inloggen

biografie: Bart Moeyaert

Biografie: Bart Moeyaert (1964) is de jongste van zeven zonen. Al jong schreef hij verhalen en maakte hij boeken en kranten. Toen hij zestien was stuurde hij zijn eerste manuscript op naar een uitgever; het werd gepubliceerd toen hij negentien was. Hij studeerde kunsthumaniora in Gent en volgde een lerarenopleiding Nederlands, Duits en geschiedenis in Brussel. Hij studeerde daar af met een scriptie over Aidan Chambers. Vervolgens werkte hij als freelance medewerker voor een aantal tijdschriften en was hij tot 1995 eindredacteur van Top Magazine. Tegenwoordig schrijft hij naast boeken stukjes voor kranten en doet hij vertaalwerk. Bart Moeyaert woont in Borgerhout

Inzendingen van deze schrijver

26 resultaten.

Siberië

gedicht
3.0 met 177 stemmen aantal keer bekeken 54.264
Geef me je jas van bont en teddyberen. Leg je arm om me heen en al je winterkleren. Zoen me tot ik warm word. Zoen me tot ik spin. Trek je eigen huid dan uit, stop mij er onder in. Sus me met je hartslag: wij ons wij ons wij ons. Maak van dit veel te grote bed een heel klein fort van do...

Dapper

gedicht
2.3 met 70 stemmen aantal keer bekeken 31.429
Meer nog dan een ochtendzoen heb ik 's morgens moed vandoen. Wakker worden is geen kunst. Dat gaat. Van kwaad is beddengoed zich niet bewust en koude slaapt niet graag onder een deken. Het is de mat die met de wereld vergeleken veel te klein is als begin, en zelfs met mij er middenin, e...

Kort

gedicht
3.1 met 276 stemmen aantal keer bekeken 93.305
Niet langer dan een ademtocht, lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer, zo lang al hou ik van je, en dan niet zomaar even, nee, de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. -------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.

Dood

gedicht
3.1 met 47 stemmen aantal keer bekeken 41.309
De kamer en het bed missen me niet, maar het boeket houdt het daar zonder mij misschien nog één dag uit, dan moet de engel die is aangeduid en mij heeft weggebracht de pijn verzachten en ook de bloemen onderspitten of, als iemand dat nog wil, ze tussen dikke boeken drogen met iets liefs ...

Op zo'n moment (fragment)

gedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 10.941
Op zo'n moment barst een hart van onder tot boven. Er valt een stilte uit de lucht. Dat is de tolk van groot verdriet. Niemand ziet de engel die een paar keer langskomt en geduldig knikt. Pas op: een engel bedoelt het goed, maar verder kan zo'n wezen weinig doen. ---------------...

Kwijt

gedicht
3.3 met 457 stemmen aantal keer bekeken 130.889
Zo kwijt als dood mag je niet gaan. Hoe ruim ik op, als ik niet eens kan bellen, vragen of je onze foto nog wel wil? Dan blijft het eeuwig stil in huis en ben je niet eens weg, maar dood. Nee, als ik je verlies, dan hoop ik dat ik op mijn zakken sla, een poosje zoek en dan ineens bedenk...

Dag

gedicht
3.2 met 62 stemmen aantal keer bekeken 32.039
Wil jij dit nog voor me doen vóór je weggaat en de straat vergeet: zweren dat je toen je bij me was alleen om bestwil hebt gelogen en het verdriet dat ik heb helpen drogen zo echt was als dat wat wij hebben gedeeld, en zeg terloops dat tijd de wonden heelt en wil je wat ik vraag ook zweren...

Hinkelliedje

gedicht
3.1 met 31 stemmen aantal keer bekeken 23.984
Er is een liedje - wacht, ik leer het me - over een jongen die ze Hinkel noemen, omdat hij elke dag een steentje gooit, sprongen maakt en het op één been redt, nee: rooit. Dat liedje had ik graag een keer gezongen, maar het lukt me niet, het lukt me nooit. ------------------------...

Vrouw en Kind

gedicht
3.3 met 15 stemmen aantal keer bekeken 5.366
voor D. Was je niet liever thuisgebleven? Had je de oceaan niet moeten laten, breed als hij is, en heb je onze kou dan nooit gehaat? Dichtbij de evenaar is de maan een boot, een hand, een kom. Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet. Hier wast de maan als een doof oor. Ze leunt en luistert n...
Bart Moeyaert5 september 2017Lees meer >

Kort

gedicht
4.9 met 31 stemmen aantal keer bekeken 10.127
Niet langer dan een ademtocht lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer zo lang al hou ik van je en dan niet zo maar even, nee de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. ---------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde' 2006.

Nu

gedicht
5.0 met 117 stemmen aantal keer bekeken 14.490
Ik adem niet, ik zing. zelfs als ik zucht, klinkt het per ongeluk alsof ik een paar noten neurie die me vannacht, terwijl ik sliep, zijn voorgezongen. Het is alsof de lucht mijn deken is en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen, de plek waar ik mi...
Bart Moeyaert11 december 2014Lees meer >

Boomgaard

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 24.411
Kom hier, dat ik je bijt, je als een appel eet, en - zoals dat gaat - van blijdschap niet meer weet waar ik mijn handen laat. Je bent een boomgaard, eigenlijk, waarvan ik graag de vruchten pluk, de bloesems ruik, zoals vandaag. Kijk maar: weer raak ik hier mijn handen kwijt, nu ik je i...
Bart Moeyaert14 februari 2013Lees meer >

Blanco

gedicht
2.6 met 58 stemmen aantal keer bekeken 16.201
Er kwam een kaart. Er kwam een heel verhaal. Het heette brokken maken, maar eeuwig vrienden was ook mooi geweest. Ik schreef terug Nooit eerder met zo weinig woorden, om niet te zeggen geen. Ik schreef een o. Een bel van zeep. Het cijfer niets. Dat was niet lief, maar wel een schone t...

U

gedicht
2.0 met 423 stemmen aantal keer bekeken 35.833
Soms denk ik: ik zeg u, zolang ik je al ken, hoewel ik heel gewoon geliefde van je ben en je nooit doet alsof je ouder bent dan ik, daarbij: het geldt ook andersom. Voor jou ben ik geen jij. Laatst zei je: ik zeg u, zolang ik je al ken, hoewel ik heel gewoon geliefde van je ben en het no...
Bart Moeyaert14 februari 2012Lees meer >

Sterk

gedicht
2.8 met 135 stemmen aantal keer bekeken 34.105
Ik dacht dat het niet kon: dat iets wat je niet ziet je alle dagen draagt en sterker maakt. Alsof je spieren krijgt van liefde. En kijk, het klopt: Het hart van oma slaat nog altijd over als ze opa ziet. Maar nu hij oud is en te bed, misschien nog net de hemel haalt, loopt om...

GEDICHT VOOR GELUKKIGE MENSEN

gedicht
4.2 met 15 stemmen aantal keer bekeken 27.237
Van alle mensen die het lachen is vergaan, loopt een op de drie blind over je heen en kijkt dan om. De wereld is juist niet van iedereen, dat slag. De overige twee vallen niet op. Hun armen bungelen halfstok. Onder hun tong zit gram. Ze kennen haast geen zinnen zonder tss. Zo zuinig zijn ...

Bekentenis

gedicht
3.1 met 285 stemmen aantal keer bekeken 47.538
Ik mag je. Nee. Ik mag je niet. Ik moet je. Dat bedoel ik. Ik heb je lief. Nee. Heb ik niet. Ik word je lief. Dat voel ik. Ik ga met jou. Nee. Ga ik niet. Ik sta je bij. Beloof ik. Ben stapel op je. Hou je vast. Ik. Hou. Van. Jou. Geloof ik. ------------------------------- ui...
Bart Moeyaert14 februari 2010Lees meer >

Een

netgedicht
4.3 met 19 stemmen aantal keer bekeken 12.895
Ik kijk me aan en glimlach niet, zou niet weten naar wie. Ik weet alleen wat ik hier in de spiegel zie. Mijn spiegelbeeld lijkt voor altijd het enkelvoud van eenzaamheid.

Brug

hartenkreet
3.5 met 15 stemmen aantal keer bekeken 11.048
Vooral 's-nachts vraag ik me af of ik er iets toe doe. Ben ik van nut. Wat draag ik bij. Wie mist mij als ik voor het licht wordt overlijd. Ik haal bepaald geen troost uit wat ik denk. Erg dwaas zie ik de ochtend komen. Hij gaat tekeer. Of ik vandaag bij wijze van ontbijt weer uren voor het...

Eeuwigheid

netgedicht
4.1 met 15 stemmen aantal keer bekeken 18.386
Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan. Ooit is daar een grap verteld, een kus geroofd, iets voor het eerst gedacht. Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang g...

Een hand

netgedicht
3.8 met 34 stemmen aantal keer bekeken 19.861
Laat ons met een hand beginnen, we voegen er een dag aan toe, een volzin met een naam erin die we op slag vergeten, tenzij het anders gaat en we snel weten dat we niet voorbijgaand zijn, de kans is klein, want bij het tellen van mijn vrienden heb ik altijd vingers over, en daarom: laat ons ...

Dirigent

netgedicht
4.2 met 23 stemmen aantal keer bekeken 11.064
Als de regen traag blijft vallen en het licht wordt als aan zee, sluit de ochtend naadloos op de avond aan. Dat klinkt als somberheid, maar niet per se. Je hoeft niet alles in mineur te zingen. Je doet de dingen met je beste been vooruit. Aan donker zit altijd een kant die glanst zoals...
Bart Moeyaert26 december 2008Lees meer >

Zo heel jij mij

gedicht
2.9 met 143 stemmen aantal keer bekeken 54.228
ik steel van je, niet veel van je, of zal ik zeggen dat ik leen. je mist het niet. jij plukt de dag daar waar jij ligt. je wijst de weg met kruim. je maakt het huis blij bij de deur, omhelst haast het adres. je veegt de aarde uit ons bed, zoekt mij onder het laken, ziet wie ik ben. ...

Ochtend

gedicht
2.8 met 33 stemmen aantal keer bekeken 22.140
Vanochtend was de wereld weer erg goed begonnen met blauwe lucht en hier en daar een wolk van zelfgesponnen suiker, en in haar schaduw op de grond een koe, maar als altijd hield ze het voor bekeken toen ik onder haar door reed, over haar heen, en hoorde dat er vandaag geen doden maar wel e...

Dit

gedicht
2.6 met 462 stemmen aantal keer bekeken 73.386
Van alles wat ik schreef zijn dit het minste woorden. En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je b...

Sterk

netgedicht
4.2 met 50 stemmen aantal keer bekeken 19.333
Ik dacht dat het niet kon: dat iets wat je niet ziet je alle dagen draagt en sterker maakt. Alsof je spieren krijgt van liefde. En kijk, het klopt: het hart van oma slaat nog altijd over als ze opa ziet. Maar nu hij oud is en te bed, mischien nog net de hemel haalt, loopt oma sinds e...
Bart Moeyaert27 december 2003Lees meer >