biografie: CB
Kosmopoliet en schrijfster van twee publicaties: een dichtbundel ( Vrouwliefde, 2012 ) en een wetenschappelijke studie ( Cornelis Adriaan Bergsma : niet zomaar een Fries, 2016 ). Daarnaast ben ik ook gepassioneerd voor literatuur, fotografie, media, natuur, kunst, cultuur en geschiedenis. Regelmatig schrijf ik een artikel op mijn eigen website https://catherineboone.blogspot.com. Ik wens je veel leesplezier.
Inzendingen van deze schrijver
660 resultaten.Vogelvlucht
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 
173 Koude lucht draagt hen
zuidwaarts zwevend in stilte
lente roept zacht weer
Hoog boven mij trekt een
langzaam golvende lijn, een beweging
die ouder is dan herinnering. Vogels schrijven patronen in
de lucht die niet bedoeld zijn om gelezen te worden, maar slechts om te zijn.
De ruimte wor...
Natuurwandelen
netgedicht
1.9 met 8 stemmen 166 Drempel van takken
de stilte nodigt mij uit
nieuw licht in de lucht
Het pad opent zich stil
onder mijn voeten, de aarde ademt
in zachte geuren van mos en vocht, een fluistering
van verbondenheid trekt door mijn lichaam en maakt mij lichter.
Bomen buigen langzaam
met hun kronen, hun wor...
Empathie
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 228 Je stilte voelen
woordeloos raak je mijn hart
wij ademen één
De stilte dragen van
anderen in mijn hart, een trilling die
zich vlecht door mijn eigen adem. Hun onuitgesproken
pijn rust in mijn handen, alsof ik een echo opvang die nooit verdwijnt.
Een blik, een zucht, een
verschuiving ...
Vlinder van het licht
netgedicht
1.7 met 6 stemmen 110 Kleurige vleugels
vlinder glijdt door zomerlucht
stilte in de lucht
Onder een zachte hemel
glijdt een vlinder over het blad, zijn
vleugels glanzen als dun glas in het zonlicht. Een
trilling raakt kwetsbaar het hart, en de wereld lijkt even stil te staan.
De wind wiegt voorzichtig
de ra...
De zachte cadans
hartenkreet
2.4 met 5 stemmen 139 Avond in het gras
een dun ritme tilt de lucht
boven de stilte
De avond sluit zich
langzaam rond mij heen. Ik voel elke
beweging van de lucht mijn huid raken, grenzen
vervagen in het stille weefsel. In dat web hoor ik plots een sprinkhaan.
Zijn klank is zo fijn
dat het bijna pijn doet, ...
Langs het glinsterende water
netgedicht
1.8 met 4 stemmen 174 Uit het stille tij
een blauwe flits vliegt omhoog
oog in oog met licht
Langs de oever tuurt hij
stil, zijn vurige borst vangt het zonlicht
dat glinstert in het water. Een scherpe roep snijdt door
de ochtendstilte, een teken van leven in het waterrijke natuurgebied.
Zijn korte, krachtige...
Adem van de natuur
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 150 Natuur in het hart
met verlangen naar liefde
onvoorwaardelijk
Het hart vol natuur
met een stille hunkering
onvoorwaardelijk
Natuur omarmt mij
verlangend naar warme liefde
onvoorwaardelijk
In het hart van mij
natuur en diepe liefde
onvoorwaardelijk
Natuurfluisteringen
netgedicht
2.3 met 6 stemmen 184 Gefilterd zonlicht
het bos opent zijn geheim
mijn hart volgt het pad
Traag wandel ik langs het pad,
waar dauw nog glinstert op de bladeren. De
lucht draagt geuren van mos en frisse aarde. Een merel
zingt alsof hij mijn gedachten kent, en ik adem dieper, alsof tijd oplost.
Het zachte rui...
In het ritme van een roos
netgedicht
1.8 met 9 stemmen 262 Langzaam opent zich
een bloem draagt stilte en kracht
hart klopt in de wind
Soms voel ik hoe mijn
huid de wereld nauwelijks filtert, elk
detail brandt zich in mij in. Dan zoek ik de troost
van een knop die nog gesloten is, een belofte die ademt in stilte.
Een roos weet dat groei
niet e...
Waar takken ademen
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 262 Takken vol adem
zonlicht glanst op oude schors
stilte draagt het goud
Langzaam opent de
boom zijn takken, elk blad vangt het
licht dat vloeiend door de lucht glijdt. In de gedempte
schors voel ik de stilte van eeuwen, een zekerheid die in mij weerklinkt.
Diepe wortels zoeken
hun weg do...
Een dag die groter is dan ik
netgedicht
2.4 met 9 stemmen 175 Het bruin blauwtje rust
op zacht geel boerenwormkruid
licht danst op mijn huid
Soms is het genoeg om
de zon op mijn huid te voelen dringen,
het licht door bladeren te zien spelen, het zachte zoemen
te horen van een bij die even bij me blijft alsof ik deel ben van dit ritme.
Ik hoef niet...
Als schemering wondert
netgedicht
1.8 met 4 stemmen 161 Plotse schemering
goud glijdt langs stille velden
alles ademt zacht
Wanneer de zon verzinkt,
onthult zich een van de meest intieme
gebaren van de aarde: de lucht transformeert in lagen –
van blauw, via goud naar vurig oranje, paars en rood, in talloze schakeringen.
Het zijn niet enkel...
Waar de wind mijn ziel ontmoet
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 128 Waar de wind mij raakt
fluistert mijn ziel zachtjes mee
stilte wordt muziek
De wind strijkt teder
door de morgen, glijdt langs takken
en over uitgestrekte velden, weeft kleuren en lichte
strelingen in mijn aandacht, en laat kalmte neerdalen in mijn gedachten.
Ik spreid mijn kwetsbare
v...
Waar de stilte spreekt
hartenkreet
2.4 met 16 stemmen 196 Zacht tussen het luid
mijn stem kiest de stilte zelf
onhoorbaar bevrijd
In de zachte kamers
van mijn binnenwereld ontvouwt zich
een stem die nooit heeft geschreeuwd, maar sprak
in flarden, wachtend tot ik haar met open aandacht durfde te voelen.
Ze boog zich jarenlang
naar wat gepast l...
De ochtendtrein
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 196 Mist tilt zich omhoog
langs de rails fonkelt de dauw
de zon ademt licht
Toren tekent zich af tegen
de bleke hemel. Zijn klok bewaakt het uur
waarin de nacht nog niet helemaal loslaat. Rails glanzen
vochtig, draden hangen traag— station ademt de stilte van een ontwaken.
Trein schuift h...
Het zachte ritme
hartenkreet
2.3 met 3 stemmen 172 Vlinder spreidt vleugels
zonlicht weeft door zachte lucht
tijd stroomt in stilte
Woorden glijden als
een stille stroom over de rivieren van
mijn denken, waar gedachten zich nestelen als zaden
in rijke aarde en wachten tot ze rijp zijn om in hun eigen tijd te bloeien.
Zoals de oude boom
...
Ik mag er zijn
netgedicht
2.3 met 7 stemmen 153 Lichte adem zacht
fluistert in mijn innerlijk
ik mag er zijn, ook
De ochtend draagt haar
adem als een sluier van licht die de huid
teder omhult. Ik luister naar de trilling in de stilte van
het hart, waar elke nieuwe dag zich opent als een ongeschreven gedicht.
Zoals regen het dorstige
...
In de zomerse plantentuin
netgedicht
2.2 met 5 stemmen 146 Bloem opent zich zacht
licht streelt zacht het groene blad
stilte ademt mee
De middag ligt open in
een kalme gloed, het zonlicht strijkt zacht
over huid en ruimte, het ritselen van bladeren stroomt
als een adem door de lucht, het ritme van stilte trekt alles traag samen.
De lucht draagt...
Het innerlijk baken
netgedicht
2.3 met 12 stemmen 307 Golven fluisteren
licht danst op de horizon
stil in mij weerklinkt
Langs de kust blijf ik stil,
mijn gevoelige huid vangt de adem van
de wind. De zee draagt een taal van duizend stemmen,
elk geluid raakt iets zachts in mij, en ik word zelf een golf van voelen.
Het licht van de toren ...
Ontvouwen
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 232 Tere bloem ontvouwt
stilte buigt zich naar het licht
wortels zingen zacht
In het buigen van
het licht opent zich een tere kelk
haar kleuren langs mijn huid, een brug tussen
stilte en aanraking waar onzichtbaar en zichtbaar elkaar raken.
Ranke stengel reikt
omhoog met zachte zekerhei...
Echo van tijdloosheid
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 254 De blauwe reiger
rust in het verstild water
zijn spiegelbeeld drijft
In het water, half verborgen,
staat hij op één poot, een stilte die het water
zacht omhelst. Zijn hals reikt naar de lucht, alsof hij de
wereld vasthoudt, en mijn hart volgt elke trilling, een echo van tijdloosheid.
...
Droom
hartenkreet
2.4 met 11 stemmen 286 Ongewone droom
legt een levensmoment vast
bewaard in het hart
Wat een vreugde, drijvend op de
golven van een droom, waar creatie en verbeelding
zich als een oceaan uitspreiden. De wind ademt kracht, melopee
streelt zacht mijn ziel, haar melodie roept een wereld die in stilte leeft en bloei...
Verweven werelden
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 207 Fluisterende wind
verre blik die mij ontglipt
schaduw blijft hangen
Ze loopt door de
verweerde straten, alsof ze hier
niet hoort; de tere lucht draagt een bleke glans
om haar heen, en haar fluisterende woorden ademen uit een ander land.
In haar ogen ligt een
onpeilbare zee, waar sluime...
In het hart van mijn stilte
netgedicht
2.2 met 8 stemmen 214 Zachte adem stroomt
binnen fluistert het licht zacht
stilte draagt mijn stem
Ik voel het licht in mij als
een zachte adem die door eeuwen heen
fluistert en blijft stromen. In de diepte ontvouwt zich
een stille ruimte, waar kwetsbaarheid en kracht samensmelten in rust.
Zoals golven de ee...
Eendagsvlieg
netgedicht
2.4 met 21 stemmen 279 Geen toekomst, geen nu
zij danst alleen met het licht
ik leer van haar vlucht
Ik zit aan de oever van
het meer, de lucht beweegt nauwelijks.
Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders
kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis.
Zon...
De band met de natuur
hartenkreet
2.5 met 259 stemmen 952 Stil bos ademt mee
zonlicht raakt mijn open hart
ik word weer heel zacht
Ik loop traag door het gras,
de wind strijkt langs mijn huid. De bomen
ademen rustig, hun takken vertellen verhalen. Vogel roept
iets wat diep in mij weerklinkt, en ik word stil alsof de wereld even wacht.
Zacht zo...
Tussen stiltes en stormen
netgedicht
1.9 met 22 stemmen 196 Verloren stemmen
tussen beton groeit zacht licht
stilte houdt hoop vast
Ik vraag me af waar de
kinderen zijn gebleven, die zongen en
speelden in straten. Nu vallen hun stemmen stil als
puin dat breekt, terwijl de samenleving doorklikt en weigert te kijken.
Wereld is vaak te hard, te
sc...
De adem van de regen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 187 Op het groene blad
druppelt zacht de regen neer
stilte draagt gewicht
Eerste druppel stroomt
rustig, bijna aarzelend uit de lucht.
Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof
hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest.
Daarna komen er meer,
ieder met ...
In het licht van de duinen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 158 Golven vol geuren
strelen licht het duin en gras
wind brengt zomerrust
Langs de duinruggen waar
het licht langzaam glijdt, neem ik de rust
in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt
tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld.
De horizon strekt ...
Melkweg in de lucht
netgedicht
2.4 met 11 stemmen 163 Melkweg in de lucht
stil glijdt het licht door de tijd
geen begin of eind
Onder sterrenboog
vraag ik niets en krijg alles
een adem lang licht
Liggend op mijn rug,
gedragen door de draaiende aarde,
strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van
sterren, eeuwen onderweg, st...
Meer van deze schrijver...
