Alle inzendingen van CB

Blauwe avondlucht stilte vult de straten nu wolken drijven traag Laat me verdwalen in het avondblauw, een firmament licht gedragen door zijn vleugels, waar stilte zingt in wolkenloos vertrouwen en zacht mijn verlangen de ruimte streelt. Het adembenemend kleurenspel aan de hemel ontvouwt zich als een zucht, en raakt de diepte van mijn…

Zacht als morgenlicht zweeft een vlinder door de tuin niets raakt ze echt aan Ik beweeg door de aarde zoals licht dat danst op rimpelend water, raak alleen wat zichzelf wil laten raken — mijn breekbare hart leest stilte als moedertaal en weet wat komt, nog vóór het is gezegd. Ik voel spanning in kamers waar niets wordt gezegd, vang wat…

Vlinder op de knop verblijft in het bijna-zijn ik wacht op mezelf Ik voel de aarde ademen in kleuren die jij niet ziet, stilte tussen woorden weegt zwaarder dan geluid. Soms is één blik genoeg om mijn hart vol te laten lopen, en nog voordat de dag begint, ben ik al vol van leven. Ik geef zonder vragen, vang wat onuitgesproken blijft, een…

Alles stroomt binnen stilte die ik niet kan delen hart zwaar van geluid In de stilte van mijn binnenwereld beweegt alles tegelijk, alsof elke emotie een snaar raakt die blijft trillen. Ik vang wat ongezegd blijft tussen mensen, alsof mijn huid niet alleen voelt, maar ook luistert. Liefde is geen verlangen, maar noodzaak om te bestaan,…

Klein als het maar is een druppel, een blik, een woord en ik voel het groots De geur van vers gezette thee op een grijze, stille ochtend doet iets met mij — niet uit te leggen, alleen te voelen, alsof het leven even buigt en zegt: je hoeft niets, je mag er gewoon zijn. Een onverwachte blik van een onbekende, oprecht, zonder haast of verwachting…

Ik loop iets te zacht voor een wereld die raast — maar ik hoor wel het gras Wacht even — ik voel nog trillingen van gisteren: stemmen, lichten, de haast van lichamen die passeren. Alsof stilstaan iets is om je voor te schamen. Maar ik adem liever diep dan vluchtig. Ik zie wat jij niet ziet: het knikken van een bloem, de aarzeling in…

Tussen het graslicht bloeit wat niemand hoeft te zien en toch alles zegt Langs de rand, waar niemand echt kijkt, ontvouwen zich in de lente penseelstreken van leven — in naamloze tinten, als zuchtende adem van de aarde, uitgespreid tussen gras, grind en stilte. Ze groeien zonder haast, zonder oordeel, onder de ongeduldige zon, elke…

Zacht wiegt de bloemkop pendelvlieg danst door de lucht licht glinstert erin Als ik de wereld even laat, hoor ik alleen de wind die zacht om mij waait. Ik loop, de aarde neemt mij langzaam in haar ongekende kracht, alsof zij wist dat ik op weg was naar mijn eigen pracht. Hier is stilte geen leegte, maar nabijheid zonder woorden. Het ritselen…

Blauw kleeft aan de grond stil fluistert wind haar verhaal herinnering blijft Onder het riet, tussen slootwal en schaduw, waar voetstappen niet meer komen maar licht nog durft te landen, staan zij als herinneringen die zichzelf zijn vergeten en in stilte bloeien met een naam die fluistert wat wij niet willen verliezen. Ze zijn niet dapper…

Rustig bos fluistert beek zingt een melodieus lied natuurs harmonie Onder een oneindige hemel, waar wolken zacht fluisteren in hun vlucht ademt de lucht haar stille kracht, een eeuwige bron van leven en pracht. De wind streelt bomen en bladeren met een tedere onzichtbare hand en weeft zo een lied dat zingt van harmonie tussen mens en land.…

Mist tilt het licht op tussen rails en dauwdruppels glijdt de zon naar mij De trein glijdt als een ademtocht door het sluimerende land. Achter het glas welt de zon op als een traag ontluikend vuur, mistvlagen vlechten zich loom om de hekken en bomen, en alles zwijgt, alsof de wereld zichzelf opnieuw bedenkt. Tussen de spijlen van perrons…

Adem raakt adem in zachte stilte samen fluistert liefde In de stilte tussen je adem en de mijne voel ik het trillen van de wereld, zacht en onzichtbaar, alsof elke aanraking een echo is van iets wat nooit helemaal valt, maar blijft hangen — warm en breekbaar in mijn huid. Je bent het licht dat niet verblindt, maar zachtjes verwarmt, een…

Ik voel jouw stilte zonder dat je iets zegt mijn hart antwoordt al Er zijn ochtenden waarop de wereld te luid binnenkomt, waar elke stem snijdt, elk gebaar een echo achterlaat, en zelfs stilte te vol lijkt om in te schuilen—dan zoek ik de plek waar mijn adem weer zacht mag zijn. Ik voel alles, vaak te veel, als regen die blijft vallen,…

Een wolk drijft alleen boven dansende bloemen stilte vol lichtheid Als een wolk alleen reis ik langs heuvels en rivieren, tot plots mijn oog gouden narcissen in de wind ontdekt — een gezicht van dans en schoonheid onder bomen, beschut in hun boog. Fonkelend en vrij stralen ze als sterren, langs oevers waar tijdloze stilte het water bewoont…

Vingers spreken zacht tonen dragen mijn verdriet stilte omhelst mij Er zijn dagen waarop ik de wereld alleen als klank kan verdragen. Vingers spreken dan zonder uitleg. De vleugel opent zich — ademend, nabij. Elke toets wekt een echo van iets lang verzwegens. Een stil gebaar dat zich uitstrekt naar licht. Bastonen dragen mijn verdriet…

Je ademt naast mij zonder grens of verwachting thuiskomen wordt stil Ergens voorbij het ritselen van sterrenlicht, waar gedachten vervagen tot niets dan gevoel, wacht een droom in mij op jou – een veld van licht waar ik je zachtjes heen verlang. Je aanwezigheid weeft zich als zijde door mijn zintuigen, bloemen buigen als jij langskomt…

Roze bloemblaadjes fluisteren zonder woorden stilte die mij kent Soms voelt de wereld als een storm van indrukken, alsof elk geluid en elk gebaar rechtstreeks binnenkomt. Dan verlang ik naar de stilte van een zachte bloem, waar kleuren ademen en niets me overweldigt. Een roos opent zich niet in haast, maar in vertrouwen, laag voor laag…

Lichte vleugelslag stil op mijn trillende huid zo breekbaar als ik Soms voelt de aarde als een storm onder mijn huid. Elke blik, elk woord — een echo die lang blijft hangen. Ik draag geen pantser; ik luister met mijn hele lichaam, en zelfs stilte kan soms te luid zijn om te dragen. In een ruimte vol stemmen zoek ik naar zachte, veilige…

Stenen onder voet een vleugel streelt de stilte niemand die het merkt Hij zit niet op applaus te wachten, schuifelt zacht tussen de voegen van de straat, alsof de stad voor hem alleen werd uitgetekend. Een windvlaag tilt zijn veren op — een fluistering van herinnering. Langs gevels waar oude namen vervagen, kent hij elke stoeprand, elke…

Ik hoef niets te zijn om gewoon hier te mogen in dit blauw te zijn Soms lijkt het alsof ik het leven voel vóór het gebeurt, de sfeer van een kamer, de toon, ruimte tussen woorden. En toch verlang ik naar eenvoud, stilte zonder vragen. Ik hoef geen antwoorden, alleen momenten waarop ik niet hoef te schuilen voor mezelf. Waar het gezoem…

Wind raakt mijn wangen niet om te breken, alleen om mij weer te zijn De wind raast door de bomen als een stem in mijn borst, niet luid, maar diep — de aarde ademt door mijn huid. Soms vrees ik zijn kracht, maar vaker laat ik me meevoeren, want in zijn eigen taal hoor ik iets stiller dan woorden. De zee trekt en duwt als een kind dat te…

Fonkelende ster haar hart vol licht en warmte bewaard, voor altijd Hoog boven rimpelloze meren en slapende velden zweef jij als een verre gedachte, een herinnering van vuur. Je danst aan de rand van het niets, als een droom die verdwaalt, een vonk in de eindeloze nacht die nooit zal doven. Wie stak ooit jouw ongekende vlam aan in de kille…

Bloesems dwarrelen als vallende gedachten in de ochtendlucht De bloesems openen zich in stil ochtendlicht, hun geur is pril, maar draagt al het zuchtje van verdwijnen. Bloemblaadjes vallen als ongezegde gedachten, de takken buigen terug naar hun kale oorsprong. Langs de rivier glinstert het water als bewegend glas, maar aan de rand kleven…

Tijdloze stilte woorden zweven door de lucht thuis voor verhalen Boeken rusten in eindeloze rijen, hun ruggen zwijgend, vol van ongezegde beloften; elk een poort naar gedachten of gevoelens die ooit zijn geboren, naar stemmen die murmelen door de tijd. Vingers glijden, zoekend langs titels. Hier in de stilte vermengen verleden en toekomst…

Stilte na de klap in kinderschoenen groeit weer iets wat niet verdwijnt De lucht stond stil die middag, ramen schreeuwden zonder stem, de straten hielden hun adem in. Een fonkeling van feest sloeg om in vuur, rook en ijzer, en ineens was alles verleden, terwijl de klok gewoon doorging. Speelgoed dreef tussen puin als gestrande herinnering…

Moeders zachte hand wieg van warmte en wijsheid liefde altijd trouw Je handen zijn ouder geworden maar dragen nog steeds de wereld, niet meer in armen van kracht, maar in gebaren van herinnering en stilte. Je ogen lezen nog steeds mijn gezicht alsof ik nooit volwassen werd, alsof elk knikje van mij nog steeds jouw kompas is in de dag. Je…

Vleugels omhelzen klein lichaam in het water stilte draagt het leven Op het water glijdt de moederfuut, gedragen door geduld, haar rug een warme schuil- plaats, waar het jonge leven zich vouwt. De wereld glijdt voorbij, maar hier ademt alleen rust, elke beweging vol zorg, elke stilte spreekt teder. Tussen haar veren ligt het kleine lijf…

De zee fluistert zacht golven raken mijn wezen de horizon roept De mens en de zee, een dans van kalmte en storm. Ze ademt in mij, haar ritme stroomt door mijn bloed. Haar fluisteringen raken de stilste verlangens, ze onthult wat in mij verborgen ligt. De oceaan weerspiegelt mijn angsten en dromen. In haar diepte vind ik pijn, maar ook…

Grutto op paaltje grasland fluistert zijn verhaal de horizon wacht In de wilde natuur, waar een ochtendmist het licht dempt, staat hij rechtop: de grutto, met zijn borst in de wind. Zijn roep snijdt door de stilte als een oude naam, een teken dat dit land nog leeft, nog luistert. Onder fluitenkruid en bloemrijk gras verschuilt zich zijn…

Achter het gordijn adem ik heel zachtjes vrij alsof het breekt dan Vrijheid schuilt niet in het hoogste woord, maar in de ruimte om te zijn wie ik ben zonder uitleg, zonder verantwoording, waar stilte veilig voelt en grenzen niet afstand scheppen. Ze barst zelden in één keer, maar slijt in kleine bewegingen — in een blik die langer…