ALLES RIJMT ALS JE ACHTERUIT JE BOEK LEEST

============
==================
ik tekende paarden, steeds weer paarden,
die dezelfde kant opkijken
in het patroon van het zeil
zie ik alles wat bestaat
door een manier van kijken

en er was warmte en geluk
mijn moeder strijkt overalls blauwgelapt
met tweedehandse boetepleisters
en de kachel likt de kolenkit,
houd hem in de gaten
de lucht van aangebrand laurier
stoomstootjes van philips
goed geaard is niemand hier

dát is mijn foto van geluk
moeder is dood.
in mijn hoofd
leeft zij kreukloos
alsof zij niet veroudert is

en dan hier en daar een korte flits
- zuinig met geluk -
dit is trouwens niet mijn term
is het genoeg om één heel leven
op te draaien?

zij kocht voor mij drop
en de bobo en een pistool van echt metaal

mijn oma was Sinterklaas, en ik moest vertalen
voor de amerikaan die bloosde als een kind.
naar voorouders zocht
en zij was helemaal verliefd
en ik wist dat iedereen
heel gek doet
bij een laatste kans

ik zag het allemaal
begrijpen is geen redding
begrijpen is slechts zien
hoe machteloos emen is

mijn oom gaf pepermunt aan de hond.
“moet je kijken,” lachte hij,
en de hond trok gekke bekken alsof hij
op TV was en kon lachen om zichzelf;
een grap vertelde over katten
of hoe kort het leven is,
door de tijd zelf beetgenomen.

en Dokter Moerman moest
mijn opa’s leven rekken
maar hij werd er alleen maar mager van
tot hij precies paste in zijn kist,
alsof de dood hem op maat had gesneden.
die gruwel is ook niet uitgewist

de grond
de koeien
de wind, de regen de vorst

en de klei, altijd de klei:
licht als stof,
waartoe wij wederkeren
zwaar van schuld,
ploegen wieden oogsten repeat—
de eentonige dreun van het platteland

het land is niet van jou
en het drukt en er is klei in veel gedaanten
vol en rul, en zwaar en zuigend
en grijs en groen en grauw

overal schelpen van de zee
de zee komt terug, dat is
wat ze willen mededelen, en terecht
en een varkensgebit wat schrikken doet
maar heel grappig is
in de zakdoek, daar wordt het lachen

in de bijbel wordt er
aan land- en tuinbouw gedaan
als boer kan men daarom
de bijbel goed begrijpen

Domineeslandjes, dropveter,
klinkhamers klinken, sikkels blinken, gezangen,
berijmd nog wel, en al,
wie kent ze niet.
en vandaar dat ik het gevoel voor
taal kreeg, want zelfs geen TV of Malle Pietje
te zien. elk dorp had een Malle Pietje,
soms wel twee, nooit getrouwd,
en dat is raar
huisvrouwen giechelen van plezier
voor het wilde dier
dat komt als de maan
achter wolken jaagt
en er dingen gebeuren,
en ergens zonden gaan uitgevoerd worden.

ik zelf zag bepaalde zonden
door de vingers
hoe moet je anders rondkomen
of leven, zeg het maar

en valt het u niet op
dat ik het weinig over broertjes heb?
(als je de oudste bent, baan je
de weg en kijk je
naar binnen, niet naar buiten)

is het allemaal nog goedgekomen? nee.
maar we leven nog, zegt men dan,
met een grimmige grijns,
die steeds weemoediger
en droever wordt, en ook van binnen
wordt een man grijs en dan kaal.

zolang het kan.
gaan we door.
het is nu of nooit.
het loont nu de moeite niet meer
om de stekker eruit
te trekken, zei vieze oom Gerard altijd,
op verjaardagen, toen de huisvrouw
des huizes voorbij kwam
schuiven met haar volle
kont en dienbladen.
==================
===========

... Ik zit paarden te tekenen, in het patroon van het tafelzeil ziet men alles, behalve misschien de toekomst. Mijn moeder strijkt blauwe overalls en de kachel is warm, de lucht van aangebrand laurier, stoomstootjes. Dát is mijn foto van geluk. En dan hier en daar een korte flits: zuinig met geluk, dat is niet mijn term, maar is het genoeg? Zij kocht voor mij de BoBo en drop en een pistool van echt metaal, en mijn oma was Sinterklaas en ik moest vertalen bij de Amerikaan, en zij was helemaal verliefd en ik wist dat iedereen heel gek doet bij een laatste kans. Zo slim was ik wel: ik begreep alles en kon er toch helemaal niets aan doen.

Mijn oom gaf pepermunt aan de hond, die dan gekke bekken trok, alsof hij op TV was en dokter Moerman moest mijn opa’s leven rekken, maar hij werd er alleen maar mager van, totdat hij paste in zijn kist. Die gruwel is ook niet uitgewist. De grond, de dieren, de seizoenen, ploegen, wieden, oogsten, repeat. Het land is niet van jou en het drukt. En er is klei in veel gedaanten, vol en rul en zwaar en zuigend en grijs en groen en grauw, vooral met schelpen en het gebit van varkens uit voorgaande cycli.

In de Bijbel wordt er ook aan landbouw en veeteelt gedaan, dus men kan als boer het goed begrijpen. Domineeshandjes, dropveter, klinkhamers klinken, sikkels blinken, gezangen, berijmd nog wel, en al, wie kent ze niet. En vandaar dat ik het gevoel voor taal kreeg, want zelfs geen TV of Malle Pietje te zien. Elk dorp had een Malle Pietje, soms wel twee, die nooit getrouwd waren, en dat is raar. Huisvrouwen giechelen van plezier voor het wilde dier dat komt als de maan achter wolken jaagt en er dingen gebeuren, en zonden gaan uitgevoerd worden.

Ik zag zelf bepaalde zonden door de vingers; hoe moet je anders rondkomen of leven? En valt u het niet op dat ik het weinig over broertjes heb? Als je de oudste bent, baan je de weg en kijk je naar binnen, niet naar buiten.

Is het allemaal nog goedgekomen? Nee. Maar we leven nog, zegt men dan, met een grimmige grijns van binnen die steeds weemoediger en droever wordt, en ook vanbinnen wordt een man grijs en dan kaal.

Zolang het kan. Gaan we door. Het is nu de moeite niet meer om er de stekker eruit te trekken, zei vieze oom Gerard altijd, op verjaardagen, toen er een huisvrouwe des huizes voorbij kwam schuiven met haar volle dienblad en dikke kont. ...

Biografie van deze schrijver

klei moeder herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 30