Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

zie hoe ze dwarrelen luchtig en vluchtig, die hemelse vlokjes in sneeuwwitte tooi landen zo vredig, die luchtballetdansertjes maken veel indruk op weg naar hun.…

Nee heus... er is niets van gelogen al dwarrelt het voor mijn ogen: waarheen ik mij ook kantel mijn zwarte, wollen winterjas draagt vandaag een witte mantel…

Mijn perzikje, mijn peertje Ik lust jou keer op keertje In jou zet ik mijn tanden graag Omdat ik jou enorm behaag Meloentje, mandarijntje Nee heus het is geen geintje: Ik lust je zuur, ik lust je zoet Je smaakt me altijd evengoed Mijn braampje, mijn banaantje Jij betert mijn bestaantje Ben jij op warm' of koude grond Het water loopt al…

De Schepper weent, Hij ziet Zijn wereld doven Het duister dreigt, er is steeds minder zicht Het lijkt erop dat het niet lukt daarboven Nog niet getreurd... Zijn ster die geeft nog licht De aarde zucht, hij ziet het leven sterven Door gif, door gas, door plastic in de zee Het lijkt erop dat straks niets valt te erven Nog niet getreurd... niet…

een slechte zomer bijna geen gast te zien in het bijenhotel…

nooit zal ze haar zien die schoonheid die ze eens zal zijn…

ze fleurt me op met één madeliefje en zelf nog in de knop…

Corona - je krijgt het er benauwd van…

O Cardamine pratensis wat heb je een klankrijke naam maar treffender nog spreekt jouw lila waar je groeit, geeft die strofe jou faam O Pasen-en-Pinksteren-plantje wat…

de zon schijnt door de ramen voorspelt al de mooiste namen zoals Merel en Margriet de kou is nu verdwenen geen last meer van wintertenen ik huppel weer en geniet de lucht is aan het warmen en bijna met blote armen omhels ik de eerste spriet de lijster zal straks zingen de lente staat al te springen er is toch geen mooier…

Voor jou wil ik een liedje schrijven omdat ik je graag zie, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo mooi is je melodie Voor jou wil ik iets vrolijks schrijven omdat ik je zo mag, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo lief is je schaterlach Voor jou wil ik wel walsen schrijven omdat ik van je glans, maar steeds breng jij me van…

Vrees niet... dat er schaduw komt als de zon gaat stralen: weet dat in de lommerte ook warmte neer kan dalen Vrees niet... dat het onkruid wordt als het zaad gaat groeien: weet dat op de…

zomerdroogte - zelfs de appeltjes aan de boom vergaan van de dorst…

Mijn liefje, het is zo te prijzen jij bent het zonnetje als mijn uren zo ijzen Mijn liefje, het is zo te roemen jij brengt de zomer als mijn tuin niet wil bloemen Mijn liefje, het is zo te achten…

Ik heb voor jou een hartje Dat hartje zit op slot Ik weet wel... het verwart je: Denkt dat ik je bedot Maar Ik heb hier de zes woorden Waarmee het openspringt Ik schenk hier de akkoorden: Weet dat je in me zingt…

aan de waslijn blaast de wind een bolling in de positiejurk…

Zet je voordeur op een kier Laat het haardvuur branden Wees een bron op die manier Voor lege, koude handen Bouw een kamer om tot thuis Voor hen die kilte leden Hef je hoofd en sla een kruis En luister naar hun beden Wijs de wegen naar het pad Waar zij weer zullen bloeien Nog een warme woordenschat En... hun hart zal weer gaan gloeien…

hun leven vol kleur de hoogbejaarde blaadjes blijven het vieren ze dansen en dansen maar, tot ze erbij neervallen…

O menneke, o menneke wat ben jij fraai aan het fluiten mijn hele dip is uitgedoofd nu jij zo galmt hier buiten O menneke, o menneke wat ben jij schoon aan het zingen mijn goed humeur komt weer op gang ik kan zowaar wel springen O merelke, o merelke wat loof ik jou voor het helen…

Jij bent de oester die ik haalde uit een zee Mijn tortel, mijn duifje je brengt vrede in me mee Jij bent mijn katje zachtjes spinnend op mijn schoot Mijn puppy, mijn rashond speels en trouw... mijn metgenoot Jij bent mijn schaapje…

op mijn verjaardag 's ochtends vroeg een aubade van een zanglijster…

Jij bent nooit winter Jij brengt nooit grauw Niet hier en niet ginter Geen ijstijd met jou Jij bent steeds zomer Jij brengt steeds blauw En mij maak je dromer Van bloeitijd met jou…

in het herfstbos losse noten en bladmuziek…

Als de wolken blijven hangen En de neerslag duurt maar voort En de bliksem kruist jouw gangen Donkere lucht boven jouw poort Weet dan dat bij dondergoden buien ook weer kracht verliezen - Dan herrijzen lenteboden en die zullen zonlicht kiezen…

Geef wat licht, dat straalt naar armen En wat lucht in helderblauw Nooit een wolk..., maar heb erbarmen Altijd zon, aan man en vrouw Dat zal voorts jouw pad verwarmen En jouw gang ontzien van kou…

Het rafelt maar, het rafelt maar: De wol verlaat de bomen Iedere winter valt het zwaar Zo bloot erdoor te komen Hij kleumt en kleumt, zo naakt zo naakt Zijn armen zijn bevroren Zijn bast doet zeer hij piept en kraakt De strijd lijkt hij verloren De draad herpakt, het lijkt een droom: Opeens staat hij te spinnen Er komt weer breisel aan…

Ik houd van je loop en je ronding, in je armen is het een en al pracht Het is dáárom dat ik je zo toezing van 's ochtends tot diep in de nacht Al loop je beduidend gebogen waar je gaat, ga je o zo gracieus Beweeg je dan raak ik zo bewogen je maakt me volmaakt amoureus - ik wil ieder getij wel bij jóu zijn jij stroomt... door me heen...…

jij snoept van hartig ik snoep van zoet jij vaart bij laagtij ik vaar bij vloed jij huilt om vreugde ik om een traan jij straalt bij zonlicht ik bij de maan jij ziet het blauwe ik zie het groen na zoveel jaren niet meer te doen…

zelfs bij een donderbui wordt er gewuifd naar jou heb je dat wel gezien daar bij de brug? al ben je nog zo nors knorrepotknorderig riet staat te wuiven al keer jij je rug…

in hun tuin een huisje maar geen vogel ziet er brood in…