Netgedichten

netgedicht (nr. 87.592):

Na de scheuir

Wat men breuk noemt
is soms slechts
een opening
die te lang is genegeerd.

Niet alles wat barst
wil terug
naar vroeger.
Sommige lijnen ontstaan
om licht te geleiden.

Aan tafel
ligt ervaring opengevouwen:
code naast compassie,
structuur met adem.
Een mens die systemen leest
en daarin
mensen blijft zien.

Wat uiteen viel
werd geen gemis
maar ruimte.
Delen die samen
helderder spreken
dan het geheel ooit deed.

Chaos blijkt richting,
problemen blijken ingangen.
In elke scheur
wacht een mogelijkheid
die wil worden opgemerkt.

Zo leert het kijken
zichzelf opnieuw.
Niet staren naar het kapotte,
maar volgen
waar het licht
naar binnen valt.

En daar,
precies daar,
begint bouwen
weer zin te krijgen.

... Dit gedicht ademt transformatie, helderheid en de kracht van opnieuw beginnen. Het is geïnspireerd door het idee dat wat eerst voelt als ‘breuk’ of ‘instorting’, later zichtbaar kan worden als een opening naar iets nieuws en beters. Het verkent hoe heftige ervaringen, zoals psychische ontwrichting of crisis, kunnen uitgroeien tot meer scherpte, menselijkheid en vakmanschap in hoe iemand kijkt, denkt en werkt. De beelden van ‘scheur’ en ‘licht’ verwijzen naar dat kantelpunt: niet blijven hangen in het kapotte, maar durven zien welke nieuwe ruimte, inzichten en mogelijkheden juist daardoor ontstaan. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
16 december 2025