Netgedichten

netgedicht (nr. 79.091):

Overbuurboom

Vol bewondering en verwondering kijk ik al vroeg
in de morgen hoe jij als een reus lijkt uit te rekken met jouw
reusachtige, gespierde takken waarop de vogels bekken, snavelen onder
elkaar en poetsen hun verenkleed voor de komende vluchten in pastel dageraadlucht.

Voel tegelijk het geritsel van bladeren die op het ritme
van de seizoenen en het klimaat leven, bijgestaan door een wind
gestroomlijnd en wervelend langs jou heen, een ster illustreert kleurenpracht
Mijn zintuigen komen op dit moment tekort, dit is zo'n belevenis als een unieke ervaring.

Van het ontwaken van nieuwe dag tot diep in de nacht
zal ik jou een ruimte om te groeien en een tijd om te bloeien geven
Schuilen onder jouw hangende weelde of genieten van het heerlijke effect van
stilte, even helemaal geen geluid om mij heen waardoor ik naar binnen keer tot rust kom.

Zowel in de breedte als in de hoogte zie jij er stijlvol uit
Met open kruin terwijl jouw schoonheid zich ook bevindt in een nette
trendy stam waar ik kan luisteren naar jouw breekbare en kwetsbare lichaamstaal
Verbindend en verrijkend tussen hemel en aarde; jouw portret staat op mijn netvlies gebrand.