Alle inzendingen over overig

Mijn mooie uitzicht bescherm ik tegen rovers – Met zware luiken.…

Er valt zoveel goeds te doen, denk ik wel eens, tsja – soms denk ik wel eens...…

we dorsen hebzucht en maaien akkers met graan we rapen kruimels en plukken leven rijp groen zoet en bedorven zaaien we twijfels vergaren woorden met de zeis oogsten we taal we nemen elkaar op korrels van zout of we zaaien stormen in glazen met water…

Op reis in al mijn herinneringen zoek ik – waar ik naartoe ga.…

Uit goedheid doe ik alles graag groot, leer van mij: klein is goed genoeg.…

een deur opent zich in funeaire tijden ik blaas nieuw leven in mijn oude huid draag ik fabels en feiten en tralies tegelijk nu ik amper weet opent stilte de ramen naar een verre blik ik open boeken die aan de wereld knagen zelfs aan mijn gelijk…

Tot diep in de nacht las hij, diep de woorden in – We graven hem op.…

Ik houd van bloemen, maar niet omdat ze mooi zijn! Omdat ze bloem zijn.…

Maan achter takken – Kijk, denk er niets bij, maar kijk: maan achter takken.…

Een madeliefje zien en er niet aan denken – ermee instemmen.…

Met eerlijk delen, als vrienden, begint tweespalt – die de vriendschap splijt.…

Knijp een oogje dicht, en zie wat verboden is – kan toch gebeuren.…

Wist je dat mensen in een notenbalk leven want voor je hier was, was je iets als dood Die do kun je de naam van aanvang geven; na achttien jaar ben je toch eindelijk groot De ré komt, dat is jouw tweede balk noot; die ré staat voor het beginnend redeneren Hij is die eerste stap, op weg naar de dood maar zulks moet je echter veel later leren…

Mijn therapeut vindt geesten gewone mensen – spokend in je hoofd.…

Wij zijn verhalen, verhalen van verhalen – verder zijn wij niets.…

iemand trekt met kalk een witte lijn op de muur rond jouw lijf je bent getekend zonder schaduw verdwijn je in het donker je houdt een lege koffer vast een beetje bevend stapt je rechterbeen in de stroming van de ongewisse tijd een kalkrestje rust gelaten op het verstrooide haar iemand ziet je…

Woorden zijn woorden, bleek, tot we ze kleur geven – met onze daden.…

Hetgeen je weggooit zegt van alles over jou – Wees stil en luister.…

Raap op straat geen goud op, het is van een rijke – die het terug wil.…

We leven in een arm land sinds we het terugpakten en wie blijft, moet betalen in natura, we nemen het heel persoonlijk, man na man onderwerpen we met geweld de laatste vrouw aan ons recht in haar te dringen zoals zij en de andere vreemdelingen zich zes generaties lang in ons leven drongen, zo stoten wij nu onze dolken van haat in…

Papa blies bellen tegen mijn buik en tussen mijn benen Papa maakte me wakker om te plassen, en masseerde me van binnen ....Op zijn kalender ....zet papa tekens ....voor de veilige tijden ....Ik ben gaan ruiken ....naar angst, aangestoken ....door de geur van mijn zussen ........Dat nodigde hem uit ........Kom maar, het is veilig…

toen de zeearend boven het wad zweefde toen de kiekendief naar de grond zwenkte toen de vink naar de graanstrook fladderde en de sperwer vanuit het bos tevoorschijn schoot toen de zeearend te pletter tegen de wieken vloog en de kiekendief laag zwevend een kikker greep en de vink zijn vinkenslag liet horen en de sperwer met gekromde klauwen…

De poes loopt terug, stap voor stap in haar eigen – pootjes in de sneeuw.…

Het spijt me van toen, je was en je bent mijn droom – tot je bij me blijft.…

Toen Andromeda werd geofferd Wreef Keros zich in zijn tentakels En gluurde hij door de caleidoscoop Toen de maagd was vastgeketend En het verblinde monster zich verlekkerde Kronkelde het gruwzame lot naderbij Toen de wanhoop bezit nam van de prinses En alleen schaarse sieraden haar lijf bedekten Vielen Perseus en Pegasus uit de hemel…

Om de eilanden van slib in het moeras stijgt het peil, de vissers zien hun wereld wijder worden, ook oude beddingen vullen zich, het waterland wordt bereikbaar over rivieren uit het vaste land Het is een aanzuigende leegte een poort naar de zee, een kans voor de veenboeren en de bosbewoners om handel te gaan drijven dijken, kades, een stad…

Ik heb gevochten, nog steeds zijn er barbaren als je durft achter de spiegel te kijken en erdoorheen te stappen in de echte wereld van duur gekochte averbeteringen Overwinningen worden vergeten terwijl men ze viert steeds opnieuw zullen ze behaald moeten worden tot in eeuwigheid amen Ik teken ervoor een vinkje achter mijn naam '…

Juist als je niets durft, zet je alles op het spel: je hele leven.…

De mooiste foto's nam ik niet: het aankleden – het onderweg zijn.…

Geschoren schapen warmen zich in de zon schaduw onder de schuine bomen een badkuip gekanteld tot trog de dijksloot een lint roodalg afgebladderde borden op de grens water en land het kabbelen knabbelt aan het talud langs het kruinpad kraagt gras ik wandel langs het wijde water hier gieren geen banden soms op zuidwester dagen de…