categorie: overig

Het woord is onverwoestbaar gestort, aangeveegd en bewaakt het heeft puisten en poliepen van keien en bomen geëffend...

Zeeën stromen zoals wij stromen. Landschappen van water worden geknecht. In de verte rijzen obstakels. Van zeewering...

zie ze eens wijzen zeg ik mezelf al lopend door het serene bos ze wijzen strak naar de hemel nooit wijzen is m...

Met mijn vingertop vaar ik diep onder water – door verre wolken....

Voor de ogen van 't volk rondom een engelenschaar in een wolk omhoog geheven in de hemel onze Here en Heila...

Hij zet twee bekers klaar en water op het vuur waaraan ik me warm zegt lieve woorden en zegt dat ik niet ongerust hoe...

een ontbrekend woord in het vers een onderbroken kus door de reddende engel de niet verzonden brief aan een lie...

Ik wilde een taart bakken voor mijn verjaardag maar ik had geen toekomst meer. Ook in de winkel was het schap leeg, iem...

Winter in mijn tuin: witter zonder voetstappen – naast mijn voetstappen....

tik tak de wereld draait om mei tik tak de zomer waait in mij tik tak ik stuur de wolken aan tik tak alles r...

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder....

Verloren wat er niet is mezelf misschien, alleen tussen niets, geen voor, geen na Alleen mijn lief, en de gedachte...

Haar steenkoud vuur bijt al op de hele korte duur met duizend watertandjes in mijn lijf zodat ik gloei en tegelijke...

bovenop de berg zo sober en koud lag onveranderlijk eeuwenlang de sneeuw zo stil en oud ze kon het niet langer lijden...

Herakles, halfgod en sterke held, door Zeus verwekt en door Hera fel gehaat, een leven lang op zoek naar vergiffenis...

we hebben ruimte nodig om te kunnen wandelen oude gedachten op te graven ze in kleine stukken scheuren met zacht...

Er zijn, dat is het, glimlacht de tuinman, een tuin – leeft en is nooit af....

Niet onbewogen, stil zitten, staan, het lukt niet zo lang in dezelfde houding, maar het lukt me eindelijk, zonder...

In de kronkel van de beek zakken mijn gedachten weg tussen zonvlekken verglijdend water en zwevende tinten groen...

Hij glimlacht alsof ik echt wel leuk ben in mijn – belachelijkheid....

Mijn hart zet zich schrap in mijn oren: Tuut Tuut Tuut – bang van geen contact....

gedichten komen voort uit oude bronnen ook al geeft men dit nooit toe het blijven altijd optelsommen van wie...

ik heb stenen platgeslagen bergen opgepompt vulkanen aan - en uitgeblazen doe het niet meer raak hiervan zo afgestom...

Misschien is het tijd, maar ik aarzel om te gaan – of ben ik er al?...

ik fiets door mijn gedachten en ren hardop door mijn hoofd wat mag ik toch verwachten een vinden waarin ik heb geloof...

wij zwijgen om heel te blijven we verhalen zonder tekst praten kan ons breken alleen aanwezig voor de ande...

Gedempte stilte van fijne regen, koeien – trekken aan het gras....

wat je zoekt blijft niet liggen waar het lag het vervormde vergeelde waaide weg wat je zoekt is ergens anders...

Ik dicht wonderen uit wie ik ben, mijn wonden – en brutaliteit....

Ik wandel soms weer door het park in gedachten door het park van mijn leven waar we huilden waar we lachten de wand...