inloggen

biografie: Carel Scharten

1878 - 1950

Scharten, Carel (Theodorus)

Nederlands romanschrijver en dichter (Middelburg 14.3.1878-Florence 30.10.1950). Debuteerde als dichter in na-tachtiger trant. Werkte als criticus sinds 1903 mee aan De Gids.

Hij maakte vooral naam met een aantal romans, in samenwerking met zijn vrouw geschreven, o.a. Een huis vol menschen (1908) en de populair geworden trilogie De jeugd van Francesco Campana (1924-1925). Door zijn tamelijk pretentieuze stijl en zijn wijsgerig-religieuze bezinning is Scharten als criticus verwant met Dirk Coster. Sinds 1924 woonachtig in Florence ondergingen de Schartens talrijke Italiaanse invloeden; daar hun latere werk literair zwak is en niet geheel vrij van fascistische sympathieën, verloren zij in de jaren dertig grotendeels de waardering van het Nederlandse publiek.

 

Werken:

Voor-Hal (1901); De krachten der toekomst (1909); Kroniek der letteren, 3 dln. (1916-1920);De bloedkoralen doekspeld (1921); De zonde van koning David (1933); De schatten van Groot-Griekenland (1939); Verborgen schoonheid van Toscane en Umbrië (1948); Het verloren paradijs. Kinderherinneringen (1949). Samen met Margo Scharten-Antink o.a.: De vreemde heerschers (1911); Typen en curiositeiten uit Italië (1917); 't Geluk hangt als een druiventros(1919); De nar uit Maremmen, 3 dln. (1927-1929); Het wonder der liefde (1931); De gave gulden (1934); De groote Zorzi (1938).


Inzendingen van deze schrijver

7 resultaten.

O dagen van oktober.

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 122
O dagen, dat weer d'eerste chrysanten stralen en geuren met de teerste en koelste geur, o dagen als koele en geur'ge dalen.... O dagen, dat weer d'aarde is uitgeweend, nu goude' oktober klaarde, ik ril en peins, o dagen, dat 'k met Haar werd vereend: wat schreit er...

Zij komt...

poëzie
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 709
Ik zit geboge' en schrijf, - muf-geel duft het papier en rins ruikt de inkt; de lamp zingt hoog en treurig ... klinkt dit kirrend schreien niet tot heel hoog gillen op, kreet van een veêl, schriel tot te fijn gekrijt verminkt? Ik zit geboge' en...

Het Smeulend Vuur

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 341
Ik min u, smeulend vuur, ik min uw stille dichtheid, waarin het sluim'rend licht leit te wachten op zijn uur! Ik min u in de morgen, die in het Oosten staat met aarzelend gelaat en houdt haar gloed verborgen. Ik min u in de avond, die sterft in lang verbloeden, met diepe en diep're...

L1CHT-SPEL1NG.

poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 241
Het noodweer week, en onderdoor de donkere, zo dikke wolken-dam, dat de avond scheen gezonken in de vroege middag, blonk er 'n reep wit-blakende zonne-hemel heen! De zacht-gelende lamp lijkt vreemd verlaten van 't schemeren, waar zij de kern van was; 't wit licht slaat binnen! Zie, hoe...

Volste lente.

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 434
Gans de Dag is klare kracht, late lente - zware vracht groen de bomen dragen - klaar de blauwe lucht op 't sterk daken-rood, geducht bolwerk, blaak'rend in de Dage! Weke jeugd van tastend stréven fijner twijgen, blader-beven trillend op de teed're lucht, is vol-groeid tot...

HET SCHONE STERVEN

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 789
Als in de stemm'ge stad het herfst-tij weeft Zijn gouden waas over de oude grachten En onder 't gulden loof een stemming zweeft van sterven in deze oude en gouden prachten,— Dan denk ik, hoe 'k de dood graag zoude wachten Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft En henenzweeft in...

O dagen van oktober

poëzie
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 419
O dagen, dat weer d'eerste chrysanten stralen en geuren met de teêrste en koelste geur, o dagen als koele en geur'ge dalen... O dagen, dat weer d'aarde is uitgeweend, nu gouden oktober klaarde, ik ril en peins, o dagen, dat 'k met Haar werd vereend: wat schreit er toch in u? wat...