Alle inzendingen van Johanna

De dag gaat dicht als een deur. Jij schudt een sprookje uit je mouw. We lopen langs het duinpad naar de sterren en open gaat de nacht. De lage lichten van de kust beloven meer dan je kunt zien. Een visser staat met zijn lantaarn aan in zee. Het silhouet van een geluidloos schip wordt neergezet tegen de einder en verschuift. Met regelmaat…

Mijn moeder zingt. Zij is alleen en hangt de was op lange lijnen. Achter de schuur zit ik. Steeds weer verschijnen haar handen om de waslijn heen. God is mijn licht, ik wandel op zijn pad zingt zij. De lijnen raken vol. De zon legt om haar hoofd een aureool van goud dat zij nooit eerder had. Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur eerst opengaan…

Mijn vader had een stoel in zijn kantoor waar hij het langst in woonde. Als hij schreef mocht ik, wanneer ik met hem zweeg tegen zijn benen zitten. Het kwam voor dat wij vergaten waar we waren. Dan las ik over Remy of oom Tom. Ik weet nog dat het leek alsof hij zong. Ook streelde hij een keer mijn haren. Later heb ik gehuild om wat niet…

Ik loop de weg steeds verder weg. Nu ben ik zonder huis. En ieder woord dat is gezegd. Duwt me vooruit. De avond doet de gordijnen dicht. De wind trekt aan mijn haar. Het regent wat op mijn gezicht. Of huil ik nou?- Wat raar! Er komt een fietser op de dijk. Wat doet die hier zo laat? Ik wil niet kijken maar ik kijk tot vader voor me staat…

Ik pluk de sterren uit de hemel en graaf de maan op uit het zand. Kijk alle schaduwen verdwijnen ze lopen weg, ik zing en dans. Ik haal het zonlicht naar beneden en stop het in mijn schoudertas. Nu loop ik zingend door de dagen: het is zoals het vroeger was. ---------------------------------------------- uit: 'Zoals de wind om het…

Altijd geweten dat je terug zou komen. Een winter lang op je gewacht. Soms wakker liggend in de nacht die duistere geheimen wikkelde om bomen. Altijd geweten dat je er nog was. Bijna vergeten soms. Dan kon ik zingen en lachen door de tijd. Hoe ongezien en onvermijdelijk verborgen in de dag bleek je aanwezig. En nu je er weer bent begroet…

I Ik ging voor ik vertrok door lege kamers die nog vol stemmen waren voor wie wilde horen. Ik zag de sporen: uitgesleten treden van een trap de wijde ramen. En mijn moeder die alleen gebleven toch nog zong. Voordat ik kon bedenken dat zoiets niet kon omdat wie dood is niet kan zingen, ging de muziek weer aan en speelde vader fluit. Daarna…

van schoonheid hing de wereld samen de koeien leken echt te kloppen slechts hun koppen waren groter of zat het in de ogen? een vogel die we vaag vermoedden klonk uit de lucht een stip die zong was thuis uit onze doos ontsnapt later vouwde al het vee zich samen voor de hekken droomden wij dat na de regen onze namen zouden groeien in het…

Het geheim van de dichter mag niemand zien. Hij schrijft met onzichtbare inkt. Maar als je goed leest dan ontdek je misschien dat er tussen de regels iets zingt. Het geheim van de dichter is niet zo groot. Hij verstopt het gewoon waar hij wil. Hij vliegt als een vogel of vaart als een boot maar houdt zich verschrikkelijk stil. Het geheim…

Zittend aan de waterkant, komt een schip voorbij de kapitein ziet me zitten, zwaait naar mij, ik zwaai terug. De schuit gaat verder golven makend, tot de oever ze komen mijn kant op en ik bedenk: zoveel golven, als mijn tranen ooit vergoten, terwijl men zegt: elke dag: een geschenk?…

Op haar gat, zat ze in 't gras alsof de wereld alleen van haar was, driftig plukte ze de bloempjes heur handen vol! Een witte auto reed langzaam voorbij, ze keek niet op- of om, alsof ze 'n wedstrijd aan 't doen was hoeveel bloemen kunnen erbij? De agent stapte uit z'n auto, vroeg: wat doet u daar mevrouw? ze keek hem aan, toen naar haar…

Een dag na-pasen, is net als een dag na-praten, over feest of over eten, want practisch iedereen is zo'n beetje vergeten waar Pasen voor stond!…

Ze is wanhopig, vaak meer dan dat, voelt zich overbodig, nutteloos. Ze is verdrietig, soms zoveel dat het schreien begint, vanuit d'r keel, ze is bedroefd. Ze is zo vrees'lijk overstuur, loopt met d'r hoofd nog net niet- tegen de muur, maar de wanhoop overspoeld haar met grote golven, ze huilt. Met vrees'lijk lange uithalen, gooit ze…

Ze kijkt me aan, omfloerste blik 'k kijk weemoedig, terug wat moet ik? Ze kijkt me aan, 'k zie de langzame traan traag lopend naar beneden gaan. Dan: alsof de sluizen, hun deuren openen komt de waterval, over heur wangen gelopen 'k weet 't niet meer, ben zo triest en ik: ik huil mee, omdat 'k niks anders wist. Verdriet zo intens…

Pappa is ziek, doodziek, hij zal snel het tijdelijke voor 't eeuwige verwisselen, zo sprak de arts de familie toe. Pap mocht naar huis, met alle mogelijke hulp. Maar daar ontstond, 't was niet pluis, al snel de kommer, alsook de kwel! En zo is razendsnel besloten, pap maar naar 't eindstation te brengen, een tehuis waar alleen de mensen komen…

Spreek vrijwillig over God, maar misbruik nooit zijn naam, Nog zie 'k in gedachten die spreuk overal staan! Echter de knapen van vandaag hebben die spreuk nooit gezien want nog niet eerder kwam zijn naam voorbij op oneerbare wijze. Wanneer 't nieuws laat weten dat: 15 jarigen 't lezen slecht behappen begin ik al dat vloeken ineens: Veel…

Wanneer ik me niet zoveel af zou vragen, zou de dag dan langer duren? Wanneer ik me geen zorgen zou maken, zou de wereld dan plat zijn? Wanneer ik zonder liefde leven zou, zou 'k dan: liefdeloos zijn?…

Hij kreeg de uitslag, die was onomwonden de arts zei, u gaat dood. Hij zat daar, liet 't doordringen, tot ze vonden dat " hij 't nu wel had gehoord"! O ja, hij kon nog aan de chemo, maar beter worden nee, 't was ietwat levensverlenging en daar, deed ie 't dan maar mee Hoe lang heb ik dan nog dokter, voor mijn lichaam het begeeft, ik…

Ze kuste m'n hoofd, neus en wangen blies wat door m'n haar kreeg een stil verlangen m'n hoofd niet te bewegen. De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Slechts 1 dag, mag het gezegd slechts 1 dag is het geen vloek. maar 364 dagen moet je niemand vragen: is je kanker weg?…

Ik wil, hoor je overal ik moet, nog meer! Ik zal, hoor je meer daar dan hier ik moet- en zal! Ik zou zo graag, hoor je zelden meer de dwang naar hoogtes worden steeds vaker weer Aangehoord en goed bevonden.…

Zwarte maandag was 't vandaag, voor men mij nu expliciet vraagt: wa's zwarte maandag nou precies? tja, dan is men extra depressief. De leraar die zich 't leven benam was welhaast dus depressief zwarte maandag nam hem vast en ontnam zijn zware last. Ik' voor mijzelve, ben weer blij zwarte maandag is voorbij. want al wil je nog zo vrolijk…

Lachend liepen ze voorbij, spraken over 't verlies schaterend om hetgeen verdween zo triest en zo intens gemeen. Ze lachten, lagen dubbel terwijl hij daar lag op straat maakten zich vrolijk omdat vrienden bleven trappen, bleven slaan. Toen hij zich niet meer bewoog geen vin meer verroerde, ze zich bukten om te zien of hij toneel speelde misschien…

De gladheid is weer bestreden, voor iedereen een vrije baan, RDW heeft weer bewezen, dat het zijn mannetje staan kan. Sneeuw is gesmolten, ijzel verdwenen, schoon is de weg, weer vrij, voor de benen. Genoeg zout is er gebruikt, om veilig thuis te komen, vermits je het lef had, om de straat op te gaan! Voor al die mensen die juist dachten: mij…

Is 'houden van' belangrijk? is liefde 'heel gewoon'? Is voor elkaar klaarstaan een utopie? Is haat dan onderdeel van 'houden van' dan is geen mens echt gelukkig omdat men net zo goed, houden- als haten kan?!…

Het is kwetsend, doet zo zeer, mes snijdt door het vel gebeurt toch telkens weer langzaam of snel. Het is druipend, nee geen bloed nat en vochtig, doe 'k het goed? Het mes snijdt rustig heen en weer daar liggen ze, zalige gesneden stukken peer.…

Kijk jij even naar dat bultje, het doet zo zeer, dat doe ik, zoals elke keer. Kijk jij even naar m'n oor, is zo lastig geen gehoor dat doe ik wel, wees maar niet bang. Kijk jij even naar m'n teen, er zit iets, een naar ding ik kijk en welnee, er zit niets, de teen ziet een beetje vreemd 'k tik er tegen, de teen klapt opzij, zit gewoon los hangt…

Als een mokerslag komt het bericht: weer iemand aan een hartstilstand gezwicht. eigen leed eerst. Als een bominslag het bericht: George Michael ook waarschijnlijk, aan: een hartprobleem gezwicht. eigen leed eerst. Van de eerste, zul je nooit iets vernemen maar ben je bekend, haal je alle nieuwsitems. alleen ik vind: eigen leed eerst, het…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

Je herkent het niet, ziet 't zelden op 't gezicht staat 't niet 't zijn de helden van verbergen. Ze is depressief, niet 'n klein beetje ze is ook nog zo lief maar hoor eens, weet je ze verbergt. Ze durft geen hulp te vragen is bang voor wat men zegt zo loopt ze nu al dagen en voert een stil gevecht van verbergen. 't Wordt allengs…