Alle inzendingen van Peter Paul J. Doodkorte

als degene die het weten kan de confrontatie vindt of zoekt met wie het niets schelen kan zal hem het gesprek niet baten wijsheid immers verandert niet waarin de dwaasheid volhardt…

ik moet naar de kapper voor een beetje fatsoen in het bos op mijn hoofd dat daar wild nu woekert het is de hoogste tijd nu dat een snoeiend mes daar korte metten maakt met mijn te lange manen voor het laatste nieuws de roddel en het geklets die de barbier achter mij aan mijn oren dan vertelt kort aan de zijkanten zeker maar de bovenkant…

mijn vraag weerkaatsend vragen doof stille muren goedemorgen eenzaamheid hoe gaat vandaag met jou in de stilte van de ochtend scheurt knisperend muesli als spreken mij tanden aan de doodse stilte even uiteen in de stilte van de middag verhaalt geslurpt vermicelli het doodgezwegen verhaal dat ik al duizendmaal hoorde in de stilte…

in de lijn van verwachting vervagen oude contouren nu nieuw beginnend leven in de moederschoot groeit de hoop leeft naast angst in de onzichtbare littekens uit eerder ervaren verlies van vroeger groeiend loot de eerste zachte schopjes wakkeren stil vertrouwen dat het verlangen herwint een moeder te mogen zijn dan baart de vermoeidheid…

ik wens je een fijne verjaardag in de hoop dat alles in orde is in deze vreemde en lastige tijd waarin de liefde van ons vraagt elkaar nabij te zijn op afstand het maakt vandaag niet minder een dag vol van dankbaar geluk omdat wij terugkijkend genieten van de mooie momenten samen in prachtig zomerse maanden net zo goed als…

langzaam slinken witte bergen langs de bermen van de wegen wanneer het geglazuurde dons onder gestrooid zout krimpend tergend traagzaam er vergrijst mistig wollige nevelen nu luchten over verkeer dat treuzelig rijdend bruingrijs met pekelregen sproeit naar de schuifelende wandelaars op het spiegelgladde wandelpad waar koning winter…

is de dag van intens verlangen naar samenkomen en omarmen naar het aanwezig zijn bij elkaar het is de dag van de verklaring voor wat affectie ons betekent als bron van het bruisend leven het is de dag van de ervaring dat koude dagen warm blijven waar passie zich vlammen laat het is de dag van zeker weten dat elke pad geluk rapen laat waar…

sneeuw stuift zich stapelend uit het wit van katoenen wolken tot witter dan het witste zand de hoogste duinen in het land voor een winterfrisse wandeling een sneeuwballengevecht soms of een ritje op een afgestofte slee struinen jong en oud daartussen buiten rennen kinderen spelend rollen stapels sneeuw tot poppen met hoge hoeden op…

de nachtelijke hemel is grijswit als een ondoorzichtig stofblad zweeft zij ons boven de daken tot het zich zacht vallend nestelt in het licht van het avondverkeer het sluipt in kieren en spleten stapelt zich op vensterbanken dwarrelt op takken en twijgen het fladdert over stad en land welke zij zo in witte lakens legt als de wereld…

met de magie van verleiding als ledlampjes op de taart straal jij het geluk van leven als de altijd zingende vogel springend van tak naar twijg kwinkeleer jij jeugdig fortuin de lift van de jeugdige jaren brengt jou zo steeds hoger op de ladder van het geluk in het weten van de ervaring dat niet alle dagen zonnig zijn of vol van…

nu jij vandaag een jaartje ouder telt wens ik jou in deze zo lastige tijden die ons de kunst van verliezen leert het gevoel van geluk en opwinding gevuld met de bedoeling van leven wens ik jou de sleutels voor de sloten die iedere moeder graag openen wil aan wie zij de adem van leven geeft nu jij vandaag een jaartje ouder telt wens ik jou…

vol van opgewonden verwachting waren zij op het vliegtuig gestapt waarvan plots de motoren stopten toen zij boven de wolken al waren de machine hortte en stootte wild de passagiers tot paniek gruwend met de dan dagende werkelijkheid dat er geen morgen meer zal zijn het laatste gebed werd gebeden onder een stortvloed van tranen als de…

glijdend als machtige zwaan waarop ik goed gezeteld zit Vliegt mij de vliegmachine mijn bestemming tegemoet ik kijk en staar stil het buiten dat als de hemel eindeloos is tot plots vrees de rust omkiept naar huilend krijsende paniek ik vroeg even nog wat er was of iemand doodging misschien tot ik dan de duikvlucht voel die niet te…

op de weg door het leven loopt de dood naast ons als een vage omstander in de schaduw van het licht als het onwerkelijke einde dat zo onontkoombaar is zij beneemt ons de adem waar het leven nog vol is veel te vroeg en onverwacht pardoes en bruusk tegelijk bij een plotselinge struikeling die wij niet aankomen zien na ons oneindig lijkend…

eens was jij een jonge jongen met liefdes en met dromen die ons geboren worden zag als enten aan de familiestam je zag ons de fouten maken die je eerder had gemaakt maar bleef bij het loslaten ons altijd stevig vasthouden de jaren en alles wat jij deed maken jou wie jij ons blijft een geweldige opa en vriend als maatje op ons levenspad…

meer nog dan jouw jaren die ik heus vier natuurlijk fuif ik nu de vriendschap die gewoon geweldig is uniek mooi in zijn soort die hand op de schouder om bezorgdheid en begrip dat diepgaand gesprek over onbegrepen dingen die heerlijk droge humor in jou vier ik de vreugde van luisteren met je hart dat overloopt van liefde voor mensen…

pak een parachute en spring het leven vandaag tegemoet samen met de vele mensen die jij en jou betekenen laten als het nu en dan windstil is draagt jou de vriendschap die jij rond jou verzamelde door een kameraad te zijn pak een parachute en val in de armen van de liefde die je geven en krijgen mag als een rivier die stroomt geniet…

in ooit het huis van jouw ouders met twee zusjes en zeven broertjes stond zestig jaar terug jouw wiegje nu vieren wij jouw zestigste jaardag maar bovenal wie jij geworden bent een fijne vent met charme en gratie een man met de ervaring van wijsheid van veel geluk ook naast ongelukken van een grote liefde die verloren ging die jij jou te…

natuurlijk als geen ander weet ook ik inmiddels wel dat leeftijd slechts een getal is maar vertel mij eens jarige job hoe blijf jij zo knap en wijs zestig jaren tel jij nu toch ik kan het nauwelijks geloven omdat je het niet zien kunt want zoals jij sprankelen blijft met de gratie en schoonheid van de aller prachtigste bloem die gekleed…

wie had ooit gedacht dat deze dag komen zou dat jullie kijken kunnen in de ogen van jullie zoon vandaag is dat gebeurd met alles erop en eraan is hij eindelijk af en klaar jullie jan de kleine man dit mannetje is de voltooiing van wat liefde groeien laat als passie tussen mensen zich nieuw leven enten laat dat hij zo kleurrijk al…

als wij met een lach en een traan terugblikkend bij het vooruitzien dat afronden wat nog nodig is peuteren wij hoop en verwachting uit de kreukels van het oude jaar als het jaar nog maar net begint onze rugzak gevuld met voorspoed genieten wij van het florerend geluk dat als een hoorn van overvloed geen bodem meer lijkt te hebben kleurrijk…

plotseling en veel te vroeg toch ook staan wij vandaag als vrienden samen om welgemeend ‘tot ziens’ te zeggen tot waar wij jou weer omarmen zullen wij waren samen nog lang niet klaar niet met elkaar en niet met het leven dat verrassend de wegen samenbracht waarop wij elkaar ontmoeten mochten genietend van de grote en kleine dingen volgden…

tien jaar lang vieren wij alweer dat 7 december jouw jaardag is veel sterker en groter ben jij nu dan de dag dat jij geboren werd zoveel sterker en groter ben jij naast natuurlijk ook wel eigenwijs wat is het fantastisch cool en stoer jouw oma en opa te mogen zijn op de grens nu van het puberzijn ben jij echt geen kleine jongen meer maar…

nu jij vandaag weer een jaartje ouder telt door een nog ondoorgrondelijk pandemie in toch de vreemdste tijden van jouw leven vieren wij jou en het leven meer dan ooit oud genoeg ben je geworden om te weten dat je niet alles zo in de hand houden kunt zoals jij dat liever ziet of graag hebben wilt omdat het leven altijd weer verrassen kan…

in het leven dat wij vieren in wie en wat jij ons bent is er plots de confrontatie met een onzichtbare vijand die ons de adem beneemt de zo intense kwetsbaarheid genesteld in diepe emoties laat zich volhardend wortelen in passie voor liefde en leven dat jij en jou zo graag bemint het zout schreiend verdriet van het schier onverslaanbare…

lopend langs de weg van herinneringen hoor ik het geluid van jouw voetstappen. ik verlies mezelf in de langzame tred van degene naar wie ik zo verlangen kan in de stille nacht van duisternis hoop ik dat jij mij even toch opzoeken komt wij houden veel en lang al van elkaar in de draaikolk van het leven samen ik wil weten waar jij nu verborgen…

de strijd die wij strijden tussen arm en rijk tussen man en vrouw de twisten die wij hebben met wie ons zeggen willen dat wij in oorlog zijn met wat wij ooit deden of juist weer anderen die dat toch ontkennen de strijd die wij strijden over kleuring van mensen het verschil in opvattingen over wat wij geloven willen de meningen en uitingen…

jouw nu heeft een agenda een verwachting en filosofie voor en van het goede leven een open oor ook voor echo’s van de lessen uit het verleden een hart en hoofd vol wensen voor de wereld om jou heen die jij nodig hebt zoals zij jou in alles wat je hebt en bent dankbaar voor de ontmoeting intens of vluchtig misschien de triggers en de knockouts…

in hetzelfde schuitje zeggen wij zitten wij allemaal met elkaar al zijn er ook grote verschillen in de vele bootjes en jachten sommigen varen het comfort ontspannen op hun balkons een goedgevuld glas drinkend van luxe gemak stijlvol voorzien anderen varen een motorboot die host en klotst op de golven alsof er geen grote zorgen zijn…

ik vier je jij bent immers het vieren waard voor de mensen die jij betekent die jij jou ook betekenen laat je bent de wereld alles waard immers er is enkel één als jij ik vier je zoals je bent in al jouw kleuren een mens vol met talenten die jou doen of laten bepalen waarmee je laat zien wie je bent een facettenrijk levensdiamant…