Alle inzendingen van wil melker

nog hadden de mensen niets in de gaten. de lichte ongesteldheden waren er altijd al en de notoire zeurders daar kon je al lang hele straten mee beleggen maar dit voelde anders dit had te maken met lichaam met huid met je je voelen en dat was gewoon uitermate eng stukjes van je hand lieten los en bewogen van je af en je kon ze ook niet…

zij wist de setting briljant spiegelde de vlakken waarin haar lach steeds opklaarde als zij de aarde raakte om eindeloze energie op te doen in de knieval voor een zoen die uitsteeg boven de zwaartekracht door haar lach…

de gezichten die je in de spiegel aan blijven staren tot je samen een energie punt bereikt maar dat sluit meteen ook het contact en dus geen communicatie en voor zover ik weet is er nooit een follow up geweest toch roept dit buiten de orde meemaken exceptionele diep voelende ervaringen in mij op en gevoeligheden voor dit soort…

de taal van ons hart deel 2 van ik kende ze niet zij hebben zich laten zien iedereen was erbij toen het tuig deed wat ze eigenlijk al hun hele leven hadden willen doen chaos en rotzooi angst zaaien en zover gaan dat de dood al op de hoek staat te wachten met zijn altijd killende grijns ja dat zijn ze de mensen die wij niet…

zij wilde zijn blik niet kruisen omdat in die ogen vele demonen huizen die ongeregeld grut als zieke gedachten over foltering en moord koesteren na rü"cksichloos verkrachten er huisde daar geen noblesse oblies slechts pijnen die in herhaling alle onmenselijkheid door dezelfde geesten toegebracht werden met genadeloos…

wij letten er niet op als wij ongemerkt substantieel contact maken met passerende niet geziene die de mensen vaak ongemerkt raken en eren zonder direct verbinding te maken of anderszins te communiceren het schijnt veel vaker voor te komen dan wij ooit dachten velen vinden dit raken normaal zoals met overledenen en ook…

de korrel zand en de eerste sneeuwvlok lachen elkaar uit in een snel ontmoeten komt de vlok niet verder dan wat wat vluchtige kristallijne groeten want het zand heeft hem uiterst snel weer weggebrand nog is het strand een zomers relikwie omspoeld met een heerlijk wit gekuifde zingende zee…

Vastigheid we stapten stevig door en toch begonnen de bergen ons op te nemen iedere stap bracht ons dichterbij het rots massief het voelde niet dat wij nader kwamen maar onze inspanning gaf geen afstand aan wij leken dansend naar boven te gaan maar ook wisten wij dat het lichte in je hoofd en de kortademigheid een tijdelijk…

scheppers hemels bloemenparadijs ze strekken de stelen in het verbloemen van groen ooit was de knol getransformeerd tot dure bol na het samengaan van aparte genen geen opzet maar gewoon onder gods oog werd even nog een nieuwe trits erbij gelegd de kweker was blij maar vergeet nooit hoe haar handen de knol gekoesterd…

ik had al vaker het gevoel dat als ik langs jouw gezicht naar de horizon keek ik inkijk had op de directe nabijheid vaag de grote lijnen van de toekomst kon lezen die langs jouw profiel geëtst bleken in een redelijk snel ontluikende materialisatie van wat komen gaat en nog verschijnen grote sculpturen in verbondenheid ook van…

het was warm en ik aan de wandel maar was moe zag een oude tak met versleten plekken wist dat ook daar mensen hadden gezeten om even niet te bewegen vallende bladeren ritselden muziek waar je heerlijk ontspannen van werd tot ik iets op dit tableau zag verschieten dat te klein en te snel was om menselijk te zijn en bovendien…

hun eigen krachten zij hebben met elkaar gesproken hun eigen krachten gevoeld en angsten gebroken de bron van energie ontdekt waar uit ieder kan putten geen stelletje bange trutten maar meiden die weten wat samen betekend hoe je krachten kunt benutten met je ogen handen en stem zo dat de aanvallers gaan twijfelen omdat zij de…

zij hebben ons in de steek gelaten willen niet eens meer met elkaar praten en geld teruggeven omdat ze niks presteerden ach dat moeten zij nog als kinderen leren ik hekel niemand maar als je deze job als bestuurder accepteer ga dan op bus of tram anders komen er beslist nog echte ongelukken van dus geen gezeur aan de arbeidssleur…

mag ik een klein stukje van die warme hand van jou als we samen kijken naar de horizon om onze ogen te laten rusten van die blikken vol schittering en onze warm beladen reflecties naar elkaar ik had je hand al gepakt voordat ik hem zag zoeken naar zijn al even grote steun en toeverlaat in samen stromen warmte en energie naar…

nog groent de zomer het bos en mos in een tweede poging de hemel te raken waar ooit de nadagen hun warmte voor de rijping gaven en in de mooiste kleuren mee bloeiden kenden zij ook de gevaren om kleine stukjes tot een nieuw tweede leven te brengen alleen maar denken aan haar warme lach die maakte dat de nachtvorst nog een…

teer en zacht ruizelen de duizend bladeren hun herfstige kleuren weg van het donkere laatste zomerse groen dat al droog klinkt in het ijle gewieg van de hoogste top vlakbij de hemel waar noten en tonen vaak voor het symfonisch samengaan nog uitgebreid dromen en de wind zijn kunsten laat dirigeren met kleur en ritmiek in de…

als casus de wereld heeft het voorgedaan hoe je met broers zusters en familie om moet gaan want de een zijn brood is de ander zijn dood volgens Kain en Abel van samen is nog geen spat terecht gekomen alleen maar ruzie en de dood is snel tussenbeide gekomen nog voordat dit voorval als casus is genomen de evolutie van goed naar…

Het zou het feest van herkenning kunnen zijn of worden als de glimp van haar vurig oplicht in warme omhelzing of wordt het een uiterst snel verdwijnen uit een ooit beleefd festijn waarbij ondeugd meekeek en deelde omdat vergeten in samen beleven een goed excuus leek daar waar zachte avonden spiegelend drijven op het…

ik heb de rimpels gevolgd naar de plaatsen waar jouw krachten zich hebben geopenbaard voordat de spiermassa de opperhuid ontspande nú lees ik de lijnen die ervaringen hebben getekend en soms zelfs hebben gegrift in frequent aantrekken en ontspannen in de diverse oefenseances van aparte krachttraining toch is het geen verval wel…

ik had bijna vergeten na de fel en veelkleurige zomer de bloemen en planten te verzorgen de stilte was oorverdovend in hun verongelijkt restanten bloeien in de herfstovergang de zorg en schoonmaak is noodzakelijk voor een goed begin van een volgend seizoen en is al het halve werk daarvoor want anders is het een orgie…

ik zag hun huid genapt met kracht en liefde in beweging van en naar elkaar begin en verloop in vlekkeloze landingen in overname en over laten aan elkaar waar cyclisch verbinden elkaar aan begin en eind in pure schoonheid naadloos zullen gaan vinden…

stil trokken zwarte optochten door het land spaarzaam bijgelicht door fakkels die een spoor van rook achter lieten een enkele tromslag maande de groep tot stoppen om samen even de schaarste van toen te consumeren in een latent hongergevoel geen nieuws en herdenkingen waren er altijd al geweest maar de grootte van…

Gezond verstand ik zag haar sluwe blik luwen Voor even brak gezond verstand weer door ze waren hier niet om elkaar af te maken maar wel voor een beter begrip van wederzijdse standpunten die vaak hemelsbreed verschilden van wat gangbaar was en prettig is dat sommige identiek zouden kunnen zijn zij komen uit de horeca…

ik zie de mimiek in het geschreven woord zonder leestekens alleen het hart schreeuwt maar wordt in de herrie niet verstaan pas in de zachte uren als de huidhonger voelbaar is en raken voldoende is om klaar te komen zuchten wij eindelijk onze ingehouden dialoog met een gevoel dat er nog veel meer in had gezeten als wij niet…

nog niet zijn alle geestverruimende stoffen gecatalogiseerd met hun invloed op de markt en hun effect op de geest daarbij uitgaande van gezond zonder onbekend falen en een gemiddelde geestestoestand het standaard onderzoek vraagt wel een aangepaste response in nieuw en aangepast evalueren van termen voor een goede interpretatie…

ik heb mij geen vleugels aangemeten en toch vlieg ik voorbij de horizon om even nog de zon in de zee te zien zakken en om later samen nog een boulevardje en een frietje met veel mayo voor de lekkere trek want het is te gek om zo dicht bij het strand te wonen en er vroeger altijd gespeeld te hebben met als slaapliedje het eeuwig…

ik heb de fragmenten bekeken en de film gedraaid zonder muziek en jouw soepel bewegen daar waar jij de aarde raakt versmelten kracht en energie tot hartstocht in erkennen van geschapen zijn zie de leidraad die is meegegeven aan het leven in de natuur waarbij aan de mens geen hoofdrol is toebedeeld als je de puinhoop…

ik heb een witte roos gevouwen uit blaadjes van vertrouwen die groeiden in mijn handen lang is zij in knop gebleven omdat ik niet wist hoe ik haar mijn liefde en trouw kon geven totdat ik haar in een totaal wanhopig moment kuste en zij wonderwel zacht opende zij bloeit haar hart naar mij gekeerd omdat wij…

bevroren blauw ik heb een witte roos gevouwen uit blaadjes van vertrouwen die groeiden in mijn handen lang is zij in knop gebleven omdat ik niet wist hoe ik haar mijn liefde en trouw kon geven totdat ik haar in een totaal wanhopig moment kuste en zij wonderwel zacht opende zij bloeit haar hart naar mij gekeerd…

het verhaal vertelt wij hebben met woorden gespeeld eerst de letters verzameld toen tot zinnen uit gezeefd wij hebben de titels gewogen iets spannends met wat angst in de ogen dat langer blijft hangen maar niet te lang omdat angst de vrijheid van het lezen beperkt zo heeft ieder zijn deel aan de ademloze groep voorgedragen…