Alle inzendingen van wil melker

ik heb een andere wereld gebouwd met letters woorden vorm en kleur waarin ik mijn gevoel met jullie wil delen in samen genieten van ongekende uitleg over smaak mode en media en zo te komen tot maatschappijverdieping om een goede basis te geven aan de mens we kijken maar kunnen elkaar in gevoel niet bereiken woorden klinken maar…

ik wist dat als jij de muren weer zag en het contact zou herstellen zij ogenblikkelijk gingen blaken van geestdrift om spontaan te verschieten van kleur jij hebt als baby en peuter iedere steen en voeg betast en bekeken of daar een van je vingers of zelfs duim in past ondertussen in zielencontact kleine probleempjes gebrabbeld…

ze plakte voorzichtig alle schaduwen die ze had met zwarte lijm vast keek mij vol verwachting lachend aan verwachtte dat heb jij uitstekend en snel gedaan maar ik wees naar het donker buiten de cirkel van hel licht waar wij beiden nog heel veel duister van hun eenzaamheid konden bevrijden zodat zij de rest van hun tijd niet…

de wereld wordt gedragen door warme ronde vormen prettig gesteund en pikant gesepareerd bij ieder huidtype is het naturel juiste kleurschema samengesteld en geoptimaliseerd waar gratie en élégance van jongs af aan aanwezig zijn is frivool de stap naar meer winst in durf zal het schattig brutaaltje heer en meester zijn over alle…

langzaam ben ik de stilte verloren bij het luisteren naar specifieke geluiden in het horen onderscheidend is de weg in het doolhof van herrie en chaos maar alleen toegankelijk voor geoefende oren uitgesplitst in geluid met menselijke component uit natuurlijke en mechanische bronnen van meerdere afkomst hun evenknie blijkt…

jij was de goeroe van het weer in ogen stemming en emoties de steken en pijntjes die jij altijd als richtpunt had vielen zonder aandacht van je af als kind kon jij het blauw van de hemel uittekenen wist feilloos de mooiste buiten speel uren kon van kou storm en regen zo de bijna exacte tijdstippen lezen en de gevaren van…

ik kende haar dromen een metafysisch gaan en komen van vorm klank en kleur die haar streelden en zacht met haar speelden tot zij eindelijk moe en slaap de overhand kreeg zich heerlijk soepel uitrekte en de laatste pluis met gratie en elegantie vaarwel wuifde om de volgende dag uitgeslapen te beginnen met een schone lei alleen…

wij wisten van het paradijs schoonheid en verlokking zonder enige eis maar niemand had ons de omgangstaal van blad en bloemen geleerd hoe zij zich in de verte al profileerden met kleurrijke grote harten en die naar ons keerden voor visuele contacten door een innemend wiegen op de wind ook onderscheidden zij zich in vorm…

ik zag hoe jij warmte schiep in blauw koude atmosferen door tonen van geluiden te ronden scherpe kanten af te vlakken zo dat zij subtieler passen in de melodie van leven en bestaan jij had al ogen en lach als fijn tuners je zangerige stem vatte nu alles samen in de liefste woorden van jouw lichaamstaal nog waren er engelen…

ik voelde de warme gloed van goud in het weerkaatsend licht van grote lampen waar diamanten werden geraakt hadden ze een veelvoud van kleur in brekende stralen jouw huid werd anders door de van dichtbij interfererende warmte die potentiële energie golfde tussen twee polen die zonder raken liefde nog intenser maakten…

ik heb een leven lang de lucht beschreven met het mij toegemeten licht dat seizoen gebonden was maar altijd nog iets eigens had omdat feesten toen nog de kwaliteit van het maatschappelijk gangbare hadden familie buurt en stad gebonden in regionale folklore van intens samen vieren in deze door gekleurd papier bekeken dagen pasten…

polderen en samen zijn de steunbalken van de maatschappij niet meer ikke en het ego zetten liever op de deur een slotje meer voor het weekend vrij geen gezeur maar de tijd naar eigen keuze zonder verplichtging alleen het leuke werken is voor door de week met alle onzekerheid voor de carrière dus de troostprijs is de verte…

we spreken van mode en trend volgers en influencers om de diverse groepen consumenten mee te krijgen hen de spiegel van succes voor te houden door hun keuze direct te conformeren met bekend en rijk maar kijk om je heen en zie dezelfde gezichten ook de gewichten zijn geen maatje te zwaar want zij willen er gewoon bij horen…

hun blikken opstandig handen nerveus nog zijn de vonken niet overgeslagen heeft de overheid enige grip zonder slagen ze bedaren in samen door de somberte weg te zingen op het pad dat een stem in het donker beschijnt waar handen tassen pakken van het strand zonder elkaar aan te kijken want contact is de ziel zien die met…

in het rijke roomse land stroomden gezwollen rivieren uit dikke brevieren kermden biechtstoelen penitenties vol tranen in amechtig berouw want het gegeven geld voor de verbetering van de afvoeren was met de collecte voor de kerk trouw in het onderhouds- programma van de kathedraal beland waar meneer pastoor de goede gevers op grote…

ik zag de strijkstok in bewegen de muziek haar mooiste klanken vleugels geven zacht in liefde parels haar melodie als gift van het licht in de schoonheid van de muzikale edelstenen van het vol bezette orkest ontroerd luisterde het publiek naar de hemelse muziek die gedragen werd door generaties tranen zonder onderscheid…

zij wist wat zij had te geven haar hele leven heeft zij die ogen al gezien het staren de lokkende gebaren het begin van een lach als jij in je onschuld daarin was getrapt in subtiel ervaren heb jij de gevaren al vroeg onderkend dan botsen karakters ligt afwijzen op de loer met alle emotiepijn jij bent geen therapeut niet…

nog slaan de kerkklokken van het verre klooster warme slagen langs een van hitte trillende horizon door het groengele gewas kapt de herfstmelodie zijn kleuren in het aroma van volle slagen die de bundels langs zijn pad lijnrecht formeren verder verschrikken vogels vliegen op uit hun verborgen schaduwplek op weg naar verbondenheid…

ik heb de emotie- stemmingen gepeild oogopslagen genoten in hun ontdekken van de wereld de woordloze lichaamstaal van handen en armen gezien in hun explosieve onmacht om tot verbaal verhaal te komen heb op mijn zwerftochten langs wereldbekende muziektempels en samenkomsten van dans toneel de mooiste stukjes van de hemel ervaren…

ik voelde de muur met de avond kou van de stenen en toch was er de muziek van het winkelend publiek met zongebruinde benen de mêlee emoties van opzwepende drift tot vertederende liefde ging de muur aan als autist die alles voelde en wist met versteende herinnering ook wij beleven de stad in de stap van de mensen hun schuifelende…

nog neem ik mijn stapstenen mee heb er genoeg om mijn bagage droog te houden met eerbied en uit erkentelijkheid gekozen maar ook voor stukjes drift die boven komen drijven nog kan ik droge voeten houden maar ik moet keuzes maken en zaken kwijt zien te raken om mijn pad te blijven volgen mee te dragen in liefdes verbondenheid…

waar zomer spreekt in contrasten bruin en wit was de lente in ontwaken al de lichte rode randjes pikant aan het maken het knoopje nog een sluiting verder waar nonchalant wit de schijn van openheid verbloemd en een aantrekkelijk palet voor de schilder heeft klaargezet pas onder donkergroen loof blikken ogen het sprankelen…

ik zag ze bewegen in verdichting van mensen luidere stemmen de toon boos hij verongelijkt zij was wat kwijt scheve blikken in over en weer het zinloos beschuldigen maar langs de rand van het pleintje was de vogel gevlogen de steegjes in want zakkenrollen is een groepsactiviteit…

stukjes mystiek blijken het wisselgeld uit de hemel te zijn iets dat wij achteloos hebben weggedaan blijkt niet horend bij het leven van vandaag blijkt een ongekend hoge waarde te hebben in de opbouw van de schepping onbetaalbaar is de rust van oude kathedralen voor overbelaste geesten heilzaam de introverte sfeer de verbondenheid…

hoe jij keek kon ik alleen in je ogen lezen jouw lieve aanhankelijkheid sprak iedere seconde warmte met die blik in tal van eigen kleine changementen al naargelang de stemming op jouw bühne en mijn tegenspel in de choreografie die komt uit het intens geestelijk contact dat aanviel en pareerde waar lichaamstaal lachte als applaus…

ik hoorde in zacht geritsel wind en losse bladeren in een onooglijk bergje bosafval dat mij nooit opgevallen zou zijn als haar kleurig mozaïek niet omringd was met een kring paddenstoelen die alles terugbracht tot de elven en kaboutertijd met meerdere plekken die iets van bewoning hadden duidend op leven zou de aarde leven toch…

voorzichtig hebben wij elkaar afgetast zacht en liefdevol gepast en genoten geen geheime plekjes vergeten in het volle licht van de warme zon tussen bloemen in de wei wij en het gras waren nog lentegroen en in genotvolle spanningsboog twee kontjes hoog…

ik heb al te veel stukjes zien sterven te snel omdat er in de laatste ademfase geen adequate hulp meer was niet om de processen te keren maar om de pijn van het flamberen van leven te nivelleren het gaan dragelijk te houden zacht is de troost van het samen lijden in een strijd die al verloren was maar die de conceptie van…

in je plots verschrikken had het ikke even hulp nodig om weer rechtop door te gaan niet te blijven staan in overwegen maar goed en slecht afwegen in de te volgen weg die ook door anderen al met succes is afgelegd ook toen zag ik tranen geboren worden op het randje van hulpeloosheid die in paniek huilend gestalte kregen in…

toen ook de zon probeerde te schuilen voor zijn eigen schaduw kon ik wel huilen omdat geboorte en dood de cyclus zijn van het leven in ons universum ik weet nog dat zij warmte licht en volop energie scheen die in haar bron leefde zij bleek de gangmaker te zijn die als slinger in het uurwerk van aarde het leven weg tikte tot…