inloggen

biografie: Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst debuteerde in 1999 met de verhalenbundel De kamer hiernaast. Sindsdien heeft hij heel verschillende paden bewandeld. Voor zijn tweede boek, Niets, niemand en redelijk stil, ontwikkelde hij een bijzondere, extreem literaire stijl. Daarna maakte hij een bocht van (minstens) 90° en schreef een tragikomische voetbalroman, De verveling van de keeper. In 2003 liet hij zich door het Vlaamse literaire tijdschrift Deus ex Machina opsluiten in het Asielcentrum van Arendonk. Wat hij daar zag, levend tussen de asielzoekers, leidde tot Problemski Hotel: weliswaar fictie, maar dan fictie waar de harde realiteit bovenop is gaan zitten. Spek naar Verhulsts bek. Zijn taalgebruik is direct, van het genre “laten we een kut een kut noemen”. Humor is er ook, nogal wrang en cynisch, maar zeker aanwezig. Het is een manier van overleven. En zoeken we niet allemaal een manier om te overleven?

Inzendingen van deze schrijver

5 resultaten.

Afspraak

gedicht
2.0 met 275 stemmen aantal keer bekeken 48.522
Ik zou willen dat je niet wacht als mijn moment daar is. Je mag me nog even onderstoppen, maar ook niets meer dan dat. En als je tijdens dat mij onderstoppen ook nog heel lief lacht zal ik jouw geveinsd geluk jou voor die keer toch wel vergeven. Maar daarna moet je gaan, en de deur...

Laten wij al afscheid nemen

gedicht
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 10.537
Laten wij al afscheid nemen, nu het niet moet, nu het nog vrolijk kan. Wij zijn niet donker in ons drinken deze wijn deugt niet om wonden mee te wassen, het zijn geen zorgen die onze gezangen hebben ingezet. Houden wij het weerzien warm en bezoeken wij elkaar alleen in de...

De dood viel op een dinsdag

gedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 4.687
De dood viel op een dinsdag en je was er niet. In bad zat ik, ik uitte onderwaterwensen tot ik happend naar jouw adem mijn bespiegeling te boven kwam. Piano's sloegen hun vlerken uit en wachtten op vingers, op de gedachte aan je lichaam die hem in de vingers zat. Aders marmerden mijn armen...

Opdracht

gedicht
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 12.592
De vensters behangen met langdurige landschappen, een zak met slanke handen aan een meisje voeren van achter de tralies die mijn vingers zijn. Een ooggetuige van het zwart uithoren op de hoek van twee nachten en geduldig wachten tot de schaduw uit de bomen valt. Mijn ogen wegens...

Liefde over duizend jaar

gedicht
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 16.150
Liefde over duizend jaar dat zijn jij en ik vandaag maar dan op betere matrassen Misschien de mannen iets of wat langere kalebassen in retromodieuze kamerjassen. Misschien de vrouwen nog meer nachtcrème in hun vouwen en de stiltes tussen hen al te danig draaglijk Men tost of men de...