zijn Ik kan denken wat ik wil Dat het maar woorden waren maar dodelijk waren ze toch Ik kan denken wat ik wil Mezelf uiteen laten spatten om niets meer te weten maar ik weet het toch Ik kan denken wat ik wil Niet de honing te zijn die hij leegslurpt…

Ik sta aan het begin van het einde, Heb al ’n lange weg gegaan, 'n Afgelegde weg vol herinneringen, Hele mooie en ook mindere. Voor me ligt een onbekende leegte, Achter mij wat ik heb gehad, Meeste memorabel, enkele vergeten, Mooiste koester ik in m’n hart. Wat ik nog zal toevoegen is onbekend, Ik blijf proeven en genieten, Zolang ik…

De tijd tussen de woorden Het uur van de dichter De klok zonder adem Het gedicht zonder lezer De onzichtbare inkt De eenzame reiger Het water dat danst De zwaan op het meer Het blauw van de hemel De zachte zomeravond De verwarde zinnen Het vogelgesprek De toon van verdriet Het ijs van de dood De stem van mijn liefste De wolken van…

Een leven Ik geloof niet in een god, niet in een hemel, niet in een daar en daarna. Ik geloof in dit ene, dit ene leven dat ons wordt gegeven, een kostbaar moment tussen begin en einde. Slechts één keer wandel je over deze aarde, slechts één keer voel je de zon branden op je huid, slechts één keer proef je de zoetheid van de dag en…

De schoonheid van deez aard, Is pas ’n paar honderdduizend jaar, Voorbehouden aan de mens, Hoewel al is miljoenen jarenlang. Toch besteden we meer Aan ’t vernielen dan ’t genieten, Van alle schoonheid op d'aard, Die ’t is echt meer waard! Ik mocht er lang van genieten, Gun het mijn nageslacht evenzeer, Liefst nog veel en veel meer,…

Ik herken stukjes van de weg verbindingen zijn verdwenen wegwijzers ontbreken nog steeds De aantallen zijn te tellen de seizoenen, woningen, vrienden De rest is een droomsnoer van verlangens en feesten onbeantwoorde liefde en volmaakte ogenblikken: herinneringen in het diepe zwart, oplichtend als zwevende eilanden met sierlijke pieken…

De maan hangt laag — een oog van marmer, dat over dode tuinen waakt. De wind schuurt langs vergeten namen, waar ooit een hart in stilte slaakt. De bomen dragen roest als kronen, hun wortels drinken oud verdriet. Zelfs de sterren lijken te ontwijken wat onder deze hemel geschiedt. Een klok slaat één, de mist kruipt traag, schimmen glijden…

Hun glans verloren Steeds meer vallen ze uit elkaar, zo klein zijn de vaste verhalen geworden die, eenmaal uit de dagelijkse gebeurtenissen gezeefd mijn leven en identiteit vertegenwoordigden En steeds minder mensen kennen nog details die een echt mens van me maken Gelukkig ben ik niet die verhalen van mijn leven geworden en beter…

Ik wandel al lang door 't leven Langs mijn levenspad, Over heuvels en dalen, Genietend van al ’k heb gehad. Als heuvels voor mij te hoog zijn, Loop ik gewoon ’n eindje om, Ontmoet soms moois onverwacht, ’k Op onbekende plekjes kom. Zo blijf ik genieten van het zijn, Elke dag weer opnieuw, Blijkt ’t zijn nog steeds fijn te zijn.…

Als kind had ik naar de overkant kunnen lopen, het ijs was dik genoeg maar ik hoorde hier op deze oever, nog steeds kijk ik naar de ganzen en 's zomers naar de plank- peddelaars en de bommetjes van schreeuwende kinderen Ik ken de jongen met groene ogen de anderen die bij de boom bier drinken, in het kanaal plassen pizza halen en kussen…

In de stilte van de nacht Klinkt het zacht gefluister Van haar op wie ik wacht, Ik elke nacht naar luister. Dan komt zij bij mij in mijn bed, Kruipt dicht tegen mij aan, Dan geef ik haar steeds belet Om met mij te lieven gaan. Al zijn het slechts mijn dromen, En is zij ’s morgens weg, Mag ze elke nacht weer komen, Want ik geniet met…

Op de verminkte zijtak hoef ik me niet te laten bedwelmen door de hars om overal in de boom de mensenschemering te zien, hun kabels door de wortels heen gehakt, hun kunststoffen uitgezaaid in de aarde en de zee en om het huilen te horen dat in mijn adem stokt het verdriet om het negeren van de gevolgen van wat we denken nodig te…

Zilvren sporen in ’t bedauwde Gras door het gouden licht Bestreken van de prille zon In deze vroege ochtendstond. Verderop zweven bonte koeien Met hun doorkliefde torsen, Gewekt door d’nieuwe dag, In d’stilte van licht zonder geluid. De stad achter de kim ontwaakt Met motor- en mensgeluiden, Door het stadsleven uitgebraakt. Jongeren…

Ons achter is een bos zonder paden betovergrootvaders zestig eiken geplant op zijn trouwdag toen het huis af was, het huis waarin de plannen zijn gemaakt om het af te breken en de bomen kunnen dat betalen Alles nieuw, geen verleden meer dat we aan kunnen raken, maar jonge aanplant zonder schaduw over de achtste generatie Ons achter…

De reis is onrustig maar het schip is een prachtig schip al zijn er geen scheepskabouters om de vege boel te redden, nee alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen Zeepokken grijpen…