inloggen

Alle inzendingen van Mathilde Engels

7 resultaten.

Sorteren op:

Ochtend aan de overkant

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 103
Ochtend in de winter. Het dak van de school wit van de sneeuw. Maar op de speelplaats valt geen sneeuwbal meer te maken. Maandag de dooi zet langzaam in. Enkele ramen zijn verlicht aan de overkant. Ik zie de juf ze is er al. De kinderen nog thuis ontbijten in pyjama. Het schoolbord leeg stoeltjes in een kring. De rondvraag kan…

Anders

netgedicht
2.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 160
Dat alles zo anders was en ik zo ben geworden. Omdat wat was zo anders is geworden en ik zo bleef zoals ik was werd alles anders. Ik ging niet mee. Ik kon het niet. Ik deed alsof. Ik doe zoals ik deed en dacht. Ik loop maar wat verdwaal in hoe het anders werd. De weg naar huis Is er niet meer.…

De paarden

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 278
Waar zijn ogen hem zien daar zijn benen hem brengen. Het Paard galopperend in de open ruimte. Als kudde onverdeelbaar bij elkaar. Geheim genootschap op de wijde velden. Til me op en neem me mee over de knellende grens van het bestaan. De glanzende dampende paardenlijven. De warme lichamen waarin de dieren paard zijn.…

Terwijl ik aardappelen kocht

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 213
Wanneer de hoop zijn belofte nagekomen was was je niet gestorven in de armen van een vreemde terwijl ik aardappelen kocht. Dan was de telefoon niet blijven roepen onder in mijn rugzak. Maar ik kende hem die hoop met zijn beloftes die hij zelden nakomt. Ik wilde je nog even levend houden. Onder in mijn rugzak in de telefoon was…

De wandelaar

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 235
Ze loopt. Met haar handtas en haar rugzak. Meer heeft ze niet nodig. Ze loopt. Door de parken van de stad van bank naar bank en ze kent alle bomen en alle honden bij naam. Ze loopt. Nooit ergens naar toe altijd ergens vandaan. Ze loopt haar leven uit.…

Kinderen in Gaza

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 232
Ergens was een enorme explosie hier bleef het stil. Stilte die licht leek en rustig. Rustig deden we de dingen die we altijd doen. We kwamen tot elkaar en namen afstand. We rookten onze makrelen en smeerden onze kelen. We gingen vliegen naar de zon kozen voor een veilig land. Ergens in het heelal een enorme explosie. Ergens op aarde…

Visservader

netgedicht
2.1 met 8 stemmen aantal keer bekeken 225
Midden in de winter, de koude was snijdbaar, kwam het kind in de nacht op de wereld. De ijzige wind sloeg gaten in de sneeuw. De moeder die in barensnood alles vergat wat ooit belangrijk was. Op de Noordzee voer de vader de haven tegemoet. Wetend dat zijn kind In deze nacht geboren werd en dat zijn eerste taak zou zijn het aangeven…