Netgedichten

netgedicht (nr. 86.627):

Jouw schaduwkant

ik had al vaker
het gevoel dat als ik
langs jouw gezicht
naar de horizon keek
ik inkijk had op de
directe nabijheid

vaag de grote lijnen
van de toekomst
kon lezen die langs
jouw profiel geëtst
bleken in een
redelijk snel

ontluikende
materialisatie van
wat komen gaat
en nog verschijnen
grote sculpturen
in verbondenheid

ook van kleur en
gelijkvormigheid
terwijl een bestaande
resonans zorgde voor
fundamentele donkere
bastonen die in

ijlheid de fijnheid van de
immense diepte van
gedachten openbaarden
ook als jij mij
zo als altijd jouw mooiste
schaduwkant bood