biografie: Carel Scharten
1878 - 1950
Scharten, Carel (Theodorus)
Nederlands romanschrijver en dichter (Middelburg 14.3.1878-Florence 30.10.1950). Debuteerde als dichter in na-tachtiger trant. Werkte als criticus sinds 1903 mee aan De Gids.
Hij maakte vooral naam met een aantal romans, in samenwerking met zijn vrouw geschreven, o.a. Een huis vol menschen (1908) en de populair geworden trilogie De jeugd van Francesco Campana (1924-1925). Door zijn tamelijk pretentieuze stijl en zijn wijsgerig-religieuze bezinning is Scharten als criticus verwant met Dirk Coster. Sinds 1924 woonachtig in Florence ondergingen de Schartens talrijke Italiaanse invloeden; daar hun latere werk literair zwak is en niet geheel vrij van fascistische sympathieën, verloren zij in de jaren dertig grotendeels de waardering van het Nederlandse publiek.
Werken:
Voor-Hal (1901); De krachten der toekomst (1909); Kroniek der letteren, 3 dln. (1916-1920);De bloedkoralen doekspeld (1921); De zonde van koning David (1933); De schatten van Groot-Griekenland (1939); Verborgen schoonheid van Toscane en Umbrië (1948); Het verloren paradijs. Kinderherinneringen (1949). Samen met Margo Scharten-Antink o.a.: De vreemde heerschers (1911); Typen en curiositeiten uit Italië (1917); 't Geluk hangt als een druiventros(1919); De nar uit Maremmen, 3 dln. (1927-1929); Het wonder der liefde (1931); De gave gulden (1934); De groote Zorzi (1938).
Inzendingen van deze schrijver
7 resultaten.Volste lente.
poëzie
3.0 met 1 stemmen 
943 Gans de Dag is klare kracht,
late lente - zware vracht
groen de bomen dragen -
klaar de blauwe lucht op 't sterk
daken-rood, geducht bolwerk,
blaak'rend in de Dage!
Weke jeugd van tastend stréven
fijner twijgen, blader-beven
trillend op de teed're lucht,
is vol-groeid tot ste...
O dagen van oktober
poëzie
3.0 met 2 stemmen 581 O dagen, dat weer d'eerste
chrysanten stralen
en geuren met de teêrste
en koelste geur, o dagen
als koele en geur'ge dalen...
O dagen, dat weer d'aarde
is uitgeweend,
nu gouden oktober klaarde,
ik ril en peins, o dagen,
dat 'k met Haar werd vereend:
wat schreit er toch in u?
wat ...
O dagen van oktober.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 447 O dagen, dat weer d'eerste
chrysanten stralen
en geuren met de teerste
en koelste geur, o dagen
als koele en geur'ge dalen....
O dagen, dat weer d'aarde
is uitgeweend,
nu goude' oktober klaarde,
ik ril en peins, o dagen,
dat 'k met Haar werd vereend:
wat schreit er toc...
Zij komt...
poëzie
3.0 met 2 stemmen 914 Ik zit geboge' en schrijf, - muf-geel
duft het papier en rins ruikt de inkt;
de lamp zingt hoog en treurig ... klinkt
dit kirrend schreien niet tot heel
hoog gillen op, kreet van een veêl,
schriel tot te fijn gekrijt verminkt?
Ik zit geboge' en schrij...
Het Smeulend Vuur
poëzie
4.0 met 3 stemmen 507 Ik min u, smeulend vuur,
ik min uw stille dichtheid,
waarin het sluim'rend licht leit
te wachten op zijn uur!
Ik min u in de morgen,
die in het Oosten staat
met aarzelend gelaat
en houdt haar gloed verborgen.
Ik min u in de avond,
die sterft in lang verbloeden,
met diepe en diep're glo...
L1CHT-SPEL1NG.
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 436 Het noodweer week, en onderdoor de donkere,
zo dikke wolken-dam, dat de avond scheen
gezonken in de vroege middag, blonk er 'n
reep wit-blakende zonne-hemel heen!
De zacht-gelende lamp lijkt vreemd verlaten
van 't schemeren, waar zij de kern van was;
't wit licht slaat binnen! Zie, hoe bl...
HET SCHONE STERVEN
poëzie
4.0 met 5 stemmen 996 Als in de stemm'ge stad het herfst-tij weeft
Zijn gouden waas over de oude grachten
En onder 't gulden loof een stemming zweeft
van sterven in deze oude en gouden prachten,—
Dan denk ik, hoe 'k de dood graag zoude wachten
Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft
En henenzweeft in ...
