277 resultaten.
groene oase
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
197 hoe wij -klimaatgevoelig als we zijn- onze
kleine achtertuin ontdeden van de meeste
ooit zelf gelegde plavuizen en tegels
hoe zon en regen onze tuin stilaan een mooie
groene aanblik gaven en wij ons weldra
in een geurende oase waanden
hoe planten en bloemen onstuimig hun plekje
in het zonlicht bevochten en wij de oude tuin
met nieuwe…
corona virus
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
119 ronddolend gevaar
in verstilde kwetsbaarheid
tijd voor bezinning…
gedachte bij een oude boom
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
280 zoals hij bijna geen blad meer draagt
toch met het landschap vergroeid en
verbonden blijft
zo wil ik hier wel staan wanneer mijn
eigen levensjaren zijn geteld maar
voor mezelf nog geen einde wens
als een voltooide boom die heimelijk
nog van een jonge lente droomt…
als een oase
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
224 zomerse dagen lopen op hun laatste benen
evenals de zwart- en bruin gevlekte koeien
grazend onder een late zon die het boerenland
nog zacht belicht waar in alle rust de avond valt
aan de einder schildert van Gogh een handvol
kraaien boven het goudgele, ongemaaide koren
waar verzonken boerderijen en een verre toren
in ijle nevels geruisloos…
vertrouwde melodie
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
178 hoe m'n ogen vochtiger worden
meer dan bewogen naar het
verleden dwalen
bij het luisteren naar een oude
melodie waarin het dorp uit
mijn jeugd weerklinkt
hoezeer vertrouwde beelden
en geluiden me nog altijd
weten te raken
in wat mij ooit geborgenheid
schonk, doorheen het leven
nooit verloren ging
hoe het kind in mij me nog…
vlinderboom
netgedicht
4.5 met 4 stemmen
238 vooral als ze in juli weer in vol ornaat
te pronken staat neemt zij me mee
naar de tuin van mijn oma en opa
waar ik ooit al te graag mijn neus in
haar bloesem stak en naar ‘t oneindig
gefladder van de vlinders keek
hoe ik nog steeds haar lonkende geur
naar binnen snuif, weer met de blik
van een kind naar elke vlinder staar…
schrikkeldag
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
180 zoals hij daar lag zo’n overbodige verfrommelde
dag al vroeg in de avond in de prullenbak
geworpen geheel in zichzelf gekeerd
zoals ik hem vol deernis weer tevoorschijn haalde
zorgvuldig wat gladder streek om de tijd die hij
nog te gaan had wat op te vrolijken
zoals we samen een koude overgebleven gehaktbal
aten nog een wijntje dronken…
ritueel
netgedicht
3.4 met 9 stemmen
258 zoals ik elke ochtend bij het roeren van de pap
door ‘t raam naar buiten kijk waar een tijdloos
bewegend schilderij van wonderlijke luchten
mij dompelt in donzig wit en blauw en grijs
zoals ik de eerste geluiden om me heen beluister
waar de stilte nog alle ruimte heeft, het licht nog
teer en schuchter, de prille dag onaangeroerd
nog ongevuld…
tere verrassing
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
242 hoe ik onder een schuchtere winterzon
zowaar de eerste krokusjes bloeien zag
hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het
warempel al een beetje voorjaar was…
nog onverzonnen
netgedicht
4.8 met 5 stemmen
213 dromen van ooit een ander
gedicht dat zich niet meteen
ontbloot of gewonnen geeft
zoals een schilder bij ‘n leeg
nog maagdelijk doek in vage
tinten verzonken blijft
en de merel in de tuin nog
een poosje zwijgt voordat hij
in alle vroegte z'n liedje fluit
zoals ‘n woord geduldig rijpt
op zijn eigen uur en tijd in
het daglicht kruipt…
iets van vrede
netgedicht
4.5 met 4 stemmen
192 vannacht weer geproefd
hoe de wereld zou kunnen zijn
huizen en straten roerlozer bijeen
bomen in dieper stilte gedompeld
onder 'n volle maan die vredig en
weids aan de sterrenhemel prijkt
.…
geborgen tijd
netgedicht
4.8 met 5 stemmen
251 hoe ouder ik word hoe dieper ik soms
in mijn vroegste jaren verzeil en er
gaandeweg ook langer schuilen wil
alsof ik mij in de jachtige wereld van
nu steeds minder thuis voel, liever
de rust van 't voorbije proef
rond 'n dierbaar huis of plein tussen
vertrouwde geuren en klanken
in stil geborgen tijd
.…
in alles en altijd
netgedicht
3.8 met 10 stemmen
287 mijn ziel tast verder dan jouw lijf en handen
omvatten, langs dorpen en steden, akkers
en weiden, voorbij wolken, sterren en maan
overal huis ik, in struik en bloem, in krekel
en spin, zweef boven bergen en wouden
adem zon en wind
ik toef in de blinde en ziener, bedelaar en vrek
speelman en zwijger, wijsgeer en gek
schuil in het kind…
doorleefde herfst
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
286 ik dompel me onder in ‘n natte
herfst waarin het bos nu des te
feller geurt en blinkt
waar mijn gemoed wat meer
naar binnen keert, een oude
herinnering nog altijd huist
waar ik in ‘n bosrijk landschap
struin nog ongerept door de tijd
met rust gelaten
over het met wilde cantharellen
bezaaide pad, weer aan mijn
vaders hand…
wonderlijk
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
363 hoe ik vanmorgen wat langer
naar een vlijtige huismus keek
hippend in het zonlicht rond
de kruimels van het tafelkleed
hoe ik in dit argeloos moment
mezelf als die huismus zag
alsof er niemand te kijken stond
naar dit zo alledaags tafereel…
verstilde beelden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
403 -woorden bij een foto-
ergens buiten de stad waar de tijd
alleen nog in het verleden huist
verhullen gehavende muren een
roerloze leegte rond ‘n verweesd
en uitgewoond bestaan
en ook de mensen die hun dagen
hier sleten zijn reeds lang naar
het stof der aarde teruggekeerd
enkel ‘n verdwaalde passant die in
deze bouwval beschutting…
onzegbaar
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
205 ik taal niet langer naar verholen
zinnen die in ‘t vroege licht niet
wezenlijk te verwoorden zijn
laat de zon liever heimelijk naar
binnen sijpelen en mijn lief
nog even onbeschreven
proef in alles onzegbare poëzie…
laatbloeier
netgedicht
4.4 met 5 stemmen
480 hoe de laatste roos in de tuin
tussen ‘t kleurend en vallend
blad haar pure schoonheid
nog even bewonderen laat
hoe zij in regen en gure kou
haar tere knopje boven water
houdt, naar ik hoop niet al
te snel verdwijnen zal
hoe ik deze roos als zij het redt
begin november in ‘n vaasje zet
hoe zij dan naast die ene kaars
tussen zacht…
dak van woorden
netgedicht
4.3 met 7 stemmen
327 berusten onze woorden waarin
wij aarzelend of blind geloven
niet op iets wat we al te graag
als waarheid zien
of bieden zij misschien alleen
maar een dak boven het hoofd
als beschutting tegen het harde
soms bizarre bestaan
mocht dit zo zijn, laat óns dan
schuilen in heilzame zinnen
waarbinnen én buiten wij ons
kwetsbaar…
verzonken dagen
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
457 van die dagen uit een grijs verleden
die hem zo nu en dan nog onderhuids
betasten bij vlagen strelen
van die dagen die hem soms nog laten
verwijlen in verloren jaren die zijn
bestaan ooit met fierheid kleedden
van die dagen die stiller en eenzamer
worden, geen uitzicht meer baren
gaandeweg zonder hem verglijden…
ZIJN
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
484 slechts even dobberen wij rond
op de golven van de eeuwigheid
meer is het niet, meer hoeft het
ook niet te zijn
of wij hier als steen of plant, als
dier of mens ooit eerder waren
en weer terug zullen keren, ook
dan vervliegen onze levensdagen
want slechts even spelen wij met
wat kruimels ruimte en tijd
meer is het niet, enkel de…
tijdloos nabij
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
521 zó verloopt het steeds vaker
vooral op een lange winteravond als
ik bij een aantal portretten op de kast
een kaarsje ontbrand
en later, wanneer de nacht weer valt
nog een poosje naar elke foto staar
voordat ik ze in het donker zet
juist dan, op dat moment lijken hun
gezichten nog even op te lichten
alsof zij hoe jong of oud ze…
KLOOSTERWIEL
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
361 .
als vrede iets met harmonie van doen heeft
schuilt het geheim misschien wel hier
terwijl een bleke maan op het water drijft
een late vogel naar zijn rustplaats wiekt
waar het boerenland zich in gewijde stilte
hult en elk gerucht in het duister verstomt
het riet een bewogen lied van vrede ruist
de schepping hier…
septemberdagen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
313 ganzen klonteren weer samen
bomen raken stilaan in de rui
spinnen weven glinsterende
parels tussen kleurend lover
een vlinder dwarrelt nog laat
de zomer uit
net als ik weer gedompeld in
wazig geslonken najaarslicht…
middagje achtertuin
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
491 alleen wat schaduw tegen de hitte
over een tuinstoel met een boek
meer dan genoeg om zo’n lome
zondagmiddag te verluieren
onder de tafel bedelt een mus om
de kruimels van een appelflap
bijen zoemen nog gestaag boven
uitgezomerde bloemen
op het dak doezelt een honkvaste
duif terwijl ik traag de ogen sluit
en het boek haast ongemerkt…
onderhuids
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
220 ontloken woorden nog broos
en schuchter
zoeken aarzelend beschutting
in zacht bewogen zinnen
ik raap ze op
geef ze een warmend plekje
in wiegende wind en milde
avondzon…
herinnering
netgedicht
3.2 met 6 stemmen
530 waar de zon nooit onder leek te gaan
het glooiend land te sluimeren lag in
eeuwig zingend lover, bracht het pad
ons naar een stille schaduwrijke oase
waar oeroude eiken onze verbazing
schetsten alsof hun takken de hemel
omarmden en wij ons warempel
in een groene tempel waanden
door een vergeelde foto ooit belicht
hoezeer we daar…
middagoverpeinzing
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
261 enkel de winterzon die naar binnen sijpelt
de tafel en kast met ‘n zijden glans bekleedt
louter ‘t huiselijk getik van de oude pendule
die de tijd meer ruimte geeft, de uren lichter
en wat langer duren laat
alsof er niets meer bestaat noch telt dan dit
ene verstillend moment dat ook mij omhult
zo roerloos omvat
terwijl mijn pen op…
als een huis
netgedicht
3.2 met 6 stemmen
331 nog in verzonken rust gehuld schuif
ik de gordijnen geruisloos open
begroet het licht dat geduldig wacht
tot ik het stilletjes binnenlaat
en ook de merel voor het begroeide
raam zeg ik zwijgend gedag
terwijl de kamer zich vult met hoe ik
vaker zou willen zijn
als een huis waar ‘t licht zich nestelt
ja vrijuit naar binnen en buiten…
mistig verlangen
netgedicht
3.9 met 7 stemmen
349 wanneer de mist het avondlicht verdoezelt
in haar betovering gedompeld houdt
wanneer vensters en bomen zo wonderlijk
boven de aarde zweven, lantaarns meer
dromen dan schijnen
wanneer geluiden en stemmen in roerloze
stilte verglijden, de wereld waziger wordt
dan bekruipt ook mij het verlangen hierin
te verdwijnen, dichter…