inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 83.714):

Amsterdam 1958

Zodra de regering toeliet dat hij mocht praten
vertelde hij zijn naam aan vrienden en vreemden

Hij keek naar de sombere vogels
met hun tekenfilmverhaal
in het duister van de kerkzaal
die stille vrede in het hart

De fotograaf gaf eerlijk toe
dat de meisjes echt en verliefd waren

de journalisten gaven bloemen weg
aan de stedelingen die blij werden
van zoveel vreugde in de stad.

Schrijver: mobar
3 september 2024


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 87

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Mobar
Datum:
5 september 2024
Hallo Beau, bedoel je te zeggen dat een gedicht naar de werkelijkheid geschapen moet zijn, of is er ook ruimte voor fantasie en in het uiterste geval een droom?
Naam:
Beau
Datum:
3 september 2024
Wie mag deze duistere gast dan wel zijn, Mobar? Ik heb werkelijk geen flauw idee, of het moet me zijn ontschoten...
Aantjes wellicht? Z'n broer, de broer van Bernhard, de geheime liefde van Juliana? Van der Lubbe, De Kom, een Russische spion, een disgraced person misschien...

...help ons uit de droom!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)