Netgedichten

netgedicht (nr. 75.138):

Talend graan

Vruchtbaar
ligt het wijde land
te wachten.

Wind en water
deden het graan wassen
onder zon en maan.

Talig staat het graan nu
te wuiven als ware
haar aren woorden
om te lezen.

Als dan de aren zijn gelezen,
blijft het puin
voor een volgende generatie,
een volgende oogst.

Raak je
hier dan nooit
uitgelezen?

Het land wacht
in stilte
op bevloeiïng,
bewerking
van de akkers.