Alle inzendingen van jannie hoogendam

Zijn gezicht toonde zijn sporen Van een leven lang hard werk Zijn rug gekromd van al dat bukken En toch was hij nog steeds heel sterk Zijn handen waren kolenschoppen Hij liep nu met een oude stok De kolenmijnen zijn gesloten Hij was verbitterd, dat kon hij uiten En zij heel bars:"joh, donder op"…

Wat ben ik geschrokken En wat een verdriet Toen jij daar al dood lag Meerdere dagen... En wij wisten het niet Je lag daar alleen In je kamertje klein Je kon niet meer bellen En 'k vraag me nu af Had je ook pijn? Heb je geleden En had je ook strijd? Nooit zal ik het weten Of was het zoals men dan zegt Gewoon toen je tijd...?…

Alsof er niets gebeurd is Maar er is heel veel gebeurd Elders werd er feest gevierd Maar dichtbij werd gerouwd, getreurd Elders werd gelachen en gezongen Want de wereld draait door... En zongen feestvierders in koor "Lang zal hij leven in de gloria..."…

Voor hoe lang Zal het afscheid duren Voor hoe lang Zal het afscheid zijn Afscheid nemen Maakt verdrietig Afscheid nemen Doet zo'n pijn... Pijn in 't hart Om los te laten Zien ze elkaar Ooit immer weer Blikken in elkanders ogen Afscheid nemen 't Doet zo zeer Liefde doet hen Zeer beminnen Houden-van bindt hen te saam Maar zij…

Kom maar lief Ik wil je lippen kussen Je ogen ook En je gezicht Ik zal je tranen wissen Uit liefde En niet uit plicht Mijn schat Mijn oude lieve lief Ik wil je hand vasthouden Ze strelen Je had mijn hart gestolen Mijn enige hartendief Dag lief…

Zelfs de haan kraait niet En zit op stok Warm tussen de kippen In het te kleine hok Een slimme haan Die begrijpt Dat mensen het liefst Naar bed willen gaan Om te kukelen is het te koud Een sneeuwlaag dik Bedekt het dak Hij vrijt nu liever op z'n gemak Alle dieren Groot en klein Kleumen van kou En houden ook van zonneschijn…

in moeilijke dagen en tijden van nood denk je zo dikwijls ik wil nog niet dood een hang aan het leven is mensen bekend je wilt hier nog blijven de weg vóór je nog zo onbekend maar eens komt de tijd dat je loslaten moet dan zijn daar de eng'len die melden: daar is het goed daar is het zonlicht daar is het licht en dan zijn je ogen…

Ik geloof het zeker Er liggen nog mensen Onder het puin Die kreunen om hulp Wat niet wordt gehoord Ik geloof het zeker Helpers, zoek...! Hun stemmen zijn gesmoord Geef het nog niet op Boor, hak, speur en sla Die stenen... Ze liggen daar nog En zijn doodop... Een nieuwe beving En hulpgeroep Een nieuwe angst Van dezelfde groep Uitgedroogde…

En of het koud is 'k Dacht het wel Koud tot op het bot Een natte kou Zweeft in de lucht Een kou waar 'k niet van hou Ik breide mij Een warme sjaal Zo dik als warme deken Ik zwaai hem Driekeer om mijn hals 'k Zag dat er Naar mij werd gekeken...…

Jij Die daar zo ligt te lijden In het witte hospitaal Jij Die daar in het steriele Een bacterie opliep Bijna fataal... Jij Een man van 50 jaren Al drie maanden verblijf je daar Jij Die voelde vooraf die angsten Voor die ingreep Wordt nog steeds beademd En jij Je bent nog lang niet klaar Zij Zit iedere avond bij je Zij Weet niet…

Opnieuw spoedt men zich Naar de winkels En graait van alles Bij elkaar De karren zijn weer Volgeladen En ieder jaar Vind ik dit raar... Het gaat zo slecht In Nederland en Wat gaat het slecht Als ik dit zie Geen gebrek Alles voorhanden Het lijkt echt op een Vreet-orgie...…

De nacht heeft zich gehuld In duister Waar geen ster breekt Door het wit gordijn Mensen slapen Maar ik luister Hoor ik daar geen mooi refrein Vrede zal op aarde dalen Hoor de klanken in de lucht Eng'len koren als kristalgeluid Zou de hemel openbreken Mensen kom je bed toch uit Doe als herders in de velden Want het licht breekt weldra…

In deze koude stuur ik jou Mijn warme kerstgevoel Ondanks de kou En buiten nog een sneeuwboel Mijn hart is warm En klopt voor jou In deze donk're dagen Met duizend-en-een vragen Hoop ik dat je met de kerst Je ziekte toch kunt dragen In deze koude stuur ik jou Mijn allerbeste wensen Een goed nieuwjaar en veel geluk Aan alle zieke mensen…

Kom tot bezinning Blijf niet hopen Op dat wat nooit meer komt Scheer je weg Jij spookgedachten Geloof toch niet Dat je ooit weer Samenkomt…

Hoe stil is stil En waarom hoor ik stilte De stilte huilt Zijn eigen lied De stilte zwijgt Maar toch kan ik dit horen Hoe stil is stil De stilte hoort verdriet…

Alles is bijzonder En niets is doodgewoon Het leven is een wonder Want alles loop synchroon Het leven is niet Alleen ademen Leven is veel meer Leven is niet doodgewoon Ervaar het iedere keer weer…

En de dood Aarzelt niet te halen Jong en oud Groot en klein Waarom kan ik Daar niet aan wennen En waarom... Het verdriet En het gemis Geeft altijd Zo'n vreselijke pijn...…

Vraag maar niets Over het waarom Zwijg maar stil Niets vragen En ik zal dragen De pijn Die ik niet wil Laat mijn innerlijk Maar huilen Je hoeft het niet Te zien... Het is mijn pijn Die ik moet lijden Mijn strijd Die ik zal strijden Niets vragen... Ik zal dragen Wat niet te genezen is...…

Zie hen daar Staan Mijn vader en mijn moeder Nog zoveel te doorstaan Op trap van het gemeentehuis Zovele stappen staan Ruim zestig jaren verder Zijn beiden er niet meer Vader werd slechts 51 En moeder nog dertig jaren meer Een foto uit de oude doos Van allebei mijn ouders Ik heb ze zelf zo niet gekend Maar 'k droeg hen in mijn hart…

Haar paardestaart Danst op haar pas Klassiek haar hoge hakjes Ze komt een winkel uitgestapt En draagt een zak met pakjes Een jongen fluit Het meisje lacht Maar dan is daar haar vriendje Die ziet de jongen fluitend staan Hij heeft een heel kort lontje Ondeugend als het meisje is Tuit ze met haar mondje De jongen grijnst nu ongeveinsd…

Zij had een (bijna-dood) ervaring Hoe wonderlijk is haar verhaal Een vrouw die zó bang voor de dood was Beleefde die echt en heeft een moraal Haar geest voelde ze uit haar Lichaam getrokken Ze bekeek zichzelf drie-dimensionaal Zweefde momenten boven haar lichaam Geleid door het licht is De titel van haar verhaal Sereen de sfeer die haar…

Ik wens mij soms onzichtbaar Waarom weet ik niet echt Of wens ik mij als veertje Dit meen ik echt oprecht Onzichtbaar in het openbaar Of het veertje dat kan zweven Dat fladdert op een zachte bries En men dan denkt wat krijgen we nou Wie zou dat veertje wezen Ik heb, al zou je denken, Niets te verbergen, dat is het niet Maar soms, heel…

Als de zon altijd zou schijnen Als het nooit meer nacht zou zijn Als de regen zou verdwijnen Leefden we in een zandwoestijn Om je heen zou 't groen verdorren Met een altijd blauwe lucht Zouden we de nacht niet slapen Voor de zon gaan op de vlucht Alles is perfect geschapen Ingenieus dacht de Schepper na Zouden wij het beter weten Weinigen…

Ik zou mijn leven Niet kunnen voorstellen Zonder familie om me heen Vooral met verjaardagen En partijen Ik zou me echt eenzaam voelen Zonder familie Ben je zo heel alleen... Ik mag me dus Gelukkig prijzen Met mijn familieschaar Door ouders Zoveel nakomelingen Elf kinderen bij elkaar Die kinderen Kregen weer kinderen En 'k raak de…

Ik kan niet vinden wat ik zoek En kan het ook niet kopen Of is het dat je juist niet zoeken moet Er tegenaan moet lopen... Het komt op je weg maar soms ook niet Loop ik op verkeerde paden Ik weet het niet, misschien jij wel Naar het antwoord moet ik raden Maar staat er niet geschreven Wie zoekt die vindt...? Inmiddels heb ik ook geleerd…

De hoedenparade is voorbij Maar één bleef bij mij hangen Het was de hoed van Rita Verdonck Die haar gezicht echt deed behangen Hij was bijna een meter groot Kon net nog één oog zien Onder dit deksel verschool zij zich Zo'n exemplaar heb ik nog nooit gezien De hoed was wit met blauwe bloemen Lachwekkend was 'ie wel Ik zou hem de naam UFO…

Zij was voor ons een oma'tje Zo'n vijftien jaren lang Ze had geen eigen kinderen Verloor alreeds haar man... Ze had een gebogen ruggetje Fragiel ook om te zien Maar oma danste als er dansen was Ze heette oma Fien... Belandde in verpleegtehuis Ze haatte dat verblijf Was blij met elk bezoekje Ja, dat stond buiten kijf Ze rookte als een…

Niet verloren Maar verdwaald In spoor van eigen stappen Zie geen boom Laat staan een bos Men is daar aan het kappen Niet verloren Wel verdwaald Op grond waar eerst Het pad was Ik loop rechtdoor Maar zie geen spoor Verlangzaam toch Mijn pas...…

vervallen in een leefpatroon alleen zijn leef 'k gelaten dit leven is mij niet gewoon ik ga het bijna haten... de dagen rijgen zich aaneen geen onverwachte dingen nu ben ik even slecht ter been je hoort mij zelden zingen... de tijd dat ik nog sprong en zong lijkt ver nu achter mij toch is het nog maar kort gelee' dat'k vrolijk was…

Vingers strelen als't hart bemint Vingers spelen en 't hart verzint Liefdesspelen met fantasie Liefde delen amoreuze energie…