biografie: CB
Kosmopoliet en schrijfster van twee publicaties: een dichtbundel ( Vrouwliefde, 2012 ) en een wetenschappelijke studie ( Cornelis Adriaan Bergsma : niet zomaar een Fries, 2016 ). Daarnaast ben ik ook gepassioneerd voor literatuur, fotografie, media, natuur, kunst, cultuur en geschiedenis. Regelmatig schrijf ik een artikel op mijn eigen website https://catherineboone.blogspot.com. Ik wens je veel leesplezier.
Inzendingen van deze schrijver
639 resultaten.Droom
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 
71 Ongewone droom
legt een levensmoment vast
bewaard in het hart
Wat een vreugde, drijvend op de
golven van een droom, waar creatie en verbeelding
zich als een oceaan uitspreiden. De wind ademt kracht, melopee
streelt zacht mijn ziel, haar melodie roept een wereld die in stilte leeft en bloei...
Verweven werelden
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 128 Fluisterende wind
verre blik die mij ontglipt
schaduw blijft hangen
Ze loopt door de
verweerde straten, alsof ze hier
niet hoort; de tere lucht draagt een bleke glans
om haar heen, en haar fluisterende woorden ademen uit een ander land.
In haar ogen ligt een
onpeilbare zee, waar sluime...
In het hart van mijn stilte
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 158 Zachte adem stroomt
binnen fluistert het licht zacht
stilte draagt mijn stem
Ik voel het licht in mij als
een zachte adem die door eeuwen heen
fluistert en blijft stromen. In de diepte ontvouwt zich
een stille ruimte, waar kwetsbaarheid en kracht samensmelten in rust.
Zoals golven de ee...
Eendagsvlieg
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 162 Geen toekomst, geen nu
zij danst alleen met het licht
ik leer van haar vlucht
Ik zit aan de oever van
het meer, de lucht beweegt nauwelijks.
Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders
kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis.
Zon...
De band met de natuur
hartenkreet
2.0 met 256 stemmen 752 Stil bos ademt mee
zonlicht raakt mijn open hart
ik word weer heel zacht
Ik loop traag door het gras,
de wind strijkt langs mijn huid. De bomen
ademen rustig, hun takken vertellen verhalen. Vogel roept
iets wat diep in mij weerklinkt, en ik word stil alsof de wereld even wacht.
Zacht zo...
Tussen stiltes en stormen
netgedicht
1.0 met 21 stemmen 150 Verloren stemmen
tussen beton groeit zacht licht
stilte houdt hoop vast
Ik vraag me af waar de
kinderen zijn gebleven, die zongen en
speelden in straten. Nu vallen hun stemmen stil als
puin dat breekt, terwijl de samenleving doorklikt en weigert te kijken.
Wereld is vaak te hard, te
sc...
De adem van de regen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 127 Op het groene blad
druppelt zacht de regen neer
stilte draagt gewicht
Eerste druppel stroomt
rustig, bijna aarzelend uit de lucht.
Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof
hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest.
Daarna komen er meer,
ieder met ...
In het licht van de duinen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 108 Golven vol geuren
strelen licht het duin en gras
wind brengt zomerrust
Langs de duinruggen waar
het licht langzaam glijdt, neem ik de rust
in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt
tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld.
De horizon strekt ...
Melkweg in de lucht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 110 Melkweg in de lucht
stil glijdt het licht door de tijd
geen begin of eind
Onder sterrenboog
vraag ik niets en krijg alles
een adem lang licht
Liggend op mijn rug,
gedragen door de draaiende aarde,
strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van
sterren, eeuwen onderweg, st...
Wabi-sabi
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 202 Blad valt in stilte
de wind draagt oude geuren
tijd buigt en verdwijnt
Een knop opent zich in het
zachte ochtendlicht, alsof ze zich eerst wil
afstemmen op de stilte om haar heen. De lucht draagt
de geur van vochtige aarde, en de tijd lijkt even geen haast te kennen.
In volle bloei spre...
De adem van de aarde
netgedicht
2.0 met 43 stemmen 289 Vlinder zweeft omhoog
stil gedragen door de wind
één met het leven
Ik voel de pulserende hartslag van de
aarde, onder mijn voeten, de wortels van bomen
murmelen verhalen door de wind. Elke zonnestraal draagt de
warmte van verbondenheid, een stille omhelzing die mijn ziel doet trillen.
...
Omdat ik bij jou altijd mezelf mag zijn
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 175 Bij jou ontspan ik
een zachte ademhaling
ik ben helemaal
Bij jou hoef ik geen
glimlach te dragen die wringt, geen
stem op te zetten die boven mezelf uitstijgt. Je
bijzijn legt geen druk op mij, maar nodigt me uit te zijn wie ik ben.
Je hoort de diepe stilte
achter mijn woorden en vult ...
Het zijden draadje van vrede
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 170 Frêle lijn beweegt
woorden raken zacht de lucht
vrede houdt adem
Er hangt iets tussen
ons, haast niet te zien, een fijne
lijn gespannen over oude gronden, licht als adem,
maar zwaar van betekenis, te breken door één vergeten gebaar.
We spreken traag, alsof
taal iets weegt, alsof elk...
In de stilte waar ik besta
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 267 Stilte omarmt mij
zacht fluistert het binnenin
woorden vinden rust
Soms voelt alleen
zijn niet als gemis, maar als thuis-
komen op een plek waar niets meer hoeft te worden
uitgelegd. Mijn huid ademt rust als stemmen verstommen, en ik zak.
Wereld is vaak te luid,
te scherp aan de ran...
Het licht blijft langer hangen
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 195 Licht blijft hangen nu
zachte stilte omarmt mij
hart zoekt eigen rust
Het lijkt of de avond
aarzelt net voor ze valt, en de lucht
kleurt langzaam, voorzichtig als een stille gedachte.
Alsof ik nu pas besef dat ik nog niet klaar ben, dat ik pas nu adem.
Geritsel van bladeren
raakt me za...
Het zomerse bos
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 168 Zomerlicht stroomt zacht
vleugels dragen het gezang
stilte wordt geluid
De nevelige ochtend
opent zich traag, alsof het verstilde
bos eerst luistert voor het ademt. Tussen stammen
hangt iets ongezegd — een stilte die niet leeg is, maar vol verwachting.
De grond ademt nog de
koelte va...
Warmte van een zonnebloem
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 223 Een trage buiging
van blad naar zon, zonder haast
de dag tilt zich op
Tegen het ochtendlicht
kantelt de zonnebloem zich langzaam
open, als een lichaam dat weet waar het naartoe wil,
ook zonder te weten waarom — een beweging geboren uit licht, niet uit wil.
De dragende steel houdt
zi...
Ode aan de vlinderstruik
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 239 Lila vlinderstruik
als stromende waterval
dorstige vlinders
De Buddleja staat weer in
volle bloei, haar takken buigen zacht onder
het gewicht van kleuren die de lucht vullen, terwijl de zon
haar bloemen bestraalt en het geluid van fladderende vleugels de tuin vult.
Elke bloem lijkt de z...
Wanneer woorden ademen
netgedicht
1.0 met 13 stemmen 262 Ik schrijf om te zijn
niet om begrepen te zijn
stilte in zinnen
Poëzie begint niet bij woorden,
maar bij dat vage moment waar iets in mij
beweegt zonder dat ik het nog begrijp. Een gevoel dat zijn
stem nog zoekt in een vorm en wacht tot ik stil genoeg ben om het te horen.
Ik schrijf ni...
Het geluid van hoop
netgedicht
1.0 met 25 stemmen 149 Wind tussen leegte
een paardenbloem zaait de dag
stilte draagt hoop mee
Wind beweegt door lege straten
als een herinnering aan wat we verloren waanden,
maar nooit echt kwijtraakten. Tussen het kraken van takken
en het schuren van lucht klinkt iets broos dat zich nog niet laat vangen in taa...
Waar het blauw zich verbindt
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 177 In zacht ochtendlicht
een bloem zonder vast begin
luistert naar de grond
Tussen gras dat buigt onder het
gewicht van ochtend, staat het Rapunzelklokje,
licht van kleur en zacht van aard, alsof het luistert naar iets dat
wij niet horen — een fluisterlijn tussen wortel en wereld, onzichtba...
De oude boom
netgedicht
2.0 met 27 stemmen 158 Eeuwen geweven
wortels diep in aarde rust
stormen fluisteren
Verbonden met stilte staat
hij daar, al zo lang als iemand zich kan
herinneren, wortels diep verankerd in eeuwenoude aarde,
terwijl zijn majestueuze stam littekens draagt, van stormen die zijn voorbijgegaan.
Dagen schuiven al...
Onvolmaaktheid
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 143 Zomerzon gloeit heet
een bloem buigt zonder breken
zelfs onder het licht
Soms valt het licht schuin
door bladeren vol gaten. Juist daar lijkt
schaduw dieper, voller in betekenis. Wat buiten de lijnen
groeit, zoekt geen vorm, maar vindt zijn eigen waarheid in het onverwachte.
Een boo...
Als de zee ademt
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 187 De zee ademt zacht
haar geheim in elke golf
ik luister gedwee
De zee spreekt tot mij
in bewegingen die voelbaar zijn als
ik mijn zintuigen open, een trage stroming langs
gedachten zonder naam, en ik luister alsof het water mij al lang kent.
Onder het oppervlak leeft
iets dat ik niet be...
Voor altijd
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 623 Je bent onzichtbaar
maar in alles om mij heen
adem je nog mee
Je hand lag stil in de mijne,
alsof je nog iets wilde zeggen — een laatste
gedachte die zich terugtrok in kalmte, alsof de woorden niet
meer nodig waren. En toch bleef je daar, in de ruimte tussen wat was en wat is.
We liep...
Wat als
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 154 Ik voel wat jij voelt
een niet-zichtbare taal spreekt
hart vindt zijn haven
Wat als stilte geen leegte
was, maar een zachte bedding waarin
alles eindelijk mag zijn — waar elke trilling, elke blik, elk
onuitgesproken woord langzaam neerdaalt in een hart dat niets vergeet?
Wat als mijn...
Zomer in zachte vlucht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 189 Zomerwind waait zacht
door de armen van de struik
vlinder blijft zweven
In de zomerbries
wuift de vlinderstruik zachtjes
vlinders komen thuis
Geur van paarse bloei
trekt een dans van vleugels aan
zon kust elk bezoek
Tijd lijkt stil te staan
bij de dans van paarse bloemen
en een vlin...
Als de zomer juicht
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 233 Vlinder in de zon
zweeft langs geurige bloemen
de middag verstilt
Ik wandel door het
open veld, waar het licht zich uitstrekt
langs het levende gras dat mij herkent — mijn hart
luistert naar wat bloeit en antwoordt in een taal zonder woorden.
Onder het gefluister van
bladeren vind i...
Optillen in stilte
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 291 Zonlicht op water
stilte draagt mijn zachte hart
wortels diep in rust
Ik wandel door het
woud, waar het zonlicht teder danst
op waterrimpels, raak alleen wat zich openstelt — mijn
tere hart voelt stilte als een zachte stem die mij optilt nog vóór het woord.
In de adem tussen de
bom...
Vertel mij wie ik vroeger was
netgedicht
1.0 met 26 stemmen 354 Verloren stemmen
fluisteren in stilte zacht
ik zoek mijn echo
Vertel mij wie ik vroeger
was, toen stilte nog een veilige plek was
om te schuilen, toen ik sprak met bomen en luisterde
naar het licht, en elke traan mocht vallen zonder uitleg of schaamte.
Was ik altijd al geraakt,
of was ...
Meer van deze schrijver...
