biografie: CB
Kosmopoliet en schrijfster van twee publicaties: een dichtbundel ( Vrouwliefde, 2012 ) en een wetenschappelijke studie ( Cornelis Adriaan Bergsma : niet zomaar een Fries, 2016 ). Daarnaast ben ik ook gepassioneerd voor literatuur, fotografie, media, natuur, kunst, cultuur en geschiedenis. Regelmatig schrijf ik een artikel op mijn eigen website https://catherineboone.blogspot.com. Ik wens je veel leesplezier.
Inzendingen van deze schrijver
615 resultaten.Voor altijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
14 Je bent onzichtbaar
maar in alles om mij heen
adem je nog mee
Je hand lag stil in de mijne,
alsof je nog iets wilde zeggen — een laatste
gedachte die zich terugtrok in kalmte, alsof de woorden niet
meer nodig waren. En toch bleef je daar, in de ruimte tussen wat was en wat is.
We liep...
Wat als
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 77 Ik voel wat jij voelt
een niet-zichtbare taal spreekt
hart vindt zijn haven
Wat als stilte geen leegte
was, maar een zachte bedding waarin
alles eindelijk mag zijn — waar elke trilling, elke blik, elk
onuitgesproken woord langzaam neerdaalt in een hart dat niets vergeet?
Wat als mijn...
Zomer in zachte vlucht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 133 Zomerwind waait zacht
door de armen van de struik
vlinder blijft zweven
In de zomerbries
wuift de vlinderstruik zachtjes
vlinders komen thuis
Geur van paarse bloei
trekt een dans van vleugels aan
zon kust elk bezoek
Tijd lijkt stil te staan
bij de dans van paarse bloemen
en een vlin...
Als de zomer juicht
netgedicht
2.1 met 10 stemmen 133 Vlinder in de zon
zweeft langs geurige bloemen
de middag verstilt
Ik wandel door het
open veld, waar het licht zich uitstrekt
langs het levende gras dat mij herkent — mijn hart
luistert naar wat bloeit en antwoordt in een taal zonder woorden.
Onder het gefluister van
bladeren vind i...
Optillen in stilte
hartenkreet
1.3 met 3 stemmen 168 Zonlicht op water
stilte draagt mijn zachte hart
wortels diep in rust
Ik wandel door het
woud, waar het zonlicht teder danst
op waterrimpels, raak alleen wat zich openstelt — mijn
tere hart voelt stilte als een zachte stem die mij optilt nog vóór het woord.
In de adem tussen de
bom...
Vertel mij wie ik vroeger was
netgedicht
1.8 met 26 stemmen 291 Verloren stemmen
fluisteren in stilte zacht
ik zoek mijn echo
Vertel mij wie ik vroeger
was, toen stilte nog een veilige plek was
om te schuilen, toen ik sprak met bomen en luisterde
naar het licht, en elke traan mocht vallen zonder uitleg of schaamte.
Was ik altijd al geraakt,
of was ...
Avondblauw
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 105 Blauwe avondlucht
stilte vult de straten nu
wolken drijven traag
Laat me verdwalen
in het avondblauw, een firmament
licht gedragen door zijn vleugels, waar stilte zingt
in wolkenloos vertrouwen en zacht mijn verlangen de ruimte streelt.
Het adembenemend
kleurenspel aan de hemel ontvouw...
De reis van een vlinder
netgedicht
1.9 met 11 stemmen 300 Zacht als morgenlicht
zweeft een vlinder door de tuin
niets raakt ze echt aan
Ik beweeg door de aarde
zoals licht dat danst op rimpelend water,
raak alleen wat zichzelf wil laten raken — mijn breekbare
hart leest stilte als moedertaal en weet wat komt, nog vóór het is gezegd.
Ik voe...
Waar stilte mij heelt
netgedicht
1.4 met 7 stemmen 77 Vlinder op de knop
verblijft in het bijna-zijn
ik wacht op mezelf
Ik voel de aarde ademen in
kleuren die jij niet ziet, stilte tussen woorden
weegt zwaarder dan geluid. Soms is één blik genoeg om mijn
hart vol te laten lopen, en nog voordat de dag begint, ben ik al vol van leven.
Ik g...
Als alles binnenkomt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 204 Alles stroomt binnen
stilte die ik niet kan delen
hart zwaar van geluid
In de stilte van mijn
binnenwereld beweegt alles tegelijk,
alsof elke emotie een snaar raakt die blijft trillen. Ik vang wat
ongezegd blijft tussen mensen, alsof mijn huid niet alleen voelt, maar ook luistert.
Liefd...
Kleine dingen betekenen veel
netgedicht
2.5 met 15 stemmen 323 Klein als het maar is
een druppel, een blik, een woord
en ik voel het groots
De geur van vers gezette
thee op een grijze, stille ochtend doet
iets met mij — niet uit te leggen, alleen te voelen, alsof
het leven even buigt en zegt: je hoeft niets, je mag er gewoon zijn.
Een onverwachte...
Niet zo snel, niet zo luid
netgedicht
2.5 met 15 stemmen 121 Ik loop iets te zacht
voor een wereld die raast — maar
ik hoor wel het gras
Wacht even — ik voel
nog trillingen van gisteren: stemmen,
lichten, de haast van lichamen die passeren. Alsof
stilstaan iets is om je voor te schamen. Maar ik adem liever diep dan vluchtig.
Ik zie wat ji...
Tussen gras en licht
netgedicht
2.5 met 11 stemmen 228 Tussen het graslicht
bloeit wat niemand hoeft te zien
en toch alles zegt
Langs de rand, waar
niemand echt kijkt, ontvouwen zich in
de lente penseelstreken van leven — in naamloze tinten,
als zuchtende adem van de aarde, uitgespreid tussen gras, grind en stilte.
Ze groeien zonder ha...
Wat de natuur me vertelt
netgedicht
2.3 met 11 stemmen 408 Zacht wiegt de bloemkop
pendelvlieg danst door de lucht
licht glinstert erin
Als ik de wereld even laat,
hoor ik alleen de wind die zacht om mij
waait. Ik loop, de aarde neemt mij langzaam in haar
ongekende kracht, alsof zij wist dat ik op weg was naar mijn eigen pracht.
Hier is stilte ...
Waar het blauw zich hecht
hartenkreet
2.6 met 14 stemmen 243 Blauw kleeft aan de grond
stil fluistert wind haar verhaal
herinnering blijft
Onder het riet, tussen slootwal en
schaduw, waar voetstappen niet meer komen maar
licht nog durft te landen, staan zij als herinneringen die zichzelf zijn
vergeten en in stilte bloeien met een naam die fluistert ...
Koester elk moment
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 97 Rustig bos fluistert
beek zingt een melodieus lied
natuurs harmonie
Onder een oneindige hemel, waar wolken zacht fluisteren in hun vlucht
ademt de lucht haar stille kracht, een eeuwige bron van leven en pracht.
De wind streelt bomen en bladeren met een tedere onzichtbare hand
en weeft zo e...
De stiltecoupé
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 180 Mist tilt het licht op
tussen rails en dauwdruppels
glijdt de zon naar mij
De trein glijdt als een ademtocht door
het sluimerende land. Achter het glas welt de zon op
als een traag ontluikend vuur, mistvlagen vlechten zich loom om
de hekken en bomen, en alles zwijgt, alsof de wereld zichze...
Waar liefde stil ademt
netgedicht
2.6 met 14 stemmen 309 Adem raakt adem
in zachte stilte samen
fluistert liefde
In de stilte tussen je adem en
de mijne voel ik het trillen van de wereld, zacht
en onzichtbaar, alsof elke aanraking een echo is van iets wat
nooit helemaal valt, maar blijft hangen — warm en breekbaar in mijn huid.
Je bent het ...
Waar het zacht is
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 174 Ik voel jouw stilte
zonder dat je iets zegt
mijn hart antwoordt al
Er zijn ochtenden waarop de
wereld te luid binnenkomt, waar elke stem
snijdt, elk gebaar een echo achterlaat, en zelfs stilte te vol
lijkt om in te schuilen—dan zoek ik de plek waar mijn adem weer zacht mag zijn.
Ik vo...
Als een wolk alleen
netgedicht
2.4 met 7 stemmen 130 Een wolk drijft alleen
boven dansende bloemen
stilte vol lichtheid
Als een wolk alleen reis
ik langs heuvels en rivieren, tot plots
mijn oog gouden narcissen in de wind ontdekt — een
gezicht van dans en schoonheid onder bomen, beschut in hun boog.
Fonkelend en vrij stralen
ze als ste...
De streling van de piano
netgedicht
2.5 met 6 stemmen 152 Vingers spreken zacht
tonen dragen mijn verdriet
stilte omhelst mij
Er zijn dagen
waarop ik de wereld alleen
als klank kan verdragen. Vingers spreken
dan zonder uitleg. De vleugel opent zich — ademend, nabij.
Elke toets wekt een
echo van iets lang verzwegens.
Een stil gebaar dat zic...
Waar de ziel fluistert (voor haar)
hartenkreet
2.1 met 8 stemmen 182 Je ademt naast mij
zonder grens of verwachting
thuiskomen wordt stil
Ergens voorbij het
ritselen van sterrenlicht, waar
gedachten vervagen tot niets dan gevoel, wacht een
droom in mij op jou – een veld van licht waar ik je zachtjes heen verlang.
Je aanwezigheid weeft zich als
zijde d...
In het licht van een roos
netgedicht
2.3 met 9 stemmen 195 Roze bloemblaadjes
fluisteren zonder woorden
stilte die mij kent
Soms voelt de wereld als
een storm van indrukken, alsof elk geluid
en elk gebaar rechtstreeks binnenkomt. Dan verlang ik naar
de stilte van een zachte bloem, waar kleuren ademen en niets me overweldigt.
Een roos opent zich...
Waar de huid dun is
netgedicht
2.3 met 17 stemmen 126 Lichte vleugelslag
stil op mijn trillende huid
zo breekbaar als ik
Soms voelt de aarde als een
storm onder mijn huid. Elke blik, elk woord —
een echo die lang blijft hangen. Ik draag geen pantser; ik
luister met mijn hele lichaam, en zelfs stilte kan soms te luid zijn om te dragen.
In...
Zoals hij daar is
netgedicht
1.6 met 7 stemmen 167 Stenen onder voet
een vleugel streelt de stilte
niemand die het merkt
Hij zit niet op applaus
te wachten, schuifelt zacht tussen de
voegen van de straat, alsof de stad voor hem alleen werd
uitgetekend. Een windvlaag tilt zijn veren op — een fluistering van herinnering.
Langs gevels wa...
Tussen alles in
netgedicht
2.4 met 7 stemmen 201 Ik hoef niets te zijn
om gewoon hier te mogen
in dit blauw te zijn
Soms lijkt het alsof
ik het leven voel vóór het gebeurt,
de sfeer van een kamer, de toon, ruimte tussen
woorden. En toch verlang ik naar eenvoud, stilte zonder vragen.
Ik hoef geen antwoorden,
alleen momenten waarop i...
Wanneer de aarde ademt
netgedicht
2.9 met 16 stemmen 279 Wind raakt mijn wangen
niet om te breken, alleen
om mij weer te zijn
De wind raast door de bomen
als een stem in mijn borst, niet luid, maar diep —
de aarde ademt door mijn huid. Soms vrees ik zijn kracht, maar
vaker laat ik me meevoeren, want in zijn eigen taal hoor ik iets stiller dan ...
Altijd verbonden
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 160 Fonkelende ster
haar hart vol licht en warmte
bewaard, voor altijd
Hoog boven rimpelloze meren en
slapende velden zweef jij als een verre gedachte,
een herinnering van vuur. Je danst aan de rand van het niets,
als een droom die verdwaalt, een vonk in de eindeloze nacht die nooit zal doven....
Lentelicht
netgedicht
2.3 met 12 stemmen 169 Bloesems dwarrelen
als vallende gedachten
in de ochtendlucht
De bloesems openen zich in
stil ochtendlicht, hun geur is pril, maar
draagt al het zuchtje van verdwijnen. Bloemblaadjes vallen
als ongezegde gedachten, de takken buigen terug naar hun kale oorsprong.
Langs de rivier glinstert...
Verdwaald in de bibliotheek
netgedicht
2.3 met 14 stemmen 173 Tijdloze stilte
woorden zweven door de lucht
thuis voor verhalen
Boeken rusten in eindeloze rijen,
hun ruggen zwijgend, vol van ongezegde beloften;
elk een poort naar gedachten of gevoelens die ooit zijn geboren,
naar stemmen die murmelen door de tijd. Vingers glijden, zoekend langs titels...
Meer van deze schrijver...
