Alle inzendingen over ouders

Van deze plaats af kan ik alles horen. Ik hoor de tafel kraken onder het gewicht van borden. Ik hoor dat er kinderen worden geboren. Steeds hoor ik kinderen geboren worden. De kamer vult zich met geluid. Ik hoor het roesten van het slot. Ik hoor het rotten van het fruit. Steeds hoor ik hoe het fruit verrot. Ik kan alleen maar luisteren en…

Vader, hier zijn de kleine Bomen waar de mandarijnen Groeien van het plezier. "Het is als Perzië hier." Ja, vader, de witte Kleine Arabieren zitten Lachende bij de fontein. 'Weet je nog waar we zijn?' ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.…

De laatste keer dat hij hier levend was, lag hij voor me op de knieën, want groen en paars ergerde hij zich: wie laat gras rondom de tegels z'n onwerk doen. Hij had een oude broek van me aan toen hij daar ingespannen zonder stropdas voor me kroop, langzaamaan. Zijn linkerschoen plat en de rechter loodrecht. Het gekras was niet van de lucht.…

Wat houdt het eigenlijk in, Het zijn van een goede vader? Het zorgen voor je kinderen, Luisteren naar je echtgenote, Klaar staan wanneer ze je nodig hebben, Het zorgen voor gezelligheid samen. Daarom ook dit gedicht, Om je te inspireren en te bedanken, Voor het zijn van een goede vader.…

In de lege hal staat mama met haar koffer -- te wachten; ze huilt.…

De dag van jouw geboorte Zal nooit vergeten zijn Zelfs niet nu die bijna Een eeuw geleden is Vandaag 97 jaar geleden Kwam jij hier op Aarde Uit de schoot van het Universum Waar je weer naar terugging Waar je nu een engel bent Een vlinder in mijn tuin Een vogel in de appelboom Pure liefde uit de bron In het eeuwige licht…

Tranen vloeien Tranen stromen Gemis en verdriet Ontroering en rouw Een lied Muziek Viool Piano Een geur Een bloem Doet me denken aan jou Samen wandelen zonder woorden Dat kon ik met jou Alleen met jou De vogels die zingen Ze zingen jouw lied Ik hoor jouw stem Veilig en vertrouwd Zo lang al dat ik jou moet missen…

(in trance zijn zoons hand vasthoudend) Nadat ik gestorven ben moet je zien dat je benoemd wordt tot officieel historicus en na je benoeming niet vergeten het Boek te schrijven dat ik zelf schrijven wilde. Er waren onophoudelijk oorlogen. Nu echter heeft Han het rijk herenigd maar ik, de officieel historicus, heb de daden van onze grandes…

onder de bleke hemel een overbodig mens slaapwandelt door lege straten een verkleumd talmend hart leeg omhulsel in de onbewoonbare wereld een niemandsland niet bestemd om te leven de tijd met ballast beladen achter ramen zonder uitzicht een overbodig mens te laat voor spijt te laat om weg te sluipen nu weet zij dat hij het kind…

Scheef is de poorte, van oudheid, geweken; zaâlrugde 't dak van de schure; overal stro op de zwepingen zit er gestreken; vodden beveursten het huis en de stal. Boven die vodden zijn blommen gesprongen; onder die vodden zit volk en gezin: blommen van vrede, zo ouden, zo jongen, blommen van buiten en blommen van bin. Daar is 't,…

Ik loop de weg steeds verder weg. Nu ben ik zonder huis. En ieder woord dat is gezegd. Duwt me vooruit. De avond doet de gordijnen dicht. De wind trekt aan mijn haar. Het regent wat op mijn gezicht. Of huil ik nou?- Wat raar! Er komt een fietser op de dijk. Wat doet die hier zo laat? Ik wil niet kijken maar ik kijk tot vader voor me staat…

Ik was der kinderen tweede moeder, En als ik in de woning kwam, Daar stonden ze allen rond hun vader, Gelijk de scheutjes rond de stam. Hij zette 't kleinste op mijne knieën, En lei zijn handjes in de mijn, En zei, dat het mij lief zou hebben, En dat het zou gehoorzaam zijn. Ik ging er mee aan 't open venster, En toonde 't schaapje…

Toen Oma bijna doodging werd ze vogelklein en vederlicht. Eten kon ze niet meer zien: ze lachte blij met verre ogen en haar grote kunstgebit. Regeltantes schikten alles. Kraaien krasten in ons hoofd en de dood werd weggegeten met kalkoen. Het was december, tenslotte. ------------------------------------ uit: 'Postkantoor'.…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen ----------------------------------------- uit: 'Goejanverwellesluis…

Op blote voeten hurkt mijn moeder in het gras -- heel intiem naast mij.…

Voorlichtingsboekje: man en vrouw staan hand in hand -- Ze houden afstand.…

Mama blijft rustig, wat ik ook doe, ik weet niet -- of ik wel besta.…

De vader schommelt op de knie Zijn jongen hop, hop, hop! ‘ Hei, dat gaat kostelijk’, jubelt die, ‘ Nu hard eens in galop!’ ’t Gaat wipprend, tripprend op en neer, Tot vader uitroept: ‘ Oef! Nu kan ik je niet houden meer En laat je vallen – poef!’ De jongen roept: ‘ Dat heit geen nood, Dat weet ik wel al lang; Ik ben, zit ik op vaders schoot…

nog zie ik hem daar met de zeis in z’n hand onverzettelijk zwoegen op z’n bunder land het gras moest gemaaid en nadat er was gehooid werd er kunstmest vanuit een emmer uitgestrooid en het zaad gezaaid toen na jaren z’n huid was gelooid en z’n rug geplooid nam hij nooit weer de zeis ter hand maar nog eenmaal kwam hij hem tegen…

Mijn vader vertelt, de luidspreker zwijgt, ik film -- binnen in zijn hoofd.…

Ik liet haar achter, ik zei Tot Morgen, ik dacht -- het komt wel weer goed.…

Toen de volle zon zich die ochtend liet zien wreef ze zich rap de rood behuilde ogen uit Die nachtmerrie van zo rond een uur of tien hij had haar misbruikt .. ook al gilde ze luid Protesteren hielp haar beslist helemaal niet buitendien bezat hij ook veel te veel kracht Haar ogen huilden om haar intense verdriet in aanvang erg hard daarna…

Als vader thuiskomt brengt hij heel veel landen mee: Dromen in mijn bloed.…

Nog hoor ik het dat geronk van die motor toen je plaatsnam op dat bruine zadel en zei dat je gauw weer terugkwam om te blijven ik wist dat het niet zo was dat een belofte werd gemaakt om meer dan duizendmaal te breken en dat bleek ook zo te zijn nooit beter heb ik je gekend dan in flitsen van komen en gaan in woorden als lucht zo vluchtig…

Wij zijn thuis, wachten op jou, ja, dat zeiden ze -- ooit ook tegen mij.…

Ik ben de kleine zigeunerprinses. Mijn vader heeft een gevaarlijk mes. Mijn moeder had oorbellen, prachtig rood. Nu draag ik ze zelf. Moeder is dood. Haar kralen heb ik ook om de hals. Ze schold mijn vader voor vuil en vals. Mijn mooiste speelgoed heeft zij gebroken En toen heeft vader…

Mama achtervolgt mij, ik geef me adviezen -- die zij zou geven.…

Een foto, die dag werd ik achttien jaar Mijn vader heeft zijn arm er om mijn schouders En mijn verloofde was er niet; heel naar Was zandhaas, wel aanwezig beide ouders Een foto, die dag achttien jaren oud Ik staarde wat weemoedig naar de rozen En draaide aan mijn gladde ring van goud Ze waren rood en hij had ze gekozen Opa's en…

Een foto, die dag werd ik achttien jaar Mijn vader heeft zijn arm er om mijn schouders En mijn verloofde was er niet; heel naar Was zandhaas, wel aanwezig beide ouders Een foto, die dag achttien jaren oud Ik staarde wat weemoedig naar de rozen En draaide aan mijn gladde ring van goud Ze waren rood en hij had ze gekozen Opa's en…

ook al ben je haar inmiddels bijna vergeten je denkt nog weleens aan bepaalde dagen het zijn van die beelden gebeiteld in steeds brosser wordende gesteenten die langzaamaan vervagen toch altijd blijf je het ver weg voelen en weten dat je onlosmakelijk uit en naar haar zult blijven heten altijd voel je meer van haar te zijn dan van…