biografie: CB
Kosmopoliet en schrijfster van twee publicaties: een dichtbundel ( Vrouwliefde, 2012 ) en een wetenschappelijke studie ( Cornelis Adriaan Bergsma : niet zomaar een Fries, 2016 ). Daarnaast ben ik ook gepassioneerd voor literatuur, fotografie, media, natuur, kunst, cultuur en geschiedenis. Regelmatig schrijf ik een artikel op mijn eigen website https://catherineboone.blogspot.com. Ik wens je veel leesplezier.
Inzendingen van deze schrijver
560 resultaten.In de schaduw van verlangen
netgedicht
2.9 met 53 stemmen 
177 Liefde uit leegte
ik zocht geen vuur, geen stormwind
alleen jouw echo
Ik ben verliefd geworden
op jou, niet omdat ik liefde zocht, maar
omdat de dagen kleurloos voorbijgingen, de nachten te stil
waren. Ik wilde een stem die bleef, iets dat de tijd brak, hoe vluchtig het ook was.
Ik keek...
De laatste akkoorden
netgedicht
2.5 met 20 stemmen 138 Zijn stem, een echo van verloren
tijden, een melodie die te breekbaar is om vast
te grijpen, zijn woorden als zachte regen op het asfalt van
herinneringen, waar we zijn liedjes altijd weer vinden, ook als tijd hen vervaagt.
De man die zong van de eenvoud
van liefde en pijn, met een rauwe ...
Vleugels van de nacht
netgedicht
3.4 met 8 stemmen 192 Schaduw in de wind
fluistert langs maanlichtsluiers
vervaagt in de nacht
In het schemerduister,
waar schaduwen fluisteren, vouwt een
nachtvlinder zijn vleugels open, dooft het daglicht in zijn
dans. Hij zoekt het verborgen, stilte die rust tussen blad en zachte bries.
Geketend aan het z...
Als het bloesemt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 86 Er staat geschreven
geen voorjaarsbloesems plukken
wind kan niet lezen
Haar zachte geur vult de lucht met tedere
vreugde. Een intens palet van kleuren kleurt de wereld, een
zijdeachtige pracht. Haar irissen glanzen in het licht, fonkelend als sterren
in de nacht. Ze houdt mijn blik gevange...
Dichter bij de polder
netgedicht
3.2 met 10 stemmen 110 Wolken drijven traag
molenwieken slaan de tijd
stilte in het groen
De polder strekt zich uit onder
een hemel van vloeibaar licht, waar beekjes
meanderen door het uitgestrekte grasland. Windmolens
spreiden hun armen terwijl koeien grazen in de adem van de eeuwige bries.
Langs wilgen sli...
Wij staan op
netgedicht
2.5 met 16 stemmen 117 Wij staan hand in hand
stemmen die stilte breken
een keten van kracht
Wij staan op, waar stemmen
worden gesmoord, waar lichamen worden geraakt,
waar recht een voorrecht lijkt. Wij staan op, hand in hand over
grenzen heen—onze woede een vlam, onze hoop een ketting die nooit zal breken.
...
Als de lotus zich opent
netgedicht
2.9 met 8 stemmen 82 Zonder onzeker
gevoel bloeit ze uit modder
wonder van lotus
In het moeras, waar duisternis
heerst en stilte drukt, ontspringt de lotus — een
wonder van kracht en puurheid. Tussen modder en schaduw,
onaangetast, ontvouwt zij haar breekbare bloemblaadjes in warm zonlicht.
Diepe worte...
Melodie van de ziel
netgedicht
1.7 met 6 stemmen 109 De klank van stilte
noot na noot, mijn ziel wordt vrij
mijn hart vindt zijn rust
Muziek omhult me als een zachte
storm. Klanken stromen door mijn aderen, vullen
elke porie van mijn wezen. Een fluistering die ik niet altijd kan
verstaan, maar die me diep raakt, mij uitdaagt en tegelijk troo...
Reflecties van rust
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 133 Stilte in het meer
spiegels van lucht en bomen
de tijd raakt het hart
Zon werpt haar zachte gloed op het
water, elke rimpeling trekt de stilte in verschillende
richtingen. In de spiegel van de vijver ben ik niet meer ik, maar een
samensmelting van bomen, lucht en stilte, waar tijd even sti...
In de schaduw van de bomen
netgedicht
2.6 met 9 stemmen 141 Strekkende wortels
wind fluistert door de takken
rust in de adem
Zij staan stil terwijl seizoenen
als schimmen voorbijgaan, hun wortels reiken
dieper dan wat ooit zal worden gezien. De aarde draagt hun
verborgen verhalen terwijl wind hun takken beroert met fluisterende handen.
Blader...
De zachte stem van de heggenmus
netgedicht
2.6 met 20 stemmen 114 Tussen takken schuilt
zijn lied rijst uit de schaduw
stilte in de lucht
Hij kiest de rand van de wereld, waar takken
verstrikt raken in dicht groen, waar licht gefilterd wordt door
een waas van twijgen en onkruid, waar de grond zompig is van vergeten
regen, waar stilte nooit helemaal stil ...
Eenzame tocht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 72 Verlaten water
een bootje drijft in de kou
stilte in de nacht
Lichte vorst hult de takken, verbleekt
in de kilte. Boven in de grauwe lucht straalt maan
als een smalle zilveren streep. Geen enkel wolk is zichtbaar in de
eindeloze rust van de lucht, enkel stilte van het donkerte, diep en mys...
Elegantie op het water
netgedicht
2.3 met 6 stemmen 77 Witte spiegeling
vleugels vangen zachte wind
rust in donzen nacht
Hoe een zwaan, sierlijk en ongerept
als een sneeuwwitte verschijning, zachtjes glijdt
over het spiegelende wateroppervlak waar haar vleugels zich openen
als stille zeilen en de adem van de wind haar even tilt voordat ze weer...
Het stille meer
netgedicht
2.2 met 8 stemmen 88 Een meer bevangt mij
haar rust neemt mijn adem in
reflectie nabij
Langzaam strekt het water zich uit als
een spiegel van eindeloze lucht, waar wolken zweven
in een zucht van wit en grijs. Oevers buigen zich naar hun eigen
spiegelbeeld, terwijl riet zacht ritselt in de ademhaling van onz...
Altijd aanwezig
netgedicht
1.7 met 7 stemmen 165 Wind strijkt langs de namen in steen, een fluistering van wat was,
mijn vingers volgen haar letters, koud en stil, maar nog altijd haar.
Ik sta hier, met een hart dat echo’s draagt van wat verloren ging,
en in de aarde onder mijn voeten fluistert haar stem zonder klank.
Tijd heeft haar conto...
Wanneer licht zich opent
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 92 IJle lentelucht
knoppen trillen op de rand
licht breekt door de grond
Wind glijdt teder door takken die
nog dromen van winter. Hun knoppen trillen op het
randje van openbreken alsof ze zich nog niet durven toevertrouwen
aan het bleke licht dat zachtjes over de akkers strijkt en de koude...
Jij, in de stilte van mijn dagen
netgedicht
2.7 met 9 stemmen 170 Je stem in de wind
zelfs in stilte blijf je daar
zoals avondlicht
Jij, die tussen mijn gedachten beweegt als een fluistering in de wind,
een aanwezigheid zonder woorden, maar altijd voelbaar dichtbij.
Geen tijd wist jouw contouren uit, geen afstand maakt je minder echt,
want zelfs in stilt...
Wanneer de stilte breekt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 104 Eerste roep klinkt zacht
door koude takken zingt iets
de dag opent zich
Lucht is nog dof van de nacht, een vage
blauwgrijze belofte, maar ergens tussen de takken
breekt een stem uit de stilte. Hoog en aarzelend eerst, dan voller,
als een hand die tastend winterse kou opent en langzaam iets...
Waar de stad ademt, zingt hij
netgedicht
2.5 met 27 stemmen 119 Klein in de tuin, fris
vliegt snel tussen takken door
zingt zijn lied voor jou
Tussen dakranden en scheefgezakte
schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse
grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels
en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestig...
In de schaduw van de stilte
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 87 Verwaaide namen
de wind draagt hun stemmen mee
stilte luistert toe
Tussen de grafstenen ligt de tijd, verweven met de grond,
waar namen langzaam vervagen onder de schaduw van het gras.
De geschiedenis huivert in de winden die door de bomen trekken,
terwijl de aarde de verhalen van hen die ...
Stemmen van de natuur
netgedicht
2.4 met 12 stemmen 83 Stilte in de lucht
de bomen fluisteren zacht
golven dragen mij
Lucht ademt rust, de wind
draagt een fluistering, strijkt langs mijn
huid en raakt gedachten die nog dwalen. Bomen bewegen
traag, hun schaduwen reiken naar mij, als handen die troosten en zoeken.
Zon verwarmt, maar haar lich...
Bij de hazelaar
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 108 Katjes in de wind
bruine blaadjes verwelken
winter ademt stil
De vonk van inspiratie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 134 Vonk in het duister
een fluistering leidt mijn pen
woorden vinden vuur
Soms is het een fluistering in stilte
van de ochtend, een gedachte die zweeft als stof
in een gouden lichtstraal, een woord dat zich vastklampt aan
de rand van het bewustzijn, wachtend om geboren te worden in inkt en...
Onder een bloedmaan
netgedicht
2.4 met 7 stemmen 150 Tranen in de nacht
de maan roept naar de sterren
jouw adem blijft hier
Tijdens een donkere nacht zie ik de gloed van Selene
Mijn hart is in stukken gebroken en valt langzaam uit elkaar
Genesteld in rouw gedompelde ogen die zich laten verenigen met
een hemel waar de rode kleur van de maan j...
Als de hemel fluistert
netgedicht
2.3 met 7 stemmen 105 Lucht kleurt avondrood
toren wijst naar horizon
de dag sterft in rust
Avond daalt neer als een fluistering over
de stille stad waar lucht nog nagloeit van de zon die achter
de horizon verdwijnt. Langzaam vervagen de contouren van huizen en
bomen in de schemer terwijl de torenspits zwijg...
Lijfelijkheid
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 176 Aarde onder voet
wind fluistert door het leven
adem van de boom
Mijn huid volgt de lijnen van de wind
de aarde ruikt naar regen, mijn voeten de aarde
omarmen. Onder de zon bloeit mijn lichaam als een bloem
mijn adem mengt zich met de geur van de bossen, warm en zacht.
De aarde kust mijn...
Golven van stil leven
netgedicht
2.5 met 11 stemmen 180 Bloemen fluisteren
glas vangt het prille zonlicht
de stad ademt mee
Vloeiende vormen trekken adem
langs gevels, krullen als klimop die zich om mijn
gedachten vlecht. Ik raak de stad aan met mijn ogen, voel haar
pulseren. Elk detail ademt in ritme van ranke takken, glas-in-lood dat zonli...
De ontwaking van de natuur
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 Zachte zon breekt door
vogels zingen nieuwe tijd
lente wekt de grond
Winterzon ontwaakt langzaam aan
de horizon, haar bleke stralen breken door de
nevelige ochtendlucht. Een blauwe hemel ontvouwt zich boven
het stille landschap waar de natuur nog verborgen ligt in haar ijzige omhelzing.
...
De kunst van vleugels en nesten
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 183 Vleugels in de lucht
een nest vol warme liefde
zang raakt mijn ziel diep
Hoe onbegrijpelijk en tegelijk vertrouwd is
hun dans door de lucht waar hun vleugels zich strekken
naar een horizon zonder einde. Elke slag een zacht verzet tegen de
zwaartekracht; een elegant spel van vertrouwen op n...
Genieten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 166 Kleine momenten
grote herinneringen
geluk inspireert
Zon werpt haar zachte stralen over het
veld, de gouden lichtvlekken dansen op het groene
gras terwijl een vlinder, in zijn breekbare vlucht, zo dicht langs
me vliegt en ik stilte om me heen voel, als een omhelzing van alles wat leeft.
...
Meer van deze schrijver...
