Alle inzendingen over bomen

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

Kabaal verstoorde de morgenstond, inmiddels twee maanden geleden, de bomen staan nog net als toen, kaal, een karkas gelijk. Die mooie bomen zijn hun prachtige takken en bladeren kwijt!…

Je velt een boom met frisse tegenzin, Maar maakt een boktor tal van grote gaten, Dan moet zo 'n boom toch echt het leven laten, Een boomchirurg ziet daar geen gat meer in: "We gaan daar in die Winterswijkse wouden Dat beest verdomd goed in de gaten houden."…

een boom wordt herboren zo stoer en zo brutaal was enkel zijn kledij verloren na een jaar van pracht en praal!…

Als ik een reus was, zou ik zeker in het bos gaan wonen omdat bomen nog groter zijn en dan heb ik meteen familie want ze wonen ook in het bos Verder woont daar niemand misschien kabouters, onzichtbaar omdat ze achter de bomen blijven Ik kom graag in het grote bos de bomen staan op mij te wachten en ze lopen altijd met me mee totdat…

Dat komt door al die omgevallen bomen, Want reken maar dat dat behoorlijk scheelt…. De wijziging, die ik bij haar bespeur: Een flinke bos met hout nu voor de deur.…

een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren die gaan sterven, verkleuren van bruinrood naar zwartgrauw, verspreid als humus nu... op vele boerenerven !…

Toen ik in de trein voorbij reed en je zag, tussen oorverdovend stil geluid, de wind verlaten wit tussen de takken, zó breekbaar. Je stam een zachte, zoete zuurstok, maar niemand proefde je; behalve ik – ik heb jouw alleenzijn verbrand in de haard en samen zitten kijken naar gezelligheid.…

Bomensen zijn. Sterker worden. Zon aanbidden. Stormen doorstaan. Moedig verder gaan.…

Schepping: geesten die uit vlees lichamen blazen -- en zich bottelen.…

Even oud staat naast haar, nog stram en fier, zich traag krakend buigend bij harde wind de boom, die ik bewonderde als kind, een meer dan twintig meter hoge populier. Ze stonden er al vóór ons huis werd gebouwd; zijn met mij gegroeid, staan er nog, als eerbetoon, al ruim honderd jaar.…

Het vloog van boom naar boom, van tak naar tak. Ongewoon mak en vrij. Het maakte ons stil en een soort van blij.…

Van jaar tot jaar, klimaatverandering en seizoenen worden doorgeworsteld met heel veel energie en een uitzonderlijke moed Zonder tegenslag of nare gebeurtenissen zal je deze strijd niet verliezen O lieve boom vol wijsheid, een fascinatie, inspiratie en meditatie, telkens weer.…

Vol bewondering en verwondering kijk ik al vroeg in de morgen hoe jij als een reus lijkt uit te rekken met jouw reusachtige, gespierde takken waarop de vogels bekken, snavelen onder elkaar en poetsen hun verenkleed voor de komende vluchten in pastel dageraadlucht. Voel tegelijk het geritsel van bladeren die op het ritme van de seizoenen en het…

Over bomen gesproken... en humor. Een "bomenman" een "wegenman" en eentje die de "boel" controleert. De eerste praat over logisch, de bomen. De tweede, vanzelf, over de wegen. De derde doet het over alle twee. De vierde zei, ik doe ook nog mee!…

Ik maakte met een vriend een tour Gewoon er even uit Plots stopte hij ergens langs de weg en zei: 'dáár, bij die boom... Daar overleed mijn broer...' We stonden even bij die boom en hij, hij keek heel lang herinnering, voor hem een droom die gisteren leek zijn gebeurd Ik keek naar zijn gezicht, hij haatte deze boom...…

Mooie boom Hoe lang sta je al? Mooie kleuren Zo sterk en indrukwekkend Aangetast Door jaren Wat ben je mooi…

veel verdriet Snijdend koud voelt de harde wind zielen dwalen rond in deze ruimte Onwetend is het kleine kind maar het gevaar dat komt van buiten Gedrogeerde mensen op de straat in elke hoek, ver in gedachten Het is de stilte voor de storm en hoelang is het nog wachten Voor de mensen op het einde voor de natuur en het bestaan De bom…

Je kan me de boom in, en niet zo'n klein beetje ook. Misschien nog ietsje verder, tot bij de vogel die net floot. Je kan me de boom in, kijk de koekoek bij dat nest. Hij wil daar zijn ei kwijt, want dat kan hij het best. Je kan me dus de boom in, je zit me nogal hoog.…

Mijn gevoel wortelt wijd in trage aard, waar het sap onttrekt aan lage schimmels, gedachten zuigt uit begraven schedels, waar herinnering sluimert, lang bewaard. Bruin blad van de herfst reeds lang verzonken, een lentelach en een traan op de grond, woorden van haat uit een bijtende mond, gestorven vriendschap heb ik gedronken. In het woud…

Daar onder die boom Staan wij tezaam Ik eet een appel Jij plukt een braam Het leven lacht ons toe Schijnend door de boom Doch plots ontwaak ik En blijkt alles een droom…

Boom, wat sta je toch gebogen, je was zo recht, zo fier en opgetogen De kruin buigt zich tot 't zachte mos, zo lijkt het donker in jouw bos. Kijk verder dan jouw herfst waarop je 't blad laat gaan. Hef op je kruin, een nieuw gewaad komt er nu heel snel aan.…

bomen groeien ongevraagd gezuiverd van menselijk lawaai en alledaags gewin alleen bewogen door de wind en door de stilte van de stilte…

met mijn voeten in de aarde en mijn armen wijd gespreid voel ik mij een boom van waarde een monument in eeuwigheid met de vogels op mijn handen en hun jongen op mijn kruin groeit er mos tussen mijn tanden ben ik het middelpunt van jouw tuin met mijn vingers kromgetrokken trotseer ik regen, wind en storm blijf ik sterk en onverschrokken…

Bladeren in alle kleuren bloesems met heerlijke geuren Kleine vruchtjes hangen aan de takken alle kinderen proberen ze te pakken In de winter lijkt hij dood alsof hij geen tegenstand bood Zo kaal en zo stil kan niet doen wat hij wil Maar dan komt de zomer weer en er komen vruchtjes, steeds meer In onze achtertuin, zo loom staat onze mooie…

Geen zuchtje ontsnapt zijn bleek geraamte wit drukt zwaar op z'n schouders Diep geworteld hoopt hij op een warme bries die hem weer laat opbloeien…

Eeuwenoude boom Zag generaties komen wordt morgen gekapt…

Ik ging nog hoger dan de boom zelf, zo voelde het tenminste. Je kon je geweldig verstoppen tussen de bladeren. En had ik het moeilijk, dan vond ik er de rust. Ik heb eronder geschuild voor de regen. Het was mijn parasol voor de zon. Boom, oh heerlijke boom, snel zal ik je weerzien. Weg,...…

Ik voel mij als een boom wiens takken zich verwrongen naar de hemel strekken in blauw niets Schreeuwend om aandacht als kleine hongerige vogelbekken elkaar verdringend voor elk eetbaar iets Krachtenloos en talrijk boven ben ik aan de voet geworden tot een massief geheel verankerd in de aarde Gesmoord, bijna geluidloos komen er…