Netgedichten

netgedicht (nr. 43.417):

herinnering

waar de zon nooit onder leek te gaan
het glooiend land te sluimeren lag in
eeuwig zingend lover, bracht het pad
ons naar een stille schaduwrijke oase

waar oeroude eiken onze verbazing
schetsten alsof hun takken de hemel
omarmden en wij ons warempel
in een groene tempel waanden

door een vergeelde foto ooit belicht
hoezeer we daar genoten en zonder
veel woorden onze boterham aten
louter tezamen in zon en wind

(over een van de vele wandelingen
met mijn vader in de Eifel)

Schrijver: bert van der linden, 5 mei 2012

mjc.leemreijze

home.nl

Geplaatst in de categorie: ouders

natuur

vader

3.0 met 7 stemmen

462

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 7 mei 2012; Het glooiend land te sluimeren lag: wat een prachtige regel, die bijdraagt aan de sfeer van het gedicht. Mooi dat je deze herinnering aan je vader zo kunt vasthouden.

Naam:: Gerard Vlaar
Datum:: 5 mei 2012; Ik voel de warmte die uit je woorden spreekt.Zie het beeld voor me. Knap gedaan

Naam:: Han Messie
Datum:: 5 mei 2012
Email:: hmessielive.nl; Heerlijk om die herinneringen vast te kunnen houden. Heel gevoelig, sfeervol en beeldrijk beschreven.

Geef je reactie op deze inzending: