250 resultaten.
Moment (iii) ik zie hen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 30 Voor het eerst
buiten het nu
omarm ik de bomen
van het bos dat ik zie
omarm ik de stroming
van het water dat zij drinken
het water van het stille ven
dat hen tot aan de voeten staat
het donkere water dat hen tijdloos
rimpelloos weerspiegelt
de bomen dragen het bos
de stilte in
en het bos luistert
geeft hun stilte weer
in de ruimte…
H2Ootje
gedicht
3.0 met 204 stemmen 31.353 In Connecticut
in een waterput
verdronk m'n tante Eefje.
Nog jaren later
dronk mijn oom 't water
uitsluitend door een zeefje.…
TROUWDAG
gedicht
3.0 met 152 stemmen 17.056 'December de 21ste'?
'Hoe heb je dat zo bedacht'?
Ze bloosde lieftallig en fluisterde:
'Dat is toch de langste nacht'?
-------------------------------------------------------------------
uit het geestige werk van John O'Mill (1915 - 2005)…
zee in zicht
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 57 één druppel nieuw licht
maakt
een nieuwe dag
één druppel voor
grensverleggend
nieuw leven
één druppel slechts
draait
een leven om
één druppel
in de woeste zee
en
ik hoor hier en nu
de druppel vallen
en zie
de zee zoals ik
die nooit eerder
zag
maan verbleekt, blijft wel
tussen de wolken staan,
maar toch
één druppel…
Wegen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 Mijn weg voert
(langzaam)
mijn werk mijn leven uit.
Aan jouw hand
volgen
mijn voeten
de weg naar het licht
dat blootgelegd is
door de zon (jouw kus),
mijn weg
naar de horizon
waarachter jouw hart wacht -
mijn hart klopt
aan jouw hand,
hunkerend naar leven
(verwonderd ontwaak ik
hier en nu in een land
achter de doorgang…
Thuis
gedicht
2.0 met 3 stemmen 2.385 Ik ben een Deen
In een oud café.
Boven een glas bier
Hou ik de boel in de gaten.
Ik word gezocht, een etmaal lang,
In en rond de dampkring.
De mist trekt op,
En de deur van het café gaat open.
Ik trek de kraag van mijn leren jas omhoog,
En zie de vlag wapperen.
Nog even en een harige folkie zingt
Over huizen, haringen en hakmessen…
De haver bloeit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 33 Geef mij heden mijn vleugels terug,
ik zal op aarde blijven,
niet meer in de vlucht.
Ioakim
verbind mij
aan lucht en aarde,
warm van jouw schoot,
aan lucht en aarde −
waarde
in een welkom
lichaam,
warm in mijn schoot
Ioakim
Ioakim
Mijn veren raken verwikkeld
in jouw haren.
Eindelijk thuis
Ioakim
Ioakim
Ioakim
Mijn vlucht…
(v) Maan woont hier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 Nu,
nu we de kust verlaten hebben
en naar de horizon trekken,
getrokken op getijden en wind,
zeg ik je: maan
woont hier, op dit schip,
in haar eigen kwartier…
Er zijn geen grenzen meer, want wie
kan water verkavelen?
Mijn handen reiken naar de verten
van je ogen,
zonder die bodemloze verten
verdwaal ik (ook aan land
was dat al zo)……
(iv) Nachtwoud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Het nachtwoud draagt mijn stem
nu verder dan ooit terug,
naar binnen,
over de grens,
zoekt daar in mij
naar geluiden die niet gedragen worden
door pijn, verwarring,
brandend, geen branding.
Vormen - onwezenlijk vlammend voor het kind -
wormen zich een weg
naar boven, buiten, bedekken de bodem
met woordelijke warmte -
vuur (als van een…
(iii) Verborgen water
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 58 Verborgen water onder het zand,
onaanraakbare sfeer,
voelbare wereld waarin weinig
beweegt –
er is leven tussen lijnen
die nog niet volwassen zijn,
lijnen die lonken naar mijn beelden,
mijn weelde nu ik ouder ben,
een kind heeft nog geen woorden
om de grens over te gaan.
Verborgen water als een bel
van tijd onder het gras –
zwemmen…
(ii) Opvlammend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Lijnen wikkelen zich
rondom mijn woorden.
De kinderlijn ontbreekt
tussen de werken van de maan –
jij, mijn kind, loopt
door een woud van zinnen,
onzichtbaar tussen de bomen
blootsvoets, onbedekt
(maar:
ik voel je voetzolen,
vochtige wind op je huid);
wie ben je geweest
of zal je er wel zijn
als ik de weg vind
naar onze tijd…
Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Als het daglicht gaat slapen,
waar ligt dan de grens?
Zal ik gewoon dromen,
zolang de beek blijft stromen?
Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of…
(ii) Opvlammend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Lijnen wikkelen zich
rondom mijn woorden.
De kinderlijn ontbreekt
tussen de werken van de maan –
jij, mijn kind, loopt
door een woud van zinnen,
onzichtbaar tussen de bomen
blootsvoets, onbedekt
(maar:
ik voel je voetzolen,
vochtige wind op je huid);
wie ben je geweest
of zal je er wel zijn
als ik de weg vind
naar onze tijd…
(i) Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Als het daglicht gaat slapen,
waar ligt dan de grens?
Zal ik gewoon dromen,
zolang de beek blijft stromen?
Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of…
Vrijheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Tegendraads, het weg-
kappen van woorden om bij
zinnen te komen.…
Dageraad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Dit is het hartland –
duisternis die overgaat
in de dageraad…
Woud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Monumentaal – beuk
in grootmoeder’s tijd
geborgen worden.
Evenzeer een eik,
erfgenaam in vader’s lijn
verbonden zilver.
Heelal biedt ruimte
om te kiezen - langs maansknoop
in eigen leven:
vast te houden aan
het oude web dat nu werkt
en te blijven zijn
óf
een berk te worden
en nieuwe werelden in
zelf op te bouwen…
Gevallen blad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 Toen je plots heenging,
woei de wind je veel te koud,
mijn gevallen blad?…
Randen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 De rand van de berg,
maanverlicht, Jupiter heerst –
de truffel ontwaakt…
(vraag)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 (vraag)
Wereld in de nacht
in het maanlicht roept een uil
om zijn geliefde
(antwoord)
Ik hoor de uil aan
en laat het gebed binnen
nacht slaapt zacht in mij…
Vijgenboom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 Vanochtend zat ik
gelukkig onder de vijg
- zomaar, met koffie…
Vloeiende vlam
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 verborgen woorden
dansen
achter mijn zinnen
a-ritmisch
als in een staat van
sint vitus;
beeldend,
vervagend
vuur,
ongrijpbare vlam
die niet verteert,
maar omlijnt
wat ik nog niet vatten kan -
zou het dat
ik misschien laten moet,
mezelf in het beeld
mag draaien, dansen
buiten adem,
geen lucht meer,
maar niet opgebrand,…
Schellen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 In het licht van deze volle maan
luister ik niet meer naar de letters,
leg de woorden als mijn kleren af
en vind in hun schaduw
mensen die met mij
bewegen door de straten,
maar niemand houdt echt
mijn hand vast – enkel in de vorm.
In dit licht geen kleur meer,
maar nog wel de huizen,
bevolkt,
verdraaid,
groeiringen
van een stad,
nooit…
wegen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 zacht
als een deken van alpacawol
regen
die de aarde voedt
de weg
vindt
naar de wortels
van het gras
en paden baant
voor
zon
die zoekt
en vindt
(schijnbaar broos in de wind)
de eerste bosanemoon…
Keuzes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Het regent
Druppels glijden als riviertjes tranen
langs de naaktheid van mijn raam
kil en koud lijkt nu de wereld
zoveel weken
zo'n gebrek aan leven
nog te gaan
Even toch
mijn jas maar aan
het masker in mijn hand
de echo kaatst in frases
terug naar mij
alles lijkt zo onherkenbaar
wie ben ik
en wie ben jij
Keuzes maken
op het…
Tijdsgewricht
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 175 Een fragment bevriest
dit tijdsgewricht
en
eenzaamheid vloeit over de velden
van dat verleden.
Een stem dreunt woorden op:
zijn die ooit door mij gesproken?
Kijk ik in de spiegel,
dan zie ik vormen die
menselijk lijken –
mijn moeder, mijn vader,
die ik nagedacht heb –
hun lagen hadden de mijne gegijzeld
(of anders vluchtte ik in de…
Lentewind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Wilde bloesem –
binding
van kleur aan geur,
mij aan de wind,
voor de wind,
want ik
reis mee
op de wilde wind,
aan de hand
van de zon,
ik heb het land
onder mijn voeten,
mijn ogen dansen
met de wolken
en ik,
ik reis mee……
Muur der Namen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 Het is niet direct
mijn zaak, maar toch…
In het luchtledige van aantallen
waren zij verdwenen, opgegaan
in anonieme lijsten
zonder gezicht voor mijn lijn,
die ongevaarlijk geacht werd,
mijn ouders te jong,
mijn grootouders heb ik
gewoon gekend.
Ik trouwde een vrouw
die wel
verbonden is
en zij maakte het verhaal
tot wereld voor mij…
Talend graan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 143 Vruchtbaar
ligt het wijde land
te wachten.
Wind en water
deden het graan wassen
onder zon en maan.
Talig staat het graan nu
te wuiven als ware
haar aren woorden
om te lezen.
Als dan de aren zijn gelezen,
blijft het puin
voor een volgende generatie,
een volgende oogst.
Raak je
hier dan nooit
uitgelezen?
Het land wacht
in stilte…
Spookmaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 59 Zonovergoten
spookmaan boven horizon
- onaanraakbaar licht…