biografie: Bart Moeyaert
Biografie: Bart Moeyaert (1964) is de jongste van zeven zonen. Al jong schreef hij verhalen en maakte hij boeken en kranten. Toen hij zestien was stuurde hij zijn eerste manuscript op naar een uitgever; het werd gepubliceerd toen hij negentien was. Hij studeerde kunsthumaniora in Gent en volgde een lerarenopleiding Nederlands, Duits en geschiedenis in Brussel. Hij studeerde daar af met een scriptie over Aidan Chambers. Vervolgens werkte hij als freelance medewerker voor een aantal tijdschriften en was hij tot 1995 eindredacteur van Top Magazine. Tegenwoordig schrijft hij naast boeken stukjes voor kranten en doet hij vertaalwerk. Bart Moeyaert woont in Borgerhout
Inzendingen van deze schrijver
26 resultaten.Dapper
gedicht
2.0 met 89 stemmen 
29.978 Meer nog dan een ochtendzoen
heb ik 's morgens moed vandoen.
Wakker worden is geen kunst.
Dat gaat.
Van kwaad is beddengoed
zich niet bewust
en koude slaapt niet graag
onder een deken.
Het is de mat die
met de wereld vergeleken
veel te klein is als begin,
en zelfs met mij er...
Kort
gedicht
3.0 met 283 stemmen 91.866 Niet langer dan
een ademtocht,
lang is dat niet,
kijk maar,
ik deed het weer,
zo lang al hou ik van je,
en dan niet zomaar even,
nee,
de hele tijd als nu,
en nu,
en verder nog,
denk ik,
mijn hele leven.
--------------------------------------
uit: 'Verzamel de liefde', 2006.
Dood
gedicht
3.0 met 59 stemmen 40.327 De kamer en het bed
missen me niet, maar het
boeket houdt het daar
zonder mij misschien
nog één dag uit, dan moet
de engel die is aangeduid en
mij heeft weggebracht de pijn
verzachten en ook de bloemen
onderspitten of, als iemand
dat nog wil, ze tussen dikke
boeken drogen met iets...
Op zo'n moment (fragment)
gedicht
3.0 met 25 stemmen 9.901 Op zo'n moment
barst een hart
van onder tot boven.
Er valt een stilte
uit de lucht.
Dat is de tolk
van groot verdriet.
Niemand ziet
de engel die
een paar keer
langskomt en
geduldig knikt.
Pas op: een engel
bedoelt het goed,
maar verder
kan zo'n wezen
weinig...
Kwijt
gedicht
3.0 met 480 stemmen 129.122 Zo kwijt als dood
mag je niet gaan.
Hoe ruim ik op,
als ik niet eens
kan bellen, vragen
of je onze foto nog wel wil?
Dan blijft het eeuwig stil
in huis en ben je
niet eens weg, maar dood.
Nee, als ik je verlies,
dan hoop ik dat ik
op mijn zakken sla,
een poosje zoek
en dan ineens...
Dag
gedicht
3.0 met 67 stemmen 31.494 Wil jij dit nog voor me doen
vóór je weggaat en de straat vergeet:
zweren dat je toen je bij me was
alleen om bestwil hebt gelogen
en het verdriet dat ik heb helpen
drogen zo echt was als dat wat wij
hebben gedeeld, en zeg terloops
dat tijd de wonden heelt en
wil je wat ik vraag ook...
Hinkelliedje
gedicht
3.0 met 48 stemmen 23.467 Er is een liedje -
wacht, ik leer het me -
over een jongen die ze
Hinkel noemen,
omdat hij elke dag
een steentje gooit,
sprongen maakt
en het op één been redt,
nee: rooit.
Dat liedje had ik graag
een keer gezongen,
maar het lukt me niet,
het lukt me...
Vrouw en Kind
gedicht
3.0 met 15 stemmen 4.717 voor D.
Was je niet liever thuisgebleven?
Had je de oceaan niet moeten laten,
breed als hij is, en heb je onze kou
dan nooit gehaat? Dichtbij de evenaar
is de maan een boot, een hand, een kom.
Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet.
Hier wast de maan als een doof oor.
Ze leunt en luistert...
Kort
gedicht
4.0 met 39 stemmen 9.469 Niet langer dan
een ademtocht
lang is dat niet,
kijk maar,
ik deed het weer
zo lang al hou ik van je
en dan niet zo maar even,
nee
de hele tijd als nu,
en nu,
en verder nog,
denk ik,
mijn hele leven.
----------------------------------
uit: 'Verzamel de liefde' 2006.
Nu
gedicht
2.0 met 25 stemmen 13.712 Ik adem niet, ik zing.
zelfs als ik zucht, klinkt het
per ongeluk alsof ik
een paar noten neurie
die me vannacht, terwijl
ik sliep, zijn voorgezongen.
Het is alsof de lucht
mijn deken is en ik
mijn hoofd het liefst
te rusten leg op het kussen
van mijn longen, de plek
waar ik...
Boomgaard
gedicht
3.0 met 19 stemmen 23.690 Kom hier, dat ik je bijt,
je als een appel eet,
en - zoals dat gaat -
van blijdschap
niet meer weet
waar ik mijn handen laat.
Je bent een boomgaard,
eigenlijk, waarvan ik graag
de vruchten pluk,
de bloesems ruik,
zoals vandaag.
Kijk maar:
weer raak ik hier
mijn handen kwijt,
nu ik je...
Blanco
gedicht
2.0 met 10 stemmen 15.818 Er kwam een kaart.
Er kwam een heel verhaal.
Het heette brokken maken,
maar eeuwig vrienden was
ook mooi geweest.
Ik schreef terug
Nooit eerder met
zo weinig woorden,
om niet te zeggen geen.
Ik schreef een o.
Een bel van zeep.
Het cijfer niets.
Dat was niet lief,
maar wel
een schone...
U
gedicht
2.0 met 426 stemmen 35.345 Soms denk ik: ik zeg u,
zolang ik je al ken,
hoewel ik heel gewoon
geliefde van je ben
en je nooit doet alsof
je ouder bent dan ik, daarbij:
het geldt ook andersom.
Voor jou ben ik geen jij.
Laatst zei je: ik zeg u,
zolang ik je al ken,
hoewel ik heel gewoon
geliefde van je ben
en het...
Sterk
gedicht
2.0 met 149 stemmen 33.501 Ik dacht dat het niet kon:
dat iets wat je niet ziet
je alle dagen draagt
en sterker maakt.
Alsof je spieren krijgt
van liefde.
En kijk, het klopt:
Het hart van oma
slaat nog altijd over
als ze opa ziet.
Maar nu hij oud is en te bed,
misschien nog net de hemel haalt,
loopt...
GEDICHT VOOR GELUKKIGE MENSEN
gedicht
4.0 met 25 stemmen 26.302 Van alle mensen die
het lachen is vergaan,
loopt een op de drie blind over je heen
en kijkt dan om.
De wereld is juist niet van iedereen,
dat slag.
De overige twee vallen niet op.
Hun armen bungelen halfstok.
Onder hun tong zit gram.
Ze kennen haast geen zinnen
zonder tss.
Zo zuinig zijn...
Bekentenis
gedicht
3.0 met 307 stemmen 45.839 Ik mag je.
Nee. Ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee. Heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.
Ik ga met jou.
Nee. Ga ik niet.
Ik sta je bij. Beloof ik.
Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik. Hou. Van. Jou.
Geloof...
Een
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 12.573 Ik kijk me aan
en glimlach niet,
zou niet weten
naar wie.
Ik weet alleen
wat ik hier
in de spiegel zie.
Mijn spiegelbeeld
lijkt voor altijd
het enkelvoud
van eenzaamheid.
Brug
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 10.738 Vooral 's-nachts vraag ik me af
of ik er iets toe doe. Ben ik van nut.
Wat draag ik bij. Wie mist mij
als ik voor het licht wordt overlijd.
Ik haal bepaald geen troost uit
wat ik denk. Erg dwaas zie ik
de ochtend komen. Hij gaat tekeer.
Of ik vandaag bij wijze van ontbijt
weer uren voor...
Eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 17.893 Er zijn plekken
waar ik zonder glimlach
niet meer langs kan.
Ooit is daar een grap
verteld, een kus geroofd,
iets voor het eerst gedacht.
Ter hoogte van mijn oor,
bijvoorbeeld,
heb jij me op een nacht
beloofd dat eeuwigheid
een leugen is, maar dat het
daarom tussen ons niet
minder lang...
Een hand
netgedicht
3.0 met 56 stemmen 19.426 Laat ons met een hand beginnen,
we voegen er een dag aan toe,
een volzin met een naam erin
die we op slag vergeten, tenzij
het anders gaat en we snel weten
dat we niet voorbijgaand zijn,
de kans is klein, want bij het tellen
van mijn vrienden heb ik altijd
vingers over, en daarom: laat...
Dirigent
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 10.462 Als de regen traag blijft vallen
en het licht wordt als aan zee,
sluit de ochtend naadloos
op de avond aan. Dat klinkt
als somberheid, maar niet
per se. Je hoeft niet alles
in mineur te zingen. Je doet
de dingen met je beste been
vooruit. Aan donker zit altijd
een kant die glanst...
Zo heel jij mij
gedicht
2.0 met 142 stemmen 53.485 ik steel van je,
niet veel van je,
of zal ik zeggen
dat ik leen.
je mist het niet.
jij plukt de dag
daar waar jij ligt.
je wijst de weg
met kruim.
je maakt het huis
blij bij de deur,
omhelst haast
het adres.
je veegt de aarde
uit ons bed,
zoekt mij
onder het laken,
ziet wie ik...
Ochtend
gedicht
2.0 met 42 stemmen 21.613 Vanochtend was de wereld
weer erg goed begonnen
met blauwe lucht en hier en daar
een wolk van zelfgesponnen
suiker, en in haar schaduw
op de grond een koe, maar als
altijd hield ze het voor bekeken
toen ik onder haar door reed,
over haar heen, en hoorde
dat er vandaag geen doden
maar wel...
Dit
gedicht
2.0 met 464 stemmen 72.813 Van alles wat ik schreef
zijn dit het minste woorden.
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf houd ik van
mijn mond vol tanden,
het aaien van dit blad, de
woordenschat van mijn
twee handen, het stokken
van mijn adem als ik zeg
dat ik je hier niet kan
vertellen wie of wat ik
voor je...
Siberië
gedicht
3.0 met 186 stemmen 51.812 Geef me je jas
van bont en teddyberen.
Leg je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me
tot ik warm word.
Zoen me
tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij er onder in.
Sus me met je hartslag:
wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van...
Sterk
netgedicht
3.0 met 61 stemmen 18.638 Ik dacht dat het niet kon:
dat iets wat je niet ziet
je alle dagen draagt
en sterker maakt.
Alsof je spieren krijgt
van liefde.
En kijk, het klopt:
het hart van oma
slaat nog altijd over
als ze opa ziet.
Maar nu hij oud is en te bed,
mischien nog net de hemel haalt,
loopt oma sinds...
